Thread by @Saman15216939

۱.
یک #خاطره
عرض شود خدمت انورِ اجلِ اخصِتون که اون قدیما ثانیه شماری میکردیم که مدرسه تموم بشه و با جیغ و داد و عربده و گریه زور میزدیم که مارو ببرن خونه پدربزرگمون ینی بریم و خونه‌های تایپ MB1 بریم که ما توش بودیم ، با اون خونه‌های بزرگ و ویلائی خفقان آور بود برامون ، اما

۱.
خونه ۱۲۰ ، ۳۰ متری پدربزرگمون تو لین حموم جَرمَن با اون کوچه‌های باریکی که دوتا آدم به زور از کنار هم‌ عبور میکردن ، عین بهشت بود .
حالا چرا عین بهشت بود ؟
چون اون موقع‌ها تو هر کوچه‌ای شونصدتا بچه قاطی هم میلولیدن و یکی از تصاویری که به وفور به چشم شما میخورد بچه‌ای

۲.
بود که به زور برده بودنش که جیش کنه و تا مامانش اومده بود براش تنبون و‌ شلواری دست و پا کنه ، همینجوری #کون‌پَتی زده بود تو کوچه و اومده بود تو کوچه قاطی بچه‌ها بازی و بدبخت ننش که شلوار و تنبون به دست دنبالش بود و با واژه‌های مثلاً امیرو ، اکبرو عَبِد و ...خخیر ندیده

۲.
بیا تنبونتو پات کن .
در اون زمان شبها همه رو پشتبوم‌ها میخوابیدن و از تصاویر عادی در اون زمان ، مردانی بودند که شبها چادر شب به کول در حال بالا رفتن از پله‌ها و رفتن روی پشت بومها بودن برای پهن کردن تشک و رختخوابی که قبلاً و موقع غروب آفتاب مامانها جاش رو آب و جارو

۴.
کرده بودن و تمیز و خنک شده بود .
حالا به همین راحتیها هم که نمیخوابیدن که ، جخ تازه مامانا مینشستن دور هم ، به حرف زدن و غیبت کردن و داد شوهرا که زن بیا بخواب ، صبح باید بروم سر کار .
من از این پشت بومها ۱ خاطره دیگه هم دارم اونم اینکه‌پشت خونه مادربزرگم

۵.
اینا ، خیابان بود و اونطرف خیابان کلیسای ارامنه بود ، نمیدونم اسمش قاراپت بود ، چی بود ، ظهرها ارامنه تعطیل میشدن و دختر و پسر میریختن بیرون ، دخترها همه با لباسهای اورمَک و موهای روبان زده شده ، ما از بالای پشت بومها داد میزدیم :
- ارمنی خر منی جارو کش جهنمی

۶.
اونا هم از اون پائین دسته جمعی داد میکشیدن
+ مسلمون ، کون میمون ، مسلمون ، کون میمون .
نکته جالب داستان این بود که هیچکس جرعت نداشت به بچه‌های ارمنی بگه چرا به مسلمونا دارین فحش میدین ، اونا در امنیت کامل فحشاشون رو به مسلمونها میدادن . و اگر کسی مزاحمشون میشد ، خود کسبه

۷.
ننه طرفو میاوردن جلوی چشمشون بارها میشد و میشنیدین صدای همزمان ناقوس کلیسا‌ رو با پخش صدای اذان از مناره مسجد ، نه اینها به اونا میگفتن چرا موقع اذان زنگ میزنین ، نه‌ اونا به اینها میگفتن چرا موقع ناقوس زدن اذان پخش کردین ؟
حالا اینم تمام داستان نبودا ، همین دخترا و پسرای

۸.
ارمنی همسایه ماها بودن ، ینی محله جدا نداشتن و بعد از خوردن ناهار ، دختر و پسر شیعه و سنی و ارمنی و آشوری و بهائی و ... میریختیم گِل همدیگه تو کوچه بازی ، به وفور تیم فوتبال میدیدین که بازیکناش میشدن مثلاً :
اکبر و اصغر و عثمان و ادوین و هِراج
و تیم مقابل هم میشد

۹.
رضا و تقی و عطا(بهائیها اسم‌هاشون رو روی مُود خودشون انتخاب میکردن ، مثلاً زمان بچگی من ، حتماً اسم پسرهاشون به الله ختم میشد ، مثل عطاالله ، کرامت الله و .... ، انقلاب که شد ، مدشون عوض شد) و غنچه و سارا
، دختر و پسر هم قاطی بودن و همه دنبال توپ لاکی .
حالا تو

۱۰.
این‌ گیرو‌دار‌ اگه یکی مزاحم مثلاً فاطی خواهر اسی ، یا کِناریک خواهر آرموند میشد و خدائی نکرده ، زبونم لال زبان به متلک باز میکرد ، اون وقت بود که لشکر عثمان و علی و آرموند و عطاالله و .... بسیج میشد که برن محله اون طرفیا کتکار‌ی .
هیجان انگیزترین واقعه در اون زمان

۱۱.
وقتی اتفاق می‌افتاد که دزد خونه‌ای رو میزد . دیدن تو فیلمها نشون میدن دزد میزنه به ی خونه و صاحب خونه داد میزنه آییییی دزد و دزدها از راه پشت بوم فرار میکردن ؟
در #آبادانِ_جان برعکس بود ، ینی تا صاحب خونه‌ای داد میزد آییییی دزد ، دزدا از کوچه و خیابون فرار میکردن و

