Thread by @Sinnerdarker

#ประธานโอเมก้าของผมเป็นโดะเอส

[ฉาง มาบ้านหน่อยได้ไหม มีเรื่องอยากปรึกษาน่ะ วันไหนก็ได้ พาคุณอดิษฐ์มาด้วย]

จู่ๆ เฮียหยงก็โทรมาบอกผมแบบนั้น

ผมแปลกใจมาก ปกติเฮียหยงชอบคิดว่าตัวเองเป็นพี่ชาย ถึงฉลาดเก๊ก็ต้องเก๊กว่าฉลาด ไม่ค่อยมาขอความช่วยเหลือผเท่าไหร่ แต่คราวนี้กลับพูดเต็มปากเต็มคำ

แสดงว่าคงเป็นเรื่องตึงมือจริงๆ

"มีเรื่องอะไรอะเฮียหยง?"

[เอาไว้มาคุยที่บ้านนะ อย่าลืมพกแฟนมาด้วย]

แล้วเฮียหยงก็วางสายไป

ผมขมวดคิ้วมองมือถือตัวเอง แล้วก็เปิดหน้าจอเช็คตาราฃนัดหมายของผมกับเจ้านาย พอเก็นว่าไม่ใีประชุมหรืองานเลี้ยงธุรกิจอะไร เลยส่งข้อความไปว่าเย็นนี้จะเข้าไป ว่างไหม

เฮียหยงส่งข้อความมาว่า ok

พอนัดกันได้ ผมเลยเดินเข้าห้องพี่อดิษฐ์ไป

"เจ้านายครับ เฮียหยงโทรมาบอกว่าอยากให้เข้าไปหน่อย มีเรื่องอยากปรึกษา เจ้านายไปกับผมได้ไหม"

พี่อดิษฐ์เงยหน้าขึ้นจากจอ เลิกคิ้วใส่ผม

"พี่ชายนาย? มีเรื่องปรึกษา? ให้ฉันไปด้วย?" พี่อดิษฐ์ทวนคำผม "ฝห้ไปเป็นเพื่อ"

"เฮียหยงให้พาพี่อดิษฐ์ไปด้วยอะ"

"ไปสิ เคลียร์ตารางแล้วใช่ไหม"

"เคลียร์แล้วครับ" แน่นอนอยู่แล้ว เลขาชาญวิทย์จะชวนไปไหนโดนไม่เช็คตารางได้ไงครับ

"งั้นก็ตามนั้น"

++++++

ตกเย็น ผมกับพี่อดิษฐ์เลยออกจากบริษัทเร็วหน่อย บึ่งไปที่บ้านแม่ผมทันที

พอถึงบ้าน ก็เจอม๊าเดินออกมาแ้งยสีหน้ากึ่งตื่นเต้นกึ่งกังวล

นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย? หรือเฮียหยงนอกใจทำใครท้อง? แม่ดาวหย่ากับพ่อแล้ว? แม่เป็นโรครักษาไม่ได้?

หัวสมองผมฟุ้งซ่านไปหมด

"เอ้า ฉางกับคุณอดิษฐ์มาเพราะหยงโทรไปใช่ไหม มาๆๆ เข้ามาก่อน"

"แม่ ตกลงเฮียโทรหาผมทำไม" ผมรับถามทันที

"....ก็..เฮ่อ ดูเองแล้วกัน"

ม๊ายื่นกระดาษมาให้ผม

กระดาษแผ้นนั้นเป็นเอกสารที่มีตราประทับโรงพยาบาล มีชื่อตินอยู่ในนั้น แล้วก็ผลการตรวจที่เขียนไว้ตัวโตแทงตา

---
ตฤณฤทธิ์ แซ่เจ็ง
เพศ : ชาย
เพศรอง : โอเมก้า
---

เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้วว่าที่บ้านเครียดอะไร

"ก็แค่ตินเป็นโอเมก้า?" พี่อดิษฐ์เลิกคิ้ว

"เผื่อพี่ลืม บ้านผมมีแต่เบต้ามาหลายรุ่นแล้ว"

