#เหิงเหิงแห่งแก๊งน้ำตาปีศาจ
"วันนี้วันพ่อนี่ครับ?" กวงหลี่เอ่ยทักขึ้นมา
"เห..." หยางเหิงที่นอนจมกองไม้พลองแหวกว่ายขึ้นมา "วันพ่อ?"
"ใช่ครับ เป็นวันที่กำหนดขึ้นมาให้รำลึกถึงความรักของพ่อน่ะครับ ทำนองว่าให้โอกาสลูกได้แทนคุณพ่ออย่างน้อยปีละครั้ง"
หยางเหิงร้องอ้อเสียงยาว
"วันนี้วันพ่อนี่ครับ?" กวงหลี่เอ่ยทักขึ้นมา
"เห..." หยางเหิงที่นอนจมกองไม้พลองแหวกว่ายขึ้นมา "วันพ่อ?"
"ใช่ครับ เป็นวันที่กำหนดขึ้นมาให้รำลึกถึงความรักของพ่อน่ะครับ ทำนองว่าให้โอกาสลูกได้แทนคุณพ่ออย่างน้อยปีละครั้ง"
หยางเหิงร้องอ้อเสียงยาว
กวงหลี่มองนายน้อยของตนเล็กน้อย "ไม่ทำอะไรให้บอสหน่อยหรือครับ?"
"แล้วปกติทำอะไรกันเหรอ?"
"ก็..ไม่รู้สิครับ ผมไม่เคยให้อะไรพ่อด้วยสิ"
"งั้นเราไปถามพี่ชายค้างคาวกัน!"
แล้วหยางเหิงก็จูงกวงหลี่ไปหาหนานหลิว
"พี่ชายค้างคาว วันนี้วันพ่อ เหิงเหิงให้อะไรเตี่ยดีครับ!"
"แล้วปกติทำอะไรกันเหรอ?"
"ก็..ไม่รู้สิครับ ผมไม่เคยให้อะไรพ่อด้วยสิ"
"งั้นเราไปถามพี่ชายค้างคาวกัน!"
แล้วหยางเหิงก็จูงกวงหลี่ไปหาหนานหลิว
"พี่ชายค้างคาว วันนี้วันพ่อ เหิงเหิงให้อะไรเตี่ยดีครับ!"
"ให้อะไรดี.....เอ้อ อยู่กับบอสหนุ่งวันเต็ม"
หยางเหิงกะพริบตาปริบ "แต่แกติก็อยู่ด้วยกันนี่ครับ?"
"หอมแก้ม?"
"ปกติก็หอมทุกคืนนะครับ"
"....." พี่ชายค้างคาวยิ้ม ส่งสายตาขอความช่วยเหลือกับลูกศิษย์
หลี่กวงที่รับสัญญาณรับช่ววต่อทันใด "เอ่อ...ดอกไม้ดีไหมครับ?"
หยางเหิงกะพริบตาปริบ "แต่แกติก็อยู่ด้วยกันนี่ครับ?"
"หอมแก้ม?"
"ปกติก็หอมทุกคืนนะครับ"
"....." พี่ชายค้างคาวยิ้ม ส่งสายตาขอความช่วยเหลือกับลูกศิษย์
หลี่กวงที่รับสัญญาณรับช่ววต่อทันใด "เอ่อ...ดอกไม้ดีไหมครับ?"
"แต่ดอกลาเวนเดอร์กับดอกฟรีเซียแถวนี้หายาก...ไม่อย่างนั้นต้องออกไปดูร้านในเมืองนะครับ"
"อืม...หรือว่าจะบอกรักลอสเยอะๆดีครับ?"
"แต่เหิงเหิงบอกรักเตี่ยทุกเช้าเลยนะครับ"
"...." สองครูศิษย์มองหน้ากัน พ่อลูกที่รักกันมากเป็นปกติก็ประมาณนี้มั้ง
"อืม...หรือว่าจะบอกรักลอสเยอะๆดีครับ?"
