#เหิงเหิงแห่งแก๊งน้ำตาปีศาจ
"นายเป็นนายน้อยของแก๊งน้ำปีศาจเหรอ?"
เด็กสาวคนหนึ่งเดินมาหาตน
หยางเหิงที่สวมหน้ากากอุปรากรไว้เงยหน้าขึ้น มองเด็กสาวในชุดกี่เพ้าสีแดงสด กำลังมองตนด้วยดวงตาเป็นประกาย
"ไม่ทราบว่าคุณหนูคือ...?"
"นายเป็นนายน้อยของแก๊งน้ำปีศาจเหรอ?"
เด็กสาวคนหนึ่งเดินมาหาตน
หยางเหิงที่สวมหน้ากากอุปรากรไว้เงยหน้าขึ้น มองเด็กสาวในชุดกี่เพ้าสีแดงสด กำลังมองตนด้วยดวงตาเป็นประกาย
"ไม่ทราบว่าคุณหนูคือ...?"
"หลีฮวา ลูกสาวของแก๊งเหมยโลหิต ยินดีที่ได้พบ" หล่อนผุดรอยยิ้มสดใส "ยังไงก็เป็นคนในวงการเดียวกัน ทำความรู้จักกันไว้ดีกว่า!!"
"ยินดีที่ได้พบ"
หยางเหิงทักทายไปสั้นๆ หันมาจิบชาตามเดิม
หลีฮวายิ้มทื่อแข็งค้าง
"ยินดีที่ได้พบ"
หยางเหิงทักทายไปสั้นๆ หันมาจิบชาตามเดิม
หลีฮวายิ้มทื่อแข็งค้าง
เป็นแค่ลูกบุญธรรมที่อาจจะโดนกำจัดทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ชัดๆ ทำไมถึงหยิ่งขนาดนี้!!
เด็กสาวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจ ทว่ายังคงผุดรอยยิ้มกว้าง หล่อนได้ยินว่าในที่สุดฮวาหลงคนนั้นก็หาผู้สืบทอดมาได้ ดังนั้นจึงหาทางมาทำความสนิทสนมกับอีกฝ่ายไว้
ใครจะไปรู้ว่าทางนั้นเย่อหยิ่งขนาดนี้
เด็กสาวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจ ทว่ายังคงผุดรอยยิ้มกว้าง หล่อนได้ยินว่าในที่สุดฮวาหลงคนนั้นก็หาผู้สืบทอดมาได้ ดังนั้นจึงหาทางมาทำความสนิทสนมกับอีกฝ่ายไว้
ใครจะไปรู้ว่าทางนั้นเย่อหยิ่งขนาดนี้
"เอ่อ แล้วคุณขายน้อยชื่ออะไรเหรอ...?" เด็กสาวยังคงถามเสียงซื่อ
"หยางเหิง" ทางนั้นตอบมา "ส่วนทางนี้หลี่กวง"
ชายหนุ่มข้างกายพยักหน้าเบาๆ
"เหิงเกอ ขอหลีฮวานั่งด้วยได้ไหมคะ?"
หยางเหิงหันมามอง "ไม่มีใครจองเก้าอี้ไว้ นั่งไปสิ"
"....." อ๊าก!
จากนั้นบทสนทนาก็ไม่ราบรื่นนัก
"หยางเหิง" ทางนั้นตอบมา "ส่วนทางนี้หลี่กวง"
ชายหนุ่มข้างกายพยักหน้าเบาๆ
"เหิงเกอ ขอหลีฮวานั่งด้วยได้ไหมคะ?"
หยางเหิงหันมามอง "ไม่มีใครจองเก้าอี้ไว้ นั่งไปสิ"
"....." อ๊าก!
จากนั้นบทสนทนาก็ไม่ราบรื่นนัก
ออดอ้อนก็ไม่สน ถามอะไรก็ตอบแบบขวานผ่าซาก พยายามทำตาใสซื่อใส่ก็ไม่แม้แต่จะเหลือบมอง
คนคนนี้หน้าไม่ได้เสียโฉมอย่างเดัยวหรอก ต้องโดนหั่นไอ้นั่นทิ้งไปแล้วแน่ๆ! ไม่งั้นมีเด็กผู้หญิงมาคุยด้วยจะทำดมินขนาดนี้ได้ยังไง!!!