บ้านผมมีแต่เบต้าจริงๆ ครับ ถึงจะไม่ได้ตั้งใจ ส่งนใหญ่คนที่ชอบก็เป็นเบต้าด้ใยกัน น้อยมากจะมีอัลฟ่าหรือโอเมก้าหลุดมา รุ่นม๊ามีลุงหลุดเป็นอัลฟ่ามาคนหนึ่ง ส่วนรุ่นผมเป็นเบต้ากันทั้งก๊วนสี่คน

ที่จริงยีนเพศรองแฝงอยู่ในตัวทุกคนอยู่แล้ว

ดังนั้นจะจู่ๆ มีเพศอัลฟ่าหรือโอเมก้าโผล่มาก็ไม่แปลก

แต่ว่าพอเป็นเบต้ากันมาตลอด แล้วจู่ๆ มีเด็กที่เป็นโอเมก้าโผล่มา คงอดตกใจกันไม่ได้

"ตินล่ะครับ เฮียหยงกับพี่แก้วด้วย"

"ตินอยู่ในห้อง ส่วนเจ้าหญิงกับแก้วหาข้อมูลโอเมก้ากันหัวฟูอยู่ เช่นต้องระวังอพไร ควรซื้ออะไร ทำนองนั้นแหละ"

"ม๊าใจเย็น หมอให้อะไรมาบ้างไหม" ผมเดินไปลูบหลังม๊า

"มีให้ยาระงับมาเผื่อ แต่เด็กเพิ่งแสดงเพศคงไม่มีฮีทหรอก เฮ่อ ปวดหัวไปหมด ม๊าเลี้ยงมาหมดทั้งเด็กผู้ชายเด็กผู้หญิง อัลฟ่าก็พอรู้ว่าต้องระวังอะไร มีโอเมก้านี่แหละที่ไม่เคยเลี้ยง..นี่กังวลกันทั้งบ้านเลยอยากขอความช่วยเหลือคุณอดิษฐ์น่ะ แนะนำหน่อยได้ไหมว่าต้องทำอะไรบ้าง"

ม๊าหันไปขอความช่วยเหลือกับโอเมก้าหนึ่งเดียวในบ้าน

พี่อดิษฐ์กอดอกฟังอยู่สักพักก็เอ่ยขึ้นมา

"ม๊าแสดงความยินดีกับตินหรือยังครับ"

แม่ผมกะพริบตาปริบ

"จริงสิ..ยังเลย พอรู้ว่าเป็นโอเมก้าก็ตกใจทั้งบ้านเลย"

"เป็นโอเมก้าไม่ได้เลี้ยงต่างจากเลี้ยงเด็กปกติหรอกครับ สมองไม่ได้ทื่อลง อารมณ์ทางเพศไม่ได้สูงกว่าปกติ ทางกายภาพต้องระวังเรื่องต่อมหลังคอ เรื่องนั้นพาไปซื้อโชกเกอร์สำหรับโอเมก้าก็จบแล้ว เรื่องยาเดี๋ยวผมแนะนำให้

แต่ที่ต้องระวังคือโอเมก้าจะไวกับความรู้สึกของคนอื่นมากๆ ดังนั้นพยายามอย่าคิดว่าการเป็นโอเมก้าแปลกหรือโชคร้ายเลยครับ"

ผมมองหน้าแฟนที่อธิบายด้วยสีหน้าผ่อนคลาย..ฟังแล้วก็อยากถามไปว่า..ทั้งหมดนี้มาจากประสบการณ์ส่วนตัวหนือเปล่า

ส่วนม๊าฟังแล้วพยักหน้า แต่สีหน้ายังร้อนรน

"ม๊าก็ไม่ได้รังเกียจที่หลานเป็นโอเมก้านะคุณอดิษฐ์ ม๊าแค่กังวลว่าหลานจะเจออันตราย จะใช้ชีวิตลำบาก.."

"ไม่ต้องกังวลล่วงหน้าหรอกครับ จะเพศไหนก็มีความลำบากทั้งนั้น เลี้ยงให้ตินเผชิญหน้าความลำบากได้ดีกว่าครับ"

ม๊ายังดูกังวล..แต่ก็พยักหน้าเข้าใจ

"เดี๋ยวม๊าไปดูหยงกับแก้วก่อน ฉางกับคุณอดิษฐ์ไปดูตินให้หน่อยได้ไหม?"

