Post

அன்பெழில்

@anbezhil12

Nov 29, 2022 • 13 tweets • 5 min read • Read on X

Scrolly

இந்தியாவில் உள்ள 12 ஜோதிர் லிங்கத் தலங்களில் ஒன்றான குஜராத் மாநிலத்தில் ஜாம்நகரில் உள்ள #துவாரகை #நாகநாத் என்ற #நாகேஸ்வரம்
#நாகேஸ்வரர் #நாகேஸ்வரி திருக்கோயில்
மூலவர்: நாகேஸ்வரர் (நாகநாதர்)
அம்மன்: நாகேஸ்வரி
தீர்த்தம்: பீம தீர்த்தம், கோடி தீர்த்தம், நாக தீர்த்தம்

புராண பெயர்: தாருகாவனம்
லிங்க வடிவங்களில் ஜோதிர் லிங்கம் என்பவை சிறப்பு வாய்ந்தவை. இந்தியா முழுவதும் 12 ஜோதிர் லிங்க திருத்தலங்கள் உள்ளன. திருவாதிரை நட்சத்திர நாளில் சிவபெருமான், தன்னை ஜோதி லிங்க வடிவில் வெளிப் படுத்தியதாக புராணங்கள் சொல்கின்றன. இதனால் திருவாதிரை நாள் ஜோதிர்

லிங்கத்தை வணங்குவதற்கு உரிய சிறப்பு நாளாகக் கருதப்படுகிறது.
சிவ புராணத்தில் கூறிருப்பது படி, சுப்பிரியா என்னும் சிவ பக்தையை, தாருகா என்ற அசுரன் பிடித்துச் சென்றான். அவளை, தாருகாவனம் என்ற இடத்தில் மேலும் பலருடன் சேர்த்து அடைத்து வைத்திருந்தான். பாம்புகளின் நகரமாக விளங்கிய அந்த

இடத்திற்கு, தாருகாசுரன் தான் மன்னனாக இருந்தான். சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருந்த சப்பிரியா, சிவபெருமானை நினைத்து அவரது மந்திரங்களை உச்சரித்தாள். மேலும் அங்கிருந்தவர்களையும் சிவனின் மந்திரங்களை உச்சரித்து வணங்கும்படி செய்தாள். இதையடுத்து அங்கு தோன்றிய சிவபெருமான், தாருகா அசுரனைக்

கொன்று, அங்கிருந்த கைதிகள் அனைவரையும் விடுவித்தார். அவரே இந்த ஆலயத்தில் ஜோதிர் லிங்கமாக இருப்பதாக பக்தர்களின் நம்பிக்கை.
தாருகா அசுரன் இறக்கும் முன்பாக, இந்த இடம் தன் பெயரில் வழங்கப்பட வேண்டும் என்று சிவபெருமானிடம் வேண்டிக் கொண்டான். அதன்படி நாகர்களின் அரசனாக விளங்கிய அவனது

பெயராலேயே #நாகநாத் என்று இந்த இடம் வழங்கப் படுகிறது. ஆலயமும் நாகநாதர் கோவில் என்று பெயர் பெற்றுள்ளது. இது மிகவும் பழமையான ஆலயங்களில் ஒன்றாகும். பன்னிரு ஜோதிர் லிங்கத் தலங்களில் இதுவே மிக தொன்மை ஆனது என்கிறார்கள் ஆராய்ச்சியாளர்கள். இன்னொரு புராண கூற்றுப்படி, தாருகாவனம் என்று

அழைக்கப்பட்ட இந்த இடத்தில் பல ரிஷிகள் தங்களின் மனைவியுடன் வாழ்ந்து வந்தனர். அந்த ரிஷிகள் அனைவரும், இறைவனைப் பற்றிய சிந்தனை இல்லாமல், இந்த உலகமே தங்களால் தான் இயங்குகிறது என்று நினைத்துக் கொண்டனர். அவர்களின் கர்வத்தை அடக்க நினைத்த சிவ பெருமான், பிட்சாடன மூர்த்தியாக, தாருகா

வனத்திற்கு வந்தார். அவரது அழகில் மயங்கிய ரிஷிகளின் மனைவிகள், தங்களின் சுய நினைவை இழந்து, சிவபெருமானின் பின்னால் சென்றனர். இதைக் கண்ட ரிஷிகள் கோபம் கொண்டு, சிவபெருமானை கொல்ல முயன்றனர். உடனே சிவபெருமான் அங்கிருந்து ஒரு பாம்பு புற்றுக்குள் சென்று மறைந்தார்.
ரிஷிகள் புற்றுக்குள்

பார்த்தபோது, அங்கு ஜோதிர் லிங்கமாக இறைவன் காட்சி கொடுத்தார். தங்களது தவறை உணர்ந்த ரிஷிகள், இறைவனிடம் மன்னிப்பு கேட்டனர். லிங்கமாக இருந்த சிவபெருமானுக்கு, நாகப்பாம்பு ஒன்று குடைப் பிடித்தது. இதனால் அவருக்கு நாகநாதர் என்று பெயர் வந்ததாகவும் சொல்லப் படுகிறது. நான்கு பக்கமும் உயர்ந்த

மதில் சுவர்கள் கொண்டு, விசாலமாக அமைந்திருக்கிறது இந்த ஆலயம். நாமதேவர் என்னும் சிவபக்தர், ஊர் மக்களால் விரட்டப்பட்டு ஊரின் தென் திசையில் சென்று இறைவனைக் குறித்துப் பாடினார். நாமதேவரின் பாடல் களைக் கேட்கும் பொருட்டு மூலவர் தென்திசை நோக்கித் திரும்பினார் என்று சொல்லப் படுகிறது. எனவே

மூலவர் கருவறை தென்திசை நோக்கியும், கோபுரம் கிழக்கு திசை நோக்கியும் உள்ளன. சிறந்த சிற்ப வேலை களுடன் கூடிய நீண்ட, கூம்பு வடிவ கோபுரம் இந்த கோவிலில் காணப் படுகிறது. மேலும் ஆலயத்திற்கு வெளியே மிகவும் உயரமான, யோக நிலையில் இருக்கும் சிவனின் சிலை ஒன்றும் உள்ளது. இந்த ஆலயத்தில்

சிவராத்திரி மிகவும் சிறப்பாக நடைபெறும். அப்போது இங்கு அதிகமான அளவில் பக்தர்கள் கூடுவார்கள்.
குஜராத் மாநிலத்தில் உள்ள துவாரகைக்கு அருகில் 17 கிமீ தொலைவில் நாகநாதர் கோவில் அமைந்துள்ளது. ரெயிலில் துவாரகைக்கு வந்து, அங்கிருந்து கார் அல்லது பஸ் மூலம் நாகநாத் செல்லலாம்.
ஓம் நமசிவாய🙏

சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻

• • •

Missing some Tweet in this thread? You can try to force a refresh

More from @anbezhil12

அன்பெழில்

@anbezhil12

Nov 20

#MahaPeriyava
By His Holiness Jagadguru Sri Chandrasekharendra Saraswathi Mahaswamigal Sri Shankaracharya of Kanchi Kamakoti Peetham
(Bhavan's Journal was privileged to publish Paramacharya's article entitled 'What Life Has Taught Me' some years ago. Rarely do saints like our

Paramacharya talk about themselves. But He did so and what He said was marked by 'vinaya' (humility) of which He is never tired of speaking. Says the Acharya: "God has created some souls to live for others only).
When this article appeared in the 'Bhavan's journal', Rajaji was

the first to congratulate us on securing an article of this kind from His Holiness.