หลีฮวาทนคุยด้วยไม่เท่าไหร่ก็ขอตัวไป
คนคนนี้หน้าไม่ได้เสียโฉมอย่างเดัยวหรอก ต้องโดนหั่นไอ้นั่นทิ้งไปแล้วแน่ๆ! ไม่งั้นมีเด็กผู้หญิงมาคุยด้วยจะทำดมินขนาดนี้ได้ยังไง!!!
หลีฮวาทนคุยด้วยไม่เท่าไหร่ก็ขอตัวไป
"ไปซะที กลิ่นน้ำหอมฉุนมาก!! ปวดหัวไปหมดแล้ว!" หยางเหิงบ่นงุ้งงิ้งกับกวงหลี่
"ฉวีฟางหลิงก็ชอบใส่น้ำหอม นายน้อยไม่เห็นบ่นเลยนี่ครับ" กวงหลี่กลั้นขำ
"เสี่ยวหลิงไม่ได้ใส่ฉุนขนาดนี้นี่นา ถ้าไม่ออกงานก็ไม่ใส่ด้วย! อ๊ะ พูดถึงก็มาเลย!"
"ฉวีฟางหลิงก็ชอบใส่น้ำหอม นายน้อยไม่เห็นบ่นเลยนี่ครับ" กวงหลี่กลั้นขำ
"เสี่ยวหลิงไม่ได้ใส่ฉุนขนาดนี้นี่นา ถ้าไม่ออกงานก็ไม่ใส่ด้วย! อ๊ะ พูดถึงก็มาเลย!"
หยางเหิงมองเด็กสาวในชุดกี่เพ้าสีดำสนิท นัยน์ตาเฉียบคมคู่นั้นปรายมองเขา ก่อนจะผุดรอยยิ้ม โบกมือให้นิดๆ
หยางเหิงยังจ้องรักษาบทบาทตัวเอง ถึงอยากพุ่งไปหาเพื่อนก็ทำไม่ได้ รอจนอีกฝ่ายขึ้นมาหาที่ชั้นลอยในงานจัดเลี้ยงถึงได้เรียกเสียงใส
"นึกว่าเสี่ยวหลิงไม่มาซะอีก"
หยางเหิงยังจ้องรักษาบทบาทตัวเอง ถึงอยากพุ่งไปหาเพื่อนก็ทำไม่ได้ รอจนอีกฝ่ายขึ้นมาหาที่ชั้นลอยในงานจัดเลี้ยงถึงได้เรียกเสียงใส
"นึกว่าเสี่ยวหลิงไม่มาซะอีก"
"ตอนแรกจะไม่มาแล้ว ได้ยินว่าพวกนายมาเลยขอติดท่านอามาด้วย สบายดีไหม? แส้ที่ส่งให้ใช้หรือเปล่า"
"ใช้ดีมาก! ฟาดทีเดียวก็เนื้อหลุด ไม่เสียแรงเปล่าด้วย!"
ฉวีฟางหลิงพยักหน้าพอใจ "มีดที่นายแนะนำก็ใช้ดีมาก ขว้างทีเดียววทะลุแขน ไม่ค่อยมีคราบไขมันติดด้วย!"
"ใช้ดีมาก! ฟาดทีเดียวก็เนื้อหลุด ไม่เสียแรงเปล่าด้วย!"
ฉวีฟางหลิงพยักหน้าพอใจ "มีดที่นายแนะนำก็ใช้ดีมาก ขว้างทีเดียววทะลุแขน ไม่ค่อยมีคราบไขมันติดด้วย!"
