Dziś grają Anglicy, to oddajmy głos fizykowi, który postanowił ustalić, czy legendarny strzał w finale w 1966 r. wylądował za linią bramkową (pominąłem wzory - problem z zapisem na TT, więc odsyłam do książki): "Korzystając z rozważań (1)
dotyczących kąta odbicia rotującej piłki spróbujmy przeprowadzić bardzo uproszczoną analizę jednego z najgłośniejszych i najbardziej kontrowersyjnych goli w historii światowego futbolu. Chodzi o bramkę strzeloną przez Geoffrey’a Hursta w dogrywce finałowego spotkania Anglia- (2)
RFN rozegranego na Mistrzostwach Świata w 1966 r. Bramka ta praktycznie przesądziła o zdobyciu przez Anglików mistrzowskiego tytułu. Przypomnijmy sytuację, w jakiej zdobyty został wspomniany gol. Jest ona przedstawiona schematycznie na rys. 7.12. Hurst oddał strzał z (3)
odległości około 7 m, znajdując się w pobliżu linii pola bramkowego, po prawej jego stronie. Piłka po odbiciu od poprzeczki dotknęła murawy boiska w taki sposób, że niezwykle trudno było zdecydować, czy przekroczyła linię bramkową całym swoim obwodem. Sędzia orzekł, że tak (4)
się stało i bramkę uznał, wielu obserwatorów miało natomiast odmienne zdanie. Postarajmy się teraz odpowiedzieć na pytanie, czy, dzięki wprowadzeniu piłki w rotację, możliwe jest takie jej odbicie od poprzeczki, aby upadła na linii bramkowej (tor zaznaczony na rys. 7.12), a (5)
jeśli tak, to jaka powinna być prędkość kątowa tej rotacji. Wprowadzamy oczywiście pewne uproszczenia. Polegają one między innymi na tym, że nie uwzględniamy odkształcenia piłki w chwili odbicia oraz zaniedbujemy istnienie krawędzi poprzeczki, co odpowiada założeniu, że piłka (6)
odbija się od nieograniczonej płaszczyzny. Przyjmujemy, że piłka odbija się od boiska dokładnie na linii bramkowej. Zaznaczono to na rys. 7.12 wraz z potrzebnymi do opisu sytuacji wielkościami. (…) Jak widać, nie udało nam się, przy przyjętych przez nas i znacznie (7)
upraszczających realne warunki założeniach, znaleźć fizycznego uzasadnienia dla toru piłki, który przed ponad 20 laty wzbudził tyle emocji. Piłka odbita od poprzeczki w opisany przez nas sposób musiałaby po prostu wpaść do bramki. Jakie można by zatem wyciągnąć wnioski z (8)
wyniku naszych rozważań? Jednym z nich może być stwierdzenie, że uzyskany efekt był wynikiem uderzenia piłki w zaokrągloną krawędź łączącą dolną i przednią płaszczyznę poprzeczki". (9)
Krzysztof Ernst "Fizyka sportu", Warszawa 2010
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Dziś mamy Dzień Fibonacciego, obchodzony co roku 23 listopada, ponieważ data zapisana w systemie amerykańskim (11.23) daje początek ciągu nazwanego jego imieniem. Z tej okazji propozycja lektury, która oprócz Fibonacciego i jego ciągu omawia także (1)
znaczenie złotej liczby w przyrodzie i sztuce: „Pod koniec XIII wieku Marco Polo (1254–1324) ruszył jedwabnym szlakiem do Chin, Giotto di Bondone (1266–1337) zrewolucjonizował malarstwo, odchodząc od konwencji bizantyjskiej, a matematyk Leonardo Pisano, znany jako Fibonacci, (2)
na zawsze zmienił metody prowadzenia rachunków, co pozwoliło znacznie usprawnić wymianę walut i prowadzenie transakcji handlowych. Jednocześnie sformułował kilka problemów matematycznych, których do dziś nie udało się nam rozwiązać. Założone w 1963 Towarzystwo Fibonacciego (3)
Tego dnia w 1927 r. w koszarach w Mińsku Maz. padła Kasztanka, ulubiona klacz Józefa Piłsudskiego. Marszałek po raz pierwszy dosiadł jej w sierpniu 1914 r., a ostatni raz 11 XI 1927 r. podczas defilady na Pl. Saskim w W-wie. Z (1)