ผมกับพี่อดอษฐ์พยักหน้ารับไป แบ้วก็เดินขึ้นชั้นสองไปห้องนอนของครอบครัวเฮียหยง

ตินนั่งทำการบ้านอยู่ในห้อง ท่าทางเหมือนไม่ได้รับผลกระทบจากบรรยากาศอึดอัดใรบ้านซักกะนิด

"ไฮ ติน"

ตินเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็กรี๊ดออกมา

"ลุงดิด เจ็กฉางงงงงง"

ตินเทการบ้านแล้ววิ่งปรู๊ดใส่ผม อ้าแขนให้อุ้ม ผมเลยอุ้มมาหอมแก้มฟอดใหญ่ แหม่หลานผมนุ่มจริงๆ

แต่ตัวหนักขึ้นอีกหลายโลเลยครับอีกปีสองปีผมไม่น่าอุ้มไหวแล้ว

"ได้ยินว่ารู้เพศรองแล้ว? เป็นโอเมก้า?"

ตินพยักหน้าหงึกๆให้ผม จากนั้นก็นิ่งไป

"..เจ๋กฉางเป็นโอเมก้านี่ไม่ดีเหรอ"

"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ?"

"ก็พอครูเห็นผลตรวจ ก็ทำหน้าสงสสร พงกเพื่อนก็ซุบซิบกัน บอกว่าเสียดาย ส่วนเพื่อนที่ได้อัลฟ่าก็เฮลั่น จินเลยสงสัยว่าอะลฟ่าวิเศษขนาดนั้นเลยเหรอ? แล้วโอเมก้าไม่ดีเหรอ?"

ผมกับพี่อดิษฐ์มองหน้ากัย..ที่จริงปฏิกิริยาก็ไใ่ถือว่าแปลกครับ

แต่ไม่แปลกใช่ว่าเป็นเรื่องที่สมควร

"แล้วพอกลับมาบ้าน ทั้งอาม่าทั้งป๊าทั้งม๊าก็ตกใจกันไปหมด ตินเลยงงๆ ว่าเป็นโอเมก้านี่..ไม่ดีเหรอ?"

"ดีสิ ลุงดิดก็เป็นโอเมก้านะ" พี่อดิษฐ์ตอบก่อนผมจะทันพูดอะไร

"ใช่ม้า ลุงดิดเป็นโอเมก้าสุดเจ๋งด้วย!!?"

"ช่าย โอเมก้าเท่มาก" ผมสำทับไป "เป็นคนคลอดลูกก็ได้ เป็นคนทำให้มีลูกก็ได้ แถมเวลาตบหน้าใครคนโดนตบก็เจ็บเป็นพิเศษ เพราะงั้น ยินดีด้วยที่เป็นโอเมก้า!"

ผมพูดจบก็ฉีกยิ้มปรบมือให้

พี่อดิษฐ์แอบเหล่มองผมแต่ก็ปรบมือไปด้วย

ที่จริงสถานการณ์กนะอักกระอ่วนนิดหน่อย ตินก็ยังดูงงๆ แต่ก็ยิ้มออกมา

"แล้วเป็นโอเมก้านี่ต่างจสกเบต้ายังไงอะครับ"

"ก็...."

ผมลากเสียงหันไปหาพี่อดิษฐ์ขอความช่วยเหลือ ผมก็โง่เรื่องนี้เหมือนกันอะ จะไปสอนหลานยังไง

"สภาพร่างกายต่างกัน แล้วก็มีเรื่องที่ต้องระวังมากขึ้น" พี่อดิษฐ์พูดภาพกว้างไ "เช่น..เรี่ยวแรวของตินอาจจะไม่เยอะเท่าเบต้ากับอัลฟ่าทั่วไผ ตินอาจจะรู้สึกอ่อนไหวกับอารมณ์คนรอบข้างมากขึ้น มีช่วงเวลาที่ทรมานมากๆแต่ละเดือน

แต่ช่วงเวลาที่ทรมานมากๆ เป็นกลไกลของร่างกายเพื่อให้ร่างกายของโอเมก้าคลอดลูกได้ แล้วเพราะต้องผ่านอะไรแบบนั้น ตินจะเป็นคนที่อดทนเก่งมากๆ"

