สวัสดีครับทุกท่าน คนขับรถ B เองครับผม

ไม่รู้จัก? ไม่เป็นไรครับ เรามาทำคบามรู้จักกันวันนี้เลย ไม่ต้องรู้ชื่อผมหรอกครับ เรียกผมว่า B พอ เผอิญผมมีเรื่องอยากบ่นนิดหน่อย

ทุกคนรู้ไหมครับว่าตอนนี้ทางผมกี่โมงกี่ยามแล้ว

ตีสามครับ ใช่ครับ ตีสาม แต่ผมแม่งยังต้องทำงานอยู่ เพราะนายเสือกทะเลาะกับเมีย

คือออ นายก็ยังไม่แต่งกับเมียครับ ยังไม่คบด้วย

แค่ก

คือ อืม จะว่าตามจีบก็ยิ่งไม่ใช่ นายผมออกแนวชอบเอาชนะ พอเจอคนไม่หลงรักตัวเองตั้งแต่แรกเจอเลยตามจอแยเขาอะครับ ช่าย ทรงพระเอกในนิยายน้ำเน่าเลยครับ

"ทำไมคุณไม่ใส่เดรสที่เพิ่งสั่งมาล่ะ?"

เขาถามคนรักไปแบบนั้น

วันนี้เป็นวันแต่งงานของน้องชายเขา เพื่อไม่ให้ยุ่งยาก ก็เลยจัดงานเลี้ยงเป็นสองวัน วันหนึ่งเลี้ยงเฉพาะพี่น้องคนกันเอง อีกวันหนึ่งเปิดให้คู่ค้าสมาคมและคนรู้จักมาร่ยมแสดงความยินดี ตอนที่บอกอีกฝ่ายครั้งแรก ก็ยังเห็นเจ้าตัวดี๊ด๊าสั่งตัดชุดอยู่ ผลปรากฎว่าพอถึงวันงานจริง ดันหยิบชุดราชการตำรวจเต็มยศออกมาเสียอย่างนั้น

"...เจอพ่อแม่แฟนครั้งแรกก็ต้องสำรวมหน่อย" อีกฝ่ายกระแอมบอก แต่สายตายังคงมองชุดเดรสที่สั่งมาอยู่

"แล้วชุดเดรสที่คุณสั่งมาไม่สำรวมตรงไหน?"

#รีวิวคาเฟ่byอัลฟ่านิรนาม

วันนี้ พอตื่นขึ้นมา จู่ๆ นักเขียนท่านหนึ่งก็ลบนิยายออกจากแพลทฟอร์มหมดไปทั้งแผง

คนอื่นยังไม่รู้หรอก แต่เจ้าสตรีมเมอร์เสื้อดำที่ติดนิยายชาวบ้านงอมแงมจนกดเข้าไปอ่านซ้ำหลายรอบรู้แล้ว แถมยังมาเขย่าคอเขาที่นอนอยู่ด้วย "เจ้าขาวๆๆๆๆ คุณนักเขียนคนนั้นเขาลบนิยายตัวเองทิ้งอะ!!!!"

"คุณนักเขียนคนไหน? แล้วใครให้เรียกผมว่าเจ้าขาว!!!"

"คนที่เป็นเพื่อนนาย"

"คิดว่าผมมีเพื่อนเป็นนักเขียนกี่คน..."

"คนที่เหมือนกระต่ายขี้ตื่น"

...เหมือนจะรู้ว่าเป็นใคร

#รีวิวคาเฟ่byอัลฟ่านิรนาม

พี่ชายเบต้ากับท่านนายพล (2)

ในชีวิตของเขามีเรื่องไม่คาดฝันมากมาย

เช่นเรื่องที่จู่ๆ แม่ก็ตั้งท้องน้องน้อยที่อายุห่างกันพวกเขาเกือบสิบปีมาหนึ่งคน หรือเรื่องที่จู่ๆ พ่อแม่ก็รับลูกชายของเพื่อนที่เสียชีวิตไปแล้วมาดูแล...

https://twitter.com/Sinnerdarker/status/1985370625498902792

หรือเรื่องที่เขากำลังปั้นธุรกิจของตัวเองอยู่ดีๆ พ่อกับแม่ก็มาบอกว่าให้เขาเป็นผู้สืบทอดแทนพวกพี่ชายที่ไม่สนใจจะรับช่วงต่อสักนิด...

