Madurai Thala varalaaru says that during the “month of Ani in the year Rudrodhkari” (1323), “Adi Sultan” from Delhi came with 60000 horses & plundered the country. The sultan referred is Ulugh Khan aka Mohammed Bin Tughlaq. It says that he “destroyed Siva & Vishnu temples
Plundered temple treasures (sripandaram), mutilated images (bimbam) on the way & reached Trichy”. Alarmed by this, the Sthanikas (Sivacharyas) of Madurai temple made a “Kilikkoondu” -cage for the Swami in garbhagraha, raised the earth mounds, blocked the entrance of the sanctum
with a wall & set up another Linga in the Mandapa. They made Ashtabandhana in the Vimana of Swami shrine and hid the Goddess Meenakshi. They did Bhupadanam (buried on the ground) of Utsava Vigrahas near the Muchukundeeswaraamudaiyar shrine. They made Kulasekara Perumal, who
was doing Pooja in the Kariyamanickaperumal temple, as in charge of Madurai temple. Then the Sthanikas left with the Golden Vigrahas of Swami & Ambal to the Nanjil Nadu. After this, Madurai was attacked by Ulugh Khan. 14 Gopuras of temple, Panchatchara Thirumathil, all Mandapas
in the shrine & temple tank were all destroyed by his troops. Only the Sanctum escaped the fury. How did it escape ? That’s an interesting story #ChithiraiThiruvizha
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
கண்ணனூர்க் கொப்பம் : ஹொய்சாளர்களுக்கும் மதுரை சுல்தானியப் படைகளுக்கும் இடையில் கடுமையான போர் நடந்துகொண்டிருந்தது. ஹொய்சாளப் படைகள் சுல்தானியர்களின் படையை விட பல மடங்கு அதிகம். எண்பது வயதான போதிலும் ஹொய்சாள அரசர் வீர வல்லாளர் நேரடியாகக் களத்தில் இறங்கிப் போர் செய்துகொண்டிருந்தார்.
ஹொய்சாளர்களின் தாக்குதலை நீண்ட நேரம் சமாளிக்க முடியாமல் சுல்தானியப் படைகளால் அந்த ஊர்க் கோட்டைக்குள் தஞ்சம் புகுந்தன. ஹொய்சாளர்கள் கோட்டையைச் சுற்றி வளைத்து முற்றுகை இட்டனர். சுலபத்தில் மீள முடியாது என்று தெரிந்துகொண்ட சுல்தான்களின் படைத்தலைவன் சமாதானத் தூது அனுப்பினான்.
வல்லாளர் “மறப்போம் மன்னிப்போம்” க்ரூப்பைச் சேர்ந்தவர். ஆகவே சுல்தானின் படைகளுக்கு உயிர்ப்பிச்சை கொடுக்க ஒப்புக்கொண்டார்.அதற்கு ஈடாகக் கோட்டையைத் தன்னிடம் ஒப்படைக்கவேண்டும் என்ற நிபந்தனையை விதித்தார். அதற்கு மதுரையில் இருந்து அனுமதி பெறவேண்டும் என்று சொன்ன சுல்தானியப் படைத்தலைவன்,
On the part played by Tamilagam in India’s freedom struggle, today marks an important day. In March 1908, thousands of protesters gathered at Tuticorin to protest against the arrest of Bipin Chandra Pal. Both V.O.Chidambaram Pillai & Subramanya Siva spoke against the atrocities
of British government. It must be noted that British Govt. banned all public meetings during this time. These protests continued even in Tirunelveli despite the ban and another meeting was conducted in "Thai Poosa Mandapam". Infuriated with this, Collector Wynch ordered both
