Read on Twitter
#รีวิวคาเฟ่byอัลฟ่านิรนาม
- พบหน้าพ่อแม่แฟน -
- กรณีพ่อแม่ของคุณกลิ่นไม้กฤษณา -
"...นายมาทำความสะอาดตลอด?"
พอเห็นว่าเจดีย์ที่เก็บอัฐิพ่อแม่ของตนดูสะอาดสะอ้านดี เขาก็หันไปหาคนรักของตน
คนที่กำลังวางดอกไม้ จุดธูปปักเทียนอย่างชำนิชำนาญมองเขาหน่อยๆ แล้วส่ายหัว
- พบหน้าพ่อแม่แฟน -
- กรณีพ่อแม่ของคุณกลิ่นไม้กฤษณา -
"...นายมาทำความสะอาดตลอด?"
พอเห็นว่าเจดีย์ที่เก็บอัฐิพ่อแม่ของตนดูสะอาดสะอ้านดี เขาก็หันไปหาคนรักของตน
คนที่กำลังวางดอกไม้ จุดธูปปักเทียนอย่างชำนิชำนาญมองเขาหน่อยๆ แล้วส่ายหัว
"ไม่ได้มาเองหรอก ฉันจ้างคนดูแล ที่นี่ไกลเกินไป มาไม่ไหว" คุณเจ้าของร้านผู้ร่ำรวยตอบสบายๆ "แต่ก็มาไหว้ปีละครั้ง"
"..ขนาดฉันยังไม่ค่อยมาเลยด้วยซ้ำ"
เขาพึมพำออกมาเบาๆ
ตั้งแต่พ่อแม่ตายเมื่อหลายปีก่อน เขาก็มาไหว้บ้าง ไม่มาไหว้บ้าง แม้แต่ตอนที่ดลับมามาจากต่างแระเทศก็มาไหว้แค่หนเดียว
"..ขนาดฉันยังไม่ค่อยมาเลยด้วยซ้ำ"
เขาพึมพำออกมาเบาๆ
ตั้งแต่พ่อแม่ตายเมื่อหลายปีก่อน เขาก็มาไหว้บ้าง ไม่มาไหว้บ้าง แม้แต่ตอนที่ดลับมามาจากต่างแระเทศก็มาไหว้แค่หนเดียว
เขายังคิดอยู่ว่าเจดีย์สะอาดสะอ้านมาก..ไม่นึกว่าจะเป็นเพราะได้คนคนนี้ดูแล
"ก็นายฝากฝังไว้ก่อนไปเรียนต่าง ประเทศว่าให้ช่วยมาดูพ่อแม่นายไม่ใช่หรือไง ฉันก็แค่ทําตามนั้น" คุณเจ้าของร้านอธิบาย จากนั้นก็ชะงัก แล้วหันมาฉีกยิ้ม "ตอนนี้ก็เป็นพ่อสามีกับแม่สามีแล้ว?"
"ก็นายฝากฝังไว้ก่อนไปเรียนต่าง ประเทศว่าให้ช่วยมาดูพ่อแม่นายไม่ใช่หรือไง ฉันก็แค่ทําตามนั้น" คุณเจ้าของร้านอธิบาย จากนั้นก็ชะงัก แล้วหันมาฉีกยิ้ม "ตอนนี้ก็เป็นพ่อสามีกับแม่สามีแล้ว?"
"..นายถามพวกเขาหรือยังว่ายอมรับ นายเป็นเขยหรือเปล่า?"
ถึงจะรู้คำตอบอยู่แล้ว ก็อดก่อกวน เสียหน่อยไม่ได้
พ่อแม่ของเขาบอกไว้ตั้งแต่ก่อนตายแล้ว..ว่าเขาจะแต่งกับใครก็ได้ตามใจต้องการ กรือหากจะโสดตลอดไปก็ไม่เป็นไร
แค่เขามีความสุขก็พอ
แล้วตอนนี้เขาก็มีความสุขมาก
ถึงจะรู้คำตอบอยู่แล้ว ก็อดก่อกวน เสียหน่อยไม่ได้
พ่อแม่ของเขาบอกไว้ตั้งแต่ก่อนตายแล้ว..ว่าเขาจะแต่งกับใครก็ได้ตามใจต้องการ กรือหากจะโสดตลอดไปก็ไม่เป็นไร
แค่เขามีความสุขก็พอ
แล้วตอนนี้เขาก็มีความสุขมาก
เจ้าตัวแสบชะงักไป ในสมองเหมือนจะประมวลผลอะไรแปลกๆ อยู่ สักพักถึงหลุดโพล่งออกมา
"...ถ้าพวกท่านลุกมาตอบได้จริงๆ ฉันนี่ล่ะหนีคนแรก"
"....." พอได้ยินแบบนั้น เขาก็เผลอคิดภาพพ่อแม่โผล่ออกมาจากโกศ ยกนิ้วโป้งสนับสนุนเขยคนนี้ จากนั้นก็เผลอหลุดขำ
"...ถ้าพวกท่านลุกมาตอบได้จริงๆ ฉันนี่ล่ะหนีคนแรก"
"....." พอได้ยินแบบนั้น เขาก็เผลอคิดภาพพ่อแม่โผล่ออกมาจากโกศ ยกนิ้วโป้งสนับสนุนเขยคนนี้ จากนั้นก็เผลอหลุดขำ
"..ขำอะไรฮะ!" คนที่รู้ตัวว่าพูดจาแปลกๆเริ่มร้อนตัว
"ขำนายนั่นแหละ...ให้ตายสิ" เขามองคนรักอย่างอ่อนใจ ดึงคนที่นั่งยองๆ ขึ้นมาจูบขมับอย่างมันเขี้ยว จากนั้นดึงมืออีกฝ่ายมากุมไว้
"พ่อครับ แม่ครับ เดี๋ยวเดือนหน้า พวกเราจะแต่งงานแล้ว..."