แต่จะเรื่องไหนก็เทียบสถานการณ์ตรงหน้าไม่ได้แม้แต่น้อย

ระหว่างคิดไป ก็หันไปมองคนข้างกายไป

#รีวิวคาเฟ่byอัลฟ่านิรนาม

ตอนที่น้องชายเกือบจะถูกจับเข้าสถานเยาวชนด้วยเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อ เขาก็ตัดสินใจว่าตัวเองต้องหาเส้นสายเพิ่มเติม

ในประเทศเส็งเคร็งที่กฎหมายไม่เคร่งครัด ผู้พิพากษารับสินบท และตำรวจส่วนใหญ่เกียจคร้านเกินจะทำงาน สิ่งที่จำเป็นที่สุดก็คือเส้นสายและอำนาจ พ่อและแม่ของเขาเป็นเศรษฐีใหม่ ทำธุรกิจอย่างใสสะอาดและเถรตรง ดังนั้นเขาซึ่งถูกพ่อแม่แบบนั้นเลี้ยงมาจึงไม่เคยเข้าหาใครเพื่อผลประโยชน์เลยแม้แต่ครั้งเดียว

นั่นก็จนกระทั่งน้องชายของเขาเกิดเรื่องขึ้น

#รีวิวคาเฟ่byอัลฟ่านิรนาม

เบต้าสักคน : ไม่เห็นจะเข้าใจความลำบากของอีลฟ่าโอ้มก้าเลย ฟีโรโมนอัไร ครินจ์ฉิบหาย พวกแกก็แค่หาเรื่องจะเยกันปะ

คุงจขร. ที่เท้าคางฟังด้วยรอยยิ้ม :

คุงจขร.: ไม่เข้าใจก็ไสหัวออกไปจากร้านที่มีผมเป็นเจ้าของด้วยครับ ไม่งั้นผมจะถีบคุณออกไปเอง คุณเบต้าเสื้อโค้ทยาว : *หิ้วคอคนพูดออกไปโยนทิ้งนอกร้านแล้วจี้บุหรี่ใส่*

คุงจขร. : เพิ่มสักสองรอยก็ได้ครับ เดี๋ยวผมลบเทปกล้องวงจรปิดเอง ☺️

คุณเบต้าฯ : ไม่ได้ครับ เดี๋ยวโดนดุ

คุงจขร. : เดี๋ยวผมช่วยคุย

คุณเบต้าฯ : *ไม่จี้แต่เตะแทน*

นายเสื้อดำ : ....อันนี้ควรห้ามไหม

ตอบไปว่า ใช่

ตนเป็นพระเจ้า

และเป็นผู้ลงฑัณฑ์

เพราะอยู่มาเนิ่นนานเหลือเกิน เพราะไม่จำเป็นต้องปกป้องเหล่าลูกรักอย่างใกล้ชิดอีกต่อไป จึงมีหน้าที่ลงฑัณฑ์พระเจ้าที่ทำผิดกฎเกณฑ์

พระเจ้าที่ไม่ดูแลโลกของคน พระเจ้าที่เลือกที่รักมักที่ชัง พระเจ้าที่ลักพาตัวเด็กน้อยจากโลกอื่น เป็นตัวตนที่บังคับใช้อำนาจควบคุม 'พระเจ้า' ผู้ควรมีอำนาจเบ็ดเสร็จ

แต่ทว่า

ไม่อาจฆ่าพระเจ้าได้

อาจลงโทษ อาจกักขัง ทว่าพระเจ้าด้วยกันไม่อาจฆ่าพระเจ้าได้

กฎเกณฑ์ ชะตา วัฏจักร จะเป็นผู้ทำหน้าที่นั้น ผ่านเงื้อมมือของใครสักคน ผ่านปาฏิหาริย์ซึ่งมิอาจต่อต้านได้

(2)

เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ...

อคินหวดดาบไปก็เหม่อลอยฟุ้งว่านไปด้วย

เขาอยู่ในห้องนั้นคนเดียวชัดๆ แล้วไอ้เสียงนั่นมันเสียงใคร

ไม่สิ ไม่ใช่แค่เสียง มาทั้งตัวด้วยซ้ำ

หรือว่า..ผี???

อคินขนลุกชันกราวเกรียว

https://twitter.com/Sinnerdarker/status/1957835216342642719

ตายห่า ชั่วชีวิตนี้เขาไม่เคยเจอผี พอมาอยู่ต่างโลกก็เกิดมีเซนส์ขึ้นมาเลยเรอะ แต่ว่าไปอีกที...หรือจะเป็นผู้ใช้เวทมนตร์??