พี่อดิษฐ์นั่งลงบนพื้น อุ้ตินจนกใือผมไปแล้วจับนั่งตัก

"ตินต้องปกป้องตัวเอง ระวังไม่ให้ใครแตะจุดที่ไม่ควรแตะ เช่นจุดที่อยู่ใต้ร่มผ้า จุดที่ถูกแตะต้องแล้วไม่สบายใจ ไม่ชอบ อึดอัด ตินต้องบอกเขาตรงๆว่าไม่ชอบ ถ้าคนคนนั้นบอกว่าตินคิดไปเอง ตินดิ้อไม่เชื่อฟัง ก็วิ่งหนีออกมา ฟ้องครูหรือฟ้องผู้ใหญ่

"ต่อให้ครูหรือผู้ใหญ่คนนั้นตำหนิว่าตินไม่เคารพผู้ใหญ่ ตินก็ต้องเชื่อตัวเอง"

ตินฟังแล้วนิ่งไป

"แล้วถ้าทุกคนยังไม่เชื่อล่ะ"

"โทรหาป๊ากับม๊า โทรหาลุงดิดกับเจ๊กฉาง แล้วทุกคนจะมาช่วยตินเอง"

พี่อดิษฐ์พูดจบก็บีบจมํกหลายผมอย่างมันเขี้ยว

"พี่แกล้งอะไรหลานผม"

"หลานนายก็หลายฉันนั่นแหละ อ้อ ลืมไปอย่าง" พี่อดิษฐ์เคาะที่หลังคอของติน

"ตรงนี้น่ะ ห้ามใครแตะเด็ดขาด"

"เพราะมีต่อมหลังคอใช่ไหมคับ" ตินยกมือตอบ

"ใช่ ตินรู้ใช่ไหมว่าต่อมหลังคอคืออะไร"

"ต่อมฮอโมนของโอเมก้า ที่ถ้าอัลฟ่ากัดจะเป็นคู่พันทะคับ"

"ใช่ แต่จะแต่งงานมีคู่ได้ต้องบรรลุนิติภาวะก่อน เพราะงั้นตินห้ามให้ใครแตะหลังคอจนกว่าจะอายุยี่สิบ แล้วพออายุยี่สิบ ตินก็ต้องคิดดีๆ ก่อนผูกพันธะกับใครนะ"

ตินจับหลังคอพยักหน้าหงึกๆ "แล้ว..แล้วตินเอาต่อมาหลังคอออกแบบลุงดิดได้ไหมครับ"

"ได้...แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อย่าดีกว่า"

ผมมองพี่อดิษฐ์อย่างแปลกใจ

นอกจากเป็นท่ายประธานบริษัทโอเมก้าที่ประสบความสำเร็จแล้ว เรื่องที่ทุกคนคิดถึงเมื่อได้ยินชื่อพี่อดิษฐ์ก็คือเรื่องที่ผ่าตัดเอาต่อมออก

ปกติทุกคนจะรู้สึกว่าเท่มาก เจ๋งสุดๆ ลงมือผ่าตัดต่อมหลังคอออกเพื่อจะได้ไม่ต้องผูกพันธะกับใคร

เป็นโอเมก้าที่พิเศษและแปลกแยก

ที่จริงผมเองก็แอบคิดแบบนั้นเหมือนกันครับ ก็เลยแปลกใจมากที่พี่อดิษฐ์บอกตินแบบนั้น

"ทำไมล่ะคับ?"

ตินถามคำถามแทนใจผมทันที

"เพราะถ้าผ่าตัดต่อมหลังคอออก ตินจะมีลูกไม่ได้แล้ว มดลูกผลิตไข่ แต่ว่าเป็นไข่ที่ปฏิสนธิไม่ได้ ร่างกายของตินจะแปรปรวนมากๆ ต้องกินยาบางตัวาตลอดชีวิต ลุงจะไม่บอกว่าตัดดีหรือไม่ตัดดี แต่ในอนาคตถ้าอยากเอาออกต้องคิดเยอะๆ ก่อน ตกลงไหม?"

