Thread by @MMehran

1/12) الزا وارد کافه آمریکایی #کازابلانکا می‌شود و سراغ ریک را می‌گیرد.
سم، در کافه پیانو می‌زند و به الزا دروغ می‌گوید که ریک نیست.
الزا از او می‌خواهم که آهنگ "زمان که می‌گذرد" را بنوازد و خودش اول آن را زمزمه می‌کند.
ترانه‌ای که ریک بعد از رفتن الزا نواختنش را ممنوع کرده بود.

2/12) این جا یکی از دیالوگ‌های به یادماندنی تاریخ سینما شکل می‌گیرد. دیالوگی به غایت ساده:
Play it, Sam
اما آن چنان به یاد می‌ماند که با عنوان اصلی ترانه، مترادف می‌شود.

3/12) سم که مصرانه مدافع منافع ریک است، در مقابل لحن و خواست مقاومت‌ناپذیر الزا با بازی درخشان #اینگرید_برگمان تسلیم می‌شود و با وجود اطلاع از عواقب آن، موزیک را می‌نوازد.

4/12) در ویدیویی از این ترانه در یوتیوب می‌توانید جایی را کاربران به جست و جوی این شات ویدیو بوده‌اند ببینید:

5/12) اما بازی این جا تمام نمی‌شود. دیالوگ مشهوری دیگری متعاقب این سکانس در فیلم جاودانه می‌شود. دیالوگی که دردها و حسرت‌های بسیاری را به یاد آدم‌ها آورده است.
در صحنه‌ای ریک با (بازی #همفری_بوگارت) و سم در خلوت شبانه‌ی کافه نشسته‌اند و پناه ریک بطری مشروب‌ش است.

6/12) ریک از سم می‌پرسد که "چی می‌زنی؟"
سم می‌گوید چیزی برای خودم. ریک می‌گوید "جمعش کن، می‌دونی که من چی می‌خوام بشنوم".
سم همان جوابی را می‌دهد که به الزا داده بود: نمی‌دانم.
و این که مطمئن نیستم بتونم بزنم.

7/12) دیالوگ ریک این است:
برای اون زدی، برای من هم بزن و
Play it if she can stand it so can I

اگه اون طاقت [شنیدنش] رو داره، من هم دارم.

تمام دردی که آدم‌ها در جدایی‌هاشون زیسته‌اند این جا متجلی می‌شه.

8/12) این تصور که دیگر خاطره‌ای مشترک را و از دست دادن آن چه بین‌شان بوده را، همان قدر پاس می‌دارد که ما.
بعد "آن دیگری" می‌تواند درد نزیستن، و نداشتن آن خاطره‌ی مشترک را تحمل کند. چیزی که برای تو از پاریس تا کازابلانکا، چون موجودی مقدس دست نیازیدنی بوده.

9/12) حالا شاید باید از خاطره‌ات و خودت انتقام بگیری؟
و این سکانس خلق می‌شود

10/12) تفاوت کنتراست و عمق میدان دو شات را ببینید:
سم در هر دو شات جای خودش است.
الزا و ریک هم لباس‌هایی شبیه دارند.
اما کنتراست، خطوط محدب و صاف تصویر معنا را تفکیک می‌کند.

11/12) در سکانس ریک، هیچ نوری از سمت راست نیست، تا صورت ریک نیمی تاریک باشد، در حالی که به وضوح نور و رفلکتور سمت راست، هر دو سمت صورت الزا را روشن کرده است.
یکی می‌داند چه شده و چه می‌خواهد، اما دیگری جایی بین شک و ندانسته‌هایش غوطه‌ور است.

12/12) الزا و ریک رنج زیسته‌ی خیلی‌ها بوده‌اند. با همین کنتراست‌ها و همین‌قدر دلتنگی و این انتقام که "اگر او می‌تونه، من هم می‌تونم".

------
(برای دلتنگی‌های دوستی که امروزش تلخ بود و دلداری‌های من‌ش تلخ‌تر)