Thread by @ThanjaiMadhavan

உணவும் - சமூகமும் - பண்பாடும்!

#உள் என்ற வேர்ச் சொல்லிலிருந்தே #உண், #ஊண், #உணவு ஆகிய சொற்கள் பிறந்தன.

தாய்ப்பாலாகிய நீர் உணவே மனிதனின் முதல் உணவாக அமைந்தாலும், தண்ணீரை ஓர் உணவாகத் தமிழர் கருதுவதில்லை.

தாய்ப்பாலுக்கு முன்னதாகத் தந்தையின் உடன்பிறந்தாள் குழந்தையின் நாக்கில்..

தொட்டு வைக்கும் இனிப்புத் திரவமே அதன் முதல் உணவாகும். இதற்குத் #சேனை என்று பெயர்.

தமிழ்நாட்டின் எல்லைக்கு வெளியிலும் தமிழ் மொழி பேசுவோரிடமும் இப்பழக்கம் இன்று வரை உள்ளது.

காய், பழம், கிழங்கு என்று இயற்கை உணவளித்த காரணத்தாலேயே மண்ணைத் #தாய் என மனிதன் கொண்டாடினான்.

காட்டு நெருப்பில் வெந்த இறைச்சியும், தேனுமே மனிதன் முதலில் செயற்கையாகக் கண்ட உணவுப் பொருள்களாகும்.

மனித மிருகம், மனிதனாக மலர்ந்தபொழுது கூட்டு வேட்டையில் வேட்டை இறைச்சியைப் பங்கிட்டுக் கொள்ளும் விதமாகக் "கூட்டு உண்ணலும்" நடந்தேறியுள்ளது.

#எயினர்கள் (வேடர்கள்) இறைச்சியைப் பங்கிட்டு உண்ணுவதைக் #கூட்டூண் என இலக்கியங்கள் பேசுகின்றன.

ஊர் நடுவே அமைந்துள்ள மன்றத்தில் #கூட்டூண் நடந்துள்ளது.

வாழ்க்கை அனுபவங்கள் விரிவடைய விரிவடைய, குழந்தை உணவு, நோயாளி உணவு, கருவுற்ற பெண்ணின் உணவு, காலம் சார்ந்த உணவு...

சடங்கியல் சார்ந்த உணவு, காலமும் பொழுதும் சார்ந்த உணவு என உணவுப் பழக்கவழக்கங்கள் மேலும் மேலும் விரிவடைந்தன.

தொன்மையான தமிழ்ப் பண்பாடு உணவு சார்ந்த எல்லா வகையான அசைவுகளையும் தன்னுள் பொதிந்து வைத்திருக்கிறது.

பால்குடி மறந்த குழந்தைக்குச் #சோறூட்டல் என்பது சில சாதியாரால்...

ஒரு சடங்காகவே நிகழ்த்தப்படுகிறது.

விழாக்கள் இனிப்புணவோடு தொடர்புடையன. குழந்தையின் காதணி விழாவில் இனிப்புக் கலந்த பச்சரிசி சிறிதளவு விருந்தினருக்கு வழங்கப்படுகிறது.

உழைப்புச் சாதியாரின் குழந்தைகளுக்குத் தானிய உணவையும், புலால் உணவையும் கொடுப்பதற்கு முன்னர்க் கோழியின் ஈரலை...

அவித்து நசுக்கிக் கொடுப்பர். இது இரைப்பையின் செரிமானச் சக்தியை வலுப்படுத்தும் உணவாகும்.

எல்லாப் பழங்குடியினரிடமும் சாக்லெட் என்னும் தின்பண்டத்தின் மூல வடிவம் ஏதேனும் ஒரு வகையில் உள்ளது.

தமிழகத்தின் தென் மாவட்டங்களில் அது ஏலமும் சுக்கும் கலந்த ‘சில்லுக் கருப்பட்டி’ யாகும்.

இவற்றோடு இலட்டுவத்தையும் எள்ளுருண்டையையும் குழந்தை உணவாகப் #பெரியாழ்வார் பதிவு செய்கிறார் (கன்னலின் இலட்டுவத்தோடு காரெள்ளின் உண்டை). இதுவும் கருப்புக்கட்டி கலந்த இனிப்பு உணவு.

50 ஆண்டுகளுக்கு முன்வரை #கருப்புக்கட்டிக்கூழ் (கூழ்ப் பதநீர்) நெல்லுக்கு மாற்றாகத் தென் மாவட்டங்களில்

விற்கப்பட்டதும் உண்டு. இதுவும் குழந்தை உணவே ஆகும்.

நாவல், இலந்தை முதலிய பழங்கள் குழந்தைகளின் கோடைக்கால உணவாகும்.

மழை முடிந்த காலங்களில் #புற்றீசல் பிடித்துப் பொரியாக்கிக் குழந்தைகளுக்குக் கொடுக்கும் வழக்கமும் தமிழ்நாட்டில் உள்ளது.

பூப்படைந்த பெண்ணின் சிறப்பு உணவாக உளுந்தங்களியும் (உளுந்து மிகச்சிறந்த புரோட்டீன் சத்து, பச்சரிசி மாவால் செய்யப்பட்ட) நல்லெண்ணெயும் தரப்படுகின்றன.

