#World_Mental_Health_Day
एखादयाला आयुष्य वर्थ लिव्हिंग न वाटनं यात काही आश्चर्यकारक नाही. वाटू शकतं. त्याला फूटपाथवर झोपणाऱ्या भिकाऱ्यांचे दाखले देऊन आपण किती प्रिव्हिलेज आहो हे सांगण्यातही काही अर्थ नाही. ठराविक टप्प्यानंतर असल्या मोटिव्हेशनचा फोलपणा लक्षात आलेला असतो. (1/7)
खरंतर दिवसातले 24 तास आणि हप्त्यातले 7 दिवस आयुष्य कुणालाच वर्थ लिव्हींग वाटत नसतं. आपण ही काय झाट उपट करतोय ही फिलिंग एखादया ऑफिस क्लर्क पासून वाईल्ड लाईफ फोटोग्राफर पर्यंत कुणालाही कुठेही गाठू शकते. Existential crisisपासून कुणाचीच सुटका नाही.(2/7) @hoil_sagal_thik@swarjyaniti
एवढं सगळं असूनही लोकं आत्महत्या करत नाही.
अगदी टोकाला जाऊन मागं फिरतात. कारण त्यांच्या आयुष्यात मागे खेचनारं काहीतरी शिल्लक असतं. भलेही त्यांनी ते कबूल करो वा ना करो. वरकरणी कितीही कोरडं भासलं तरी आपल्या आयुष्यात कुठेतरी ओल शिल्लक आहे हे नेणिवेच्या पातळीवर की असेना (3/7)
आपल्याला माहीत असतं. प्रत्येकाने आपापल्या आनंदाच्या जागा निवडलेल्या असतात. तिथं सुकून असतो. सभोवतालचा विसर फक्त दारूच पाडू शकते असं नाही. ती नशा कशातही असू शकते. अगदी कशातही. कुमार सानूचं गाणं, एखादया मित्रासोबतच्या गप्पा, नदीच्या घाट. अगदी काहीही. (4/7)
माणूस फक्त तेव्हढेच क्षण जगतो, बाकी एरव्ही तो फक्त जिवंत असतो.
पण हे क्षण अनुभवण्यासाठी जिवंत राहणं गरजेचंय. म्हणून वाटेत हजार मरण्याची कारणं असली तरी माणूस ह्या जगण्याच्या चार क्षणांसाठी चालत राहतो. हा सौदा परवडतो म्हणून आपण निवडलेला असतो.
नाहीतर सारं जग आत्महत्या करून (5/7)
मोकळं झालं असतं.
त्यामुळे ह्या जगण्याच्या जागा शोधल्या पाहिजे. त्या टोकाच्या क्षणी मागे फिरण्याची कारनं वाढवली पाहिजे. जॉब, पैसा, जबाबदाऱ्या या खूप उपऱ्या प्रेरणा आहे. त्यांच्या आधारे आयुष्य कडेला जाणं कठीण आहे.मागे एक मिम बघितला. त्यात 3इडियटच्या टेम्प्लेट खाली लिहलं होतं. (6/7)
‘’अटेंडन्स की चिंता मत करो, क्लास मे कोई क्रश बनाओ अटेंडन्स अपने आप बढ जायेगी’’.आयुष्य लंबी शाळा घेणारं आहे, तिथं बोर व्हायचं नसेल तर आपण आपल्या क्रश शोधल्या पाहिजे.या प्रवासाचा सौदा परवडेल अशा मुक्कामाच्या जागा शोधल्या पाहिजे. (7/7) @__aninda@PoyrePatil@pras501@Tarkwaadi
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
…प्रमोदजीनी सांगितलेली नेपोलियन ची गोष्ट!
