The death of Iranian teenager Nika Shakarami days before her 17th birthday in the course of countrywide anti-government protests has provoked reactions worldwide.
Nika disappeared after midnight on September 20, after participating in protests on Keshavarz Blvd. in Tehran. In her last phone contacts with friends and family, she was fleeing from security agents:
Her aunt reported she had not taken personal belongings like clothes with her. A friend saw her burning her hijab and chanting slogans in a protest in a video posted to Instagram.
That night, Nika’s phone went silent. Both Nika’s Telegram and Instagram accounts were also deleted, according to her aunt.
Her phone would never be returned to her family.
For days, Nika’s family combed prisons and police offices to find her.
Nika’s aunt also says unofficial sources from within the IRGC contacted her and told her Nika had been in IRGC custody, where she was interrogated before being sent to Evin.
Officials at Evin, as at other prisons, denied holding her.
On the night of 9/29, while completing a missing persons report, police told Nika’s mother and uncle a body matching her description was being held at Kahrizak.
At Kahrizak, staff told family they would have to come back the next day to identify her. When they did, they were only shown her face. Authorities acted in a very securitized manner, according to Nika’s aunt.
On 10/1, Nika’s body was given to her family.
Family had intended to bury her at Salehin Cemetery in Khorramabad on 10/3. But security forces denied this request, and secretly buried Nika in a cemetery in the Veysian area of Lorestan Province.
Mourners who had gathered in Khorramabad were wounded by pellet ammunition fired by police and basiji forces.
Nika’s aunt - who had conducted interviews with foreign media about the case - was arrested.
A source close to the family told BBC on 10/4 family members (including Nika’s also-arrested uncle) were being pressured into denying Nika had gone to protest, including with threats of death.
On October 5, Islamic Republic of Iran Broadcasting’s “20:30” program ran a segment on Nika’s death. @FSeifikaran raises a number of flaws and inconsistencies in the narrative and evidence presented.
The report featured confessions from Nika’s aunt and uncle, who had both been in custody. They both appear distraught. At one point, a voice offscreen seems to command the uncle to say something.
20:30 gave the reason for Nika’s death as “a fall from a height” from a building, as had authorities who had spoken with the family at Kahrizak.
But Nika’s mother described the cause of death as “multiple blows to the head with a hard object.”
A letter from Behesht Zahra Cemetery circulated by journalists confirms this:
The 20:30 reporter show what they call “pictures” of Nika’s body and backpack. But they are apparently video files, with a “play” icon visible. These videos, which could provide more information, are not played.
One of the images shows Nika’s backpack neatly set upon a steel beam in a framework - it is not clear how it was positioned here, given the lack of a place to stand and maneuver:
Nika’s aunt said at Kahrizak the family had been shown pictures of the body, in an area resembling a corridor, with a phone and water bottle next to it. This description differs from the 20:30 images.
An image of Nika’s body was taken by day. This raises the question: how does a person fall to their death in a crowded urban block, with no one hearing or noticing until the day after?
20:30 claims the building was just a block away from Nika’s aunt’s residence.
How could news of a falling death of a young person in the neighborhood not have reached the family after more than a week?
Nika’s aunt said Nika’s national ID card was in her backpack. How did it take more than a week for authorities to identify her, especially if her body was found a black from her aunt’s house?
This ID was, moreover, never returned to the family.
Security cam footage purporting to show Nika entering the building depicts a masked, covered young girl. The low resolution makes it difficult to identify the figure.
A brief flicker of a black bar reveals the camera is just one among at least three cameras in the building's system. But no other footage from any other angle is shown.
In 10/6 interview, Nika’s mother said “Two realities have become clear to us. One: Nika was killed the night she disappeared. Two: they took her body somewhere else and took pictures of it, and showed us nine days after” t.me/VahidOnline/48…
In a 10/6 video message, Nika’s mother described authorities’ attempts to coerce her into accepting their narrative, while confirming her siblings had been so coerced. radiofarda.com/a/32068260.html
Nika’s mother also says she was ultimately able to inspect the body. From the neck down, Nika had not been injured. But her skull had been smashed in, and there were fractures on her face and teeth.
Nika’s mother also reported authorities had threatened her to submit to a filmed confession herself.
Nika Shakarami is one of dozens of Iranians who have lost their lives in these protests. Instead of timely information to family members, authorities' response to attempts for accountability have been arrests, secret burials, and forced confessions on state TV.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"We, the undersigned,stand in solidarity with Iranian women who are protesting the unjust killing of Mahsa Amini and who are demanding democracy as well as rights to bodily autonomy and fundamental freedoms all over Iran."
- 162 human, women's rights, & peace orgs, including ABC
"Furthermore, we urge our feminist sisters in international organizations and regional groups to show their solidarity in any way possible."
📌"We urge UN Human Rights Council to condemn the violent actions of the Iranian government against women and hold them accountable for the suppression and killing of protesters."
بر اساس گزارشهای منتشر شده در رسانههای داخل ایران، فردین حسینی در تاریخ یک بهمن ۱۳۹۴ در کرمانشاه اعدام شد. خانواده آقای حسینی نسبت به نحوه مرگ او تردید دارند و نمیدانند که به دلیل اعدام بوده و یا زیر شکنجه کشته شده است. #دادخواهی
1⃣
فردین حسینی پیرو آیین اهل حق، مکتب نورعلی، متأهل بود و یک فرزند داشت. سابقه کیفری نداشت و سعی میکرد قانونمدارانه زندگی کند. پروندهاش به ترور امام جمعه هشتگرد در استان البرز و قتل یک شهروند در استان کرمانشاه مربوط است. فردین حسینی اتهامات وارده در هر دو پرونده را رد کرد.
