Thread by @Sinnerdarker

#รีวิวคาเฟ่byอัลฟ่านิรนาม

เวลาคุณลูกสาวไปโรงเรียน ก็จะมีคำถามเบสิกเรื่องพ่อแม่

ส่วนใหญ่ เธอก็จะนิ่งไปนิดหน่อย ไม่แน่ใจว่าจะเล่าเรื่องคุรแม่สองคนของตน หรือคุรพ่อสองคนของตนดี เธอย้ายโรงเรียนแล้ว เพื่อนส่วนใหญ่ไม่รู้จักกันมาก่อน

เล่าเรื่องของคุณพ่อจะง่ายกว่า แต่บางทีเธอก็อยากเล่าเรื่องของคุณแม่ให้พวกเขาฟัง

ตอนประถม คุณลูกสาวยังเรียนอยู่ที่เดิม แต่พอขึ้นม.ต้นก็เลือกที่ใกล้บ้านคุณพ่อ ไม่ได้เลือกโรงเรียนเดิมที่ตนตั้งใจจะเข้า

บ้านเดิมของคุณแม่ยังอยู่ เป็นชื่อของเธอ แล้วก็มีคุณพ่อเป็นคนช่วยดูแล

โชคดีที่ญาติพี่น้องของพวกคุณแม่ร่ำรวยและเย่อหยิ่งจนไม่สนใจทรัพย์สินเล็กๆน้อยๆ ที่ลูกชังเก็บหอมรอมริบไว้ หลังจากผ่านกระบวนการทางกฎหมายแล้ว สิ่งเหล่านั้นจึงยังคงเป็นของเธอ

คุณลูกสาวมีห้องนอนส่วนตัว คุณพ่อช่วยตกแต่งไว้ให้ใหม่ แต่บางคืนที่นอนไม่หลับ ก็อาจจะไปขอนอนด้วย

แต่ยังไม่ทันชินกับคุณพ่อคนใหม่ คุณพ่อก็แต่งงานใหม่แล้ว

คุณพ่ออีกคนเป็นหวานใจวัยเด็กของคุณพ่อ ท่าทางเงียบขรึม และเลาที่อยู่กับคุณพ่อจะดูทึมทื่อเป็นพิเศษ

เป็นประเภทที่เหมือนจะเข้าใกล้ยาก แต่ถ้าตัดสินใจแล้วว่าจะให้ใครเข้าไป ก็จะเป็นที่พึ่งพิงที่มั่นคงและปลอดภัย

และเธอเป็นหนึ่งในคนที่คุณพ่อยอมให้เข้าไปในอาณาเขตของตน

คุณพ่อบุญธรรมของเธอเป็นโอเมก้า ว่าไปแล้วก็สามารถตั้งครรภ์มีลูกของตัวเองได้ แต่จนเธอขึ้นม.ปลาย และสองคนนั้นแต่งงานอยู่กินกันมาห้าหกปี ทั้งคู่ก็ไม่มีท่าว่าจะมีน้องตัวน้อยด้วยกันสักคน

เธอยังนึกว่าเพราะกลัวเธอจะคิดมากรึเปล่า แต่ว่าพอพูดถึงเรื่องนี้ คุณพ่อก็ชะงักไปนิดหน่อย ยอมเล่าเรื่องหนึ่งให้เธอฟัง

คุณพ่อ..มีภาวะมีบุตรยาก

คุณพ่อพัฒนาเป็นโอเมก้าไม่สมบูรณ์ มดลูกไม่แข็งแรง ถ้าอยากมีลูกจริงๆ ก็อาจจะต้องผสมเทียมหรือทำกิฟต์ เผลอๆ อาจะตั้งครรภ์เองไม่ได้ด้วยซ้ำ

ที่ผ่านมาทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันสม่ำเสมอ และไม่ได้ป้องกัน แต่เพราะร่างกายของคุณพ่อเป็นแบบนี้ ก็เลยมีลูกไม่ได้

"พ่อคุยกับคุณพ่อแล้วล่ะว่าไม่ต้องมีก็ได้ เลี้ยงลูกคนเดียวก็พอ..ส่วนน้องถ้าจะมาก็มา ไม่มาก็ไม่เป็นไร ให้เป็นเรื่องของธรรมชาติ อืมมมม แต่ถ้าสุดที่รักของคุณพ่ออยากได้น้อง คุณพ่อลองพยายามหน่อยก็ได้"

"..ไม่เปนไรหรอกค่ะ ถ้าน้องอยากมาน้องก็มาเอง ถ้าไม่มาก็ไม่เป็นไร"

แล้วเธอก็กอดคุณพ่อไว้

คุณพ่อชอบเด็กจะตายไป ถึงจะพูดเหือนไม่ใส่ใจ ที่จริงก็คงยังเศร้าอยู่

แต่ว่าเรื่องนี้ เธอช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ

พอขึ้นมหา'ลัย เธอก็ต้องไปอยู่หอ คุณพ่อเป็นห่วงจนอีกนิดจะวิตกจริต แต่ก็ได้คุณพ่อช่วยปลอบให้ใจเย็น

เธอยังจำได้ว่าคุณพ่อเคยบอกว่าจะอยู่่แค่จนถึงบรรลุนิติภาวะก็ได้ เป็นบ้านให้เธอพึ่งพิงชั่วคราว แต่ตอนนี้เธอถือทั้งคู่เป็นพ่อของเธอแล้ว บ้านนี้เป็นบ้านของเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้พูดเรื่องนั้นขึ้นมา และคุณพ่อก็ไม่ได้พูดถึงเช่นกัน