नेपोलियनने पॅरिस जिंकण्यासाठी ज्यावेळी पहिल्यांदा आक्रमण केले त्यावेळी त्याला तयारीतील त्रूटीमुळे सीन नदीवरूनच माघार घ्यावी लागली होती, त्यावेळी पॅरिस मधील प्रसिद्ध वृत्तपत्राने बातमी छापली होती,
"पळपुटा, नेपोलियन पळून गेला" (1/5)
या बातमीकडे नेपोलियन फक्त एकदाच पाहिले अन तो कामाला लागला, पुढील तीनच महिन्यात त्याने पुरेशा तयारीने सामर्थ्याने पॅरिसवर चढाई केली अन ते महानगर ताब्यात घेतले.दुसऱ्या दिवशी पहाटे एक मुलगा वृत्तपत्र विकत होता. नेपोलियनच्या मनात आता कुतूहल जागवले होते,की आपल्याला भित्रा, पळपुटा(२/५)
लिहणाऱ्या त्या वृत्तपत्राने आज आपल्या विषयी काय छापले असेल…घोड्यावर बसलेल्या नेपोलियनने त्या मुलाच्या समोरील वृत्तपत्र तलवारने उचलून हाती घेतले. त्याच वृत्तपत्राच्या पहील्या पानांवर हेडलाईन होती
'या युगातील महान योद्धे 'सम्राट नेपोलियन' पॅरिस महानगर आपले स्वागत करत आहे…(३/५)
खरं तर तरस, सिंहांची ही खूप जुनी रणनीती आहे... हूल देऊन एखादे जनावर कळपातून बाजूला काढायचं.. आधीच लावलेल्या घेराबंदीत आले की, सगळीकडून हल्ला करून जीवंतपणीच लचके तोडायला लागायचे. या शिकारी प्राण्यांचे स्वाभिमान वगैरे काहीही नखरे नसतात. प्रसंगी दुसऱ्याने कष्टाने केलेली शिकार, (1/6)
त्यालाच हुसकावून ताब्यात घेणे त्यांच्या श्वापद धर्मात रीतसर बसते. अगदी सडलेली शिकार खाण्यात देखील ते कमीपणा मानत नाही.
वाघाची रणनीती जरा वेगळी असते.. तो गट तट युती या पैकी कशावरच विश्वास ठेवत नाही. तो एकटाच घात लावून, लपून छपून शिकार टप्प्यात आणतो. मग झडप घालून क्षणार्धात (2/6)
नरडे पकडतो. श्वास घुसमटून शिकार गतप्राण झाली की, आरामात न्याहारी सुरू करतो.
वाघाने सिंह किंवा तरसाशी युती केली तर ती अनैसर्गिक असते.. त्याचा अर्थ वाघ म्हातारा झाला.. आजारी किंवा जबर जखमी झाला असा निघतो.
नुसती चिन्ह, मुखवटे धारण करून कोणी वाघ होत नाही. तशीही वाघ ही फक्त (3/6)
माझ्या वडिलांना वाचवा. मुलीचा थेट मुख्यमंत्र्यांना फोन
समाजमाध्यमांवर असंख्य व्हिडीओ बघायला मिळतात. मी फार बघत नाही पण हा व्हिडीओ नजरेस पडला आणि शीर्षक वाचून प्ले केला. एक मुलगी रडत रडत मुख्यमंत्र्यांशी फोनवरून बोलतेय. (१/६) #म#रीम#समाजमाध्यम#लग्नव्यवथा#समाजभान#आत्मभान
विषय काय तर तिच्या लग्नासाठी वडिलांनी एका सावकाराकडून १०लाख रुपये घेतले होते.
साहजिकच सावकाराने या मुलीच्या वडिलांकडून २एकर शेत लिहून घेतलं. आता ती मुलगी म्हणतेय की माझ्या वडिलांनी दहा लाख परत दिलेत पण तो सावकार शेत परत वडिलांच्या नावावर करायला तयार नाही. आता पुढे वाचा. (२/६)
तिचं लग्न झालं १०लाख रुपये खर्चून आणि तिच्या नवऱ्याने तिला परत माहेरी आणून सोडलंय.आता ती मुलगी म्हणतेय की मी शिकलेली आहे.मी काय करू? माझे वडील आत्महत्या करतील वगैरे वगैरे.ओके.
