"Κανένας δεν πουλάει τη γη πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι": Σαν σήμερα, 5 Σεπτέμβρη 1877, οι ΗΠΑ δολοφονούν το "Τρελό Άλογο"(Tȟašúŋke Witkó),αρχηγό της αντίστασης των Ιθαγενών ενάντια στους αποικιοκράτες των ