"Κανένας δεν πουλάει τη γη πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι": Σαν σήμερα, 5 Σεπτέμβρη 1877, οι ΗΠΑ δολοφονούν το "Τρελό Άλογο"(Tȟašúŋke Witkó),αρχηγό της αντίστασης των Ιθαγενών ενάντια στους αποικιοκράτες των ΗΠΑ. Ηγέτης των Λακότα, πάλεψε με νύχια και δόντια ενάντια στους
αποικιοκράτες. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Αρνήθηκε να καταθέσει τα όπλα μετά το σύμφωνο ειρήνης που υπογράφηκε το 1868 (Fort Laramie Treaty) πιστεύοντας ότι οι ΗΠΑ θα το παραβίαζαν (και έτσι έγινε). Συνέχισε να μάχεται, μαζί με τον "Καθιστό Ταύρο" (ο οποίος επίσης αρνήθηκε να
υπακούσει στην συμφωνία). Αρνιόταν επίμονα να φωτογραφηθεί και για αυτό υπάρχουν αμφιβολίες και για τις λίγες φωτογραφίες που λέγεται ότι είναι δικές του. Δεν υπέγραψε ποτέ κανένα έγγραφο και δεν σύναψε ποτέ εμπορικές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Προσπάθησαν να τον εξαγοράσουν για να
πουλήσει τη γή των προγόνων του και απάντησε: "Κανένας δεν πουλάει τη γή πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι".Αφού ανέκοψε δυνάμεις του στρατού των ΗΠΑ, ηγήθηκε (μαζί με τον "Καθιστό Ταύρο")στη μάχη του Λιτλ Μπιγκ Χορν (1876),όταν οι Ιθαγενείς διέλυσαν το το 7ο Σύνταγμα Ιππικού
υπό τον χασάπη συνταγματάρχη Κάστερ, ο οποίος πέθανε μαζί με τους 267 άνδρες του. Μετά την συντριβή, ο στρατός των αποικιοκρατών διέταξε ολομέτωπη επίθεση.Οι περισσότεροι αρχηγοί των Ινδιάνων δραπέτευσαν για να σωθούν. Το "Τρελό Άλογο" αρνήθηκε να φύγει και συνέχισε τον αγώνα.
Ένα χρόνο μετά, κυνηγημένοι και χωρίς προμήθειες, οι πεινασμένοι ακόλουθοι του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν, παρά τις στρατιωτικές επιτυχίες που συνεχίζονταν στο πεδίο της μάχης. Μόνος πια και προδομένος απ’ όλους, ο "τελευταίος αρχηγός" παραδόθηκε. Οι ΗΠΑ αθέτησαν τις υποσχέσεις
ότι θα του επέτρεπαν να δημιουργήσει καταυλισμό με την φυλή του (όπως και όλες τις άλλες) και τον έκλεισαν σε "χριστιανικό" καταυλισμό-στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου αργοπέθαιναν οι Λακότα.Το Σεπτέμβριο του 1877, το έσκασε για να μεταφέρει την άρρωστη σύζυγό του στους γονείς της.
Οι αποικιοκράτες διέταξαν να συλληφθεί (έτρεμαν ότι θα οργάνωνε νέα αντίσταση). Δεν αντιστάθηκε, όταν όμως συνειδητοποίησε ότι αντί για τον καταυλισμό τον οδηγούσαν σε στρατιωτική φυλακή, άρχισε να παλεύει. Τότε, 5 Σεπτέμβρη 1877,τον δολοφόνησαν με μαχαιριές. 'Ηταν μόλις 37 ετών.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"Νενικήκαμεν. Ζήτω οι Ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας συναθλητές μου": Σαν σήμερα, 19 Νοεμβρίου 1948, οι μοναρχοφασίστες εκτελούν (δολοφονούν) τον ήρωα της Εθνικής Αντίστασης και βασικό ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκο Γόδα. Ο Γόδας γεννήθηκε στο Αϊβαλί.το 1921 . Μετά τη
Μικρασιατική Καταστροφή η προσφυγική του οικογένεια πέρασε στη Μυτιλήνη, στην Κρήτη και τελικά στην Κοκκινιά. Εργάστηκε στην ταβέρνα της οικογενείας του. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, στις αλάνες, με συνομηλίκους του. Όταν πλέον φάνηκε το σπουδαίο ποδοσφαιρικό
ταλέντο του, αγωνίστηκε στον Άρη, μια απο τις ομάδες της Κοκκινιάς και κατόπιν στον "Κεραμεικό" Καμινίων, σωματείο του ομώνυμου εργοστασίου. Μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την περίοδο της κατοχής, ο Γόδας παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, που ήταν η μεγάλη αγάπη
"Μη φοβάστε τα τανκς", "Κάτω ο φασισμός": Σαν σήμερα, 17 Νοεμβρίου 1973, κατά τη 1 τα ξημερώματα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο.Οι φοιτητές τοποθετούν ένα αυτοκίνητο πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς, ενώ ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον
εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: "Είμαστε αδέρφια", "Λαός και στρατός ενωμένοι". Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου. Πριν εκπνεύσει η διορία για την έξοδο των φοιτητών, ένα τανκ σπάει την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου και