ในโลกนี้ จำได้ว่ามีอะไรจำพวกเวทมนตร์อยู่ แต่ที่อคินเรียนก็มีแค่ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า บลาๆ ไม่เห็นจะมีเวทมนตร์ที่ทำให้คนหายตัวได้

"ท่านคือพระเจ้าของโลกนี้หรือ?"

ใครบางคนเอ่ยถาม

ด้วยรู้ตัวว่าสิ่งนี้พูดคุยกับตน จึงตอบไปว่าใช่

ผู้ที่เอ่ยถามมีรูปลักษณ์ของมนุษย์ผู้ชาย อยู่ในช่วงวัยหนุ่ม

ทว่าข้างในไม่ใช่

ไม่ใช่มนุษย์ และไม่ใช่คนหนุ่ม

มีเศษเสี้ยวบางอย่างที่ใกล้เคียงกับด้านนี้มากกว่า ดังนั้นจึงถามไปว่าเป็นใคร

มนุษย์เอียงคอ เท้าสะเอวแล้วแค่นหัวเราะ

หยาบคายสามหาว

"ข้าเป็นใครไม่สำคัญหรอก แต่ว่า...ท่านเป็นพระเจ้าที่มีสมญานาม'ผู้ลงทัณฑ์' ใช่ไหม

"เช่นนั้น....ท่านรู้วิธีฆ่าพระเจ้าหรือเปล่า?"

#หลงทางต่างโลกโปรดเรียกจอมเวทมิติ

"พี่!!!! หนูโดนลักพาตัวมา!!! อิลุงที่มากับหนูโดนเตะออกไปแล้วอะ! ฮือ ลุงแกจะเป็นไรมั้ย!" สาวม.ปลายกะลาแลนด์ aka นักบุญหญิง

"อ้อ ถ้าตาลุงคนที่ว่าละก็ เขาบอกจะอยู่โลกนี้เพราะไม่อยากกลับไปทำงานน่ะ" จอมเวทมิตินั่งยองๆ ตอบ

"....." สาวน้อยมองเหม่อ "เขาว่าพ่อแม่ตายหมดแล้ว ทำงานเอาตัวรอดไปวันๆ มาอยู่นี่อย่างน้อยก็มีอะไรน่าตื่นเต้น แถมตายง่าย"

"ตายง่าย..."

"ที่โลกเดิมของเจ้าก็ไอ้นั่นใช่ไหม แพสสีฟ เดธวิช"

"คืออะไร"

"สงสัยเจ้าจะเด็กเกินไป เอ้า ว่าอย่างไน จะอยู่จีบผู้หรือกลับบ้าน?"

"ข้าเป็นคนรักของพระเจ้าล่ะ"

"พูดอะไรเพ้อเจ้อ"

"แต่ว่าเขาไม่อยากให้ข้าตายหรือทุกข์ทรมานก็เลยไม่ยอมอยู่ด้วย"

"ไปหาหมอหน่อยไหม เจ้าฟุ้งซ่านแล้ว"

"แต่บอกตามตรงว่าชีวิตที่ไม่มีเขาอยู่....มันไม่มีความหมายเลย"

"…"

"แต่จะตายเฉยๆ มันก็กระไรอยู่ ข้าเลยว่าจะตายเจ๋งๆ หน่อย" +++++++

"ทำไมถึงไม่ปล่อยให้ข้าตายล่ะ"

"ข้าเคยบอกแล้วนี่ ว่าถ้าไม่ได้อยู่กับท่าน ข้าก็ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่"

"ข้าก็ไม่ฆ่าตัวตายแล้วไง ข้าก็หาวิธีตายที่ไม่ต้องโดนเทพความตายสาปแล้วไง...ไม่ต้องให้ท่านเห็นข้าทุกข์ทรมาน"

"ท่านต้องการอะไรกันแน่!"

[ข้าแค่...อยากให้เจ้ามีความสุข]

#รีวิวคาเฟ่byอัลฟ่านิรนาม

ตอนที่อายุได้สักห้าขวบ คุณพ่อกับคุณแม่ของผมมักจะพาพวกเราพี่น้องฝาแฝดไปที่คาเฟ่ร้านหนึ่ง

คาเฟ่ร้านไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็ไม่ถึงกับคับแคบอุดอู้ เป็นร้านที่หลบอยู่ในขุมชนบ้านเรือน ชนิดที่หากไม่ใช่คนพื้นที่ก็อาจไม่คิดจะมา พอไปถึง ทั้งคู่ก็มักจะปรี่ตรงไปหาคนคนหนึ่ง เป็นคุณอาที่เป็นลูกจ้างในร้าน

