"Η εποποιία θα γραφτεί από τις πεινασμένες μάζες των Ινδιάνων, τους ακτήμονες αγρότες, τους εκμεταλλευόμενους εργάτες, τους τίμιους διανοούμενους": Σαν σήμερα, 11 Δεκέμβρη 1964, ο Τσε Γκεβάρα πραγματοποιεί ιστορική ομιλία στον ΟΗΕ ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις ΗΠΑ, μέσα στην
Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, στην καρδιά του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.Η ομιλία του, μνημείο αντι-ιμπεριαλιστικού λόγου και υπεράσπισης των λαών που μάχονται για την ελευθερία τους,έγινε χωρίς την παρουσία του εκπροσώπου των ΗΠΑ (Α.Στίβενσον). Άλλωστε,είχαν προηγηθεί
οι εχθρικές προσπάθειες της Ουάσινγκτον ενάντια στην Κούβα, η κρίση των πυραύλων, η απόβαση του Κόλπου των Χοίρων και η επιβολή του απάνθρωπου οικονομικού αποκλεισμού εκ μέρους της κυβέρνησης Κένεντι. Ο Γκεβάρα,τότε υπουργός βιομηχανίας της Κούβας, κατήγγειλε ανοιχτά τα εγκλήματα
του ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο (Κονγκό, Γουινέα, Αγκόλα, Μοζαμβίκη, Καμπότζη, Κολομβία, Λάος, Παναμάς, Πουέρτο Ρίκο, Βρετανική Γουιάνα, Κύπρο, Ροδεσία, Ν.Αφρική, Παλαιστίνη κ.α). Όμως, δεν έμεινε εκεί. Μέσα στην καρδιά του καπιταλισμού, έστρεψε τα βέλη του προς το κοινωνικό
απαρτχάιντ που επικρατούσε σε πολλές περιοχές των ΗΠΑ:"Πως είναι δυνατό να παριστάνει το φρουρό της ελευθερίας εκείνος που σκοτώνει τα ίδια του τα παιδιά και καθημερινά τα ταπεινώνει για το χρώμα που έχει το δέρμα τους; Πως μπορεί να ποζάρει για φρουρός της ελευθερίας εκείνος που
αφήνει ελεύθερους τους δολοφόνους των νέγρων και μάλιστα τους προστατεύει και τιμωρεί το νέγρικο πληθυσμό επειδή απαιτεί να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα του ως ελεύθερων ανθρώπων;".Έκλεισε την ομιλία με την φράση "Patria o muerte!" (Πατρίδα η θάνατος!). Την ώρα που ήταν στο βήμα,
έγινε απόπειρα δολοφονίας του, με εκτόξευση ρουκέτας προς το κτίριο του ΟΗΕ. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές,το βλήμα είχε εκτοξευθεί από την περιοχή Κουϊνς της ανατολικής όχθης και έπεσε στη θάλασσα, 200 περίπου μέτρα πριν τις ακτές του Μανχάταν. Ποτέ δεν διευκρινίστηκε ποιός
εκτόξευσε τη ρουκέτα απο το μπαζούκας που, σύμφωνα με έρευνες της αστυνομίας, ήταν ιδιοκτησίας του στρατού των ΗΠΑ. Μια δεύτερη απόπειρα έγινε-πάλι την ώρα της ομιλίας-απο ισπανόφωνη που συνελήφθη να κατευθύνεται προς το κτίριο του ΟΗΕ κρατώντας μαχαίρι. Σκοπός της, όπως δήλωσε,
ήταν να δολοφονήσει τον Γκεβάρα όταν θα έβγαινε απο το κτίριο. Σήμερα, που τα εγκλήματα όλων των ιμπεριαλιστών και οργανισμών τύπου ΝΑΤΟ συνεχίζονται σε όλο τον κόσμο, η ιστορική ομιλία του Γκεβάρα είναι πιο επίκαιρη απο ποτέ.