μαζί του εισβάλλουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ, οι οποίοι επιτίθενται με λύσσα στους φοιτητές. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να γλυτώσουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες.Ορισμένοι θα καταφέρουν να ξεφύγουν. Η μετάδοση του σταθμού
"Με παραδέχεσαι ρε; με την πρώτη τον βρήκα στο κεφάλι": Έτσι πανηγύριζε ο φασίστας χουντικός αξιωματικός Ντερτιλής όταν πυροβόλησε πισώπλατα τον 20χρονο Μιχάλη Μυρογιάννη, στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ο Μυρογιάννης ήταν ηλεκτρολόγος από τη Μυτιλήνη που ζούσε στην Αθήνα. Το
μεσημέρι 18 Nοεμβρίου 1973, στην καταστολή που ακολούθησε την εισβολή της αστυνομίας στο Πολυτεχνείο, ο Μυρογιάννης δέχθηκε επίθεση απο χωροφύλακες. Τραυματισμένος απο το ξύλο, άρχιζε να τρέχει για να ξεφύγει. Όταν ο Ντερτιλής είδε τον νεαρό να τρέχει, τον πυροβόλησε εν ψυχρώ στο
κεφάλι, στην διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρη. Μεταφέρθηκε στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο "Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών",όπου πέθανε αυθημερόν. Σύμφωνα με την κατάθεση του οδηγού του Ντερτιλή που ήταν αυτόπτης μάρτυρας, λίγο αργότερα
"Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία": Σαν σήμερα, 16 Νοεμβρίου 1973, η αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους φοιτητές κορυφώνεται. Έξω από το Πολυτεχνείο έχουν συγκεντρωθεί δεκάδες χιλιάδες λαού, ενώ το μεσημέρι ενώθηκαν μαζί τους και αγρότες των Μεγάρων. Την ίδια μέρα, οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης
προχώρησαν επίσης σε κατάληψη του Πολυτεχνείου της πόλης. Έως το βράδυ οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης έχουν ξεπεράσει τις 2.500. Κινητοποιήσεις έγιναν και στα Ιωάννινα.Με ανακοίνωσή του,το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ "καλεί το λαό μας να εκδηλώσει μαζικά τη συμπαράστασή του στους
φοιτητές". Από το απόγευμα η κατάσταση οξύνεται. Έξω από το Πολυτεχνείο και στο κέντρο της Αθήνας η αστυνομία επιτίθεται στους διαδηλωτές, κάνοντας χρήση ακόμα και πλαστικών σφαιρών. Οι συμπλοκές γενικεύονται γρήγορα. Πολλοί τραυματίζονται και μεταφέρονται στο Πολυτεχνείο. Ο
"Το αηδόνι του Ρεμπέτικου": Σαν σήμερα, 16 Νοεμβρίου 1971, πεθαίνει, πάνω στο πάλκο που τραγούδουσε, ο μεγάλος ρεμπέτης Στράτος Παγιουμτζής.Γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, το 1904. Πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Από παιδί,
μπήκε στο μεροκάματο: Αρχικά ψαράς κι έπειτα βαρκάρης, που μετέφερε τρόφιμα και άλλα εφόδια στα καράβια που άραζαν έξω απ' το λιμάνι. Όμως, το μεγάλο πάθος του ήταν το τραγούδι. Το 1934, η κομπανία του, με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Ανέστη Δελιά και τον
Γιώργο Μπάτη, πρωτοεμφανίζεται στον Πειραιά και γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία. Στα μέσα της δεκαετίας του '30, η φωνή του Στράτου Παγιουμτζή είναι ήδη μύθος. Από τότε αναφέρεται μόνο με το μικρό του όνομα, ακόμα και σε ετικέτες δίσκων. Συνεργάστηκε με
"Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του..δεν κρατεί άνθη" (Γ.Ράλλης). Σαν σήμερα, 16 Νοεμβρίου 1980, στην διάρκεια πορείας για το Πολυτεχνείο, τα ΜΑΤ της κυβέρνησης της ΝΔ δολοφονούν την Αθηναία εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλλου και τον Κύπριο φοιτητή Ιάκωβο Κουμή. Η
κυβέρνηση είχε απαγορεύσει στην πορεία να φτάσει στην Πρεσβεία των ΗΠΑ (διαχρονικός στόχος των αστικών κυβερνήσεων). Όταν επιχειρήθηκε διαδήλωση, ακολούθησε όργιο βίας των ΜΑΤ, με κυβερνητικές εντολές. Εκτός από τα ΜΑΤ, επιτέθηκαν με αγριότητα στους διαδηλωτές και οι χωροφύλακες,
που είχαν ξύλινα μασίφ γκλομπ. Η Σταματίνα Κανελλοπούλλου,20χρονη εργάτρια απο το Περιστέρι μεταφέρθηκε αιμόφυρτη στο Ιπποκράτειο,όπου άφησε την τελευταία της πνοή. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση έφερε 18 χτυπήματα στο κρανίο, πολλαπλά κατάγματα και βαριά κρανιοεγκεφαλική