Thread by @arash_joudaki

نوشته‌ای از فیروز شادمان:

پرسش از فمینیست‌ها در انقلاب #زن_زندگی_آزادی
سکوت یا هم‌دستی

این نوشته را به احترام «گلشیفته فراهانی» می‌نویسم. انتشار یادداشت ایشان در نیویورک‌تایمز انگیزهٔ نوشتن این جُستار شد.

ما با یک گروتسک روبه‌روییم دوستان! با یک وضعیتِ همزمان ابزورد-تراژیک.۱

انقلاب زنان ایران، با پیشروترین شعارها به فجیع‌ترین شکل ممکن سرکوب شده است؛ اما فمینیست‌ها حرفی نمی‌زنند. عالی‌ترین دیپلمات‌ها، ادبیاتِ همیشه همراه با احتیاط را کناری نهاده و آشکارا می‌گویند: سپاه پاسداران زیباترین دختران را برای شنیع‌ترین شکنجه‌ها انتخاب می‌کند.۲

امّا انگار «مستندات» هنوز برای مدعیانِ خیلی «مشهور» فمینیسم کافی نیست. یعنی گزارش‌های مکرر خودکشی نوجوانان بعد از آزادی - کدام آزادی؟ - مجاب‌شان نکرده است؟

دیرزمانی فکر کردم. می‌خوا‌ستم به تحلیلی برسم که سکوتِ فمینیست‌های غالباً حرّاف را برایم دریافتنی کند. به هیچ جا نرسیدم۳

برایم روشن است که فمینیست غربی، درک روشنی از زنان ایرانی - و در مقیاس بزرگتر، خاورمیانه - ندارد. این را هم می‌دانم که ترس از اتهام «اسلام‌هراسی» یکی از بهانه‌ها است. و باید قبول کرد که کار کسانی مانند «هدی رستمی» در ایجاد تصویری اثیری از زن ایرانی ناموفق نبوده است.۴

کوتاهی‌ بعضی از زنان فمینیست ایرانی و غفلت آنان از معرفی زن ایرانی به جهان، انکار شدنی نیست؛ اما قضیه باز هم جدی‌تر از این به نظرم می‌رسد. در سال‌های اخیر زنان ایران مداوم‌ترین جنبش دوران حاکمیت جمهوری اسلامی را پیش برده‌اند. ۵

فمینیست غربی اگر هیچ مرجعی برای پژوهش نداشته باشد؛ به اینترنت که دسترسی دارد. می‌بیند. هفته‌ها است که دارد می‌بیند. هنوز ضرورتی برای واکنش ندیده است؟
به لطف شبکه‌های اجتماعی و اینترنت، دیگر نیازی نیست که یک محقق، حتماً با کسب اجازه از دارالخلافهٔ طهران، بیاید۶

و در کافه‌های بالاتر از ونک قهوه‌ی پژوهشی بنوشد و برگردد. می‌تواند زندگی روزانه‌ی زنان ایرانی را روی نت ببیند. و رفتار داعش شیعه را با زنان.

من که جرأت نمی‌کنم از کسی اسم ببرم. امیدوارم کسانی که دستشان می‌رسد و معذوریت‌‌های بنده را هم ندارند؛۷

به نحوی از نظریه‌پردازان فمینیسم معاصر و فمینیست‌های نظریه‌پرداز بپرسند که فازشان چیست واقعاً؟! هی آدم می‌خوا‌هد بی‌خیال ادوارد سعید و اصحابش شود اما نمی‌شود. انگار یک چیزهایی هنوز بوی کهنگی می‌دهد. وگرنه چرا گلشیفته‌ باید به جایی برسد که رسماً حامیانش را به پرسش بگیرد؟
۸

من به مدیا دسترسی ندارم. شما اگر می‌توانید تگ و منشن‌شان کنید و از قول من به ایشان بفرمایید:
کان فلان طوطی که مشتاق شماست
از قضای آسمان [زیر قبااست]
بر شما کرد او سلام و داد خواست
[راه می‌دانست؛ پس امداد خواست]
گفت می‌شاید که من در اشتیاق
جان دهم اینجا بمیرم در فراق؟۹

این روا باشد که من در بند سخت
گه شما بر سبزه گاهی بر درخت؟
یاد آرید ای مهان زین [تیزبال]
[زین قفس بشکسته‌ی شوریده‌حال]

پندِ طوطی هندوستان در قصه‌ی ملای روم و بلخ، مجرَّب است در «مُرده‌نمایی» برای رهایی. بمیر تا آزاد شوی!۱۰

زنانِ ایران هم سال‌ها ادای زندگی درآوردند تا مردان جسدشان را بیرون نیاندازند. اما«ادای زندگی‌ برای فرار از مرگ» همین پیش پای شما به«تشدید زندگی»رسید و شما هنوز احتمالاً اسم «ژینا» را نشنیده‌اید! دیگر هیچ زنی برای مرگ عجله نمی‌کند. نمی‌دانم «حادّ زندگی» را برایتان چه ترجمه کنند.۱۱

حادّ زندگی یعنی هر روز به اندازه‌ی ۴۳ سال کار داشتن. یعنی اضطرار دائم. یعنی سال‌ها نفی شده باشی و حالا ببینی که شعارِ انقلاب با نام تو آغاز می‌شود: #زن_زندگی_آزادی . حادّ زندگی‌ «شتاب برای شتاب بیشتر» است.
احتمالاً هیچ‌کدام از فمینیست‌های غربی، قادر به درک چنین هیجانی نباشند.۱۲

شاید نمی‌دانند چون صداهایی که از صادراتی‌های جمهوری شنیده‌اند با صدای خیابان‌های زاهدان خیلی متفاوت است. آیا اعاظم فمینیسم اصلاً می‌دانند که #زاهدان کجا است؟ خبر دارند که چه‌طور انقلاب زنان ایران، مولوی‌های بلوچ را هم به همکاری واداشت؟۱۳

نسل نوی زنان ایران، اگر به بعضی شعارهای مردانه تن داد؛ به قصد تشدید جراحت‌های عمیقی بود که در اذهان ملایان قم و تهران ایجاد شده بود. لازم بود صدای زنان ایران از همان روز اول، آزار دهنده‌ترین صدا باشد برای مراجع تقلید شیعه؛ که در صدای زنان کراهت می‌بینند.
۱۴

حالا ملاها در برابر زنان ایران سپر انداخته‌اند. خشونت‌ها و تحقیرهای جنسی نسبت به زندانیان سیاسی، دیگر سلاحی نیست که حکومت بتواند با آن زنان را از کنش‌گری بترساند؛ اما این رفتار جمهوری اسلامی عادت او است و از مبانی مذهب شیعه. می‌فهمید؟۱۵

وقتی از دین اسلام حرف می‌زنید بافته‌های شرق‌شناسان را از یاد ببرید. به ایران نگاه کنید.به زندان‌های زنان در جمهوری اسلامی و تجاوز. و تحقیر به صِرف #زن بودن‌. 

#مهسا_امینی