"ขำนายนั่นแหละ...ให้ตายสิ" เขามองคนรักอย่างอ่อนใจ ดึงคนที่นั่งยองๆ ขึ้นมาจูบขมับอย่างมันเขี้ยว จากนั้นดึงมืออีกฝ่ายมากุมไว้
"พ่อครับ แม่ครับ เดี๋ยวเดือนหน้า พวกเราจะแต่งงานแล้ว..."
เขารู้สึกแปลกๆ นิดหน่อยที่ต้องคุย กับอัฐิว่างเปล่าและรูปภาพของบิดา มารดา
อาจจะไปถึง อาจจะไปไม่ถึง
แต่ก็คิดว่าควรบอกไว้
"..อวยพรให้เราด้วยนะครับ"
อาจจะไปถึง อาจจะไปไม่ถึง
แต่ก็คิดว่าควรบอกไว้
"..อวยพรให้เราด้วยนะครับ"
- กรณีพ่อแม่ของคุณเจ้าของร้าน -
"..…."
"....."
"....."
เงียบกริบ
คุณเจ้าของร้านกับคนรักนั่งตัวลีบอยู่ในบ้านใหญ่ มีพ่อแม่กับพี่ชายสามคนนั่งล้อมรอบ
พ่อแม่ของพี่น้องสี่คนเป็นเบต้าทั้งคู่ แต่ไม่รู้ทำไมถึงให้กำเนิดอัลฟ่าและโอเมก้ารวมกันถึงสามคน
"..…."
"....."
"....."
เงียบกริบ
คุณเจ้าของร้านกับคนรักนั่งตัวลีบอยู่ในบ้านใหญ่ มีพ่อแม่กับพี่ชายสามคนนั่งล้อมรอบ
พ่อแม่ของพี่น้องสี่คนเป็นเบต้าทั้งคู่ แต่ไม่รู้ทำไมถึงให้กำเนิดอัลฟ่าและโอเมก้ารวมกันถึงสามคน
พี่ชายพี่สาวฝาแฝดสองคนเป็นอัลฟ่า ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างเปิดบริษัทของตัวเอง ส่วนพี่ชายคนรองเป็นเบต้า รับดูแลเครือบริษัทยักษ์ใหญ่ต่อจากพ่อและแม่
พูดง่ายๆ ก็รวยทั้งบ้าน
และหวงน้องน้อยที่ไม่ทำงานทำการดีๆทั้งบ้าน
"....คิดดีแล้วเหรอ?" พี่รองถามเสียงเครียด
พูดง่ายๆ ก็รวยทั้งบ้าน
และหวงน้องน้อยที่ไม่ทำงานทำการดีๆทั้งบ้าน
"....คิดดีแล้วเหรอ?" พี่รองถามเสียงเครียด
คุณเจ้าของร้านตอบทันควัน "คิดดีแล้วสิ!!"
"ไม่ได้ถามนาย ถามแฟนนาย" พี่รองพูดหน้าตาย "เด็กนี่ไม่มีดีสักอย่าง แพชชั่นไม่มี ธุรกิจไม่เอา บอกมาตรงๆเถอะว่าเด็กนี่ไปแบล็คเมล?นายหรือเปล่า หรือว่าหลอกนายว่าท้องลูกนาย!?"
"...." คุณเจ้าของร้านถีบพี่รองดังอั่ก
"ไม่ได้ถามนาย ถามแฟนนาย" พี่รองพูดหน้าตาย "เด็กนี่ไม่มีดีสักอย่าง แพชชั่นไม่มี ธุรกิจไม่เอา บอกมาตรงๆเถอะว่าเด็กนี่ไปแบล็คเมล?นายหรือเปล่า หรือว่าหลอกนายว่าท้องลูกนาย!?"
"...." คุณเจ้าของร้านถีบพี่รองดังอั่ก
"คิดดีแล้วครับ" คุณแฟนดึงมือคุณเจ้าของร้านไปกุม
"... โอ๊ย พอเถอะ ไม่ต้องมาสวีทแสดงพลังรักกัน ไม่มีใครห้ามพวกนายสองคนหรอก พงกเรารู้กันตั้งนานแล้วว่าพวกนายสองคนชอบกัน" พี่ชายคนโตพูดอย่างอดรนทนไม่ไหว
"..พ่ออยากกลองใส่สร้อยพระกลวงพ่อโตแล้สถือปืนลูกซองไล่เขยอะ ทันไหม"
"... โอ๊ย พอเถอะ ไม่ต้องมาสวีทแสดงพลังรักกัน ไม่มีใครห้ามพวกนายสองคนหรอก พงกเรารู้กันตั้งนานแล้วว่าพวกนายสองคนชอบกัน" พี่ชายคนโตพูดอย่างอดรนทนไม่ไหว
"..พ่ออยากกลองใส่สร้อยพระกลวงพ่อโตแล้สถือปืนลูกซองไล่เขยอะ ทันไหม"
"..พ่อดูละครแนวลูกสาวกำนันให้หน่อยลงหน่อย" คุณแม่ผู้มีสติที่สุดบีบบ่าสามี จากนั้นก็กันไปคุยกับลูกชายอย่างเป็นการเป็นงาน "จะแต่งกันเมื่อไหร่ หรือว่าแค่หมั้นไว้ก่อน"
คุณเจ้าของร้านกะพริบตาปริบๆ "เอ่อ ก็ว่าจะไปจดทะเบียนสมรสก่อนแล้วค่อยจัดงานแต่งตามฤกษ์ .."
คุณเจ้าของร้านกะพริบตาปริบๆ "เอ่อ ก็ว่าจะไปจดทะเบียนสมรสก่อนแล้วค่อยจัดงานแต่งตามฤกษ์ .."
"หาฤกษ์ได้หรือยัง ให้แม่ช่วยหาไหม?"
"ยัง...เดี๋ยวนะ แม่ไม่ตกใจหน่อยเหรอที่ผมโผล่มาก็บอกว่าจะแต่งงานกันอะ!?" คุณเจ้าของร้านถามอย่างไม่เข้าใจ
"ตกใจอะไร มีอะไรให้ตกใจ พี่คนโตแกเพิ่งบอกไม่ใช่เหรอว่ารู้กันเป็นขาติแล้วว่าพวกแกชอบกัน" คุณแม่เลิกคิ้ว
"ยัง...เดี๋ยวนะ แม่ไม่ตกใจหน่อยเหรอที่ผมโผล่มาก็บอกว่าจะแต่งงานกันอะ!?" คุณเจ้าของร้านถามอย่างไม่เข้าใจ
"ตกใจอะไร มีอะไรให้ตกใจ พี่คนโตแกเพิ่งบอกไม่ใช่เหรอว่ารู้กันเป็นขาติแล้วว่าพวกแกชอบกัน" คุณแม่เลิกคิ้ว
"ถึงขั้นพ่อเคยจะอาละวาดรอบหนึ่งแล้วคุยกันจนปลงแล้วว่าพวกแกคงแต่งงานกันแน่ๆอะ" แฝดคนรองบอก
"ฮะ..."
"ตอนนั้นชัดจะตายไป แกก็ตังติดหนึบกับเขา ส่วนหมอนี่ก็ยอมนายทุกอย่าง ขอโทษยะ ไม่เรียกว่าความรักจะให้เรียกว่าอะไร เจ้านายกับทาสเหรอ?"
"...." คุณเจ้าของร้านกระทืบเท้าพี่รองอีกรอบ
"ฮะ..."
"ตอนนั้นชัดจะตายไป แกก็ตังติดหนึบกับเขา ส่วนหมอนี่ก็ยอมนายทุกอย่าง ขอโทษยะ ไม่เรียกว่าความรักจะให้เรียกว่าอะไร เจ้านายกับทาสเหรอ?"
"...." คุณเจ้าของร้านกระทืบเท้าพี่รองอีกรอบ
"แฮ่ม!! เอาเป็นว่า...อยากจัดงานแต่งก็จัด อยากหมั้นก่อนก็หมั้น อยากให้ช่วยอะไรก็บอกมา พ่อกับแม่แล้วพวกพี่ๆ จะช่วยเอง"
คุณเจ้าของร้านนิ่งงัน ขัดเขินกับบรรยากาศทำนองนี้นิดหน่อย "พี่กับแม่มางานก็พอแล้ว ที่เหลือพวกผมจัดการเอง แล้วก็..แสดงความยินดีกับพวกผมหน่อยสิ!!"