"The first two experiences remembered as having occurred in the third or fourth year of my life, are dreadful to think, as they were interwoven with temptation, greed, avarice, deceit, groaning

Read 6 tweets

அன்பெழில்

@anbezhil12

Nov 20

#ஸ்ரீபெரும்புதூர்_ஆதிகேசவப்_பெருமாளும்_ராமானுஜரும்
இத்தலத்தில் தான் ஸ்ரீ ராமானுஜர் அவதரித்தார். அவருக்கென இக்கோவிலில் தனி சந்நிதியொன்று உள்ளது. இங்குள்ள பெருமாள் ஸ்ரீதேவி பூதேவியுடன் அருள் புரிகிறார். ஒவ்வொரு கோவிலும் வைகுண்ட ஏகாதசிக்கு சொர்க்கலோக கதவை திறப்பார்கள். ஆனால்

இக்கோவிலே பூலோகத்தின் வைகுண்டமாக கருதப் படுவதால் வைகுண்ட ஏகாதசி அன்றைக்கு இக்கோவிலில் அடி எடுத்து வைத்தாலே சொர்க்க வாசலில் நுழைந்த முழு பலனைப் பெறலாம். இங்குள்ள தாயாரின் பெயர் யதிராஜவல்லி. தாயாருக்கென்று தனி சந்நிதியுள்ளது. அத்தோடு ஆண்டாளுக்கும் தனி சந்நிதி ஒன்று தனியாக உள்ளது.

ஆண்டாளின் அழகை வர்னிக்க நம் அகக்கண் பத்தாது. பிறகு இராமருக்கும், வேணு கோபாலருக்கும் தனித்தனி சந்ந்திகள் உள்ளன. இப்பெருமாளின் திருநட்சத்திரம் திருவோணம். ஸ்ரீராமானுஜரின் திருநட்சத்திரம் திருவாதிரை. ஆகவே ஒவ்வொரு மாதத்திலும் இந்த நட்சத்திரம் வரும் தினங்களில் திருவீதி உலா வரும்

Read 10 tweets

அன்பெழில்

@anbezhil12

Nov 18

#Vasishtha_Kavyakantha_Ganapati_Muni (1878 1936)
He was a valiant soldier in the cause of Truth and Divinity. Even highly learned people of our time wonder at his indubitable versatile genius, keenness of perception and understanding of our modern problems, though he had never been to school all his life. His powers of intellect and intuition had solved and untied many mystic knots. His wide scholarship and studies in religious lore harmonized in him all religions and schools of philosophy. He was a master of metaphysics and his gift transported him into regions where he could see the entire manifestation. In fact, he belonged to the order of the Rig Vedic seers who were gods among men.
The Muni's life story is sweet and all absorbing and has been beautifully rendered in the famous biography #Vashistha_Vaibhavam by his foremost disciple, Sri Kapali Shastriar. Ganapati Muni was born in Kalavarayi near Bobbili in Andhra Pradesh on 17th November1878. He belonged to a family of Sri Vidya initiates (in vashishtha gotram), which had actually migrated from a village near Kumbakonam in Tamil Nadu in the late 16th or early 17th century (later the family was wellknown as the Ayyalasomayajulu family). His parents, Narasimha Sastry and Narasamamba, had 3 sons, Ganapati being the middle one. Nearly a year before his birth, on the holy day of rathasaptami, his mother had been to the famous Surya (Sun) temple at Arasavalli (near Srikakulam in Andhra Pradesh) to offer her prayers and worship. She stayed overnight in the temple after the traditional worship to the Lord. In the next early morning she had a dream in which a beautiful woman with golden divine radiance emerged from the corridors of the temple, approached her with a shining pot of fire and giving it in her hands vanished. To her utter astonishment, the moment the fire pitcher came into contact with her, it entered her womb and assumed the form of a child.

Soon after her return to home from Arasavalli, she showed signs of pregnancy. She believed that her child was a divine gift of God Agni (fire). While she was waiting to deliver the child, her husband, Narasimha Sastry, had gone to the holy city of Kashi (Benares in Uttar Pradesh) in November 1878, where he also had a unique experience. When he was performing tapas in the Dhundiganapati temple (near Visweswara Ghat) he had the vision of a little child emanating from the Deity and coming near him. After these wonderful experiences by both parents, Ganapati was born in the parental home of his mother on 17th November 1878.