martwej Kasztanki została zdjęta skóra i wypchana, a resztę jej szczątków pochowano pod budynkiem dowództwa 7. Pułku Ułanów, gdzie jest głaz z napisem: “Tu leży Kasztanka, ulubiona klacz bojowa Marszałka Piłsudskiego”.Wypchana Kasztanka najpierw trafiła do Centrum Wyszkolenia (2)
Weterynaryjnego, później do Muzeum Wojska Polskiego, aż w końcu w 1935 do Belwederu. Wojnę przetrwała w Muzeum Wojska Pol., ale w 1945 została zniszczona, oficjalnie ze względu na zły stan. Anegdota mówi, że decyzję podjął Rola-Żymierski, który podczas inspekcji Muzeum miał (3)
„Pierwszy niemiecki klub poświęcony grze w rugby powstał w Heidelbergu w 1872 r. (innym sportem, który uprawiali członkowie, było wioślarstwo). Historia piłki nożnej rozpoczęła się w Niemczech dwa lata później, w 1874 r. W marcu (1)
Anglicy mieszkający w Dreźnie założyli klub – Dresden English Football Club, który przez niemal równe dwie dekady był niepokonany (nie tylko dlatego, że przeciwników było niewielu). Sześć miesięcy później na scenę weszli Niemcy, dzięki rzuconej zwyczajnie na ziemię skórzanej (2)
piłce. Ląduje ona między grupą uczniów liceum ogólnokształcącego w Brunszwiku, którzy nie mają absolutnie żadnego pojęcia, co z nią zrobić. Człowiek, który rzucił piłkę, nazywa się August Hermann. On i jego przyjaciel Konrad Koch są nauczycielami we wspomnianej szkole. Obaj (3)
William Foulke raczej nieprzypadkowo nosił przydomek „Fatty” (Tłuścioszek) - do dziś jest uważany za najgrubszego profesjonalnego zawodnika w historii. To także ciekawa postać i jeden z pierwszych futbolowych celebrytów. Foulke był (1)
bramkarzem, a przy wzroście 2 m i wadze nawet 140 kg wyróżniał się zwinnością i refleksem – jego specjalnością była obrona rzutów karnych. Po raz pierwszy zagrał w bramce Sheffield United w 1894 r. i od razu stał się ulubieńcem kibiców, szczególnie że zespół zdobył dwa razy (2)
Puchar Anglii. W kolejnych swoich klubach też cieszył się popularnością, a grając w Manchester United, jeden raz wystąpił w reprezentacji Anglii – w wygranym meczu z Walią bramki nie puścił. Oprócz gry w piłkę i krykieta (tu także odnosił sukcesy) był barwną postacią i jest (3)
Czy mecz z Meksykiem będzie spotkaniem, które zapamiętamy na długo? A jeśli tak, czy to będzie miłe wspomnienie, czy raczej wstydliwe? O tym przekonamy się za około trzy godziny, a tymczasem propozycja lektury o wyjątkowych meczach w (1)
historii polskiego futbolu: „Mecz piłkarski wcale nie zaczyna się na boisku. Nawet nie w prowadzącym na nie tunelu, gdzie czasami dochodzi do pierwszej próby sił zawodników. Rozpoczyna się wcześniej, nie zawsze ze świadomym udziałem piłkarzy. Ta książka jest o tym, jak (2)
sytuacja polityczna i gospodarcza Polski na kolejnych etapach jej historii oraz obyczaje wpływały na przygotowania, a czasami nawet wyniki meczów. O politykach, przychodzących na stadiony z wyrachowania, trenerach, nie zawsze mających wpływ na skład oraz grę, o piłkarzach, (3)
"Właściwie wynik meczu z Brazylią nie powinien tak długo stać pod znakiem zapytania. Argentyńczycy mieli miażdżącą przewagę, stwarzali kolejne okazje, strzelali raz za razem, ale dopiero na trzy minuty przed ostatnim gwizdkiem (1)
sędziego twardy prawy łącznik Racingu Humberto Maschio podwyższył wynik na 2:0. Na fali ulgi, która ogarnęła wówczas prowadzących, skrzydłowy Independiente Osvaldo Cruzowi dołożył trzeciego gola i Argentyna, mając jeden mecz w zapasie, zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej (2)
w 1957 r., po raz 11. w historii. A kiedy piłkarze fetowali jeszcze sukces na murawie Estadio Nacional w Limie, jeden z działaczy wręczył mikrofon obrońcy River Plate Federico Vairo. Choć Vairo był liderem drużyny, na jego łagodnej twarzy zwykle malowała się troska. Tym (3)