Thread by @Sinnerdarker

#เหิงเหิงแห่งแก๊งน้ำตาปีศาจ

มีข่าวว่าทุ่งดอกไม้ที่ห่างจากอาณาเขตของแก๊งไปไม่ไกลถูกไฟเผาลามท่วมทุ่ง เสียหายหนักจนเหลือเพียงเถ้าถ่าน

กวงหลี่มองเืน้อหาข่าวในหนังสือพิมพ์ คำนวณนิดหน่อยก็รู้ว่าเป็นทุ่งที่มีดอกฝิ่นซึ่งนายน้อยไปเผลอเด็ดมา และเดาเพียงเล็กน้อยก็เข้าใจ ว่าคนที่เผาทุ่งนั้นจนโล่งเตียนย่อมเป็นคนของแก๊งน้ำตาปีศาจ..บางทีคนที่ปลูกก็คงไม่ได้มีชะตากรรมต่างจากทุ่งดอกฝิ่นนัก

เรื่องนี้นายน้อยของเขาย่อมไม่สนใจ

นายน้อยของเขาค่อนข้างแปลก บางเวลาดูคล้ายโตเกินวัย บางเวลากลับดูเด็กกว่าวัย ทั้งความคิดและการกระทำสลับกลับไปกลับมา แต่ยังไม่ถึงขั้นกลายเป็นปัญหา

อย่างน้อยเหล่าพี่ชายพี่สาวและพ่อของนายน้อยเองไม่มองว่าเป็นปัญหา และกวงหลี่ไม่มองว่าเป็นปัญหาเช่นกัน

ระหว่างคิดเช่นนั้น นายน้อยก็ขยับเข้ามาหาเขา เกยคางบนบ่าจนจั๊กจี๋นดหน่อยแล้วปราดตาอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์

"หวาว โดนเผาจนหมดเลยเหรอ อย่างนี้เหิงเหิงก็ไปเด็ดดอกไม้ไม่ได้แล้วสิ"

"ไม่ได้แล้วล่ะครับ" กวงหลี่ตอบไป

"แต่ก็ดีแล้วแหละเนาะ ที่นั่นปลูกดอกฝิ่นด้วยนี่นา ถึงดอกฝิ่นจะน่ารักมาก แต่ว่าถ้าคนไม่ดีปลูกแล้วเอาไปทำเรื่องไม่ดีก็น่าสงสารเกินไป

"นั่นสินะคร.."

กวงหลี่ชะงัก..รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ

นายน้อยจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าฝิ่นคือข้อห้ามของแก๊ง?

นายน้อยจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าหากนำดอกฝิ่นมาให้บอสใหญ่ บอสใหญ่จะต้องเสาะหาที่มา จากนั้นก็ลงมือจัดการจนไม่เหลือซาก?

แทนที่จะบอกว่าลืมคิดไป บอกว่าวางแผนไว้ยังจะ...

กวงหลี่หันไปมองใบหน้าไร้เดียงสาที่แนบอยู่ข้างแก้มตน

"?" หยางเหิงยิ้มตาใส

"...." ช่างเถอะ

คิดมากไปก็ปวดหัว เขาจะไปสู้นายน้อยได้อย่างไร

@threadreaderapp pls unroll