2⃣
او این اتهامات را «دامی وسیع توسط وزارت اطلاعات» دانست که به خاطر پیروی از مکتب نورعلی الهی برایش پهن شده بود.
بر اساس گزارشهای موجود، تخریب مقبره آقای نورعلی الهی و اظهار نظر فرزندش...
3⃣
سیاوش توکلی در ۳۰ دی ۱۳۶۰ به اتهام «نقش داشتن در کودتای نوژه» تیرباران شد.
پس از لو رفتن برنامه کودتا، بیش از ۶۰ نظامی و غیرنظامی در طی یک ماه به جوخههای اعدام سپرده شدند. اعدامهای مربوط به نوژه در ماهها و سالهای بعد ادامه پیدا کرد و حداقل ۲۰۰ نفر در این رابطه اعدام شدند.
1⃣
نورالدین کیانوری، رهبر حزب توده، در مقالهای یادآوری کرد که کودتای نوژه توسط سازمان نظامی آن حزب، که با مقامات جمهوری اسلامی همکاری میکرد، کشف و «خنثی» شد.
2⃣
سیاوش توکلی یکی از پایهگذاران سازمان جنبش ناسیونالیستی دانشگاهیان و دانشپژوهان و روشنبینان ایران بود و پس از انقلاب ۱۳۵۷ به فرار فعالان سیاسی از کشور کمک میکرد. این سازمان یکی از سازمانهای زیرمجموعه «نقاب» بود که مسئولیت کودتای نوژه را به عهده گرفت.
3⃣
در چنین روزی در سال ۱۳۶۱، گلدانه یوسفی (علیپور)، در محل زندگی خود در روستای روشنکوه مازنداران مورد حمله سه نفر از افراد محلی قرار گرفت. مهاجمان خانم یوسفی ۶۴ ساله را خفه کردند و بعد پیکر و محل زندگیاش را به آتش کشیدند.
خانم یوسفی مسلمانزاده بود اما اواخر سال ۱۳۵۶ بهائی شد.
1⃣
او با یک مرد بهائی ازدواج کرد و سه فرزند داشت. آنها به کار دامداری مشغول بودند.
از زمان وقوع انقلاب ۱۳۵۷، خانم یوسفی و خانوادهاش بارها مورد آزار، تبعیض و حتی ضرب و شتم شدید مسلمانان قرار گرفتند. به گفته یک شاهد، محل زندگی آنها بارها با هجوم اهالی روستاهای اطراف مواجه شد.
2⃣
در اوایل تابستان ۱۳۶۱ عدهای از اهالی روستای مجاور به روستای محل زندگی خانم یوسفی حمله کردند، پس از ضرب و شتم او و خانوادهاش و شکستن در و پنجره، آنها را مجبور به ترک آن روستا کردند. پس از این حمله خانواده خانم یوسفی به روستای روشنکوه پناه آوردند و در آنجا سکنا گزیدند.
3⃣
در آخرین روز آذر ماه، یاد میکنیم از یکی از جانباختگان پاییز.
علیاکبر سعیدی سیرجانی، شاعر، ادیب، نویسنده و پژوهشگر، از قربانیان سلسله قتلهای سیاسی موسوم به «قتلهای زنجیرهای»، در آذر ۱۳۷۳ در دوران بازداشت به قتل رسید. #دادخواهی
1⃣
در سال ۱۳۴۱ ازدواج کرد و سه فرزند دختر داشت. اطلاعات گسترده و عمیق از ادبیات فارسی و تاریخ ایران، نکتهسنجی و تیزبینی، نگارش ساده و روان توأم با ایهام و طنز، بیان گرم و صمیمانه و استعداد ذاتی در قصهگویی، آقای سعیدی سیرجانی را تبدیل به نویسندهای صاحبسبک و منحصربهفرد کرد.
2️⃣
برگزیدن زبان ایهام و استعاره در نقد مناسبات استبدادی در کنار ویژگیهای شخصیتی او نظیر صریحالهجه بودن، شجاعت، آزادگی و استقلال رأی و عمل، برای او محرومیتهای حرفهای و اجتماعی به همراه داشت.
3️⃣
#حاج_داوود_رحمانی، رئیس دوران وحشت زندان قزلحصار و مبدع شکنجه مخوف «قبر» یا «قیامت» پیش از پاسخگویی در پیشگاه عدالت درگذشت.
معصومه (شورانگیز) کریمیان، پزشک متخصص ارتوپد از انگلستان، در دوران «قیامت» ۷ ماه را در «تابوت» گذراند و در جریان کشتار ۶۷ همراه با خواهرش اعدام شد.
1⃣
از هواداران سازمان مجاهدین خلق بود. همراه با خواهرش زهرا (مهری) کریمیان در درگیریهای تظاهرات ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ به داخل یک ساندویچفروشی پناه بردند اما توسط پاسداران دستگیر شد. در بازجوییها شکنجه شد و به گفته همبندانش در نتیجه قپان بستن مدتها کتفش درد میکرد و دستش بیحس بود.
2⃣
او هفت سال در زندانهای اوین و قزلحصار محبوس بود. همبندانش به خاطر میآورند که چون قد بلند و تحصیلات عالی داشت از طرف رئیس زندان مورد تهاجم بیشتری بود. بیشتر وقتها در بندهای تنبیهی، که در آنجا درِ اتاقها بسته بود، نگهداری میشد.
3⃣