🧵 αναδρομής στο παρελθόν, με αφορμή τις τεράστιες συγκεντρώσεις για #Απεργία8Μάρτη: η πορεια της 12/2/2012 ήταν η τελευταία μεγάλη, γενικού χαρακτήρα κινητοποίηση ενάντια στο μνημόνιο. 
Δεν ήταν μόνο ο όγκος της διαδήλωσης. Αλλά και οι πολύωρες συγκρούσεις με τις δυνάμεις της ΕΛΑΣ. Οι Απελπισμένες προσπάθειες των διαδηλωτών να επιστρέψουν στο Σύνταγμα. Κι εντέλει, η Ήττα τους: ο παραδεδεγμένος στόχος (να μην ψηφιστούν τα μέτρα) δεν επετεύχθη.
Η διαδήλωση της 12ης Φλεβάρη συμπύκνωσε όλη την κοινωνική οργή. Και υπήρξε η απαρχή μιας νέας προσέγγισης από μέρους της κοινωνίας: της εκλογικής ανάθεσης.
Δεδομένου ότι *ακομα και μια τόσο μεγάλη συγκέντρωση* ήταν ανέφικτο να επιτύχει τον στρατηγικό της στόχο, αναμενόμενα ο κόσμος έπρεπε να επιλέξει μια διαφορετική προσέγγιση.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, το ανήκουστο και αδιανόητο, ως τότε, επιχείρημα «κυβέρνησης της αριστεράς» έμοιαζε να απαντάει σε αυτό ακριβώς το ερώτημα.
Τον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, δεν τον έφεραν οι πλατείες. Τον έφερε η ηττα τους. Ειναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό, κάθε φορά που επιχειρούμε αναλογίες.
Η 12η Φλεβάρη ΔΕΝ προκάλεσε τον πολιτικό σεισμό των εκλογών που ακολούθησαν. Όμως συμπύκνωσε σε ένα «συμβάν-τομή» τις κοινωνικές αναταράξεις της εποχής. Και έθεσε τα ερωτήματα ενόψει της συνέχειας.
Τηρουμένων των αναλογιών, οι διαδηλώσεις για τα #Τεμπη έχουν όλες τις προϋποθέσεις να αποτελέσουν ένα «συμβάν-τομή». Συμπυκνώνουν την κοινωνική οργή που αθροίζεται εδώ και δυο περίπου χρόνια. Και θέτουν ερωτήματα.
Πριν κλείσουμε να πούμε ότι πέραν του όγκου μιας διαδήλωσης, και η οξύτητα της σύγκρουσης λειτουργεί ως amplifier του συμβάντος. Ας προσέξουν πολύ πολύ καλά οι της ΕΛΑΣ σήμερα. Γιατί το «θα θερίσουν θύελλες» ενδέχεται να μην είναι σχήμα λόγου.
Αυτά λοιπόν είχα να πω, φορώντας την «ακαδημαϊκή» μου μάσκα. Επιστρέφοντας στα ανθρώπινα, να πω μόνο ότι είμαι πολύ, πολύ συγκινημένος. Παραμένουμε άνθρωποι. 😿
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