ตินเอียงคอไม่เข้าใจ แต่ก็อืมรับคำไป

พี่อดษฐ์ยังคุยกับตินต่ออีกนิดหน่อย ส่วนใหญ่ถามว่าตอนเด็กเป็นยังไง เป็นโอเมก้าลำบากขนาดไหน คุยๆ ไปพี่แก้วก็มาเปิดประตู กระวิบบอกผมว่าให้พี่อดิษฐ์ไปคุยด้วยหน่อยได้ไหม

"จะได้รู้ว่าควรต้องทำอะไรบ้างน่ะ"

ที่จริงพี่แก้วเป็นวิทยากร เรื่องโอเมก้าก็มีความรู้พื้นฐาน เพียงแต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วถามเอาจากโอเมก้าเองน่าจะดีกว่า

ผมเลยเดินไปบอกพี่อดิษฐ์ว่าม๊า แล้วก็เฮียหยงกับพี่แก้วอยากปรึกษาด้วยหน่อย พี่อดิษฐ์เลยยัดไอแพดใส่มือผม...กำลังอยุ่ที่หน้าโชคเกอร์สำหรับโอเมก้า

"อะ เลือกไป ของตินอันนึง ของเจ๊กฉางอันนึง ใส่คู่กันไปอาหลานแล้วกัน"

"..ผมด้วยเหรอ?" ไอ้โชคเดอร์ที่ใส่อยู่ตอนนี้ไม่พอหรือไงครับบบ

"ใส่เป็นเพื่อนหลานไปน่า" พี่อดิษฐ์ตบบ่าผมแล้วเดินออกจากห้องไป

ผมเลยนั่งลงกับพื้น นั่งเลือกโชกเกอร์กันกัดกับหลานต่อ

โชกเกอร์กันกัดเรียกได้อีกอย่างว่าโชคเกอร์นิรภัย ทำขึ้นมาสำหรับปกป้องต่อมหลังคอของโอเมก้าโดยเฉพาะ ทำจากหนังที่เหนียวนุ่ม ขาดยาก ผ่านการทดสอบแล้วว่าอัลฟ่าไม่สามารถกระชากขาดได้

ส่วนถ้าใช้มีด? ขาดสิครับ แต่อัลฟ่าที่กำลังรัทที่ไหนมีสติพอจะใช้มีดครับ ถ้ามีสติพอจะใช้มีดก็ต้องมีสติพอรั้งตัวเองไว้ เพราะฉะนั้นสถานการณ์แบบนั้นแถวบ้านผมเรียกก่ออาชญากรรม ไม่ใช่อบัติเหตุจากรัทกับฮีท

โชกเกอร์ไซส์สำหรับเด็กค่อนข้างหลากหลาย เน้นใส่สบาย ฝึกให้เด็กๆ รู้จักใส่โชกเกอร์กันกัดให้เป็นนิสัย ลวดลายส่วนใหญ่เป็นลวดลายน่ารักลายการ์ตูน บางอันก็มีตุ๊กตุ่นแขวนไว้

"...ซื้อหมดเลยได้ปะคับ" ตินตินเริ่มน้ำลายไหล

"ไม่...! เอ่อ ได้มั้ง" พี่อดิษฐ์นาจะมีเงินพอให้ผลาญแหละ

แต่สุดท้ายตินก็เลือกมาแค่สองสามราย เป็นรูปหมูน้อยสองลาย และรูปดาวสีห้าสองลาย แต่ละลายซื้อสองไซส์ คือไซส์ผมกับไซส์ตินติน

เอ่อ ลายดวงดาวก็อีกเรื่อง นี่ผมต้องใส่ลายหมูน้อยจริงดิ?

ระหว่างกำลังเหม่อ พี่อดิษฐ์ก็เดินเข้ามา พยักหน้าทำนองว่าเรียบร้อยแล้ว

เย็นนั้น ผมกินข้าวอยู่ที่บ้านมา บรรยากาศไม่ถึงกับล้งเล้ง แต่ก็ไม่ได้เต็มไปด้วยความกังวลเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

ราวสองสามทุ่ม ผมก็ลาม๊ากับตินแล้วเตรียมกลับบ้าน

"ขอบคุณที่มานะครับคุณอดิษฐ์ พวกผมตกใจกันมากจนสมองไม่ทำงาน ไม่ได้คุณอดิษฐ์มาช่วยคงแย่แหง" เฮียหยงถอนหายใจ

"เฮ้ย แล้วผมอะ"

"ตัวแถมเงียบไปเลยไป" เฮียหยงไล่ผมฉิวๆ

โอ้โห ต่อยกันซักทีปะ

ผมเกือบจะถลกแขนเสื้อชกแล้ว ติดที่ม๊าฟาดหัวเฮียหยงให้ก่อน แหม่ เสียดาย

"ม๊าตีหยงทำไมอะ!"