"แต่เหิงเหิงบอกรักเตี่ยทุกเช้าเลยนะครับ"
"...." สองครูศิษย์มองหน้ากัน พ่อลูกที่รักกันมากเป็นปกติก็ประมาณนี้มั้ง
"งั้นนายน้อยไปเดินเล่นในเมืองกับผมไหมครับ? เจออะไรที่น่าสนใจก็ซื้อกลับมาให้บอส...."กวงหลี่พูดถึงตรงนี้ก็เปลี่ยนใจ "ไม่สิ...ไปขอบอสเดินเล่นด้วยกันดีกว่าไหมครับ? ซื้อของที่บอสสนวจ แล้วพอกลับถึงแก๊ง ก๋เอาให้ ยอกว่าสุขสันต์วันพ่อ?
ดวงตาของหยางเหิงเป็นประกายวิบวับขึ้นทันที
ดวงตาของหยางเหิงเป็นประกายวิบวับขึ้นทันที
++++++
"เตี่ยครับ ว่างหรือเปล่า เหิงเหิงอยากไปเดินเล่นในเมือง...เตี่ยไปกับเหิงเหิงได้ไหมครับ?"
ฮวาหลงเงยหน้าขึ้นมอง
ลูกชายของเขาอายุสิบสี่แล้ว ถือว่าอยู่ในช่วงวัยรุ่น กระนั้นก็ยังมีส่วนที่ยังเป็นเด็ก...
โดยเฉพาะยามอยู่ต่อหน้าเขา
"ไปสิ"
"....งานล่ะครับบอส" ผู้ช่วยบีบบ่า
"เตี่ยครับ ว่างหรือเปล่า เหิงเหิงอยากไปเดินเล่นในเมือง...เตี่ยไปกับเหิงเหิงได้ไหมครับ?"
ฮวาหลงเงยหน้าขึ้นมอง
ลูกชายของเขาอายุสิบสี่แล้ว ถือว่าอยู่ในช่วงวัยรุ่น กระนั้นก็ยังมีส่วนที่ยังเป็นเด็ก...
โดยเฉพาะยามอยู่ต่อหน้าเขา
"ไปสิ"
"....งานล่ะครับบอส" ผู้ช่วยบีบบ่า
"เลื่อนไปให้หมด" ลูกชายมาขอฝห้ไปเดินเที่ยวด้วย เขาจะยังนั่งทำงานอยู่ทำไม
"มีประชุมสำคัญนะครับ"
"ให้ซู่จื่อปลอมตัวเป็นฉันแล้วไปแทน"
"มีประชุมสำคัญนะครับ"
"ให้ซู่จื่อปลอมตัวเป็นฉันแล้วไปแทน"
"ซู่จื่อไม่ได้มีความรู้มากพอจะไปต่อล้อต่อเถียงของคนของรัฐบาลนะครับบอส.."
"ไม่เป็นไรครับ! งั้นเหิงเหิงไปกับหลี่เกอก็ได้ จะซื้อของมาฝากนะครับ" หยางเหิงยิ้มบอก
แต่คนคุ้นเคยจะรู้ว่าน้ำเสียงซึมลง รอยยิ้มจางลง และดวงตาเปี่ยมล้นด้วยความเสียใจ
"...." ผู้ช่วย
"ไม่เป็นไรครับ! งั้นเหิงเหิงไปกับหลี่เกอก็ได้ จะซื้อของมาฝากนะครับ" หยางเหิงยิ้มบอก
แต่คนคุ้นเคยจะรู้ว่าน้ำเสียงซึมลง รอยยิ้มจางลง และดวงตาเปี่ยมล้นด้วยความเสียใจ
"...." ผู้ช่วย
"ผมจะสั่งให้คนอลโจมตีท่านยายพลแบ้วใหห้เขสอ้างว่าตัวเองบาดเจ็บ ประชุมไม่ได้ ถือโอกาสโยนเผือกร้อนให้แก๊งวานรคำรามพอดี"
"งั้นเตี่ยก็ไปเที่ยวกับหนางเหิงได้แล้ว?"
"ครับ"
"เย้!!"
"...." หลี่กวงมองเหล่าผู้ปกครองที่หลงเด็กแล้วถอนหายใจ
แต่จะว่าอะไรได้ในเมื่อตนเป็นหนึ่งในนั้น..
"งั้นเตี่ยก็ไปเที่ยวกับหนางเหิงได้แล้ว?"
"ครับ"
"เย้!!"
"...." หลี่กวงมองเหล่าผู้ปกครองที่หลงเด็กแล้วถอนหายใจ
แต่จะว่าอะไรได้ในเมื่อตนเป็นหนึ่งในนั้น..
