Kijk, ik snap dat de griepprik groep een groep is die in omvang verandert. Mensen knappen op, hebben geen indicatie meer. Of mensen worden juist ziek en hebben sinds kort een griepprik indicatie. Dus dat dat gerefresht moet worden ,dat begrijp ik.
Maar wat ik niet begrijp
Is dat mensen zoals ik, chronisch ziek, progressief, zichtbaar kwetsbaar, Moeten wachten op een papieren tijger van een brief. Ik ben in die 2 jaar alleen maar zieker geworden, niet minder ziek. Dat is de realiteit. Maar nee ik mag nog geen afspraak maken want stel je voor
Dat ik voor zou dringen en niet in de griepprik groep zou zitten. Dit is weer een typisch voorbeeld van hoe de overheid haar burgers wantrouwt, ipv vertrouwt.
En eerlijk gezegd ben ik helemaal klaar met dat wantrouwen altijd.
Het is alsof ze het helemaal niet uitmaakt
Dat mensen zoals ik straks ziek worden omdat we zitten te wachten op een papieren tijger. Dat dat voorkomen had kunnen worden? Dat maakt helemaal niet uit joh ,want bureaucratie he? Want stel je voor zeg dat die jongen niet in de griepprik groep zit. Wantrouwen, wantrouwen,
En nog meer wantrouwen. Ondertussen ligt het ook deels bij mij want ik ben heel erg eerlijk, en. als ik op een brief moet wachten wacht ik braaf op een brief. Uit angst dat er mensen tegen me gaan schreeuwen.
Overigens eerst werd er gezegd dat de griepprik groep in september
Zou mogen. Ik weet niet of het RIVM en het ministerie dezelfde kalander volgen als ik, maar op mijn kalender is het nu oktober. En als de oproepen tot 14 oktober verstuurd worden, dan duurt dat ook nog 8 dagen.
Plus het feit dat je al 2 dagen in de week hebt waarop er
Geen post komt. Conclusie: eer dat sommige griepprik groepers hun vaccin krijgen is het eerder november dan september. Goed gewerkt weer jongens. #GaafLand#VergeetOnsNietErnst
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Maar: zijn mensen met een beperking wel welkom? In de stad waar ik woon zijn nog teveel compleet ontoegankelijke winkels. Winkels waar je met, of zonder hulp, niet in kan
Er zijn nog teveel niet
Toegankelijke huisarts, tandarts, of fysiotherapie praktijken.
Er zijn nog teveel ontoegankelijke apotheken.
Er zijn nog teveel ontoegankelijke straten
Maar betekent dan dat alles negatief is? Wel nee. Er zijn ook heleboel dingen die wel goed gaan, en daar focus ik me liever
Op. De best practices, de winkels die hun best doen voor de toegankelijkheid. De medewerkers met een inclusieve mindset die net een stapje verder doen om het allemaal beter en toegankelijker te maken. Gebruik die best practices als voorbeeld en je zou zomaar kunnen zien Dat
Vandaag voor mij weer geen #GriepprikGroep brief. Waarom hebben ze niet alleen de nieuwe griepprik groepers een brief gestuurd en de oude gewoon een afspraak laten maken? Ik sta verdorie geregistreerd bij de ggd als griepprikgroeper en alsnog moet ik op die .. brief wachten
@MinVWS@ministerVWS@rivm@GGDGHORNL dit had echt beter gemoeten. Straks krijg ik geen brief en then what ( want niet alle huisartsen hebben hun lijst opgestuurd, uit protest omdat jullie weer dingen bij hen over de schutting kieperden) moet ik dan gewoon wachten tot
De gezonde mensen? Terwijl ehh ik sta gewoon in t systeem als griepprik groeper, ik heb de brief van vorige keer nog, ik heb t sms’je van vorige keer nog kan het allemaal bewijzen. Maar alsnog moet ik nu wachten op die verrekte brief. De eerlijkheid die ik in mij heb dat ik geen
Ik schrijf u deze brief vanuit mijn isolatie. Geen isolatie omdat ik COVID19 heb, nee godzijdank dat niet. Mijn isolatie duurt al een jaar. Kunt u zich dat voorstellen? 12 maanden. 365 dagen. And counting, want we zijn nog lang niet klaar
met COVID19.
Mentaal gaat het hier niet goed. Ik woon alleen, ben heel erg bang van COVID19 in samenspraak met mijn kwetsbare lijf. Ik isoleer mezelf op advies van mijn artsen. Met mijn longen, die van een verkoudheidje al een longsontsteking maken, moet ik COVID niet
willen meemaken, is het idee. Ik ben psychisch ook ernstig kwetsbaar en door de hele angstige situatie rondom COVID heb ik nu last van suicidale gedachten.
Ik hield mij vast aan het vaccinatieschema, wat u gedeeld heeft. Nog geen week geleden kreeg ik van uw ministerie, te horen
Als je kind klaagt over onverklaarbare pijn
Noem het dan geen aansteller.
Luister naar je kind.
Geloof mij, jarenlang met extreme pijn rondlopen en toegesnauwd krijgen je maakt onze vakanties kapot met je gezeik doet iets met je als kind. Geeft wel een deukje zeg maar
En ja, zelfs artsen zeiden dat ik me aanstelde.
Ik zie nog zo die neuroloog in het Sophia. Kijk je moet begrijpen, sommige mensen zijn gewoon wat gevoeliger dan anderen...
terwijl ik net een botoperatie had ondergaan en de morfine weg deed want 0 pijn.
Maar alsnog was mijn reguliere pijn aanstellerij. Dat is blijkbaar het standaard woord als artsen je niet geloven.
Mijn school was ook op de hoogte van mijn aantsellerij. Overal waar ik pijn had kreeg ik op mijn kop.
Ik heb vaak zat gedacht laat me flauwvallen ofzo dan
Ik ben nog net een jongere. 25, volgende maand wordt ik 26. Wat ik meemaak: Living hell. Letterlijk. Risicogroep, geen zicht op vaccinatie en al bijna een jaar in isolatie. Ik ga er mentaal aan onderdoor, maar wie ziet mij?
Niemand ziet mij. De politiek niet. De gezondheidsraad niet. De mensen die me zien, de huisarts bijvoorbeeld, mogen niks voor me doen. Want zo zit dat, ze mogen alleen doen wat het @rivm ze opdraagt.
Ik ben chronisch ziek. heb oa weinig energie. Al bijna een jaar doe ik het
Huishouden zelf. Hulp in de huishouding is een te groot besmettingsgevaar. Mijn mantelzorger werkt in de supermarkt. Ik leef in een tikkende tijdbom. Vandaag of morgen gaat het mis. Ik wil nog niet dood.
Een eenvoudig verhaal van een jongere in deze tijd @gertjansegers
Omdat ik trots ben op hoe ik mijn corona angst omzet in kennis, volgt hier een nerd appreciation draadje, gewoon, omdat ik trots op mezelf ben en dat mag ik delen. Hier begon het mee, toen ik nog in de instelling woonde:
Nummertje 2 was bewust gekozen, ik was bang voor weer instellingsregels
Dit is ook een strategische geweest, hoopte hulp met mijn angst hierin te vinden, wat ik ook gedeeltelijk deed