Αποσπάσματα απο την ομιλία:
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"Όσοι αγανακτήσουν, θα ξεσηκωθούν. Θα είναι εκείνοι που δουλεύουν ολημερίς, όλοι οι μετανάστες και μαζί οι γυναίκες που δέχτηκαν την εκμετάλλευση": Σαν σήμερα, 9 Μαίου 1976, η Ουλρίκε Μάινχοφ, βρίσκεται κρεμασμένη στις "φυλακές υψίστης ασφαλείας" της Στουτγκάρδης. Ήταν 41 ετών. Η
επίσημη εκδοχή των Γερμανικών αρχών ήταν "αυτοκτονία δια απαγχονισμού". Η Μάινχοφ, δημοσιογράφος και ηγετικό μέλος της οργάνωσης ατομικής τρομοκρατίας "Φράξια Κόκκινος Στρατός" (RAF), είχε καταδικαστεί σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για βομβιστική επίθεση και είχε μεταφερθεί σε
"φυλακές υψίστης ασφαλείας" της Στουτγκάρδης, όπου κρατούνταν και άλλα μέλη της RAF ενω είχε φυλακιστεί και στα "Λευκά Κελιά". Τα κελιά αυτά ήταν απολύτως μονωμένα ακουστικά, βαμμένα σε χρώμα λευκό, ομοιόμορφα και δεν υπήρχε στο εσωτερικό τους τίποτε που να μπορεί να προσελκύσει
"Η εκδίκησή μας θα είναι το γέλιο των παιδιών μας": Σαν σήμερα, 5 Μαίου 1981, πέθαινει, μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας στις φυλακές Λονγκ Κες της Β.Ιρλανδίας, ο Μπόμπι Σάντς, μέλος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (ΙRA) και αγωνιστής για την ανεξαρτησία της Β.Ιρλανδίας.Ηταν
27 χρονών. Τον Σαντς (πολιτικό κρατούμενο, εκλεγμένο βουλευτή και μαχητή του ΙΡΑ), ακολούθησαν ακόμη εννέα κρατούμενοι, μέλη του ΙΡΑ. Η απεργία τους καταγράφηκε στην ιστορία ως η "διαμαρτυρία των πέντε αιτημάτων", επειδή πέντε ήταν τα αιτήματα των απεργών του Λονγκ Κες: το
δικαίωμα να μην φορούν στολές φυλακισμένων, να αρνούνται την καταναγκαστική εργασία στη φυλακή, να συναναστρέφονται ελεύθερα με άλλους κρατούμενους και να οργανώνουν δικές τους ψυχαγωγικές δραστηριότητες, να δέχονται μία επίσκεψη, ένα γράμμα, ένα πακέτο κάθε εβδομάδα, και τέλος
"Οι εκτελέσεις της 3ης Μαΐου": Σαν σήμερα, 3 Μαίου 1808, οι Γάλλοι κατακτητές προχωρούν σε μαζικές εκτελέσεις αγωνιστών του εξεγέρμενου λαού της Μαδρίτης. Το γεγονός θα γίνει έμπνευση για τον περίφημο πίνακα του μεγάλου Ισπανού ζωγράφου Φρανσίσκο Γκόγια. Στα τέλη του 1807 και
στις αρχές του 1808, με πρόσχημα αποστολή ενισχύσεων στον Γαλλικό στρατό που κατελάμβανε την Πορτογαλία, ο Ναπολέοντας εισβάλλει στην Ισπανία, με τη συνενοχή του τότε διαδόχου του ισπανικού θρόνου Φερδινάνδου, που ήθελε να εκθρονίσει τον πατέρα του, Κάρολο Δ΄. Ο Ναπολέων
χρησιμοποιεί τον Φερδινάνδο και, μετά την εισβολή, τον εξόριζει, τον θέτει υπό επιτήρηση και στην θέση του-μισητού απο τον λαό-βασιλικού ζεύγους διορίζει όχι τον Φερδινάνδο αλλά τον αδελφό του, Ιωσήφ Βοναπάρτη. Αρχικά, ο Ισπανικός λαός θα δει τους Γάλλους ως απελευθερωτές από τον
