#மடி_மாங்காய்_இடுவது #ஶ்ரீஆண்டாள்நாச்சியார்
ஒவ்வொரு வருடமும் வைகாசி மாதம் பௌர்ணமி நாளன்று, ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் ஆண்டாள் திருக்கோயிலில், ஆண்டாள் நாச்சியாருக்குப் பால் மாங்காய் நிவேதனம் செய்யும் சிறப்பான வழக்கம் ஒன்று உள்ளது. ஆண்டாள் திருமணம் முடிந்ததும் பெரியாழ்வார் மிகவும்
கலங்கினார் மகளை பிரிந்ததால். அப்போது அரங்கன் அவர் கனவில் வந்து, வரும் வைகாசி மாதம் பௌர்ணமியன்று உமது மகளோடு உங்கள் ஊருக்கு வந்து உமக்கு அருள் புரிவோம் என்றார். அதன்படி வரவும் செய்தார். அவர்களை வரவேற்ற பெரியாழ்வார் மகளிடம், அம்மா கோதா! உனக்கு என்ன வேணடும் சொல் என்றார். மடி
மாங்காய் இடுவது என்று கேள்விபட்டு இருக்கிறீரா? ஆண்டாள் தன் தந்தை பெரியாழ்வாரிடம் கேட்டாள். பெரியாழ்வார், தெரியும் கோதா! எந்தத் தவறும் செய்யாதவன் மடியில், பையில் மாங்காயை போட்டு விட்டு மாங்காயை திருடினான் என்று பழி போடுவதை மடி மாங்காய் இடுவது என்பர் என்றார். அதற்கு கோதா, என்
பர்த்தா அரங்கன் செய்வது அதைத்தானே! தனது பந்து, நண்பரை அல்லது ஒரு மிருகத்தை தேடி ஒருவர் கோவிலுக்கு நுழைந்தால் கூட தன்னைத் தேடி வந்ததாக நினைத்து அருள் புரிகிறார். மாதவா, முகுந்தா என உறவினரை அழைத்தால் கூட தன்னை அழைப்பதாக நினைத்து புளகாங்கிதம் அடைகிறார். மாங்காயை எடுக்காத ஒருவன்
மடியில் மாங்காயை போட்டு இவன் திருடினான் என்பது போல தற்செயலாக சில நல்ல செயல்களை செய்தவர்கள் மடியில் புண்ணியங்கள் போட்டு அருள் புரியும் கருணைக் கடலான அரங்கனை மணந்த எனக்கு மாங்காய் சமர்பியுங்கள் அப்பா என்றாள். பெரியாழ்வாரும் அதையே கொடுத்தார். எனினும் அது கோடைக் காலமானதால் சுண்டக்
காய்ச்சிய பாலில் பொடியாக நறுக்கிய மாங்காயை ஊறவைத்து, அதனுடன் சீரக பொடி, மிளகு பொடி சிறிது சேர்த்து, பின்னர் சர்க்கரை அல்லது வெல்லம் சேர்த்து கொடுத்தார்.
இன்றும் வைகாசி பௌர்ணமியன்று இந்த பிரசாதம் ஆண்டாள் நாச்சியாருக்கு கண்டருளப் பண்ணப் படுகிறது. வெண்ணிற ஆடை அணிந்தபடி, சந்தனம்
பூசி, மல்லிகை மலர்ச்சூடித் தோன்றும் ஆண்டாள் இந்தப் பால் மாங்காயை அமுது செய்து, அடியார்களுக்கு அரள் பாலிக்கிறாள்.
