بیشتر از دو ماه است مجریان ایران اینترنشنال و امثالهم با هشتگ #فوری زدن به ما القا میکنند هرآن در آستانهی تغییر سیاسی قرار داریم. نفع رسانهی خبری در القای وضعیت بحران و تعلیق است، چون وجه رایج آن «توجه» (sensation) است./
وضعیت اما بحرانی نیست، انقلابی است. مردم کودتا نمیکنند که قرار باشد یکشبه پیروز شوند؛ انقلاب میکنند. انقلاب صبر میخواهد، برنامهریزی میخواهد، و استمرار./
در وضعیت انقلابی تحلیل و تعقل سخت است. همه روزانه درگیر انبوهی از احساساتیم و مواجه با موقعیتهایی که نیازمند عمل فوری ماست؛ از رساندن دارو به مجروحان تا انتشار و پیگیری اخبار بازداشتیها و.... قاعدتا در این شرایط توجه ما بیشتر معطوف به حال است./
برای حفظ وضعیت انقلابی و پیش رفتن به سمت شرایط انقلابی و تغییر سیاسی اما باید از وضعیت تحلیل داشت؛ نگاه کرد به گذشته و برنامه داشت برای آینده. پس کمی به عقب نگاه کنیم و بپرسیم دستاورد حرکت انقلابی مردم تا به اینجا چه بوده است؟/
این موارد به ذهن من میرسند، ولی قطعا این فهرست کامل نیست:
۱. شکستن واقعی (و نه فقط نمادین) سد حجاب اجباری و عقب نشینی حکومت در این مورد (هرچند نه بطور رسمی)
۲. شکل گیری آوانگارد انقلابی متشکل از زنان پیشرو، کردستان، دانشجویان، و جوانان پیشرو در همه جای ایران/
۳. توجه (و حتا تا حدی تغییر نگاه) مرکز به حاشیه
۴. پیوند خیابان با اعتصابات (مخصوصا در سالگرد آبان، که به ما قدرت برنامهریزی را نشان داد)
۵. رد ولایت پذیری و ولایت مداری (از هرنوعش: مذهبی، سکولار، کاریزماتیک، سلبریتیمحور)
۶. و مهمتر از همه به نظرم: زنده شدن امید./
باید این دستاوردها را بخاطر داشته باشیم تا امید را که مهمترین دستاورد این حرکت است از دست ندهیم. عجله نکنیم. از این حرکت مراقبت کنیم. از همدیگر مراقب کنیم. اسیر جوسازی رسانهها نشویم./
به راهمان، به آینده ایمان داشته باشیم. به یاد شهدا، آسیبدیدگان، بازداشتیها و خوانواده و دوستانشان باشیم.