Thread by @majicalGirl7

#رشتو
قصه‌ی ب هم رسیدن #علیرضا_شهرداری و #پیروز کوچولو رو میدونید؟
مرد مهربونی ک با کمترین امکانات و با بیشترین اذیت و آزار از سمت سازمان مثلا حفاظت از محیط زیست کنار پیروز زندگی کرد و عاشقانه ازش مراقبت کرد

علیرضا شهرداری با سابقه‌ی ١۵ سال دستیاری دامپزشک در طبیعت ی روز فیلمی از سه توله یوز ایران رو دید و متوجه شد روش شیر دادن ب این بچه‌ها اشتباهه و ممکنه باعث مرگشون بشه، با دوستی در منطقه حفاظت شده توران تماس گرفت و اعلام آمادگی کرد برای اینکه سفری ب سمنان داشته باشه

و ب نگهداری ازین بچه‌ها و آموزش ب محیط بانا کمک کنه، قبل از رسیدنش ب اونجا یکی از بچه‌ها از دست رفت، بعد از آموزشهای لازم راهی ی سفر دیگه شد ک از قبل برنامه ریزی کرده بود، تو راه بود ک دوستش باهاش تماس گرفت و خبر از دست رفتن بچه‌ی دوم رو بهش داد و

ازش خواست مراقبت از بچه‌ی سوم رو قبول کنه و اونو با خودش ببره بلکه زنده بمونه، اینجا شروع دوران سخت نگهداری از بچه‌ای شروع شد ک هیچ اهمیتی برای سازمان جنایتکار و دروغین محیط زیست ایران ک دست ی مشت دزد و احمقه نداشت، مثل هر سازمان دیگه‌ای تو ایران

اونجا هم دست اشخاص بی لیاقتیه ک فقط برای دزدی و غارت اون پست و مقام بهشون داده شده، دیگه وضعیت محیط زیست ایران خودش گویای همه چیز هست... خلاصه علیرضا شهرداری و پیروز زندگی سخت و خالی از امکانات با کمترین بودجه رو کنار هم شروع کردن

با دنیایی عشق و مهربونی پیروز بزرگتر شد و هممون خوشحال از دیدن عکسای قشنگش و شیطونیای دوست داشتنیش خبر از سختیا و ناراحتیای پشت این زندگی نداشتیم، علیرضا شهرداری برای پیروز بهترینا رو میخواست، آرزوهای زیادی براش داشت ولی سازمان نه تنها کمکی نمیکرد بلکه جلو پاش سنگ هم مینداخت

حتی بهش اجازه نمیدادن در مورد واقعیتها اطلاع رسانی کنه، برای از دست ندادن پیروز ک معلوم نیست بدون اون چ بلایی سرش میومد ناچار ب سکوت بود ولی اون غم تو چشماشو هرگز نتونست مخفی کنه، پیروزِ کوچولو و تنها فقط ی دوست و پدر داشت ک دلسوزش بود، برای سازمان هیچ اهمیتی نداشت

بعد از تمام خون دل خوردنا و مراقبت‌های شبانه روزی در نهایت اتفاقی ک نباید می‌افتاد افتاد، نمیدونم واقعا مسمومش کردن یا این نتیجه‌ی چند ماه تحمیل بی امکاناتی و بی توجهی این سازمان کوفتیه، فقط اینو میدونم الان سایبریا شروع ب تخریب علیرضا شهرداری کردن

دارن تمام کثافت کاریای سازمان رو ب گردن مردی میندازن ک تک و تنها کنار پیروز موند و هر کاری برای خوشحالیش کرد، اون مردی ک الان آشفته‌ترین و غمگینترین آدم دنیاست و بچش در حال درد کشیدنه و حتی حاضر ب هزینه کردن براش نیستن، فریب تبلیغات سایبری رو نخورید

پیروز نه پروژه بود نه هیچ چیز دیگه، ی بچه‌ی کوچولو و تنها بود ک برای حکومت هیچ اهمیتی نداشت و مرد مهربونی شد تمام دنیاش، پیروز کوچولوی ما تو اون فضای کوچیک و مصنوعی با چندتا عروسک زندگی کرد در حالی ک لایق بهترین زندگی تو طبیعت بود ولی اونجا هم دووم نمی‌آورد

چون طبیعتی نمونده، علیرضا شهرداری هزار بار از فاجعه زیستگاهی یوزها حرف زده، اونجا هم امنیتی نیست، این حکومت هیچی برامون نذاشته، همه چی از دست رفته، جنگلا دارن از بین میرن، خاک و دریا رو فروختن، سازمان حفاظت از محیط زیست ی پوشش برای غارت طبیعته

انسانهایی مثل علیرضا شهرداری ک دلسوز طبیعت هستن رو قدر بدونیم، اونایی ک تهمت شوآف بهش زدن اگر پیروز رو از نزدیک میدیدن ی عمر ولمون نمیکردن با عکس و استوری ولی آقای شهرداری هر یکی دوماه برای ما ی عکس یا فیلم میذاشت، اون عاشق پیروز و سلامتی و خوشحالیشه

فقط خواستم بگم مراقب باشید دل این آدمو نشکنید اون الان از همه حالش بدتره، من به خوب شدن پیروز امید دارم،هممون باید داشته باشیم و باید تو این روزای سخت کنارشون باشیم همونطور ک علیرضا شهرداری کنار پیروز موند...