VOC and Siva to meet him on March 12th 1908. During the meeting he asked both of them to apologise for disobeying the govt. order, stop these protest meetings & stop asking everyone to say "Vande Mataram". Both of them refused to do so. Immediately both Siva & VOC were arrested
An interesting crime story documented in inscriptions at Thirukoshtiyur temple. During the reign of Jatavarman Sundara Pandiyan, one Vamanabhattan was returning from the temple at night. One Sathiyanavan & his accomplice killed him and ran away to the woods in Pandrithitri
The village Sabha confiscated all his property including house,land & Gardens and attached them to the temple. After some time, Vavananbhattan, son of Vamanabhattan decided to take revenge. He went to Pandrithitri & killed Sathiyanavan. Now, the Sabha ordered him to provide land
and certain services to temple. Thereafter, Cheramalai Perumal, son of Sathiyanavan appealed to village Sabha that he didn’t know about his father committing a crime & he being killed in return. He requested them to return his property. The Sabha asked him to pay 800 Panam to
வரலாறு பெரிய இடங்களால் மட்டும் படைக்கப்படுவதல்ல, சாதாரணர்களாலும் உருவாக்கப்படுவது. அதற்கு ஒரு உதாரணம் அரியநாதன். காஞ்சிபுரத்திற்கு அருகிலுள்ள ஊரில் ஒரு சாதாரணக் குடும்பத்தில் பிறந்தவன் அரியநாதன். வீரமும் அறிவும் அபூர்வமாக அவனிடம் சேர்ந்திருந்தது. ஆனாலும் என்ன பயன்.
வேலை எதுவும் கிடைக்கவில்லை.அப்போது விஜயநகரப்பேரரசின் காலம். தலைநகருக்குச் சென்றால் ஏதாவது வேலை கிடைக்கும் என்று அவனிடம் யாரோ சொல்ல, அதைக்கேட்டு விஜயநகரம் சென்றான் அரியநாதன். அப்போது நவராத்திரி சமயம். விஜயநகரத்தின் பெருவிழா அது. தேவிக்கு தினமும் பல எருமைகள் பலி கொடுக்கப்படும்.
எருமைகள் என்றால் ஏப்பசாப்பையானவை அல்ல. மிகவும் வலுவான பெரிய எருமைகள் அவை. ஆனால் அவற்றை ஒரே வெட்டாக வெட்டி பலி கொடுக்க வேண்டும். அப்படி ஒவ்வொரு எருமையாக அன்று பலி கொடுக்கப்பட்டுக்கொண்டிருந்த ஒரு இடத்திற்குப் போய்ச்சேர்ந்தான் அரியநாதன்.
ஜல்லிக்கட்டு சீசன் ஆரம்பித்துவிட்டது. பொங்கலைப் போலவே ஜல்லிக்கட்டும் ஹிந்து சமயத்தைச் சேர்ந்த வீர விழாவாகும். சங்க இலக்கியமான கலித்தொகை, ஜல்லிக்கட்டுக் காளைகளோடு நமது கடவுள்களை ஒப்பிட்டு ஒரு பாடல் மூலம் அழகாக வர்ணிக்கிறது. அதைப் பார்ப்போம் (பாடல் 104)
ஜல்லிக்கட்டு அரங்கத்தில் ஒவ்வொரு காளையாக வருகிறது. முதலில் வெள்ளை நிறக் காளை.
வான் உற ஓங்கிய வயங்கு ஒளிர் பனைக்கொடிப்
பால் நிற வண்ணன் போல் பழி தீர்ந்த வெள்ளையும்,
வானைத் தொட்டுவிடுவதுபோல் உயர்ந்த பனைக் கொடியை உடைய பலராமன் போல வெள்ளை நிறத்தோடு இருக்கிறதாம் அந்தக் காளை
அடுத்து வருவது
பொரு முரண் மேம்பட்ட பொலம் புனை புகழ் நேமித்
திரு மறு மார்பன் போல் திறல் சான்ற காரியும்
போரில் வெற்றி தரக்கூடிய சக்கரப்படையைத் தாங்கியவனும் திருமகளை மார்பில் கொண்டவனுமான திருமாலின் நிறத்தை உடைய கருமை நிறக் காளை