Thread by @hmardiris

#ΕΥΠ
όλα τριγύρω αλλάζουν,όλα τα ίδια μένουν...
Yπάρχει σωτηρία;

"Στο Υπουργείο Εξωτερικών είχαμε κακή εικόνα της Υπη­ρεσίας Πληροφοριών.Τα στελέχη της με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή ήσαν μέτριων ικανοτήτων,οι αναλύσεις για τις εξε­λίξεις στο εξωτερικό κατώτερες
1/

από τις δικές μας πληροφορί­ες και εκτιμήσεις. Τις μόνες εκθέσεις που θυμάμαι να διαβάζω με ενδιαφέρον ήσαν επί δικτατορίας εκείνες που αφορούσαν τον εσωτερικό και εξωτερικό κομμουνισμό. Γρήγορα όμως αφού πήγα στην ΕΥΠ, διαπίστωσα ότι τα στελέχη της,
2/

όπως άλλωστε και οι αξιωματικοί των επιτελείων, έκριναν, από την πλευρά τους, τους διπλωματικούς υπαλλήλους ανεπαρκείς και ενδοτικούς στα εθνικά θέματα της πατρίδας μας. Αυτό που έλειπε, και ίσως λείπει ακόμη, ήταν ο συστηματικός συγχρωτι­σμός των στελεχών
3/

ώστε να προκύψει αμοιβαία κατανόηση και συγκερασμός απόψεων.

Η Υπηρεσία που γνώρισα τον Μάρτιο του 1999 ήταν τραυ­ματισμένη από την αρνητική δημοσιότητα που είχε δοθεί στον ρόλο της στο επεισόδιο Οτζαλάν και στην προηγούμενη σχέση της με τους υποστηρικτές του ΡΚΚ στην Ελλάδα.
4/

Επιπλέον, εί­χε προκληθεί πόλεμος ανακοινώσεων σε οξύ τόνο μεταξύ των συνδικαλιστικών παρατάξεων της Υπηρεσίας, καθόλου κολα­κευτικός για τη δημόσια εικόνα της και καταστρεπτικός για την απόδοσή της.
5/

Γι’ αυτό η Υπουργός Εσωτερικών και Δημό­σιας Διοίκησης Βάσω Παπανδρέου πέρασε νόμο που επέβαλε ενιαία ψηφοδέλτια στις συνδικαλιστικές εκλογές. Η ρύθμιση βοήθησε αλλά δεν έκλεισε την πληγή του συνδικαλισμού, όπως αποδείχθηκε μετά τη δική μου θητεία στην ΕΥΠ.
6/

Τον πρώτο καιρό προσπάθησα να εξοικειωθώ με τις αρμο­διότητες και τη δραστηριότητα της Υπηρεσίας και να γνωρίσω τα στελέχη της.
7/

Παρότι η ΕΥΠ είχε καταστεί Πολιτική Υπηρε­σία από το 1986, το 1999 ακόμη διοικείτο από στρατιωτικούς για τη δραστηριότητά της στο εξωτερικό και αστυνομικούς στο εσωτερικό.
8/

Η εξήγηση για την καθυστέρηση της μεταπήδησης σε πολιτική ηγεσία ήταν ότι οι προηγούμενοι Διοικητές ήσαν στρατιωτικοί ή αστυνομικοί και προτιμούσαν συνεργάτες από το συνάφι τους. Επίσης, ότι οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας αντιδρούσαν,
9/

με βά­ση τα δικά τους ισχύοντα, στο να λαμβάνουν εντολές από πολι­τικούς υπαλλήλους. Ακόμη, ότι το πολιτικό προσωπικό της ΕΥΠ ήταν πολιτικοποιημένο, ενώ ένα μικρό ποσοστό ήταν επιχειρησιακό ή είχε πείρα διοίκησης.
10/

Από την άλλη πλευρά, οι αξιωματικοί, ιδίως οι ανώτεροι, ανακαλούνταν συχνά ή και αποστρατεύονταν από τα επιτελεία τους μετά σύντομα διαστήματα που δεν υπερέβαιναν τα δύο έτη, μόλις δηλαδή είχαν αρχίσει να αποδίδουν.
11/

Η παρουσία του Α Υποδιοικητή Στρατηγού ε.α. Γεωργίου Μανία και οι καλές σχέσεις του με τα επιτελεία εξασφάλιζαν τη συνεργασία με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Έτσι, ξεκινήσαμε σταδιακά τη μείωση του αριθμού και την επιλογή των αποσπασμένων στην ΕΥΠ αξιωματικών.
12/

Αξιωματικοί της Αστυνομίας υπήρχαν λίγοι, διατηρούσαν όμως τη Διεύθυνση Αντικατασκοπείας (και Αντιτρομοκρατίας). Δυστυχώς, η παρουσία τους δεν εξασφάλιζε, όπως θα ανέμενε κανείς, την ομαλή συνεργασία με την Αστυνομία.
13/

Οι σχέσεις της με την ΕΥΠ διέπονταν από έντονη καχυποψία και δυσπιστία, που οφείλονταν σε προστριβές του παρελθόντος αλλά και περιφρόνηση της Αστυνομίας για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΥΠ. Το πιο πρόσφατο επεισόδιο ήταν της υπόθεσης «Δύτης», όπου η ΕΥΠ,
14/