"น้องมันอุตส่าห์มายังจะไปแกล้งมัน!! ไม่มีฉางใครจะอยู่กับตินตอนพวกเราคุยกับคุณอดิษฐ์ แล้วถ้าไม่ใช่แฟนน้องแกคุณอดิษฐ์จะมาไหม วู้!"

ผมเห็นนะว่าพี่อดิษฐ์กลั้นขำ แต่ไม่เปิดโปงแล้วกัน

พี่อดิษฐ์หันไปทางอื่นครู่หนึ่ง ก่อนจะกระแอมแล้วหันกลับมากำชับ

"แค่ก..! เอาเป็นว่า ตอนนี้ไม่มีให้ต้องกังวลหรอกครับ พออายุถึงโรงเรียนจะสอนให้เองว่าแต่ละเพศต้องปฏิบัติตัวยังไง แต่อย่าไปยึดติดมาก หลายๆเรื่องจะเพศไหนก็ไม่ต่างกัน ที่ต้องระวังมากๆ ก็เรื่องฮีทกับต่อมหลังคอ ..แล้วก็ ตินจะต้องโดนคนนอกบ้านมองแปลกๆ แน่ๆ

เพราะฉะนั้น คนในบ้านอย่างคุณหยงคุณแก้วแล้วก็ม๊าต้องมองให้ได้ว่าการเป็นโอเมก้าเป็นเรื่องธรรมดา ตินยังไปวิ่งเล่นกับเพื่อนอัลฟ่าได้ ออกกำลังกายได้เหมือนเด็กทั่วๆไป ไม่ต้องระวังมากหรอกครับ ไม่ก็ระวังห่างๆ อย่าให้ตินเครียดเกินไป อย่างที่ผมบอก โอเมก้าค่อนข้างไวกับสายตาคนรอบข้างครับ"

เหล่าผู้ปกครองทั้งสามพยักหน้าอย่างจริงจัง

"ที่สำคัญที่สุดคือเวลาเกิดอะไรขึ้นต้องเข้าข้างตินก่อนเสมอ เช่น อาจจะทะเลาะกับเด็กคนอื่นเพราะถูกล้อเรื่องโอเมก้า อาจจะซึมเพราะถูกมองแปลกๆ ต้องคอยถามว่าเป็นอะไร แล้วก็คอยบอกว่าการเป็นโอเมก้าไม่ใช่เรื่องแปลก

"แน่นอนว่าอาจจะมีเรื่องที่ตินเป็นฝ่ายผิด แต่ว่าต้องฟังก่อนครับ แล้วถ้าผิดก็อธิบายว่าผิดเพราะอะไร ...เบื้องต้นราวๆนี้ก่อนแล้วกันครับ แต่ถ้ามีอะไรโทรหาผมหรือติดต่อผ่านฉางก็ได้"

"ได้ค่ะ เอาตามีน้แล้วกัน ขอบคุณนะคะคุณอดิษฐ์" พี่แก้วลูบอกสบายใจ

จากนั้นพวกเราก็ขับรถกลับบ้าน

++++++

"เครื่องหมายคำถามเต็มหน้าแล้วครับน้องฉาง

รู้อีก

ผมแอบแซะตอนกำลังขับรถกลับบ้าน สายตามองตรงบนถนน แต่คันปากอยากถามยุบยับไปหมด

"อยากรู้อะไร ถามมาสิ"

"เอ่อ..ผมนึกว่าพี่อดิษฐ์เกลียดฮีทกับการเป็นโอเมก้า แล้วก็ชอบที่ตัวเองไม่มีต่อมหลังคอแล้วซะอีก?"

"ก็ไม่ได้เกลียดการเป็นโอเมก้าหรอก เกลียดภาพโอเมก้าที่พวกไดโนเสาร์จำกัดนิยามไว้มากกว่า ต้องอ่อนแอ ต้องเรียบร้อย ต้องอ่อนไหว เรียนไม่เก่ง เป็นโอเมก้าทำไมต้องอ่อนแอ? ทำไมจะเล่นบาสไม่ได้? ทำไมจะขึ้นบินไม่ได้?