"...แล้ว จะไปเที่ยวกันยังไงดี"
หยางเหิงเอียงคอถามอย่างไม่มั่นใจ
ถ้าเป็นก่อนที่จะเปิดตังในฐานะนายน้อยของแก๊ง หยางเหิงจะไปเที่ยวกับเตี่ยในฐานะอะไรก็ได้ทั้ง แต่ตอนนี้เปิดตัวแล้ว ถ้าหากไปเดินด้วยกัน ต้องมีข่าวลือแปลกๆแน่ๆ
หยางเหิงเอียงคอถามอย่างไม่มั่นใจ
ถ้าเป็นก่อนที่จะเปิดตังในฐานะนายน้อยของแก๊ง หยางเหิงจะไปเที่ยวกับเตี่ยในฐานะอะไรก็ได้ทั้ง แต่ตอนนี้เปิดตัวแล้ว ถ้าหากไปเดินด้วยกัน ต้องมีข่าวลือแปลกๆแน่ๆ
"เช่นว่าเหิงเหิงทำตัวไม่ดี เตี่ยเลยหาลูกคนใหม่มา แต่ว่าเหิงเหิงไม่อยากใส่หน้ากากเดินเที่ยวอะ.."
"ไอ้ข่าวลือแบบนั้นน่ะไม่เท่าไรหรอกครับ จะโดนเข้าใจผิดเป็นเด็กอุ่นเตียงมากกว่...แอ่ก!!"
ลูกน้องปากหมาโดนทั้งกวงหลี่ทั้งหนานหลิวซัดจนร่วงลงพื้น ส่วนหยางเหิงที่ได้ยินเต็มหูหัวเราะ
"ไอ้ข่าวลือแบบนั้นน่ะไม่เท่าไรหรอกครับ จะโดนเข้าใจผิดเป็นเด็กอุ่นเตียงมากกว่...แอ่ก!!"
ลูกน้องปากหมาโดนทั้งกวงหลี่ทั้งหนานหลิวซัดจนร่วงลงพื้น ส่วนหยางเหิงที่ได้ยินเต็มหูหัวเราะ
"คนเราชอบคิดแต่อะไรสกปรกจริงๆน้า~"
เหล่าลูกน้องมองรอยยิ้มของนายน้อย
"...น..นายน้อยรู้ความหมายเหรอครับ?" กวงหลี่ที่พยายามรักษาความบริสุทธิ์สดใสของนายร้อยเหงื่อตก
เหล่าลูกน้องมองรอยยิ้มของนายน้อย
"...น..นายน้อยรู้ความหมายเหรอครับ?" กวงหลี่ที่พยายามรักษาความบริสุทธิ์สดใสของนายร้อยเหงื่อตก
"อื้ม! รู้สิ ตอนไปเรียนมีหัวหน้าเขตของแก๊งอื่นมาหาเหิงเหิง ถามว่าเหิงเหิงอยากเป็นเด็กอุ่นเตียงไหม เหิงเหิงเลยถามว่าเด็กอุ่นเตียงหมายถึงอะไร....พอรู้ความหมาย เหิงเหิงเลยตัดไอ้นั่นของเขาแล้วปล่อยให้เลือดไหลตายตรงนั้นล่ะ!"
บรรยากาศเงียบสนิท...
หยสงเหิงเกาแก้มแกร่กๆ
"..เอ๋? หรือว่าเหิงเหิงไม่ควรทำ....? แต่เตี่ยเคยบอกว่า ใครที่คิดจะแตะต้องเหิงเหิงแบบแปลกๆ ให้เชือดทิ้งเลยนี่นา?"
"ทำดีแล้ว" ฮวาหลงลูบหัวลูกชาย
"....เจ๋งสุดยอดครับนายน้อย!!"
"...ศพหมอนั่นอยู่ไหน ไปสืบมา" ฮวาหบงหันไปกระซิบสั่งผูช่วย
หยสงเหิงเกาแก้มแกร่กๆ
"..เอ๋? หรือว่าเหิงเหิงไม่ควรทำ....? แต่เตี่ยเคยบอกว่า ใครที่คิดจะแตะต้องเหิงเหิงแบบแปลกๆ ให้เชือดทิ้งเลยนี่นา?"
"ทำดีแล้ว" ฮวาหลงลูบหัวลูกชาย
"....เจ๋งสุดยอดครับนายน้อย!!"