คุณเจ้าของร้านนิ่งงัน ขัดเขินกับบรรยากาศทำนองนี้นิดหน่อย "พี่กับแม่มางานก็พอแล้ว ที่เหลือพวกผมจัดการเอง แล้วก็..แสดงความยินดีกับพวกผมหน่อยสิ!!"
แล้วก็อ้าแขนรอให้กอด
คนที่หัวเราะคนแรกคือคุณแม่ ดึงลูกชายและคนีักของลูกชายเข้ามากอด "ยินดีด้วย! เป็นฝั่งเป็นฝาทั้งคู่แล้วนะ"
พอคุณแม่คลายอ้อมแขน พี่คนโตก็เข้ามากอดพวกเขาต่อ "ได้สมหวังซะทีนะไอ้ตัวเล็ก!!"
"แน่น๊อน!"
คนที่หัวเราะคนแรกคือคุณแม่ ดึงลูกชายและคนีักของลูกชายเข้ามากอด "ยินดีด้วย! เป็นฝั่งเป็นฝาทั้งคู่แล้วนะ"
พอคุณแม่คลายอ้อมแขน พี่คนโตก็เข้ามากอดพวกเขาต่อ "ได้สมหวังซะทีนะไอ้ตัวเล็ก!!"
"แน่น๊อน!"
จากนั้นก็ตามด้วยพี่สาวคนโต "อยู่กันดีๆล่ะ เพราะถ้าทะเลาะกันจะไม่ให้เข้าบ้านทั้งคู่"
"พี่อะ ..."
จากนั้นก็เป็นพี่รอง
"ยินดีด้วย เข้าใจผิดกันมาหลายปี เสียเวลาไปกระบุงแต่ก็ได้แต่งซะที"
"พี่อะ ..."
จากนั้นก็เป็นพี่รอง
"ยินดีด้วย เข้าใจผิดกันมาหลายปี เสียเวลาไปกระบุงแต่ก็ได้แต่งซะที"
คุณแฟนเจ้าของร้านหัวเราะแห้งๆ ไม่อยากบอกว่าก็คุณไม่ใช่เหรอที่เชื่อฟังน้องแล้วไม่บอกที่อยู่กับเขา
เรื่องก็แล้วไปแล้ว ไม่ขุดขึ้นมาแล้วกัน
เรื่องก็แล้วไปแล้ว ไม่ขุดขึ้นมาแล้วกัน
พูดแค่นี้ไม่พอ คุณพี่รองแอบกระซิบกับน้องชายเป็นการเฉพาะเสียด้วย "ไงล่ะ หนีเขาไปทำใจมาหลายปี สรุปอกหักทิพย์ ทำชาวบ้านเสียเวลา ได้แต่งซะทีนะไอ้เด่ก"
"..พี่แม่ง ไม่แทงใจดำจะตายมั้ย!" คุณน้องเล็กกระซิบลอดไรฟัน
"..พี่แม่ง ไม่แทงใจดำจะตายมั้ย!" คุณน้องเล็กกระซิบลอดไรฟัน
แล้วก็ปิดท้ายด้วยคุณพ่อ
"...แต่งช้าหน่อยได้ไหม พ่อทำใจไม่ทัน" ฟืดดดด "เดี๋ยวพ่อหาฤกษ์ให้ ขอเวลาพ่อทำใจเดือนสองเดือนก่อน แต่งแล้วก็มาหากันบ่อยๆด้วย พ่อคิดถึงเด็กๆ ทั้งคู่เลย"
พวกเขาจึงรับคำ
บรรยากาศชวนขัดเขินนิดหน่อย แต่ก็เต็มไปด้วยการยอมรับและคำอำนวยพร
เป็นการเริ่มต้นที่ดี
"...แต่งช้าหน่อยได้ไหม พ่อทำใจไม่ทัน" ฟืดดดด "เดี๋ยวพ่อหาฤกษ์ให้ ขอเวลาพ่อทำใจเดือนสองเดือนก่อน แต่งแล้วก็มาหากันบ่อยๆด้วย พ่อคิดถึงเด็กๆ ทั้งคู่เลย"
พวกเขาจึงรับคำ
บรรยากาศชวนขัดเขินนิดหน่อย แต่ก็เต็มไปด้วยการยอมรับและคำอำนวยพร
เป็นการเริ่มต้นที่ดี
@threadreaderapp pls unroll
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
