Kontynuując tę nitkę, trzeba się przyjrzeć całemu problemu również z punktu widzenia tego, co posiadają Rosjanie
Zatem kontynuujmy 🧵
Zatem kontynuujmy 🧵
https://twitter.com/Zbiesu/status/1608784694090551296
W celu odniesienia się do potencjalnych możliwości pancerza Borsuka odsyłam Was do mojego tekstu na ten temat, który opublikowałem równo rok temu. W nim ująłem temat skuteczności stalowych pocisków przeciwpancernych (APC) typu 3BR1 (23mm) i 3BR6 (30mm)
2s14.blogspot.com/2021/12/inzyni…
2s14.blogspot.com/2021/12/inzyni…
Uzupełnieniem dla 3BR6 jest pocisk APDS typu 3BR8, który ma możliwość przebicia pochylonej pod kątem 60° płyty stalowej o grubości 35mm (o czym również wspomniałem w tekście).
Plasuje się pod tym względem porównywalnie do amunicji ppanc. 25mm używanej do certyfikowania lvl 5.
Plasuje się pod tym względem porównywalnie do amunicji ppanc. 25mm używanej do certyfikowania lvl 5.
Trzecim pociskiem ppanc., który na ten temat może stanowić zagrożenie dla polskich BWP, jest BR-281U do armaty przeciwlotniczej S-60 kal. 57mm.
Ten natomiast przebija wg Jane's miał przebijać pionową płytę stalową o grubości 95mm z odległości 1 km lub 105mm z odległości 500 m.
Ten natomiast przebija wg Jane's miał przebijać pionową płytę stalową o grubości 95mm z odległości 1 km lub 105mm z odległości 500 m.
To w teorii klasyfikuje ten pocisk jako GORSZY od podkalibrowego NM225 do armat Bushmaster II.
Z tego można wyciągnąć częściowy wniosek. Poziom 5 STANAG jest na ten moment wystarczający do ochrony przed BMP-2 i BMP-3, natomiast poziom 6 chroni również przed obecną amunicją 57mm
Z tego można wyciągnąć częściowy wniosek. Poziom 5 STANAG jest na ten moment wystarczający do ochrony przed BMP-2 i BMP-3, natomiast poziom 6 chroni również przed obecną amunicją 57mm
Jednakże zapewne słyszeliście o 3BR11 do BMP-2 i BMP-3, 3BM76 do Kurgańca lub nowym pocisku podkalibrowym do Derywacji.
W teorii największym zagrożeniem jest 3BR11, który mógł bazować na jednym z zachodnich APFSDS do armat 2A42.
W teorii największym zagrożeniem jest 3BR11, który mógł bazować na jednym z zachodnich APFSDS do armat 2A42.
Ten pocisk ppanc. ma mieć możliwość przebicia pochylonej płyty stalowej o grubości 50mm z odległości 1 km, co ze względu na różnice w normach GOST i STANAG jest wynikiem porównywalnym do NM225.
Sami twórcy przyznają, że inspirowali się konstrukcją 🇩🇪🇨🇭 APFSDS PMC287 do MK30-2.
Sami twórcy przyznają, że inspirowali się konstrukcją 🇩🇪🇨🇭 APFSDS PMC287 do MK30-2.
Uzupełnieniem do tego może podobny 3BM76, który ma być przeznaczony do armatogranatników LSzO-57 kal. 57mm. Na ten moment nie ma za dużo informacji na jego temat poza tym, że jego prędkość wynosi ~1350 m/s (dla porównania prędkość 3BR11 to ~1250 m/s)
https://twitter.com/zbiesu/status/1561041067604049921?lang=de
Na podstawie tego można już określić, że w bliżej nieokreślonej przyszłości należy oczekiwać podniesienia poziomu ochrony naszych bwp do poziomu 6. Jednakże rozwój 3BR11 jest już realizowany od ~20 lat, a problemy z armatami 2A42 i 2A72 nie przyśpieszą jego wdrożenia.
Ostatnim elementem jest to, czy warto jest osiągać dla naszych bwp poziomu STANAG wyższego od 6. Poziomy STANAG wyższe od poziomu 4 są ograniczone jedynie do ochrony przodu pojazdu w zakresie ±30°. To oznacza, że boki mogą być chronione max. przed amunicją 14,5mm.
A czy opłaca się poprawić opancerzenie reszty pojazdu przed lepszą amunicją ppanc.?
Przed 3BR1 kal. 23mm się opłaca. Przed 3BR6 kal. 30mm się opłaca. Przed amunicją podkalibrową się już opłaca, a może już trochę zakrawać na absurd.
Dlaczego?
Przed 3BR1 kal. 23mm się opłaca. Przed 3BR6 kal. 30mm się opłaca. Przed amunicją podkalibrową się już opłaca, a może już trochę zakrawać na absurd.
Dlaczego?
Ostatnim pojazdem pancernym, który mógł być opancerzony przed amunicją podkalibrową 30mm (czyli poziom 6 STANAG), prawdopodobnie był 59-tonowy IS-4.
Wszak NM225 przebija 115mm stali z odległości kilometra, a poziom 6 wymaga ekwiwalentu 145 - 160mm stali.
Wszak NM225 przebija 115mm stali z odległości kilometra, a poziom 6 wymaga ekwiwalentu 145 - 160mm stali.
Natomiast ostatnim pojazdem pancernym, który mógł być odporny przed amunicją podkalibrową 25mm (czyli poziom 5 STANAG), był 46-tonowy IS-3.
PMB090 bowiem przebija 80mm stali z odległości kilometra, a poziom 5 wymaga ekwiwalentu 105 - 120 mm stali.
PMB090 bowiem przebija 80mm stali z odległości kilometra, a poziom 5 wymaga ekwiwalentu 105 - 120 mm stali.
Z tego powodu klasyczne podwozie BWP (bez wieży) odporne na amunicję podkalibrową 25mm może już ważyć powyżej 50 ton.
Wtedy zapewne odpowiecie, żeby w takim wypadku użyć pancerza reaktywnego.
Wtedy zapewne odpowiecie, żeby w takim wypadku użyć pancerza reaktywnego.
Problemem osłaniania ERA z myślą o takiej poprawie ochrony przeciwko amunicji podkalibrowej jest natomiast kwestia tego, że ten pancerz nie może się aktywować przy trafieniu pociskiem 14,5mm, ale ma się aktywować przy trafieniu wolframowym prętem o średnicy 7 - 10mm.
Dlatego niestety trzeba postawić na półśrodki i mianem dobrze opancerzonego, "ciężkiego" bwp nazwać wóz, który chroniłby przed amunicją 30mm (może 35mm) z przodu oraz amunicją 14,5mm po bokach z ewentualnym zapasem na pociski 3BR1 i 3BR6.
Do tego uzupełnieniem powinno być ERA zaprojektowane z myślą o ochronie przed granatami ppanc. PG-7W i PG-7S oraz minami przeciwburtowymi oraz ASOP chroniący przed ppk.
Pójście wyżej natomiast przy obecnym stanie technologii jest co najmniej utrudnione.
Pójście wyżej natomiast przy obecnym stanie technologii jest co najmniej utrudnione.
Kończąc wątek, dziękuję za 9000 obserwujących w tym roku. Jednakże nie sądzę, żeby Wam się udało przebić granicę 10 tysięcy w ciągu najbliższych 30 godzin. :) Choć brakuje do tego "zaledwie" 882 osób. :)
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