หลังจากบรรลุนิติภาวะแล้ว คุIพ่อก็ชวนเธอดื่มเหล้า เปรยว่าอยากกลับไปอยู่บ้านเดิมของพวกคุณแม่ไหม ถึงจะไปทำความสะอาดบ้างนานๆครั้ง แต่ก็ไม่มีใครอยู่นานแล้ว ที่จริง เธอก็วางแผนว่าตอนทำงานจะออกไปอยู่คนเดียว แต่ว่าคงไม่ไปอยู่บ้านเดิมของแม่ ไกลเกินไป เธอมาหาคุณพ่อไม่สะดวก

คิดไปคิดมา ก็เลยเปิดบ้านให้คนมาเช่า แต่ว่านี่เป็นบ้านที่เธอรัก จะหาคนไม่รักษาสิ่งของมาเช่าไม่ได้ หลังจากคัดไปคัดมา เพื่อแนะนำกันหลายทอด ก็ได้สาวเบต้าคนหนึ่งมาเช่าบ้าน

เป็นสาวน้อยร่าเริงแจ่มใส เพิ่งจะสอบติดมหาวิทยาลัยแถวนั้น ค่าเช่าบ้านที่เธอเรียกเก็บค่อนข้างสูง

แต่ว่าบ้านใกล้มหาวิทยาลัย แถวยังเดินทางสะดวก ทำเลดีจนเจ้าหล่อนต้องตัดใจเช่า

"บ้านสะอาดมากเลยค่ะ ก่อนหน้านี้มีคนอื่นเช่าเหรอคะ?"

"เปล่าคะ พอดีคุณพ่อให้คนทาทำความสะอาดเป็นพักๆ ก็เลยสภาพไม่แย่มาก แต่พวกน้ำไฟหรือเครื่องเรือนบางจุดอาจจะผุพังแล้ว ถ้าเจอก็รีบบอกนะคะ ฉันจะจัดการให้"

เธอสำรวจบ้านไปรอบหนึ่งแล้วก็จริง แต่ก็อาจจะไม่เรียบร้อย เด็กคนนี้เป็นเพื่อนของเพื่อนี่แนะนำกันมาหลายต่อ จึงไม่ได้มีพิธีรีตองต่อกันมากมาย

"เอ...ตรงนี้ รูปคุณแม่...?"

เธอมองไปตามเสียง ก็เจอรูปคู่ของคุรแม่ทั้งสองคน เป็นรูปถ่ายรวมในวันแต่งานของทั้งคู่

เธอจำรูปนี้ได้ มีอยู่ในอัลบั้มที่บ้าน ตอนนั้นเพื่อนของพวกเธอเป็นคนถ่าย ที่ถ่ายแบทางการก็เยอะ ถ่ายแบบบ้าๆบอๆก็มาก จำได้ว่าคุณแม่สองคนเคยลากคุณพ่อที่เป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานมาจับโยนด้วย ทำตัวเสมือนหนึ่งไม่ใช่งานแต่งงานของตัวเอง

พอทำแบบนั้น ก็เลยอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้

"ใช่ค่ะ รูปคุณแม่ของฉันเอง"

"..เอ่อ คุณแม่..แต่งงานใหม่?"

เธอหันไปมองนิดหน่อย นึกได้ว่าตนบอกว่าคุรพ่อเป็นคนเรียกคนมาทำความสะอาด ดังนั้นจึงอธิบายไป

"พวกท่านเสียไปทั้งคู่แล้วค่ะ คุณพ่อที่ฉันพูดถึงเป็นคุณพ่อบุญธรรมที่รับฉันมาเลี้ยง"

เด็กสาวพยักหน้าเข้าใจ

"งั้นจะเอารูปนี้กลับ้านไปไหมคะ? วางทิ้งไว้ที่บ้านน่าสงสารออก" เด็กสาวเงยหน้าบอกเธอ

"...ทิ้งไว้แบบนี้ได้ไหมคะ?"

เธอรู้สึกว่ารูปนี้ควรจะอยู่ที่นี่ ในบ้านที่มีกลิ่นอายของทั้งคู่

ในบ้านที่พวกเธอสามคนเคยอยู่ด้วยกัน

เธอมีรูปของแม่ติตดัวแล้ว รูปนี้จะทิ้งไว้ที่นี่ก็ไม่เป็นไร

"แต่ถ้าเกะกะจะเก็บเข้าห้องเก็บของไปก่อนก็ได้นะคะ"

"ไม่ๆๆๆๆๆ ไม่เกะกะเลยค่ะ!!! ดีซะอีก บ้านจะได้ไม่โล่ง ดูมีกลิ่นอายคน อีกอย่างทั้งสองคนสวยมาก แต่มองก็เจริญหูเจริญตาแล้วค่ะ"

เด็กสาวหันมาฉีกยิ้มให้หล่อน

"สวยเหมือนคุณเลยค่ะ!"

"....."

คุณลูกสาวยกมือขึ้นแตะอกตัวเอง หัวใจเต้นผิดไปจังหวะหนึ่ง

คิดไปเองล่ะมั้ง....

//จบ

เขียนไปเขียนมาหาคู่ให้คุณลูกสาวเช๊๊๊ย

@threadreaderapp pls unroll