Thread by @Mmuqeddem

#رشتو
فتنه #ایرانشهری ها برای درگیر کردن ایران و آذربایجان
اعمال حاکمیت آذربایجان بر #خانکندی و بازگشایی #کریدور_زنگه_زور قطعی است.

گزارشی از تحولات جاری در قفقاز و حقایقی که از سوی لابی ارمنی و به واسطه شبه رسانه های غیر رسمی وارونه می شوند./١

جنگ دوم قره باغ با پیروزی قاطع طرف آذربایجانی و امضای توافقنامه ٩ ماده ای در حالی به پایان رسید که رهبران آذربایجان و ترکیه از ایران برای مشارکت در پلتفرم ٣+٣ دعوت به عمل آوردند. اما فضاسازی مدیای فارسی تحت تاثیر اندیشه ایرانشهری مانع حضور ایران در پلتفرم همکاری مذکور شد./٢

تصور کنید اقدامات کارشکنانه ای که برای بازداشتن ایران از همکاری منطقه ای شدند جای خود را به اقدامات هماهنگ برای همکاری های مشترک در قالب پلتفرم های منطقه ای می داد. تابلوی روابط میان ایران و آذربایجان و حتی جهان تُرک چقدر می توانست متفاوت باشد./٣

جهت جلوگیری از اطاله مطلب به اقدامات جریان ایرانشهری که در قالب شبه رسانه های زرد زیان های غیرقابل جبرانی را به ایران تحمیل کرد، به وقایع قبل از جنگ دوم قره باغ ورود نکرده و تنها به فرصتهایی که با برهم زدن روابط میان آذربایجان و ایران بعد از جنگ از بین رفت اشاره خواهد شد./۴

در تمامی فرصتهایی که پس از جنگ یکی پس از دیگری به باد رفت رد پای این جریان به چشم می خورد. ایزوله کردن ایران از پروژه های منطقه ای و بین المللی همچون مسیرهای ترانزیتی، پروژه های انتقال انرژی و... در سایه این سرطان ذهنی بوده که مانع گشایش در وضعیت اقتصادی و سیاسی شد./۵

پروژه انتقال گاز قفقاز-آسیای مرکزی و افتتاح کریدور زنگه زور که یکی از مسیرهای مهم بین المللی برای پروژه جاده ابریشم جدید چین بوده با حضور ایران می توانست فرصتی برای تنفس اقتصاد کشور باشد که با دالان تورانی-ناتویی و امثالهم خواندن این مسیر با سرعت برق و باد از بین رفت./۶

اکنون با گذشت سه سال از جنگ و مرور وقایعی که یکی پس از دیگری با فریب افکار عمومی و ارکان قدرت از سوی جریان یاد شده به وقوع پیوسته، ایران در چنان انسدادی در قفقاز قرار گرفته که از دید ناظر بی طرف عملا در صف ارمنستان مسیحی و دولت غربگرای پاشینیان قرار گرفته است./٧

تصور کنید ایران به واسطه جمعیت تُرک قابل توجه خود می توانست در سازمان کشورهای تُرک صاحب کرسی بوده و به یکی از تصمیم گیران مهم اوراسیا در حوزه سیاست، اقتصاد و انرژی تبدیل شود. اما ذهنیت ایرانشهری تمامی این مسیرها را یکی پس از دیگری و با فریبکاری به انسداد کشید./٨

همزمان با این کارشکنی ها آذربایجان پس از جنگ دوم قره باغ توانسته است موانع موجود بر سر راه تامین تمامیت ارضی خود را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشته و به ایستگاه آخر برسد. که در مدیای فارسی حتی یک تحلیل واقع گرایانه از این شرایط موجود نمی باشد./٩

اما واقعیت جاری در قفقاز جنوبی چیست؟ حضور نظامی آذربایجان در دالان لاچین گویای چه واقعیتی است؟ آیا آذربایجان به دنبال اشغال زنگه زور و قطع مرز ارمنستان با ایران است؟ آیا دالان یاد شده یک مسیر به اصطلاح ناتویی است؟ و یا واقعیت در فرای تصورات مدیای فارسی است؟/١٠

آذربایجان پس از امضای توافقنامه ٩ ماده ای صلح دو دغدغه عمده داشته است: اعمال حاکمیت بر قره باغ و مشخصا خانکندی، همتراز کردن وضعیت حقوقط کریدور زنگه زور با کریدور لاچین. لذا تمامی اقدامات دولت آذربایجان در این بازه سه ساله بر دو هدف یاد شده متمرکز بوده است./١١

در طرف دیگر ماجرا دولت پاشینیان با قبول واقعیت حاکم بر قفقاز جنوبی اولا به دنبال راهی برای کم کردن هزینه صلح با ترکیه و آذربایجان بوده و ثانیا به دنبال راهی برای اقناع افکار عمومی ارمنستان و خصوصا مخالفین خود(ائتلاف سارکیسیان-کوچاریان) است./١٢