Σαν σήμερα, 3 Μαίου 1945, στη Βαλτική θάλασσα, η Βρετανική ΡΑΦ βομβαρδίζει τρία Γερμανικά πλοία- πλωτές φυλακές με χιλιάδες κρατούμενους απο τα ναζιστικά στρατόπεδα. Περισσότεροι από 7.000 κρατούμενοι σκοτώθηκαν απο την επίθεση, ανάμεσα τους και 41 Ελληνες. Στα τέλη του 1944 και
αρχές του 1945, καθώς πλησίαζε το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου,ξεκίνησαν οι πορείες θανάτου, βίαιες μετακινήσεις στις οποίες υποχρεώθηκαν χιλιάδες κρατούμενοι στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης που βρίσκονταν κοντά στα μέτωπα του πολέμου. 25 Ιανουαρίου 1945, ξεκίνησε η
εκκένωση του στρατοπέδου Stutthof (βόρεια Πολωνία). Από τους 50.000 φυλακισμένους περίπου 5.000 έφτασαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στη Γερμανική ακτή της Βαλτικής. Όταν οι Σοβιετικοί μπήκαν στο Stutthof, βρήκαν και διέσωσαν μόνο 100 κρατούμενους. Τον Απρίλιο, κρατούμενοι
"Μόνο οι προδότες απαρνιώνται την πατρίδα τους": Σαν σήμερα, 3 Μαίου 1944, δύο μέρες μετά την σφαγή των 200 στο θυσιαστήριο της Καισαριανής, οι ναζί εκτελούν-για πρώτη φορά στην Αθήνα-στο ίδιο σημείο, πέντε γυναίκες αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης: Την Φρόσω Χατζηδάκη, 73
χρόνων, την Μαρία Χατζηδάκη, 35 χρόνων, την Στέλλα Ντέρη, 26 χρόνων, την Σούλα (Ασπασία) Ανυσίου, 35 χρόνων και Φιφή Χωραφά (Σοφία). Στις φυλακές Χατζηκώστα οι "Ελληνικές" αρχές κρατούσαν 26 αγωνίστριες της αντίστασης. Τον Μάρτιο του 1944, κατέβηκε στα μπουντρούμια τους ο
ίδιος ο αρχιβασανιστής της Ειδικής Ασφάλειας (της Ελληνικής Γκεστάπο) Λάμπου, και προσπάθησε να αποσπάσει από τις κρατούμενες δηλώσεις, που να αποκηρύσσουν την αντισταση, με την υπόσχεση ότι θα αφήνονταν αμέσως ελεύθερες. Η απάντηση που του έδωσαν ήταν ότι "Μόνο οι προδότες
Σαν σήμερα, 2 Μαίου 1933, μία ημέρα μετά από την Πρωτομαγιά, η νεοεκλεγείσα ναζιστική κυβέρνηση του Χίτλερ στη Γερμανία διαλύει όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που δεν πρόσκειντο στους ναζί. Τάγματα εφόδου (S.A) καταλαμβάνουν τα γραφεία των συνδικάτων και συλλαμβάνουν τους
συνδικαλιστές, που οδηγούνται στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατάσχονται οι καταθέσεις τους κ.α. Οι ναζί, με την ενθουσιώδη στήριξη και χρηματοδότηση κορυφαίων τμημάτων της Γερμανικής αστικής τάξης έβαλαν μπροστά το σχέδιο να υποστηρίξουν τους "επενδυτές" με την
καταστολή κάθε εργατικού δικαιώματος. Την προηγούμενη μέρα, 1η Μαίου 1933, το ναζιστικό κόμμα (NSDAP) είχε οργανώσει πλήθος εκδηλώσεων και ναζιστικές παρελάσεις στις οποίες πρωτοστατούσε η νεολαία του Χίτλερ και τμήματα των SS και των SA. Στο Βερολίνο, πραγματοποιήθηκε το