The father appropriately named his second son Ganapati, rooted in his conviction that the child was an emanation of God Ganapati himself. It may be noted that the Vedic deity Agni (Fire) is none other than Ganapati described in the puranas and worshipped in the tantras. Ganapati himself was conscious of his divinity. He has expressed this in his most famous poem #Umasahasram and has said that he was born as an amsa (portion) of God Ganapati. He has also expressed his conviction about the identity between him and God Ganapati, the guiding spirit of his corporeal existence, in his work #Herambopasthanam (Glory of Ganapati).

Ganapati was educated entirely at home. His father, Narasimha Sastry, like his ancestors, was an expert and well versed in mantra shastra, astrology and ayurveda. With this traditional family background, proficiency in these subjects came naturally to Ganapati. When he was only 10 years old, he was able to prepare the pañchamgam (almanac). He finished studying the classical Sanskrit poems and then devoted himself to the study of grammar and poetics. At the same time he delved deep into the writings of Vyasa and Valmiki. Again and again he read the Mahabharata. His horizon widened and his intellect mellowed with an everdeepening perception. Like the ancient Rishis, Ganapati wanted to experience immense strength and power by the practice of tapasya through mantra japa and meditation. Although married at an early age to Srimati Vishalakshi, he started visiting one sacred place after another for his tapas when he was 18 years old.

He used to stay in one place for a few days or even months. In one such visit to Bhubaneswar (in Orissa, where the famous Lingaraj temple of Lord Siva is located), during his tapas, Ganapati had a vision, in which Goddess Lalitambika (bhuvaneshwari) appeared before him, offering divine nectar. As Ganapati tasted this heavenly nectar, the Goddess watched him with a sweet smile, full of grace. From then onwards, the sweetness of the nectar became an integral part of him. After this incident, Ganapati's intellect developed a rare sharpness and he attained complete mastery over poetry. Indeed, the literary work composed after this incident is endowed with a distinct sweetness and grace.

When Ganapati was staying in Kashi, he came to know that an assembly of scholars (harisabha) would be held in the famous city of Navadwipa in Bengal. On the advice of his friends he got a letter of introduction and went to Navadwipa. There he excelled in all the difficult tests that he was put to with an effortless ease that stunned his examiners, who unanimously conferred the title #kavyakantha (one who has poetry in his throat voice of poetry) on him forthwith. He was only 22 years old then (details are in Volume 11).
Ganapati repaired to the south of the country in his 25th year. From Kanchipuram he came toArunachala (Thiruvannamalai) in 1903 to perform tapas. He visited twice #SriBrahmanaSwamy (who was later named as Bhagavan Sri Ramana Maharshi by Kavyakantha himself) before he accepted a teacher's job at Vellore in 1904. Later in 1907, he resigned his job at Vellore and returned to Arunachala. It was at this stage that he sought and gained the grace of Sri Brahmana Swamy (Bhagavan Sri Ramana Maharshi). An intellectual and spiritual giant who had high achievements to his credit and a host of followers as well, Kavyakantha still felt that his life's purpose was not fulfilled. He remembered Brahmana Swamy whom he had met earlier and approached him for his grace and gain inner realization, peace and true import of tapas that he still lacked. On 18.11.1907 Kavyakantha approached Brahmana Swamy, who was staying in the Virupaksha cave, and prostrating himself at his feet said in a trembling voice: “All that has to be read I have read, even Vedanta Sastra I have fully understood. I have performed japa and puja to my heart's content. Yet I have not up to this time understood what tapas is. Hence have I sought refuge at thy feet, pray enlighten me about the nature of tapas.” For quite some time Brahmana Swamy gazed silently at Kavyakantha. He broke his 11 years of long silence and spoke gently, “If one watches where his notion of `I' springs, the mind will be absorbed into that. That is tapas. If a mantra is repeated and attention is directed to the source where the mantra sound is produced, the mind will be absorbed in that. That is tapas.”