σε συνεργασία με ξένες Υπηρεσίες, είχε διοχετεύσει όπλο σε άτομο που είχε επαφές με τον χώρο της τρομοκρατίας, προκειμένου να το περάσει με τη σειρά του σε τρομοκρατικές ομάδες και να τις αποκαλύψει. Η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία αρνήθηκε να επέμβει όταν της ζητήθηκε,
15/

προκειμένου ν’ ανακτήσει το όπλο ή να ελέγξει το διαμέρισμα του υπόπτου. Ανεξάρτητα από το ποιος είχε δίκιο, το επεισόδιο έδειξε έλλειψη κοινού σχεδιασμού και συντονισμού δράσης. Η ΕΥΠ ζημιώθηκε στις σχέσεις της με την Αστυνομία αλλά και με τις ξένες Υπηρεσίες Πληροφοριών.
16/

Η πρόσληψη πολιτικού προσωπικού μέχρι τότε γινόταν χωρίς τυπικές ανοιχτές διαδικασίες, με αποτέλεσμα να ευνοούνται τα παιδιά των υπηρετούντων στην ΕΥΠ και άλλοι «γνωστοί», και, κατά συνέπεια, να μην προσλαμβάνονται οι πλέον κατάλληλοι.
17/

Πραγματοποιήθηκαν δύο ανοικτοί διαγωνισμοί το 2000 και το 2001 και προσλήφθηκαν προσοντούχοι υποψήφιοι,χωρίς να αποφευχθεί τελείως η ευνοϊκή μεταχείριση ορι­σμένων, όπως διαπίστωσα αργότερα. Ο επηρεασμός των απο­τελεσμάτων γινόταν μέσω της επιτροπής των εισαγωγικών εξετάσεων,
18/

που διοριζόταν από τον προϊστάμενο Υπουργό. Οταν αργότερα επέμεινα να έχω λόγο στη σύνθεση της Επι­τροπής, εξετάσεις και πρόσληψη προσωπικού δεν ξαναέγιναν επι θητείας μου. Η ΕΥΠ είχε το πλεονέκτημα να μην υπάγεται στο ΑΣΕΠ, λόγω των ειδικών προσόντων που ζητούσε
19/

και κυ­ρίως του απορρήτου των ονομάτων εκείνων που προσλαμβά­νονται. Η εξαίρεση της ΕΥΠ ήλκυε πολλούς που απέφευγαν το ΑΣΕΠ, οι διαδικασίες του οποίου έπαιρναν δυο τρία χρό­νια ή είχαν πολιτική στήριξη. Αρκετοί μάλιστα, όπως διαπί­στωσα αργότερα,
20/

χρησιμοποιούσαν την πρόσληψη στην ΕΥΠ για να μεταπηδήσουν στη συνέχεια σε άλλες Υπηρεσίες με κα­λύτερες αμοιβές, όπως η Βουλή και το Υπουργείο Οικονομι­κών. Μόνο όπλο του Διοικητή στις περιπτώσεις αυτές ήταν η άρνηση να συναινέσει στην αίτηση μετάταξης,
21/

μη υποκύπτοντας στις πολιτικές πιέσεις. Το μειονέκτημα της πρόσληψης μη προσοντούχων ή αδιάφορων μόνιμων υπαλλήλων ήταν ότι η ΕΥΠ τούς υφίστατο μέχρι τη συνταξιοδότησή τους. Υποχρεω­τικές μετατάξεις υπαλλήλων, παρά την ύπαρξη σχετικής νομο­θετικής πρόβλεψης για την Υπηρεσία,
22/

απορρίπτονταν συστη­ματικά από τα δικαστήρια, που δέχονταν τη μετάταξη μόνο έπειτα από αίτηση του υπαλλήλου, δηλαδή εθελοντική. Ούτε συζήτηση για δυνατότητα απολύσεων.
Εκτός από τους αξιωματικούς της Αστυνομίας που κατεί­χαν θέσεις τμηματαρχών, υποδιευθυντών και διευθυντών,
23/

με­γάλος αριθμός αστυνομικών υπηρετούσε στην ΕΥΠ και στις περιφερειακές μονάδες της, εκτελώντας διοικητικά ή επιχει­ρησιακά καθήκοντα. Η πλειονότητα αποσπαζόταν στην ΕΥΠ με πολιτικά κριτήρια, με συνέπεια να αλλάζει ολόκληρο το
αστυνομικό προσωπικό όταν ανερχόταν άλλο κόμμα
24/

στην εξουσία. Προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε ένα στάδιο σταδια­κής αντικατάστασης του αστυνομικού προσωπικού με πολιτι­κό, που όμως εγκαταλείφθηκε μετά την αποχώρησή μου το 2004. Είναι αλήθεια ότι οι αστυνομικοί που εκτελούσαν παρα­κολουθήσεις είχαν το πλεονέκτημα ότι
25/

μπορούσαν να επιδείξουν την αστυνομική ταυτότητά τους, χωρίς μάλιστα να χρειά­ζεται να αναφέρουν πού υπηρετούν, όταν και αν επισημαινόταν η παρακολούθηση.
26/

Το πλεονέκτημα αυτό μετριάστηκε από τη στιγμή που αναθεωρήσαμε τους τρόπους παρακολούθησης ώστε ο παρακολουθούμενος να δυσκολεύεται πλέον να την εντοπίσει."

Π. Αποστολίδης
Διοικητής Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών
1999-2004

tanea.gr/2001/01/27/gre…