"...ศพหมอนั่นอยู่ไหน ไปสืบมา" ฮวาหบงหันไปกระซิบสั่งผูช่วย
"น่าจะโดนโยนให้แร้งจิกจนไม่เหลือซากแล้วครับ" ผู้ช่วยกระซิบตอบ
ฮวาหลงพยักหน้าพอใจ
หลังจากปรึกษากันอยู่พักใหญ่ สองพ่อลูกก็ตะดวินใจปลอมตัวทั้งคู่
ฮวาหลงสวมโค้ทตัวใหญ่ สวมหมวกและพันผ้าพันคอปิดหน้าปิดตา เคราะห์ดีที่ช่วงนี้เข้าฤดูกนาวแล้ว แต่งตังหนาสักหน่อยก็ไม่เป็นไร
ฮวาหลงพยักหน้าพอใจ
หลังจากปรึกษากันอยู่พักใหญ่ สองพ่อลูกก็ตะดวินใจปลอมตัวทั้งคู่
ฮวาหลงสวมโค้ทตัวใหญ่ สวมหมวกและพันผ้าพันคอปิดหน้าปิดตา เคราะห์ดีที่ช่วงนี้เข้าฤดูกนาวแล้ว แต่งตังหนาสักหน่อยก็ไม่เป็นไร
หยางเหิงที่เดิมย้อมผมสีดำไว้อยู่แล้วใส่แว่น แต่งหน้าตาเปลี่ยนโครงลดความโดดเด่นลง แป๊บเดียวก็กลายเป็นนักเรียนชายที่เห็นได้ดาษดื่นบนเกาะแห่งนี้
ในเมื่อเตรียมตัวพร้อมแล้ว สองพ่อลูกก็ออกเดินทาง
ในเมือง สองข้างทางครึกครื้น เต็มไปด้วยร้านขายของ
ในเมื่อเตรียมตัวพร้อมแล้ว สองพ่อลูกก็ออกเดินทาง
ในเมือง สองข้างทางครึกครื้น เต็มไปด้วยร้านขายของ
ของกินข้างถนนอุ่นๆ มีขายอยู่ทั่ว ส่งกลิ่นหอมหวนชวนหิวไม่ขาดสาย
"เตี่ยจ๋า ถังหูลู่ไหม" หยางเหิงมองผลไม้ราดน้ำเชื่อมแล้วน้ำลายไหล
ฮวาหลงเดินไปซื้อโดยไม่ห้ามปราม
"เตี่ยจ๋า โคมกระดาษสวยจังเลย"
ฮวาหลงเหมาลายที่หยางเหิงชอบโดยไม่มอง
"เตี่ยจ๋า..ร้านนี้สวยจั...เตี่ย ห้ามซื้อร้านนะ"
"เตี่ยจ๋า ถังหูลู่ไหม" หยางเหิงมองผลไม้ราดน้ำเชื่อมแล้วน้ำลายไหล
ฮวาหลงเดินไปซื้อโดยไม่ห้ามปราม
"เตี่ยจ๋า โคมกระดาษสวยจังเลย"
ฮวาหลงเหมาลายที่หยางเหิงชอบโดยไม่มอง
"เตี่ยจ๋า..ร้านนี้สวยจั...เตี่ย ห้ามซื้อร้านนะ"
ฮวาหลงที่กำบังจะเจรจาขอซื้อร้ายจากเจ้าของชะงัก
นายน้อยแห่งแก๊งน้ำตาปีศาจลูบอกโล่งใจ
นายน้อยแห่งแก๊งน้ำตาปีศาจลูบอกโล่งใจ
แต่ถึงจะห้ามซื้อของใหญ่ๆได้ ขนม ของเล่น กังหัน เนื้อเสียบไม้เก็เต็มมืออยู่ดี
กวงหลี่ที่ตามอยู่ห่างๆได้แต่คิดว่าจะมาซื้อของให้บอสใหญ่ไม่ใช่เหรอครับนายน้อย ที่เต็มมืออยู่น่ะของตัวเองทั้งนั้นเลยนะ!!!!
กวงหลี่ที่ตามอยู่ห่างๆได้แต่คิดว่าจะมาซื้อของให้บอสใหญ่ไม่ใช่เหรอครับนายน้อย ที่เต็มมืออยู่น่ะของตัวเองทั้งนั้นเลยนะ!!!!
