دکتر مصطفی رحیمی در مقاله‌ای با نام «از بیهودگی تا طغیان» به نقد و بررسی کتاب طاعون نوشته آلبر کامو میپردازد او با تاکید بر جمله‌ای از کامو «مهمترین مساله آن است که نومید نباشیم»مینویسد که کار سیزیف دشوار است اما سیزیف سنگ نیست انسان است و انسان میتواند و باید برضد بیداد برخیزد/۱
و همه روزه برای رسیدن به آزادی بکوشد کامو در طاعون از شهروندانی بی‌حافظه و ناامید میگوید که همه چیز برای آنها در زمان حال متوقف شده است زیرا «طاعون همه قدرت عشق و حتی دوستی را از آنان سلب کرده بود زیرا عشق، قدری به آینده احتیاج دارد و دیگر برای ما فقط لحظه‌ها وجود داشت»/۲
دکتر رحیمی در نگاه به چنین وضعیتی پرسش خود را مطرح میکند که چگونه میتوان خود را از طاعون‌زدگان جدا کرد؟ و پاسخ را از متن بیرون میکشد «طاعون نداشتن کافی نیست... عده‌ای دست به هیچ کاری نزده‌اند حال آنکه بیماری با همه سر و کار دارد هرکس باید وظیفه خود را انجام دهد.../۳
سخاوت حقیقی درباره آینده آن است که هم اکنون هر چه داریم بدهیم... یا باید با هم دوست داشت یا با هم مُرد» و سخن پایانی اینکه در سرزمین طاعون جزیره‌ای وجود ندارد آنچه کامو برای تغییر (بر اساس داد، نه بیداد) به آن باور دارد خدمت به ارزش‌هایی است که بی‌وجود آنها حتی جهان تغییریافته /۴
ارزش زیستن ندارد عملی با نیروی محرکه ی خشم مقدس و حرکتی بی‌وقفه، که بر عشق و همدلی تکیه دارد و #امید را امکان می‌بخشد عشق و همدلی در میان ظلم و بیداد/۵
#مهسا_امینی
#انقلاب_۱۴۰۱
#مهسا_امینی
#انقلاب_۱۴۰۱
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