ตอนที่เจอกันครั้งแรก คุณอาก็ยิ้มให้พวกผม บอกว่ายินดีที่ได้รู้จัก แล้วก็เมินคุณพ่อคุณแม่ไป

คุณพ่อคุณแม่ไม่พอใจมากๆ ที่เขาเมิน แต่ก็ทำแค่ตีหน้าเศร้า จากนั้นก็คุยด้วยแต่

แต่คุณอาคนนั้นไม่วนใจแม้แต่น้อย

ระยะนี้ปิยะพัทธ์อ้วนขึ้นนิดหน่อย

สาเหตุก็เพราะเจ้าของร้านคาเฟ่ที่ไปนั่งทำงานบ่อยๆ เกิดนึกคึกคิดเมนูใหม่ๆ ขึ้นมา ลำบากปากท้องขาประจำทั้งหลายต้องมานั่งลองชิมกัน ทำเอาแม้แต่เจ้าสตรีมเมอร์เสื้อหนังดำคนนั้นยังขับพุงไปโหยหวนไป "เอาแต่บ่นแต่นายก็ไม่มาวิ่งตอนเล้ากับผมนี่" อัลฟ่าขาประจำท่าทางนุ่มนิ่มบอกหน้านิ่ง

"ฉันทำงานถึงตีสอง!!!! ใครมันจะตื่นตีห้าไปวิ่งด้วยไหว!?"

"วิ่งตอนห้าโมงเย็น"

"นั่นมันเวลาเตรียมขึ้นสตรีม"

"งั้นก็อ้วนต่อไปเถอะ"

"เจ้าขาวอย่าทำแบบนี้เดะ!?"

#กฎการเดินเวรยามในสถานีปิดตาย (2)

วันรุ่งขึ้น ผมก็รู้สึดเหมือนยังฝันอยู่นิดหน่อย แต่พอเห็นชุดเครื่องแบบและบัตรเจ้าหน้าที่ ก็ค่อยยืนได้มั่นคงเสียที

กะของผมเริ่มช่วงหกโมงเย็น ดังนั้นหลังจากตื่นมาตามนาฬิการ่างกายตอนหกโมงเช้าแล้วจึงงีบต่อจนเกือบถึงเที่ยง ถึงอย่างไรอีกไม่นานก็ต้องปรับชีวิตประจำวันให้นอนเช้าตื่นสายแล้ว ขี้เกียจต่ออีกสักหน่อยคงไม่เป็นไร

แต่ขี้เกียจได้ไม่เท่าไหร่ สมาร์ทโฟนที่ชาร์จอยู่ก็แผดเสียงขึ้นมา

#กฎการเดินเวรยามในสถานีปิดตาย

ยินดีต้อนรับเจ้าหน้าที่คนใหม่ประจำรถไฟฟ้าสายOOO สู่ครอบครัวของเรา!

ยินดีด้วยที่คุณได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมOOO องค์กรของเรามีความสำคัญอย่างยิ่งในการขับเคลื่อนประเทศผ่านระบบการขนส่งมวลชน หวังว่าคุณจะภาคภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวนี้ ตอนนี้โครงการของเราดำเนินไปถึง 97% แล้ว อีกไม่นานก็พร้อมจะเดินหน้าเปิดบริการให้ประชาชน! นะหว่างนี้ขอให้คุณทำความคุ้นเคยและตรวจเวรยามอย่างเคร่งครัด!

แอริสแต่งงานตอนที่อายุได้เจ็ดขวบ

บิดามารดาของนางสิ้นบุญไปเพราะโรคระบาด จากนั้นท่านน้าก็รับสืบทอดตำแหน่งบารอนต่อจากบิดา แล้วหลังจากนั้น...นางก็ถูกจัดแจงให้แต่งงานกับท่านดยุคตระกูลหนึ่ง

ท่านดยุคผู้นั้นอายุมากกว่านางสามสิบปี ท่านน้าบอกว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษที่หล่อเหลาและอ่อนโยน ส่วนบรรดาสาวใช้บอกว่าท่านดยุคเป็นชายเลือดเย็น เป็นอดีตองค์ชายที่ถูกทอดทิ้ง

"พี่"

"อะไร"

"พี่ไม่รู้ว่าไอ้สมชายเป็นผู้หญิงจริงดิ นมนำหน้าขนาดนั้น"

"เขาบอกว่าตัวเองว่าเป็นผู้ชายก็แสดงว่าเขาไอเดนติฟายตัวเองเป็นผู้ชาย"

"...."

