İSTANBUL’DA DEPREM…1
-1
Görüyorum çok büyük bir deprem İstanbul’da,
Görüyorum dalgalar, kudurmuş her tarafta.
-2
Görüyorum sokaklar, ateşten nehir gibi,
Görüyorum caddede, insanlar esir gibi.
-3
Görüyorum dereler, kızgın lavlar akıtır,
Görüyorum meskenler, her tarafta yıkılır.
-4
Görüyorum meydanlar, ifritten kabus gibi,
Görüyorum milyonlar, ölmeden ölmüş gibi.
-5
Görüyorum fırtına, denizler kabarıyor,
Görüyorum kasırga, gemileri yutuyor.
-6
Görüyorum memurlar, aynıyla at hırsızı,
Görüyorum bankalar, faizin tam arsızı.
İSTANBUL’DA DEPREM…3
-
-41
Biliyorum insanlar canlarına kıyacak,
Biliyorum kötüler ders-i ibret alacak
-42
Biliyorum dünyayı, belalar kaplayacak,
Biliyorum bu zalim, daha eşed olacak.
-43
Biliyorum önceki Allah ile harb etti,
Biliyorum şimdiki 70 bin sarık giydi.
-44
Biliyorum münafık, kâfirden şeddelidir
Biliyorum kafirden, çekilmeyen çekilir.
-45
Biliyorum ki asla, kader tenkit edilmez,
Biliyorum beşikte, doğum sancısı bitmez.
HİZMETTE ÜMİT-SİZ-SİNİZ…
-1
Peygamber Efendimiz (sav) veda hutbesi verdi,
“Şahit ol ya Rab” deyip o meydanı inletti.
-2
Biz de şimdi Allah’ı şahidimiz yapalım,
Korkudan söylenmeyen konuları açalım.
-3
Mollalar, ser-rehberler, hadimler ve müdürler,
“Yıkılası Abilik” diye söylenilenler.
-4
Zamanında çekinip bunlar anlatılmadı,
Yara kangren oldu, neşter vurulmalıydı.
-5
Şimdi bizler zor olan bu yolu izliyoruz,
Haksızlık ve zulümü size duyuruyoruz.
ASR SÛRESİ ŞİİRİ
-
Kuran “ve’l-Asr” diyerek, geniş bir ufuk çizer,
Ahir zaman içinde, hayr ve şer hep beraber.
-
Dünyanın bu dönemi aynı vakti ikindi,
Geriye sayım başlar kıyamet yakın sanki.
-
Zaman ki yüklü şimdi pek çok hadise ile,
Sûre-i ve’l-Asr ile anlatılıyor bize.
-
HOCAM’A
-
Her ne öğrendim ise senin desteğin çoktur,
Sen yalnız hoca değil, yakın bir dost gibisin.
İlkokuldan bu yana sensiz hayatım yoktur,
Sen arkadaş, sen alim, sen mürebbi gibisin.
-
Ailemin her bir ferdi seni ayrı seviyor,
Babam, ben ve de oğlum şükür seni tanıyor,
Hocaefendi bize “Pırlanta-lar” sunuyor,
Kaos dolu bu çağda, “huzur kampı” gibisin.
-
80 küsur hayatın “elif” gibi dümdüzdür,
İrşat ve tebliğ ile geçirdiğin ömründür,
Yanına gelenlerle sohbetin güldür güldür,
Örnek aldığım insan, hep secdede gibisin.