ส่วนเรื่องฮีท...ก็เป็นเรื่องธรรมดาของร่างกายจริงๆ ไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่มันก็ระยำจริงๆเหมือนกัน ก็เลยต้องด่าบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ความผิดบาปของโอเมก้าท่มีฮีทไง ที่รัทของอัลฟ่าไม่เห็นจะมีใครพูดถึง"

เออเนอะ..ก็จริง

นอกจากสมองตินกับที่บ้านกลับตาลปัตรแล้ว สมองผมก็กลับตาลปัตรเหมือนกันครับ จู่ๆก็เหมือนรู้จักพี่อดิษฐ์ไม่ครบทุกมุมขึ้นมา..เป็นรสชาติที่บอกไม่ถูกจริงๆ

"เป็นอะไร? ทำสีหน้าเหมือนอยากโดนตี"

"แค่คิดว่า..แฮ่ม อย่างกับเพิ่งรู้จักพี่อดิษฐ์ชอบกลน่ะครับ"

"แล้ว..เรื่องต่อมหลังคออะครับ"

ผมแอบเหล่มองนิดหน่อย

พี่อดิษฐ์นิ่งไป เอนหลังพิงกับพนักแล้วถอนหายใจ

"ที่จริงฉันไม่ได้เสียใจที่เอาต่อมหลังคอออกหรอก ไม่มีฮีทกวนใจ ไม่ต้องถูกพวกอัลฟ่าระยำตามคุกคาม ลูกก็ไม่ได้อยากมี แต่ที่จริงการจะเอาต่อมออกเนี่ย ไม่ใช่ว่าเดินไปบอกหมอให้เอาออกแล้วจะเอาออกได้เหมือนเวลาทำหมันชายที่แค่ผูกท่อ

มันต้องมีกระบวนการปรึกษาหลายอย่าง เพราะต่อมหลังคอมันเป็นแหล่งผลิตฮอร์โมนจุดหนึ่ง ถ้าตัดออกไปร่างกายต้องแปรปรวนแน่ๆ ถ้าคิดจะตัดก็ต้องยอมรับความเสี่ยงได้"

"แล้วพี่อดิษฐ์ก็รับความเสี่ยงนั้น..?"

"ใช่ ประมาณนั้น" เจ้าตัวยักไหล่ "เอาออกแล้วก็สบายดี คล่องตัวกว่า แต่ฉันแค่ไม่อยากให้คนอื่นคิดว่ามันเป็นจุดสูงสุดในการเป็นโอเมก้าที่เป็นอิสระ เพราะหลักๆที่เฮงซวยไม่ใช่ร่างกายของโอเมก้าแต่เป็นระบบที่ไม่ซัพพอร์ต..เพราะงั้นก่อนหน้าเลยต้องเลือกวิธีนี้"

ผมสงสัยว่าถ้ามีโอก่สเลือกอีกครั้ง พี่อดิษฐ์จะเลือกไม่ผ่าตัดต่อมออกไหม

แต่คิดไปคิดมาก็ไม่ได้ถามออกไป

ผมว่าต่อให้มีวิธีอื่นร่วมด้วย พี่อดิษฐ์ก็คงเลือกเอาต่อมออกอยู่ดี พี่อดิษฐ์ของผมไม่ใช่คนที่จะเสียใจอะไรภายหลังเสียด้วย

"..ทำหน้าอยากโดนเอาอีกแล้ว" พี่อดิษฐ์ส่งเสียวชิ

"อย่ามาใส่ฟิลเตอร์หน้าผม!"

"คืนนี้เอาหน่อยไหม"

"เมื่อคืนเพิ่งทำไป ผมยังแสบก้นอยู่เลย วันนี้ไม่เล่นครับ!!"

"หัวนมว่างอยู่..."

"คืนนี้งดครับ!!"

อีตาคนนี้เปิดช่องหน่อยเป็นไม่ได้ จะลากไปเล่นโน่นนี่ตลอด

ถามว่าชนะไหม..

เอ่อ ส่วนใหญ่ไม่ แต่คืนนี้ต้องชนะครับ!!

ให้ระบมอีกเช้านี่ไม่ไหวแล้วนะ!!

//จบตอน

@threadreaderapp please unroll