แต่ว่านายน้อยน่ารักมาก ซื้ออีกเยอะๆไปเถอะครับ แค่ได้มาเดิรเล่นกับนายน้อย บอสใหญ่ก็น่าจะอารมณ์ดีไปหลายวันแล้ว!
เหล่าลูกน้องมองคนเสนอความคิดด้วยสายตาชื่นชม ดีมากเจ้าน้องเล็ก สมกับที่สนิทกับนายน้อยที่สุดในแก๊ง!
เหล่าลูกน้องมองคนเสนอความคิดด้วยสายตาชื่นชม ดีมากเจ้าน้องเล็ก สมกับที่สนิทกับนายน้อยที่สุดในแก๊ง!
สองพ่อลูกเดินเล่นในเมืองจนย่ำเย็น กลับถึงบ้านหยางเหิงถึงเพิ่งจำได้ว่าจะหาของขวัญให้เตี่ยจ๋า
"หลี่เกอ ทำไงดีอะ!!!"
"เอ่อ..นายน้อยซื้อของมาเยอะมาก หยิบสักอันให้นายใหญ่?"
"แต่เงินเตี่ยทั้งหมดเลยนี่นา ไม่เอาอะ อืมมมม.....อ้า!"
"หลี่เกอ ทำไงดีอะ!!!"
"เอ่อ..นายน้อยซื้อของมาเยอะมาก หยิบสักอันให้นายใหญ่?"
"แต่เงินเตี่ยทั้งหมดเลยนี่นา ไม่เอาอะ อืมมมม.....อ้า!"
หยางเหิงคล้ายกับนึกอะไรออก รีบวิ่งปรู๊ดกลับห้องไป จากนั้นก็หยิบอะไรบางอย่างออกมา วิ่งหายไปที่ห้องนอนใหญ่ของฮวาหลง
กวงหลี่มองตามไปด้วยสายตางุนงง
++++++
"เตี่ยจ๋า! สุขสันต์วันพ่อ"
หยางเกิงยื่นดอกไม้ให้ด้วยรอยยิ้มสดใส
"...ไปเอามาจากไหน"
กวงหลี่มองตามไปด้วยสายตางุนงง
++++++
"เตี่ยจ๋า! สุขสันต์วันพ่อ"
หยางเกิงยื่นดอกไม้ให้ด้วยรอยยิ้มสดใส
"...ไปเอามาจากไหน"
"เอ่อ บินไปเจอ เลยเอามา"
ดอกไม้ที่เหิงเหิงยื่นให้มีสามดอก..ดอกหญ้าทั่วไป ดอกทานตะวันและ...
ดอกฝิ่น
ฮวาหลงปวดหัวตุบๆ หยิบดอกฝิ่นแยกออกมาแต่ยังไม่วายลูบศีรษะลูกชายไป "ขอบคุณมาก"
หยางเหิงยิ้มกว้าง หอมแก้มเตี่ยจ๋าฟอด สัญญาว่าจะไปนอนด้วยคืนนี้ แล้วก็วิ่งหายไป
ดอกไม้ที่เหิงเหิงยื่นให้มีสามดอก..ดอกหญ้าทั่วไป ดอกทานตะวันและ...
ดอกฝิ่น
ฮวาหลงปวดหัวตุบๆ หยิบดอกฝิ่นแยกออกมาแต่ยังไม่วายลูบศีรษะลูกชายไป "ขอบคุณมาก"
หยางเหิงยิ้มกว้าง หอมแก้มเตี่ยจ๋าฟอด สัญญาว่าจะไปนอนด้วยคืนนี้ แล้วก็วิ่งหายไป
ฮวาหลงมองดอกฝิ่นในมือ
หยางเหิงไม่เคยบินออกไปไกลกว่าเขตของแก๊งน้ำตาปีศาจ..ต่อให้ออกไป ก็แค่รอบนอก
คงต้องตรวจสอบอะไรหน่อย
/จบตอน
หยางเหิงไม่เคยบินออกไปไกลกว่าเขตของแก๊งน้ำตาปีศาจ..ต่อให้ออกไป ก็แค่รอบนอก
คงต้องตรวจสอบอะไรหน่อย
/จบตอน
Pls unroll @threadreaderapp
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