ஶ்ரீ ஆண்டாள் திருவடிகளே சரணம்
சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#குறுங்காலூஸ்வரர்_கோவில் கோயம்பேடு (கோ - பசு, அயம் - இரும்பு வேலி, பேடு - காப்பிடம், வால்மீகி காலத்தில் பசுகள் சம்ரக்ஷணை செய்யும் இடமாக இருந்தது)
கோயம்பேடு பேருந்து நிலையம் அருகே (நாதெள்ளா திருமண மண்டபம் எதிரே) மெயின் ரோட்டில் இருந்து பிரியும் தெருவுக்குள் நுழைந்தால், கூப்பிடு
தூரத்தில் இருக்கிறது கோயில். இடைக்காலச் சோழர் காலத்தைச் சேர்ந்த பெரிய குளத்தை உள்ளடக்கிய கோயில். சிறிய ஆவுடையாரின் மேல் சுமார் 4 அங்குல உயரம் கொண்ட பாணம். லவனும் குசனுக்கு ஸ்தாபித்து வணங்கி வழிபட்ட லிங்கத் திருமேனி. அறம் வளர்த்த நாயகி பாசம், அங்குசம், வரதம், அபயம் தாங்கிய 4
கைகளுடன், இடது பாதத்தை முன் எடுத்து வைத்த நிலையில் வீற்றிருக்கிறார். சீதையை விட்டுவிட்டு வருமாறு இராமர் ஆணையிட இலட்சுமணர் சீதையை அழைத்துக் கொண்டு இங்கு வந்து விட்டு விட்டு சென்றுவிட்டார். தனிமையில் விடப்பட்ட சீதையை திருவான்மியூர் வனப் பகுதியில் ஆசிரமம் அமைத்து தங்கி இருந்த
#மகாபெரியவா அருள்வாக்கு
நம் அப்பாவையும் அம்மாவையும் ஸ்வாமியாக நினைக்க வேண்டும். இதையே மாற்றி ஸ்வாமியையும் அப்பா அம்மா என்ற உருவங்களில் நினைக்க வேண்டும். ‘கொன்றை வேந்தன்’ என்ற நீதி நூலில் ஒளவைப் பாட்டி முதலில் ‘அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்’ என்கிறாள். இது தாய் தந்தையரைத்
தெய்வமாக நினைப்பது. இதை அடுத்தே ‘ஆலயம் தொழுவது சாலவும் நன்று’ என்கிறாள். ‘ஆலயம் தொழுவது’ என்றால் ஆலயத்திலுள்ள தெய்வத்தைத் தொழுவதேயாகும். அப்படித் தொழும்போது அத்தெய்வத்தையே தாய் தந்தையர் என அன்புடன் எண்ண வேண்டும். ஸ்வாமி எல்லா இடங்களிலும் இருக்கிறார் என்றால் அவருக்கு நம்மைப்போல்
உருவம் இருக்க முடியாது. ஆனால் உருவம் இல்லாத ஒருவரை எப்படி நினைப்பது? அதனால் அவரை அப்பா அம்மா என்ற இரு உருவங்களில் நினைக்க வேண்டும். நமக்குத் தெரிந்தவர்களில் நம்மிடம் ரொம்ப அன்பாக இருப்பது தாய், தந்தையர் தானே? அன்பாக இருப்பவர்களை நினைத்துக் கொண்டால்தான் நமக்கும் சந்தோஷமாக
#மகாபெரியவா
தொகுப்பாசிரியர்-டி.எஸ்.கோதண்டராம சர்மா.
சொன்னவர்- எம். சுப்புராம சர்மா.
தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்
மும்பை வேத ரக்ஷண நிதிக்குழுவினர் (சுமார் 150 பேர்) தரிசனத்துக்கு வருவதாக முன்னதாகவே தகவல் கொடுத்திருந்தோம்.
சாதுர்மாஸ்ய விரதத்தைப் பக்திப் பரவசத்துடன் நடத்தி வந்த
உள்ளூர்ப் பிரமுகர்களை அழைத்தார்கள் பெரியவா.
