#رشتو در نوامبر ۱۹۷۶، عفو بینالملل با انتشار گزارشی تکاندهنده در مورد نقض شدید حقوق بشر در ایران توسط #ساواک ابراز نگرانی کرد و به دستگیری خودسرانه افرادی که مخالف سیاسی قلمداد میشوند، شکنجه، نقض موازین دادرسی منصفانه، اعدام و مرگهای مشکوک پرداخت. 👇 amnesty.org/en/documents/m…
طبق این گزارش، «شاه در مصاحبههای خود این طور القا میکند که همه زندانیان سیاسی تروریست هستند اما اگرچه در ایران فعالیتهای چریکی شهری وجود دارد، بسیاری از زندانیان سیاسی که برای عفو بینالملل شناخته شده هستند، آشکارا در مخالفتورزی خشونتآمیز نقشی نداشتهاند. 👇
اینها شامل دینشناسان، نویسندگان، کارگردانان تئاتر، بازیگران و استادات دانشگاه هستند. به دلیل فقدان ضمانتهای دادرسی منصفاته برای زندانیان سیاسی در ایران، نمیتوان مطمئن بود که تمام کسانی که به اتهام ارتکاب جرمهای سیاسی خشونتآمیز محکوم شدهاند، در واقع مجرم هستند.👇
طبق متن گزارش، «اطلاعات دریافت شده توسط عفو بینالملل در دهه گذشته تأیید میکند که شکنجه عموما در دوره بین دستگیری و محاکمه رخ میدهد. همه ناظران از سال ۱۹۶۵، شکایات متهمان مبنی بر شکنجه را گزارش کردهاند و معتقدند که زندانیان برای اخذ اعتراف شکنجه میشوند. 👇
روشهای شکنجه گزارش شده عبارتند از شلاق و ضرب و شتم، شوک الکتریکی، کشیدن ناخن و دندان، ریختن آب جوش به داخل مقعد، آویزان کردن اجسام سنگین از بیضهها، بستن زندانی به میز فلزی که با حرارت سفید داغ شده است، وارد کردن گ بطری شکسته به داخل مقعد و تجاوز جنسی.👇
محاکمههای زندانیان سیاسی در دادگاههای نظامی برگزار میشود. متهم در مرحله تحقیقات، حق مشاوره با وکیل مدافع یا شخص دیگری را ندارد. پس از تکمیل تحقیقات توسط ساواک، متهم ۱۰ روز قبل از محاکمه اجازه دسترسی به وکیل مدافع را دارد.👇
متهمان باید وکیل خود را از میان فهرست کوتاهی که توسط دادگاه تهیه شده انتخاب کنند. اینها معمولا افسران نظامی بازنشسته هستند و ضرورت ندارد که دانشآموخته حقوق باشند. اگر متهم نپذیرد، دادگاه خود وکیل مدافع را تعیین میکند. جلسات دادگاههای نظامی معمولا غیرعلنی برگزار میشوند.👇
عفو بینالملل در گزارش خود نوشت که عملکرد ساواک باعث سرکوب شدید سیاسی و ایجاد جو خفقان شده است. فعالیتهای ساواک فراتر از ایران است و کشورهایی که جوامع ایرانی قابل توجهی دارند را هم در برمیگیرد. به ویژه دانشجویان ایرانی که در خارج از کشور تحصیل میکنند، تحت نظر هستند. 👇
عفو بینالملل از مواردی اطلاع دارد که دانشجویان پس از بازگشت به ایران، احتمالا به دلیل شرکت در فعالیتهای سیاسی در خارج از کشور دستگیر و زندانی شدهاند. گزارشهای زیادی درباره فعالیت ماموران ساواک وابسته به سفارتخانههای ایران منتشر شده است.👇
در مورد سایر موارد نقض حقوق بشر مردم در ایران، عفو بینالملل نوشت «آزادی بیان و اجتماع وجود ندارد. مطبوعات به شدت سانسور شده و در سال های اخیر از زمانی که شاه دستور داد هر روزنامه با تیراژ کمتر از 3000 و نشریه با تیراژ کمتر از 5000 باید تعطیل شوند، به شدت محدود شده است.👇
اتحادیههای کارگری غیرقانونی هستند و با اعتراضات کارگری به شدت برخورد میشود که گاه منجر به زندان و مرگ می شود. فعالیت سیاسی به شرکت در حزب رستاخیز محدود میشود. برخی از ایرانیان در دریافت گذرنامه با مشکل روبه رو شده یا از دریافت آن محروم میشوند.👇
در همین گزارش عفو بینالملل نوشت، «عملکرد ساواک باعث سرکوب شدید سیاسی و ایجاد جو خفقان شده است. فعالیتهای ساواک فراتر از ایران است و کشورهایی که جوامع ایرانی قابل توجهی دارند را هم در برمیگیرد. به ویژه دانشجویان ایرانی که در خارج از کشور تحصیل میکنند، تحت نظر هستند.