तर बाई तुझे वडील थोडी थोडकी नाही तर १०लाखाची रक्कम कर्जाऊ घेत होते तेही आपलं शेत त्या सावकाराच्या (३/६)
हेमलकसा येथील लोकबिरादरी संस्थेचे फक्त आरोग्यविषयक काम माहीत असते पण शिक्षण व जलसंधारण याविषयी झालेले काम फारसे परिचित नसते.नेलगुंडा व जिंजगाव येथे या संस्थेच्या शिक्षणाचा प्रयोग हा अत्यन्त वेगळा आहे. (1/4) @SushenSakal@Joglekar07@itsartofliving
अनिकेत आमटे यांच्या पुढाकाराने भामरागड तालुक्यात ३० मोठे तलाव बांधण्यात आले आहेत. त्यातून त्या गावचे चित्रच बदलून गेले आहे. अतिशय विस्तीर्ण असे तलाव बघितले. त्यात मासे सोडले असल्याने अनेकांना रोजगार मिळाला व ते लोक त्यातील विशिष्ट रक्कम गावच्या गावफंडमध्ये टाकतात.. (2/4)
गावाचे उत्पन्न वाढले आहे.
त्यातून गावातील लोकांना ट्रॅक्टर खरेदीला उसने पैसे दिले.
गावासाठी स्वयंपाक, लग्नाची भांडी खरेदी केली.तळ्यातील पाण्यामुळे गावातील भूजलपातळी वाढली आहे. त्याचाही परिणाम शेतीच्या उत्पन्नावर होतो आहे. उत्पादन खूप वाढले आहे.
उन्हाळ्यात पाणी (3/4)
इटलीची मॅडम म्हटलं की कपाळावर नाराजीची आठी आपसूकच उमटते.पण, हे गणित जरा वेगळेच आहे. जॉर्जिया मेलोनी,इटलीच्या नव्या आणि पहिल्या महिला पंतप्रधान यांनी शांतीदुतांना नवे धडे शिकवायला सुरुवात केली आहे.
जॉर्जिया मेलोनी यांनी काही नवीन घोषणा केल्या आहेत.(1/5) @psantosh_44@sandip_1407
सर्वात महत्त्वाची घोषणा म्हणजे त्या किमान वेतन धोरण संपवणार आहेत.त्या म्हणतात की इटालियन कर भरत आहेत आणि बांगलादेशी,लिबियन,सीरियन किमान वेतन धोरणानुसार त्याचा फायदा घेत आहेत.
याशिवाय जे लोक लहान मुलांना अल्लाहची देणगी मानतात,त्यांनी इथुन पुढे अल्लाहकडेच त्याचा खर्च मागावा, (२/५)
इटालियन सरकार प्रति मुलासाठी 700 युरो देत होते, ते देखील बंद करण्याची घोषणा करण्यात आली आहे. त्यांचे म्हणणे आहे की इटली हा काही लहान मुलांचे संगोपन/सांभाळ करणारा देश नाही. तुम्ही एकामागून दणादण मुले जन्माला घालणार आणि आम्ही तुम्हाला इटालियन करांच्या पैशातून (३/५) @gajanan137
आंद्रे अगासीच्या 'ओपन' या आत्मचरित्रामध्ये वाचलं होतं. आंद्रेच्या करियरमध्ये भयानक बॅड पॅच आलेला. एकेकाळचा टॉप सिडेड खेळाडू क्रमवारीमध्ये १४१क्रमांकावर गेला होता. टॉप टेन खेळाडू तर राहूच द्या,पण कोणीही यायचं आणि आंद्रेला हरवून जायचं. मग आंद्रे आणि त्याच्या टीमने एक अनाकलनीय(१/७)
निर्णय घेतला. आंद्रेने एकदम बेसिक टेनिस स्पर्धांमध्ये भाग घ्यायला सुरुवात केली, जिथं एकदम नवोदित, सिडींग नसणारे खेळाडू खेळायचे. लोकांनी अर्थातच आंद्रेची खूप हेटाळणी केली. तज्ञ लोक आंद्रेच्या करियरचा मृत्युलेख लिहून मोकळी झाली. मोठ्या स्पर्धांमध्ये आंद्रेचं नावपण ऐकू येईना. (२/७)
लोक हळूहळू आपल्या या लाडक्या खेळाडूला विसरू लागले. पण जवळपास अज्ञातवासात असताना या फारशा माहित नसलेल्या टेनिस स्पर्धांमध्ये आंद्रेला हळूहळू जिंकायची सवय लागत होती. पुन्हा. आंद्रे अडखळत ठेचकाळत का होईना जिंकायला लागला. मग आंद्रे पुन्हा मेन सर्किटमध्ये आला. तेंव्हा आंद्रेला (३/७)