"มีอะไร"

"กำลังเช็กว่าเราอยู่ในนิยายแนวนางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายมาทำงานในฟาร์มพระเอกแน่หรือเปล่า" หรือที่ผ่านมาพระเอกมันไม่สงสัยนางเอกเพราะมันคืดว่านางเอกเป็นทรานส์วะ???????? เชี่ย มันก็จะเจ๋งเกิน!!!!!!

ไปดู The last dance มา

จริงๆ สนใจตั้งแต่เห็นตัวอย่างหนังแล้ว แต่รอบหนังมันเต่าถุยมาก บางทีรอบสี่ทุ่มงี้ วันธรรมดามาดูไม่ได้ วันนี้พอทำธุระเสดไวเลยส่องรอบหนัง เห็นว่ารอบไม่เต่าถุยเลยมาดู

แล้วก็ดีใจที่มาดู เรื่องราวเล่าถึงชีวิตของโต้วซัง ชายหนุ่มที่เคยทำงานด้านการจัดงานแต่ง ซึ่งต่อมาประสบปัญหาธุรกิจล้มละลายเพราะสถานการณ์โควิด และได้รับการช่วยเหลือจากญาติของคนรักให้มาสืบทอดธุรกิจจัดงานศพแทน โดยมีซินแสหมั่นเป็นพาร์ทเนอร์เก่าของร้าน (ซึ่งแกก็กัวแข็งและหัวโบราณ....555)

'คริส' แห่งกิลด์ขายข่าว เป็นบุคคลลึกลับที่จนบัดนี้ก็ยังไม่มีผู้ใดทราบว่าเป็นบุรุษหรือสตรี

'เขา' หรือ 'หล่อน' เป็นหัวหน้ากิลด์ขายข่าวเคริกส์ คนที่จะได้พบหน้ามีแต่ลูกค้าคนสำคัญหรือผู้ที่นำข้อมูลสำคัญมานำเสนอ คนที่เคยพบเจอบ้างก็บอกว่าเขาเป็นหญิงสาวที่งดงาม บ้างก็ว่าเป็นชายหนุ่มรูปงาม บ้างก็ว่าหัวหน้ากิลด์เป็นฝาแฝดชายหญิง หากแต่ใช้ตัวตนเดียวกันคอยปั่นหัวผู้คนเล่น

"แล้วความจริงเล่าขอรับ?" ชายหนุ่มตรงหน้า 'คริส' ยิ้ม

"..." เจ้าของในในชุดประจำชาติหนึ่งมางซีกตะวันออกนั่งไขว่ห้างมองคนยิ้ม

#รีวิวคาเฟ่byอัลฟ่านิรนาม

"ชีวิตของโอเมก้านี่...เป็นยังไงเหรอครับ?"

จู่ๆ คุณเบต้าเสื้อโค้ทยาวก็ถามคำถามนั้นกับคุณเจ้าของร้าน ระยะนี้ คุณเบต้าเสื้อโค้ทนาวกลายเป็นขาประจำไปแล้ว แรกๆ ยังชอบนั่งอยู่มุมในของร้าน ไม่สุงสิงกับคนเท่าไร แต่ระยะหลังมานี้คงเพราะน้องพีชอบไปก่อกวนบ่อยๆ จนสนิทกัน ถ้าวันไหนคุณกลิ่นไม้กฤษณาไม่ได้มาทำงานที่ร้าน ก็จะมานั่งคุยเล่นไปเรื่อยเปื่อยที่เคาน์เตอร์ กลายเป็นขาเมาท์ไปโดยปริยาย

#ความลับของคุณภรรยา

ตอนที่จิเซลกลายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลจอร์เชีย เขาก็อายุได้ห้าขวบแล้ว

อันที่จริง มารดาแท้ๆ ของเขาหวังว่าเขาจะกลายเป็นใบผ่านทางให้ตัวเองตั้งแต่เด็ก ทว่าดยุคจอร์เชียรักมั่นในภรรยา จึงย่อมไม่มีทางรับหญิงที่นอนกับตัวเพราะความผิดพลาดมาเป็นภรรยารอง แต่ถึงอย่างนั้น บิดาของเขาก็ยังมีความรับผิดชอบ จึงเสนอเงินก้อนหนึ่งให้หล่อนแลกกับให้จิเซลมาอยู่ในความดูแลของตน ทว่ามารดายังคงเพ้อฝันถึงชีวิตหรูหรา จึงไม่รับเงินก้อนนั้น ทั้งไม่ส่งมอบเขาให้กับดยุคจอร์เชีย