Thread by @Pawel_reko

Parę słów o tym jak wyglądał pobór do Wojska Polskiego w latach 30-tych.
#polisharmy #secondwar #WW2
Służba w Wojsku Polskim w 20-leciu była obowiązkowa i powszechna. Podlegali jej wszyscy obywatele polscy bez względu na narodowość czy wyznanie. Służbie wojskowej podlegali 1/

mężczyźni w wieku od 21 do 40 lat.Kobiety mogły zgłosić się na ochotnika do przeszkolenia wojskowego w formacjach pomocniczych. Kontakt przeciętnego obywatela z wojskiem rozpoczynał się z wieku 18 lat. W okresie między 15.09 do 15.10 danego roku urzędy gmin przeprowadzały 2/

spis potencjalnych poborowych zamieszkałych w ich obrębie. Spis powtarzano po 2 latach, celem weryfikacji oraz ustalenia przynależności do Powiatowej Komendy Uzupełnień (PKU).
Następnie w terminie od 1.05 do 30.06 poborowy stawał przed komisją lekarską. Tam przechodził ogólne 3/

badanie stanu zdrowia i intelektu. Otrzymywał jedną z 5 kategorii: A (zdolny do służby czynnej), B (czasowo niezdolny), C(zdolny do służby w pospolitym ruszeniu), D (zdolny do pomocniczej służby w czasie W) oraz E (całkowicie niezdolny). Tylko kategoria A umożliwiała służbę 4/

wojskową. Poborowy musiał np. być wzrostu minimum 150 cm w piechocie, w broni pancernej 155 cm, w saperach 160 cm, w łączności 153 cm. Do kompanii przybocznej Prezydenta RP kierowano poborowych o wzroście 180-184 cm. Waga w przybliżeniu odpowiadająca ilości kilogramów ponad 5/

100 cm wzrostu, tj. od 56-72 kg. Prócz innych kryteriów poborowy musiał mieć minimum 60% stanu uzębienia z możliwością żucia. Według danych w 1931 r. kategorię A otrzymało 41% kandydatów, a w 1932 już 46,2%.
Poborowy z kategorią A nie musiał trafić of razu do wojska. Mógł 6/

trafić do tzw. ponadkontyngensu, czyli grupy nie wcielonej w danym roku, ale która mogła zostać wcielona w ciągu 2 lat. Po tym okresie przenoszono ich automatycznie do rezerwy. Wcielenie poborowego odbywało się głównie jesienią – początek służby na przełomie października/ 7/

listopada. W dużych formacjach wcielenie uzupełniające prowadzono na wiosnę – na początku marca. Długość służby w prawie wszystkich rodzajach wojska wynosiła 24 miesiące.W kawalerii i artylerii konnej wynosiła 25 miesięcy. W marynarce wojennej 27 miesięcy.Wyjątkiem od reguły 8/

byli ochotnicy. Do służby na ochotnika można było zgłosić się w wieku 17 lat, pod warunkiem nienagannej opinii od szkoły lub np. jednej z organizacji paramilitarnych (np.Związek Strzelecki). Ochotnik miał prawo wyboru broni w której chce służyć (ale nie konkretnej jednostki). 9/

Praktyką wśród uczniów gimnazjum, było zgłaszanie się na ochotnika do wojska, po zdaniu matury, tj. w wieku 18 lat. Wówczas mieli prawo wyboru szkoły podchorążych rezerwy lub stawania do egzaminów do szkoły podchorążych zawodowych. Przywilej wyboru formacji przysługiwał także 10/

tym poborowym, którzy ukończyli przysposobienie wojskowe I lub II stopnia.
Po zakończeniu służby żołnierz przenoszony był do rezerwy, w której pozostawał do 40 roku życia (oficerowie do 50). Miał on obowiązek odbywania ćwiczeń wojskowych. Rezerwista, który nie odbył służby 11/

wojskowej (ponadkontyngens) do ukończenia 38 roku życia mógł zostać powołany na szkolenie 5 miesięczne. Rezerwista, który ukończył służbę, przez okres bycia rezerwistą mógł być powołany na ćwiczenia 6-cio tygodniowe (oficer 8-tygodniowe). Przepisy przewidywały także możliwość 12/

odbywania służby w pospolitym ruszeniu, czyli w batalionach Obrony Narodowej (odpowiednik dzisiejszego WOT).Służyli tam poborowi z kategorią C oraz rezerwiści do 50 roku życia (oficerowie 60). Pomocnicza służba wojskowa to domena poborowych z kategorią D i ochotniczo kobiet. 13/

Była to służba w obronie przeciwlotniczej i przeciwgazowej, wartowniczej, łączności, technicznej, przeciwpożarowej, w służbie zdrowia, transporcie, czy biurach. 14/