Thread by @MarkosVog

📰#70χρονιαΑΥΓΗ @AvgiOnline
Η εβδομάδα 4-10/11/1952 είχε άφθονο υλικό για την αναδρομή μας. Επέλεξα όμως να δημοσιεύσω δύο μόλις τεκμήρια. Θα εξηγήσω γιατί πιο κάτω.

Στον παραπάνω χειρόγραφο (!) χάρτη της Αφρικής που δημοσίευσε η ΑΥΓΗ καταγράφονται τα κινήματα ενάντια στην αποικιοκρατία, τα οποία το 1952 ξεσπούσαν σε διάφορα σημεία σε όλη την ήπειρο.

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. "Αγών. Φυλετικών Διακρίσεων" είναι η σημείωση στην "Ένωσι Νοτίου Αφρικής".

Το Απαρτχάιντ, αντίθετα με ό,τι συνήθως εμείς οι "νεότεροι" πιστεύουμε, δεν επεβλήθη μονομιάς. Ήταν αποτέλεσμα μιας συνεχούς διαδικασίας νομοθέτησης και επιβολής φυλετικών διακρίσεων, με αποκορύφωμα την περίοδο 1948-1954.

Στις εκλογές του 1948 το Εθνικό Κόμμα, με επικεφαλής ετούτον εδώ, τον Ντ.Φ. Μαλάν, και προμετωπίδα αυτό που μετέπειτα ονομάστηκε απαρτχάιντ, επικράτησε με 37%. Σημειώνεται ότι δικαίωμα ψήφου δεν είχαν οι μαύροι κάτοικοι της Ν. Αφρικής. Είχαν όμως οι μιγάδες καθώς και οι Ασιάτες.

Ακολούθησε ένα μπαράζ νομοθετημάτων που αφαιρούσαν όλο και περισσότερα δικαιώματα από όλο και περισσότερους κατοίκους της χώρας, στη βάση της φυλετικής τους ταυτότητας.

Η νομοθετική βάση του απαρτχάιντ δεν δομήθηκε χωρίς (και θεσμικές) αντιστάσεις. Για παράδειγμα, το 1951, το Συνταγματικό Δικαστήριο ανέπεμψε ένα νόμο που αφαιρούσε το δικαίωμα ψήφου από τους μιγάδες πολίτες. Η κυβέρνηση απλώς άλλαξε τη σύνθεσή του και ο νόμος πέρασε.

🚨Όπως σε κάθε αντίστοιχη ιστορική περίπτωση, έτσι και στη Νότια Αφρική, οι φρικαλεότητες διαπράττονται "δια της διολισθήσεως" περισσότερο, παρά "εφάπαξ" ή με απόλυτη συναίσθηση του ιστορικού βάρους των όσων συμβαίνουν.

Στη φωτό, ο - εν πολλοίς άγνωστος - ακτιβιστής κατά του Απαρτχάιντ, Στήβ Μπίκο, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στα 35 του χρόνια από αστυνομικούς.
Το ομώνυμο τραγούδι του Peter Gabriel μνημονεύει τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο.

Και μιας και είπαμε για ιστορικό βάρος, να δούμε και το δεύτερο τεκμήριο από την ΑΥΓΗ του 1952. Είναι ένα σκίτσο εξόριστου στον Άη Στράτη. Αυτός, σχεδίασε έναν συγκρατούμενό του, την ώρα που κοιμάται. Και έστειλε το σκίτσο στην ΑΥΓΗ, με την εξής σημείωση: >>

>> "Ένας εξόριστος ονειρεύεται. Το κοριτσάκι του και την ειρήνη."

Έχοντας πολεμήσει από το 1940 έως το 1949, στην εξορία ή φυλακή πιθανόν από τη δεκαετία του '30, έχοντας επιβιώσει από την ήττα του εμφυλίου, τα στρατοδικεία, τις εκτελέσεις, τη λευκή τρομοκρατία, είμαστε στο 1952 κι αυτός, ο "εξόριστος" >>

>> κοιμάται με τη στρατιωτική του στολή, και ονειρεύεται μιαν ειρηνική ζωή. Και μια κορούλα, που πιθανώς να μην τον έχει δει ποτέ στη ζωή της.

Το "κοριτσάκι", αν ζει, θα είναι σήμερα πέριξ των 80.

Αυτά, περί ιστορικού βάρους.