จากนั้นทั้งสองคนก็พูดเรื่องใบ้น้ำหอมอะไรถึงจะกลบกลิ่นคาวเลือดได้ ปืนแบบไหนแรงถีบเหมาะกับพวกตน ใส่ชุดสีอะไรจะไม่ต้องกังวลว่าเลือดกระเซ็นมาเปื้อน
กวงหลี่ได้แต่คิดว่าถ้าคุณหนูคนเมื่อครู่มาได้ยินยทสนทนานี่ต้องเป็นลมแน่ๆ
กวงหลี่ได้แต่คิดว่าถ้าคุณหนูคนเมื่อครู่มาได้ยินยทสนทนานี่ต้องเป็นลมแน่ๆ
นายน้อยไม่ติดคบหากับใครง่ายๆ ในคราบหยางเหิง ยิ่งกับเด็กสาวที่ถูกประคบประหงมแบบนั้นยิ่งแล้วใหญ่ ในบรรดาผู้สืบทอดของตระกูล มีแต่ฉวีฟางหลิงที่สนิทสนมจนรู้ว่าใบหน้าใต้หน้ากากของนายน้อยเกลี้ยงเกลาหมดจด ตอนที่เห็นก็ถึงกับอุทานด่าว่าหล่อแบบขี้โกง
นายน้อยที่ได้ยินหัวเราะร่าเสียงใส ขยิบตาส่งจูบให้อย่างทะลุ่งทะเล้น
กวงหลี่ยังเคยคิดว่าสองคนนี้มีแนวโน้มจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปถึงเชิงโรแมรติก ปรากฎว่าจนตอนนี้ก็ยังคุยแต่เรื่องเลือดสาด
...ความสัมพันธ์ไม่กระเตื้องจนน่าหนักใจ
กวงหลี่ยังเคยคิดว่าสองคนนี้มีแนวโน้มจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปถึงเชิงโรแมรติก ปรากฎว่าจนตอนนี้ก็ยังคุยแต่เรื่องเลือดสาด
...ความสัมพันธ์ไม่กระเตื้องจนน่าหนักใจ
กวงหลี่ไม่กล้าถามหนางเหิง นายร้อยของเขาหัวช้าเรื่องพวกนี้ จนิงอยู่ว่าเจ้าตัวซื่อตรง ชอบก็บอกว่าขอบ เกลียดก็บอกว่าเกลียด...แต่ทั้งหมดจำกัดอยู่ที่ เพื่อน พ่อ พี่ ลุง ป้า นา อา
ไม่มีสำนึกถึงรูปแบบที่ลึกซึ้งกว่านี้เลยสักกะผีก
ไม่มีสำนึกถึงรูปแบบที่ลึกซึ้งกว่านี้เลยสักกะผีก
กวงหลี่เคยถามฉวีฟางหลิงว่าสนใจสานสัมพันธ์กับนายน้อยหรือเปล่า..ก็ได้รับสายตาแปลกๆมา
"...คุณหนูฉวีมองผมแบบนั้ยทำไมครับ"
"ไม่มีอะไร แค่คิดว่าผู้ชายแก๊งนายนี่เหมือนกันหมดจริง ฉันจะสืบทอดแก๊งตัวเอง แต่งเข้าแก๊งนายไม่ได้หรอก นอกจากเหิงเหิงจะมาประเคนเป็นภรรยาตัวน้อยให้ฉัย
"...คุณหนูฉวีมองผมแบบนั้ยทำไมครับ"
"ไม่มีอะไร แค่คิดว่าผู้ชายแก๊งนายนี่เหมือนกันหมดจริง ฉันจะสืบทอดแก๊งตัวเอง แต่งเข้าแก๊งนายไม่ได้หรอก นอกจากเหิงเหิงจะมาประเคนเป็นภรรยาตัวน้อยให้ฉัย
"...."
"เอาเป็นว่าอย่าไปรีบ"
กวงหลี่ไม่เข้าใจคำพูดพวกน้ั้นแม้แต่นิดเดียว..
"เอาเป็นว่าอย่าไปรีบ"
กวงหลี่ไม่เข้าใจคำพูดพวกน้ั้นแม้แต่นิดเดียว..
ส่วนฉวีฟางหลิงมองนายบ่าวที่ตัวติดกันเป็นปลิง มองแววตาที่กวงหลี่มองหยางเหิง มองหยางเหิงที่สายตามักตกไปที่คนข้างกาย......คำนวณอยู่ในใจว่าตัวซื่อบื้อสองตัวนี้จะรู้ตัวเมื่อไหร่
น่าสนุกจริงๆ
น่าสนุกจริงๆ
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