The scholar poet was filled with joy to have found his guru, and announced that the upadesha (teaching) was original, and that Brahmana Swamy was indeed a maharshi and should be called so thereafter. He gave the full name #BhagavanSriRamanaMaharshi to Brahmana Swamy, whose original name was Venkataraman. Thus, the meeting was of profound significance not only for Kavyakantha but also for the world at large, which could learn from such a high authority about the real stature of Bhagavan Sri Ramana Maharshi, the Silent Sage of Arunachala. Following this momentous meeting, Ganapati composed his great devotional poem, #Umasahasram, a thousand verses in praise of Uma, the Divine Mother, as a part of his tapas in gratitude to the great Goddess for having given him the Maharshi as his Guru (Master). This work is the magnum opus of Sri Vasishta Ganapati Muni.

The Muni had the unique experience of kapalabheda. In the summer of 1922 at the Mango cave of the Arunachala hills, the Muni had several yogic experiences, arising from deeper parts of his being and invading his physical consciousness (resulting in great physical pain). During this, he visited his Master and told him of his inner and physical experience. His most compassionate Master, Sri Maharshi, comforted him by placing his lotus hands on his head. On the very night, he had the experience of the culmination of kundalini sadhana, resulting in the most unique experience of kapalabheda. His cranium was broken into two parts; a distinct sound caused by the breaking arose from the passage, which joins the two holes of the ears. A line of smoke going out of the head was perceived there. The Muni later spoke to his disciples about this yogic experience and that this has been mentioned in the sixth chapter of the Taittrriyopanishad, quoting vyapohya shirshakapale bhurityagnau prati tishati (“having separated the two parts of the cranium, he stands established in Fire as Bhuh, the earth element”) and mentioned several great effects of the power of yoga experienced at this time with their secrets. It is usually believed that the physical effects of this great experience are such that the body cannot sustain long following this event. However, in his case, with the strength of his own tapasya and the Grace of his most compassionate Master, he lived for 14 long years (although he had to observe certain physical restrictions, such as that he could not shave his head nor could put his bare feet on the ground) after this experience. This event speaks volumes on the extraordinary nature of his tapasya and the fact that he was perhaps the greatest Master of tantra born on this earth. In fact, the final revision of his magnum opus Umasahasram after this experience, remains, testimony not only to his supreme mastery over the tantras but also his ability to find the reconciliation and concordance between the Vedic, Upanishadic and the Tantric schools of thoughts. The kapalabheda experience also reconfirms the conviction that he was the direct aWsha (portion) of the Vedic deity agni (who resides as the power of kuKoalinn in the muladhara of human beings).

The poet seer Kavyakantha Ganapati Muni met #Sri_Aurobindo on 15th August 1928. He stayed at the Sri Aurobindo Ashram for about a fortnight. During this stay at the Ashram, the Muni meditated with The Mother a few times. After one such meditation, The Mother expressed that the Muni was a real yogi who could plunge into great depths the moment he started meditation and that she had not so far found any person abiding in Her spiritual consciousness as Ganapati Muni did.

Read 7 tweets

அன்பெழில்

@anbezhil12

Nov 18

#அழகியசிங்கபெருமாள் #திருவேளுக்கை திவ்ய தேசம் - 46
மூலவர்: முகுந்த நாயகன், அழகிய சிங்கர்
தாயார்: வேளுக்கை வல்லி
தீர்த்தம்: கனக சரஸ், ஹேமசரஸ்
பழமை: 500-1000 வருடங்களுக்கு முன்
புராண பெயர்: திருவேளுக்கை, வேளுக்கை
ஊர்: காஞ்சிபுரம்
மாநிலம்: தமிழ்நாடு
மங்களாசாசனம் : பேயாழ்வார்

புராண வரலாற்றின் படி பிருகு முனிவருக்கு கனக விமானத்தின் கீழ் கிழக்கு நோக்கி நின்ற திருக் கோலத்தில் காட்சி கொடுத்ததாக ஐதீகம். பேயாழ்வார் இத்தலத்தினை, உப்பிலியப்பன் கோயில், கும்பகோணம், திருப்பதி போன்ற தலங்களுக்கு இணையாகப் பாடியுள்ளார். இதிலிருந்து இத்தலத்தின் சிறப்பை அறியலாம்.

