Thread by @keerthanaram142

#நெஞ்சுக்குநீதி_பாகம்1
#9_தமிழ்மாணவர்மன்றம்
பிரிட்டிஷ் ஆட்சியில கம்யூனிஸ்டுகள் மீது பல சதி வழக்குகள் புனையப்பட்டிருந்தது
கதர் சட்டை பார்த்து காங்கிரஸ் என நம்பி கம்யூனிஸ்ட்களுடன் தொடர்பில் இருந்த கலைஞர் உண்மை அறிந்து தன் தலைமையில் உருவான மாணவர் சம்மேளனத்தை கலைக்க முடிவு செய்தார்.

இனி கலைஞர் வார்த்தைகளில்..
கதர்ச் சட்டைக்காரர் வந்து சம்மேளன நிர்வாகிகள் தேர்தல் நடத்தி, என்னையே மாணவர் கிளையின் செயலாளராகவும் ஆக்கினார்.

என் நண்பர் எஸ். பி. சிதம்பரம் பொருளாளராகவும் ஆக்கப் பட்டார்.

நிர்வாகி தேர்தல் நடந்ததிலிருந்து என் மனம் குழப்பமாகவே ஆகி விட்டது.

'இது நீடித்தால் நாம் எங்கு போய் நிற்போம்? கம்யூனிஸ்ட்டிலா? காங்கிரசிலா?' என்று என் இளம் மனம் அஞ்சியது. அதற்குள் சம்மேளனத்தில் கம்யூனிஸ்ட் ஆதிக்கம் மேலீட்டது. 'தமிழ் வாழ்க! இந்தி வளர்க' என்பதை நமது சம்மேளனக் கோஷமாக வைத்துக் கொள்ளலாமே!" என்றார் ஒரு காங்கிரஸ் நிர்வாக உறுப்பினர்.

கம்யூனிஸ்ட் அனுதாபமுள்ள மாணவர்களும் தலையசைத்தனர். நான் மறுத்து விட்டேன். ஓர் இரவு முழுதும் எனக்குத் தூக்கமே யில்லை. விடிந்தது. நேரே சம்மேளனப் பொருளாளர் நண்பர் சிதம் பரம் வீட்டுக்குப் போனேன். அவரிடம் உறுப்பினர் கட்டணம் என்ற வகையில் நூறு ரூபாய் இருந்தது. அவசரமாகக் கேட்டு வாங்கினேன்

"நமது சம்மேளனத்தைக் கலைக்கப் போகிறேன். உறுப்பினர்கள் பணத்தைத் திருப்பித் தரப்போகிறேன்." என்று கூறி, உறுப்பினர் களிடம் கட்டணத்தை பணத்தைத் திருப்பித் தந்தேன். மிச்சமுள்ள உறுப்பினர்கள், "சம்மேளனத்தைக் கலைத்து விடுவது பற்றிக் கவலையில்லை. கட்டணம் உன்னிடமே இருக்கட்டும்” என்றனர்.

அன்று மாலை 'தமிழ் மாணவர் மன்றம்' அமைப்புத் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. கட்டணம் திருப்பி கேட்காதவற்களை மன்றத்தில் உறுப்பினராக்கிக் கொண்டேன். சேலம் வெங்கட் ராமன் துவங்கிய 'தமிழ்நாடு தமிழ் மாணவர் மன்ற தொடர்பும் ஏற்பட்டு, திருவாரூர் மன்றமம் தமிழ்நாடு தமிழ் மாணவர் மன்றம் எனப் பெயர் பெற்றது.

1941-ம் ஆண்டுத் துவக்கத்தில் தமிழ்நாடு தமிழ் மாணவர் மன்றத்தின் ஆரம்ப விழா நடைபெற்றது. தொடர்ந்து தஞ்சை மாவட்டத்திலும் பிற மாவட்டங்களிலும் தமிழ்நாடு தமிழ் மாணவர் மன்றங்களை நிறுவப் பணியாற்றினோம்
மன்றத்தின் ஆண்டு விழா 1942-ம் ஆண்டு மிகச் சிறப்பாகத் திருவாரூரில் கொண்டாடப்பட்டது.

"தண்பொழிலில் குயில் பாடும் திருவாரூரில், தமிழ்நாடு தமிழ் மாணவர் மன்றங்காண்' எனத் துவங்கி,
"கிளம்பிற்றுக் காண் தமிழச் சிங்கக் கூட்டம்!
கிழித்தெறியத் தேடுதுகாண் பகைக் கூட்டத்தை!"
என முழக்கமிடும் பாரதிதாசனின் பாட்டு அந்த விழாவுக்கென அவரால் வரையப்பட்ட துதான்! திருவாரூரில் ஆண்டு விழா

நடைபெறு கிறது. குடந்தையிலே தவமணிராசனும், கருணானந்தமும் நடத்திய நிராவிடர் மாணவர் கழக மாநாடு துவங்குகிறது! அந்த மாநாட்டில் கலந்து கொண்ட அன்பழகன், மதியழகன் ஆகியோர் திருவாரூர் வந்து எழுச்சியுரை ஆற்றினர். விழாவுக்கு அழைக்கப்பட்டிருந்தவர்கள் பெரும்பாலோர் வரவில்லை. அவர்களை வரவேற்கப்

நிலையத்திற்குப் போனபோதுதான் அவர்கள் புகை வண்டி வரவில்லையென்று தெரிந்தது.விழியிலே நீர் பெருக நின்றேன். நல்ல வேளை, அப்போது தான் அன்பழகன், மதியழகன் இருவரும் வந்து எனக்கு ஆறுதல் அளித்தனர்.

விழாவுக்கு ஒப்புக் கொண்டு, வராதவர்கள் வழிச் செலவுப் பணத்தையாவது திருப்பி அனுப்பக் கூடாதா?

அதுவுமில்லை. வந்தவர் களையும், புதிதாகத் திடீரென்று வருவிக்கப்பட்டவர்களையும் வழி யனுப்பக் கையிலே பணமில்லை! நேரமோ ஓடுகிறது. என் கவனமும், விழாவிலே இல்லை! நன்கொடைக்குக் கையெழுத்துப் போட்டவர் களிடம் ஓடினேன்; ஒரு வாரம் பத்து நாள் என்று அவர்கள் தவணை கூறி விட்டார்கள்! யோசித்தேன்!

தாயார் ஆசையாக மாட்டி விட்ட தங்கச் சங்கிலியில ஆணி கழண்டு விட்டது என்பதற்காக, கழற்றி பெட்டியில் வைத்திருந்தார்.
அதை கொண்டு போய் செட்டியார் கடையில் அடகு வைத்து வந்தவர்களுக்கு வழிச் செலவு கொடுத்து நம்பி வந்தவர்களை காப்பாற்றியவர் கலைஞர்.
அந்த சங்கிலி மீட்கப்படவே இல்லை.