“எனக்காக (வேதத்துக்காக) உழைக்கும் பக்தர்கள் மும்பையில் இருந்து வருகிறார்கள். அவர்களை நல்ல முறையில் வரவேற்க வேணும்”
பெரியவா ஒரு வார்த்தை சொன்னால் போதாதா! ரயில்வே ஸ்டேஷனில் எங்களுக்கெல்லாம் மாலை மரியாதை; வழி நெடுகிலும் தோரணங்கள்! கோலாகலம்
உற்சாகம், அமர்க்களம் எங்களுக்கு எல்லாம் ரொம்பவும் திகைப்பாக இருந்தது. நாங்கள் என்ன முக்கியப் பிரமுகர்களா? கோடீஸ்வரகளா? பலவித அலுவல்கள் செய்து வரும் சாதாரண மக்கள். எங்களுக்கு ஏன் இவ்வளவு தடபுடலான வரவேற்பு? எங்களில் ஒருவர், உள்ளூர்ப் பிரமுகரைக் கேட்டேவிட்டார்.
“ஸ்ரீசரணாளே
#மகாபெரியவா
திருமதி பிரேமா ரமணி அவர்களின் அனுபவங்கள்.
சுமார் முப்பத்தைந்து வருடங்களுக்கு முன் நாங்கள் ஹைதராபாத்தில் இருந்தபோது ஒரு தோழியின் திருமணத்திற்கு புடவை வாங்க அவளுடன் காஞ்சிபுரம் வந்தேன். அங்கே ஒரு தோழி வீட்டில் தங்கினோம். காலையில் மகா பெரியவாளை தரிசித்து விட்டு பின் மாலை
புடவை வாங்கப் போகலாம் என்று இருந்தோம். அவர்கள் வீட்டு மாடியில் ஒரு மாமி குடியிருப்பதாகவும் பக்ஷணங்கள் நன்றாகச் செய்வதாகவும் தங்கியிருந்த வீட்டுத் தோழி சொன்னாள். அப்போது அந்த மாமியே கீழிறங்கி வந்தார். அவர் கையில் ஒரு தட்டு. அதில் அழகழகாய் சீனி மிட்டாயில் விதவிதமான பொம்மைகள்.
கல்யாணத்தில் மாலைநேரம் விளையாடலில் வைப்பார்கள். தான் முதன் முதலாக செய்ததாகவும் முதலில் பெரியவாளுக்கு படைத்தபின் பிறருக்கு செய்யப் போவதாகவும் சொன்னார். நாங்களும் பெரியவாளைத்தான் பார்க்கப் போகிறோம் என்றவுடன் எங்களுடனேயே வந்தார். நாங்கள் சீக்கிரமே போய் விட்டதால் மடத்தில் அதிகம்
ஸ்ரீபாதராய அல்லது லக்ஷ்மிநாராயண தீர்த்தர் அல்லது ஸ்ரீபதராஜா (1422-1480) ஒரு த்வைத ஆசார்யர், மத்வாச்சார்யா மடத்தின் மடாதிபதி ஆவார்.
நரஹரி தீர்த்தருடன் இணைந்து ஹரிதாச இயக்கத்தை நிறுவியவர். கிருஷ்ணரைப் புகழ்ந்து எழுதப்பட்ட அவரது பாடல்கள் மற்றும் கீர்த்தனைகள் மற்றும் த்வைத கொள்கைகளின் கருத்துக்கள் உள்ளன. அவர் ஹரியைப் புகழ்ந்து பல கீர்த்தனைகளை இயற்றியுள்ளார். சாளுவ நரசிம்ம தேவராயரின் குருவாக இருந்த அவர், இளம்
வியாசதீர்த்தருக்கு வழிகாட்டினார். ஜெயதீர்த்தரின் நியாய சுதாவுக்கு வாக்வஜ்ரா என்ற வர்ணனையையும் எழுதியுள்ளார். #தாஸ_ஸாகியத்தின்_பிதாமகர் என்ற சொல்லுக்கு சொந்தக்காரரான இவர் கர்நாடக மாநிலத்தில் கன்வா நதிக்கரையில் அப்பூருக்கு
அருகில் உள்ள சென்னப்பட்னாவைச் சேர்ந்த சேஷகிரிக்கும்