நகர்ப்புறம் சார்ந்த சமூகங்களில் உழுந்தங்களிக்கு மாற்றாக உளுந்து வடை தரப்படுகிறது. திருமண விருந்துகளில் பாயசம் ஒரு இன்றியமையாத உணவு.

உளுந்து முதலான தானியங்களைத் திரித்து (அரைத்து அல்ல) இனிப்புடன் கூட்டிச் செய்யப்பட்ட இதனையே,

‘உழுந்து தலைப்பெய்த கொழுங்களி மிதவை' எனச் சங்க இலக்கியம் குறிப்பிடுகிறது. உரையாசிரியர்கள் இதைக் #கும்மாயம் என்பர்.

இன்றளவும் ஆடிப் பதினெட்டாம் பெருக்கன்று தென் மாவட்டங்களில் #கும்மாணம் என்ற பெயரில் (குறிப்பாக வேளாளர் வீடுகளில்) இப்பண்டம் செய்யப்படுகிறது.

எனவே, திருமண விருந்துகளில் இறுதியாகப் #பாயசம் வழங்கப்படுவது பழைய தமிழர் வழக்கமென்பது தெரிய வருகிறது.

கேரளத்தில் திருமண விருந்துகளில் பாசிப் பருப்பு, அடை (அப்பளம்), பலாப்பழம், பால், சேமியா, சவ்வரிசி என ஐந்திற்கும் மேற்பட்ட பாயசங்கள் பரிமாறப்படுகின்றன.

பழங்குடிகளின் சமூக அடிக் கட்டுமானங்களில் ஒன்று விருந்து என்பதாகும்.

காதல் மணம், உடன்போக்கு ஆகியவை மணமகன் தரும் #விருந்து என்பதாலேயே ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டன.

நகர்ப்புற நாகரிகத்தில் இன்றுவரை பாராட்டும் பதவி உயர்வும், விருது பெறுதலும் விருந்தாலேயே அடையாளப்படுத்தப்படுகின்றன என்பதை நினைவில்கொள்ள வேண்டும்.

புதியது எனும் பொருள்தரும் #விருந்து எனும் சொல்லைப் பல்சுவை உணவு என்ற பொருளில் முதன்முதலில் வள்ளுவரே ஆளுகின்றார்.

இறப்பிற்கான உணவு வகைகள் பெருமளவு நம்பிக்கை சார்ந்தவை. குறிப்பாகக் கீரை வகைகள் தமிழ்ப் பண்பாட்டில் எளிமையின் சின்னமாக அமையாமல், ஏழ்மையின் அடையாளமாகவே கருதப்படுகின்றன.

கீரைவகைகளிலும் #அகத்திக்கீரை இறப்பின் குறியீடாகவும், இறப்பு நிகழ்ந்த வீட்டில் முதல் இரண்டு நாள் உணவாகவும் வைக்கப்படுகிறது.

எனவே, வீட்டின் எல்லைக்குள் #அகத்தி வளர்ப்பது தடை செய்யப்பட்டுள்ளது.

வயதுக்கேற்ற உணவு என்பது சமூகப் பொது வழக்கம்.

கஞ்சி (அ) அவல் கஞ்சி என்பது வயது முதிர்ந்தோருக்குரிய உணவு.

மகப்பேறு கண்ட பெண்ணுக்குரிய உணவு மருத்துவப் பயன் சார்ந்ததாகும்.

குழந்தை பெற்ற பெண்ணுக்குக் குளிர்ந்த நீரோ, பன்னீர் கலந்த உணவோ தரப்படுவதில்லை.

மேல் சாதியினர் தவிர்ந்த பிற சாதியினரில் கருவாட்டுக் குழம்பு (அ) சுறாமீன்

குழம்பு முக்கிய உணவு.

சுறாவுக்குப் #பால்சுறா (அ) #பிள்ளைச்சுறா என்றே பெயர்.

அத்துடன் முள் முருங்கை (கல்யாண முருங்கை) தொடக்கமாக 21 நாட்கள் வெவ்வேறு வகையான இலைகளையும், கீரைகளையும் குழந்தை பெற்ற தாய்க்குச் சமைத்துக் கொடுப்பது வழக்கம்.

அத்துடன் குழந்தை பெற்ற பெண் இந்த 21 நாட்களும் 'வெற்றிலை, பாக்கு மெல்லுதல்' ஒரு கடமையாகும்.

மகப்பேற்று மருத்துவத்தில் (Post-natal treatment) குழந்தைக்கான ‘பால் சாரமே' முதலிடம் பெறுகிறது.

குழந்தை பெற்ற பெண்ணின் சீரண முறையை ஒழுங்குபடுத்தச் #சட்டிக்காயம் எனப்படும்...

பெருமளவு காயங்கலந்த குழம்பு (லேகியம்) இன்றுவரை தரப்படுகிறது.

குழந்தையின் நலம் கருதி இளநீர், நுங்கு போன்ற உணவு வகைகளைத் தாய்க்குக் கொடுப்பதில்லை என,

குழந்தைக்காகத் தாய் மருந்துண்பதை கீழ்க்காணும் சங்க இலக்கியப் பாடல் பதிவு செய்கிறது.