عفو بینالملل از مواردی اطلاع دارد که دانشجویان پس از بازگشت به ایران، احتمالا به دلیل شرکت در فعالیتهای سیاسی در خارج از کشور دستگیر و زندانی شدهاند. گزارشهای زیادی درباره فعالیت ماموران ساواک وابسته به سفارتخانههای ایران منتشر شده است👇
در مورد سایر موارد نقض حقوق بشر مردم در ایران، عفو بینالملل نوشت «آزادی بیان و اجتماع وجود ندارد. مطبوعات به شدت سانسور شده و در سال های اخیر از زمانی که شاه دستور داد هر روزنامه با تیراژ کمتر از 3000 و نشریه با تیراژ کمتر از 5000 باید تعطیل شوند، به شدت محدود شده است.👇
اتحادیههای کارگری غیرقانونی هستند و با اعتراضات کارگری به شدت برخورد میشود که گاه منجر به زندان و مرگ می شود. فعالیت سیاسی به شرکت در حزب رستاخیز محدود میشود. برخی از ایرانیان در دریافت گذرنامه با مشکل روبه رو شده یا از دریافت آن محروم میشوند.👇
محدودیت در آزادی رفت و آمد به ویژه در مورد زندانیان سیاسی سابق و اعضای خانواده آنها اعمال میشود. آزادی تحصیلی نیز محدود شده و دانشجویان و اساتید دانشگاه تحت نظر ساواک هستند.👇
گزارش مذکور واکنش رسمی مقامات حکومت ایران را برانگیخت. در ۲۹ نوامبر ۱۹۷۶، سفارت ایران در لندن در بیانیهای گفت که عفو بینالملل «در حال راهاندازی کمپین ضد ایرانی» است. amnesty.org/en/documents/p…
عفو بینالملل در بیانیهای در ۱۷ ژانویه ۱۹۷۷ خاطرنشان کرد که این سازمان «هیچگاه علیه یک کشور یا علیه یک دولت کمپین نمیکند، بلکه فقط به دلایل انساندوستانه علیه نقض حقوق بشر» در هرجا و همهجا فعالیت میکند. amnesty.org/en/documents/p…
گزارشهای سالانه عفو بینالملل نشان میدهد که در دو سال پیش از انقلاب، شاه با دبیر کل عفو بینالملل دیدار کرد و به شماری اصلاحات حقوقبشری دست زد از جمله کاستن از ابعاد اعمال شکنجه، حبس مخالفان سیاسی و اعدامها. با این حال، رویههای کلی سرکوب ادامه یافت. fa.amnesty.org/amnesty-intern…
به گفتهی عفو بینالملل، «در یک دهه اول بعد از انقلاب، وضعیت پیشاپیش وخیم حقوق بشر در ایران رو به وخامت بیشتر گذاشت و به یک فاجعهی تمام عیار حقوق بشری تبدیل شد.»amnesty.org/en/documents/m…
دادگاههای انقلاب و اعدامهای انتقامجویانه جای کمیسیونهای حقیقتیاب و محاکمههای منصفانه و منطبق با حقوق بشر را گرفتند. قربانیان اعدام، شکنجه و حبسهای ناعادلانه نظام شاهنشاهی از عدالت محروم شدند و نسلهای آینده از حق دانستن حقیقت و دسترسی کامل به آرشیوها و گزارشهای حقوقی.
مطابق اصل ۲ «اصول مبارزه با مصونیت از مجازات» سازمان ملل: «این حق مسلم مردم است که در مورد جنایات فجیع صورت گرفته در گذشته و شرایط و علل آن، حقیقت را بدانند. برخورداری کامل و موثر از حق دانستن حقیقت، تضمینی است حیاتی در برابر تکرار نقض حقوق.»
بر اساس قوانین بینالمللی، تمامی دولتها موظف به تحقیق و در صورت وجود شواهد کافی، تعقیب و مجازات کسانی هستند که مرتکب جرایم بینالملل نظیر اعدام غیرقانونی، ناپدیدسازی قهری، شکنجه و جنایات علیه بشریت شده باشند.
طبق قوانین بینالمللی، مقامات مافوق مسئولیت کیفری دارند اگر میدانستند یا باید میدانستند که یکی از زیردستانشان مرتکب جرمی شده یا در شرف ارتکاب جرم است، اما در حدود اختیارات خود از اقدام معقول و ضروری برای پیشگیری از وقوع جرم، متوقف کردن آن یا مجازات زیردست خاطی خودداری کردند.
پ. ن. در گزارشهای عفو بینالملل از آن سالها، بارها تاکید شده که به دلیل جو خفقان، دسترسی به آمار دقیق و جزییات دشوار است ولی این سازمان تاکید کرده که با این حال، حجم روایات و اطلاعات به بیرون درز کرده آن قدر است که شکی در مورد سرکوب شدید سیاسی و اعمال گسترده شکنجه به جای نگذارد.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
اقدام فوری ۱۶ آگوست را در آرشیو عفو بینالملل پیدا کردیم. کشف تکاندهندهی بود و نشان میداد که مقامات دولتی و قضایی و همین طور سفرای ج ا از دستکم ۲۵ مرداد در جریان اعدامها قرار گرفتهاند اما سیاست وزارت خارجه دولت #موسوی انکار بود. و امروز در اوج بیاخلاقی میگویند نمیدانستند.
#سیاست_انکار سیاست دولت #موسوی پس از #کشتار۶۷ بود. محمدعلی موسوی کاردار ج ا در کانادا، ۱ دی ۶۷ گفت: «تنها اعدامهایی که صورت گرفته کشتن برای دفاع از خود حین درگیری و در جریان حملهی مرداد ماه مجاهدین بوده است.» او اضافه کرد عفو بینالملل تحت تأثیر منفی بیگانگان قرار گرفته است.
کاردار سفارت ایران در نروژ، ۲ دی ۶۷ به حضور «دهها هزار تروریست» در ایران اشاره کرد و گفت دولت موظف به «دفاع» از مردم بوده است و وقوع هرگونه «کشتار» در ایران را انکار کرد.