ஆழ்வார்களைத் தவிர சுவாமி தேசிகனும் இப்பெருமாளை #காமாஸீகாஷ்டகம் என்ற ஸ்லோகத்தால் போற்றியுள்ளார். இதை தினமும் பாராயணம் செய்தால் நரசிம்மரின் பரிபூரண அருள் கிடைக்கும். இதனை ‘காமாஷிகா நரசிம்ம சன்னதி' என்றும் அழைப்பார்கள்.
திருமாலின் அவதாரங்களில் மிகவும் போற்றப்படுகிற அவதாரம் நரசிம்ம

Read 10 tweets

அன்பெழில்

@anbezhil12

Nov 17

#பஞ்ச_நரசிம்ம_க்ஷேத்ரம்
தமிழ்நாட்டின் சீர்காழியில் 5 நரசிம்ம ஆலயங்கள் தோன்றக் காரணமே திருமங்கை ஆழ்வார். அந்த 5 உத்தமமான நரசிம்மத் பெருமாள் ஆலயங்களை ஒரே நாளில் சென்று வழிபட்டால் கடன் தொல்லை குறையும், எதிரிகள் தொல்லை விலகும், தடைப்பட்ட திருமணம் நடைபெறும், மன அமைதி கிடைக்கும்

என்பது ஐதீகம். ஓரிரு கிலோமீட்டர் தள்ளித் தள்ளி ஒரே இடத்தில் அமைந்துள்ள இந்த 5 ஆலயங்களும் திவ்ய தேச ஆலயங்கள் ஆகும். திருமங்கை ஆழ்வார் கள்ளர் பிரிவில் பிறந்தவர். சீர்காழி நகரின் அருகில் உள்ள மங்கை மடம் எனும் ஊரில் இருந்து 5 கி.மீ தொலைவில் உள்ள திருக்கறையலூரில் பிறந்தவர். சோழ

மன்னர்கள் ஆட்சியில் இருந்தபோது மங்கை மடம் எனும் பகுதிக்கு குறுநில மன்னராக திருமங்கை மன்னன் இருந்தார். திருமங்கை மன்னன் பகவான் விஷ்ணுவின் வில்லின் அம்சம். அவருக்காகப் பிறந்தவர் குமுதவல்லி நாச்சியார். பல நிகழ்ச்சிகள் நடந்தேற அதன் இறுதியில் அவர்கள் இருவரும் திருமணம் செய்து

Read 20 tweets

அன்பெழில்

@anbezhil12

Nov 17

#Thiruthanka #Thoopul #SriDeepaPrakasar_Temple Kanchipuram Divya Desam - 45
This is the Avathara Sthalam of Sri Vedantha Desikar.
The Moolavar of this sthalam is Sri Deepa Prakasar. He is also called as #Vilakkoli_Perumal, #DivyaPirakasar Moolavar is in Standing position facing

West Direction. Prathyaksham for Lord Saraswathi.
Thaayar : Maragathavalli Thayaar
Sannadhis: Separate sannadhi for Vedantha Desikar, where he is found with Gnana Muthirai, was built by his son, Nayina Varadachariyar and separate sannadhi for Lakshmi Hayagreevar.
Mangalasasanam:

ThiruMangai Azhwar – 2 Paasurams.
Pushkarani: Saraswathi Theertham.
Vimanam: Srikara Vimanam.
This is a big temple with a huge Vaagana Mandapam.

As per puranas, once there was an argument between Saraswathi, the consort of Brahma and Lakshmi on superiority. They went to Indra,

Read 19 tweets

Share this page!

Enter URL or ID to Unroll

அன்பெழில்

Try unrolling a thread yourself!

More from @anbezhil12

அன்பெழில்

அன்பெழில்

அன்பெழில்

அன்பெழில்

அன்பெழில்

அன்பெழில்

Did Thread Reader help you today?

Don't want to be a Premium member but still want to support us?

Send Email!