لذا تمامی اتفاقات صورت گرفته را باید از پنجره بده بستان های احتمالی که در خفا میان طرفین صورت گرفته و گاها چماق هایی که از زیر میز برای کسب امتیاز نشان داده شده تفسیر و تأویل کرد. به جرات می توان گفت پاشینیان از معدود سیاستمداران عاقل ارمنی بعد از لئو ترپطروسیان است./١٣

پاشینیان تمام تلاش خود را به کار بسته است تا به مردم ارمنستان و خصوصا مخالفین خود این واقعیت را گوشزد کند که اگر پای میز مذاکره به خواسته های طرف آذربایجانی و ترکیه ای تن ندهند مجبور خواهند شد در ارتفاعات مشرف به زنگه زور، گؤیچه، لاچین و... و با زور اسلحه آنها را بپذیرند./١۴

پیشروی های هر از چندگاه ارتش آذربایجان و اظهارات همراستای پاشینیان اعم از پذیرش حق حاکمیت آذربایجان بر قره باغ، پالسهای مثبت برای حصول نتیجه در پای میز مذاکره و امکان برقراری صلح پایدار با آذربایجان و تاکید بر گشایش تمامی مسیرهای ارتباطی در این راستا قابل فهم است./١۵

از سوی دیگر هم طرف آذربایجانی و هم طرف ارمنی با اتکا به داشته های خود در تلاش برای امتیازگیری حداکثری و امتیازدهی حداقلی پای میز مذاکره اند. طرف آذربایجانی که پیروز میدان جنگ بوده است با حمایت ترکیه و همراهی تلویحی روسیه دست بالا را در مذاکرات پی در پی داشته است./١۶

آذربایجان در نظر دارد علاوه بر اعمال حاکمیت کامل بر قره باغ، نظارت مستقیم بر کریدور لاچین را نیز به طرف ارمنی تحمیل کرده و علاوه بر این برای گارانتی مسیر ارتباطی با نخجوان کریدور زنگه زور را همتراز با کریدور لاچین کند تا طرف ارمنی امکان مانور حول کریدور یاد شده نداشته باشد./١٧

اما دولت پاشینیان به عنوان بازنده میدان نبرد در حالی پای میز مذاکره نشسته است که از یک سو رابطه چندان گرمی با روسیه به عنوان شاه کلید تحولات قفقاز ندارد و از سوی دیگر هیچ ابزار دندان گیری برای اعمال فشار به طرف ترکیه ای و آذربایجانی برای امتیازگیری در چنته ندارد./١٨

دقیقا همینجاست که پای جریان ایرانشهری که با شبه رسانه های موجود خود در ایران عملا به بازوی ارمنستان برای وارونه کردن حقایق قفقاز تبدیل شده است به میان می آید. تا دولت ارمنستان ضمن انجام مذاکره با آنکارا و باکو از جیب تهران برای اعمال فشار به طرفین مذاکره خرج کند./١٩

طنز مساله اینجاست که نه فضای رسانه ای ایران و نه حتی تصمیم سازان و تصمیم گیران جمهوری اسلامی ایران در ارکان مختلف قدرت متوجه این بازی زیرکانه دولت پاشینیان که عملا هیچ کارت بازی برای گرفتن امتیاز از حریف های خود در پای میز دیپلماسی ندارد، نیستند./٢٠

واقعیت این است که پروپاگاندای ایرانشهری حتی اجازه نمی دهد دستگاه دیپلماسی و دیگر نهادها متوجه این امر باشند که تحولات قفقاز و آسیای میانه بدون نظر مثبت کرملین رنگ واقعیت به خود نمی گیرد و نقش آفرینی هر بازیگری در این میدان در واقع در چارچوب شراکت با مسکو قابل فهم است./٢١

کریدور زنگه زور نیز که جریان ایرانشهری آن را به موضوعی امنیتی تبدیل کرده از این قاعده مستثنی نبوده و بیش از تمام بازیگران حاضر در صحنه قفقاز به نفع روسیه است که به وابستگی این کشور به گرجستان پایان داده و روسها را به واسطه آذربایجان به مرزهای ترکیه، ارمنستان و ایران می رساند./٢٢

ختم کلام اینکه تحرکات در لاچین، زنگه زور، خانکندی و... نه به صورت کورکورانه بلکه با هماهنگی بازیگران مؤثر در قفقاز از جمله روسیه به وقوع می پیوندد و سفر قریب الوقوع لاوروف به آنکارا پرده از واقعیت های پنهان این تحرکات بر خواهد داشت./٢٣

ای بسا در آینده نه چندان دور آذربایجان حاکمیت خود را بر تمام سرزمین های خود از جمله خانکندی اعمال کرده و کریدور زنگه زور نیز بازگشایی شود. اما پس از این تحولات روشن خواهد شد که لابی ارمنی چگونه از جیب ایران برای مشروعیت زدایی نزد آذربایجانیهای ایران خرج کرده است!/٢۴