۱۲.
مردم از پشت بامها دنبالشون میکردن .
اما اگه دزدی هم میرفت سمت پشت بوم ، فقط میگرفتنش و میدادنش آجان ، دیگه کتک نمیخورد ، میگفتن بدبخت ناشیه ، وگرنه سمت پشت بوم نمیومد .
در آبادان اون زمانا ، با طلوع خورشید زندگی شروع نمیشد ، زندگی وارد ی اتوبان ۶ بانده میشد تا غروب آفتاب

۱۳.
شوهرها اکثراً به سمت پالایشگاه و بعدها به سمت پتروشیمی آبادان روانه میشدن و همسرانشون هم بعد از دادن صبحونه بچه‌ها دور هم جمع میشدن به تخمه شکستن و تمشیت کار تیمی خونه‌هاشون .
مثلاً مادربزرگم چادر سرش میکرد بره بازار صفا ، مثلاً سبزی قلیه ماهی بخره ، یا بامیه برای

۱۴.
خورشت بخره ، یهو همه از پَته چادرها یا درون سوتینها یا جورابهاشون سکه‌های خرجی خونه‌شون در‌ می‌آوردن و که :
خیر ببینی ننه .... برای منم بامیه ، برای منم ۲ کیلو سبزی خورشتی ، نیم کیلو گوشت گوسفندی و ... بخر .
و هر کسی که میخواست بره برای خرید میدونست که باید حداقل با

۱۵.
۰ ، ۳۰ کیلو انواع و اقسام گوشت و مرغ و سبزیجات و .... برگرده ، ماشینم نبود که ، بنده‌خداها ۲ تا زنبیل از این زنبیل قرمزا میبردن و جفتش رو پر میکردن و برمیگشتن .
بعدم تا ظهر دیگه همه مشغول پاک کردن و شستن و خورد کردن سبزی قرمه‌ای‌های مامان پروانه ، سبزی قلیله‌ای‌های

۱۶.
مامان سیروس و پاک کردن و خورد کردن گوشتای مامان نصرت بودن . اما برای من عجیبترین صحنه‌ای که میدیدم این بود که برای خورد کردن گوشت ، زنها چاقو رو به شکل عمودی میگذاشتند لای انگشت شصت پاشون و بعد با دو دست گوشت رو‌ بهش میکشیدن و تیکه میکردن و میگفتن اینجوری دیگه نیازی به تخته

۱۷.
گوشت خورد کنی نیست ‌.
ناهارم اصولاً غذائی بود که از شب قبل مونده بود و گرم میکردن و میدادن به بچه‌ها و غذای اصلی رو برای شب میپختن که مرد خونه از کار‌ بر میگشت خونه .
اینجوری هم با سوسول بازی غذا نمی خوردن ، ی قابلمه میگذاشتن بار ، مثلاً قلیه ماهی یامیگو یا خورشت بامیه یا

۱۸.
خورشت دال عدس رو میپختن و غذا رو با‌ همون قابلمه می‌آوردن سر سفره و همه هم دور قابلمه نون رو تریت میکردن توش و به خوردن ، مثل الان مردم‌ برنج خور نبودن ، شاید هفته‌‌ای یکی دو بار به زور .
اما‌ وقتی چلو‌ میپختن ، برنج رو میکشیدن تو مِجمَر و بعدم یهو تمام خورشت رو‌میریختن

۱۹.
روش و میزاشتن وسط سفره و یهو میدیدی ۲۰ تا دست میرفت وسط مجمر‌ و برمیگشت .
نمیدونما ، اما فکر‌ میکنم این رسم رو از مهمان نوازی اعراب خوزستان یاد گرفته بودن . البته خودم تحقیق نکرده بودم ، اما تو خونه عربهای ابادان ، زیاد دیده بودم .
در‌خانه اعراب خوزستان ی اطاقی بود

۲۰.
بهش میگفتن موظیف ، که اطاق مهمان بود و از مهمانانشون در این اطاق پذیرائی میکردن ، مردمی بسیار خونگرم و باصفا که میخواستن جونشون رو فدای مهمان کنند ، در این مظیفها هم از مهمانانشون به همین شیوه پذیرائی میکردن .
سالها بعد که رفتم کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس ، عین

۲۱.
همین رسم زیبا رو در اونجا‌ هم دیدم .
من میدونم که از خوندن این خاطرات حوصله‌تون سر میره ، اما یجورایی احساس دین میکنم به اون زمان ، به اون آدمها ، به اون فضا و اتمسفر ، همش حس میکنم که انگاری زیادی زنده موندم و باید با همون ادمها و در همون زمان باهاشون میرفتم

۲۲.
شدم عین نهنگ از آب‌ بیرون افتاده که تمام این دنیا براش غریبه‌ است .
برای همین‌ با عرض معذرت بازم‌ مینویسم ، چون نمیخام اون ادمها و اون دنیا فراموش بشن و نسلهای بعدی فکر‌ کنند که دنیا همین جهنمیه که توش به دنیا اومدن و دارن لحظه به لحظه‌اش رو زندگی‌‌ میکنند

۲۳.
درنهایت اینکه ، شما هم بنویسید ، خاطراتتون رو با خودتون به گور نبرین ، نگذارید دنیای رنگارنگ قبل از فتنه ۵۷ تموم بشه .
چون ایران داره تموم میشه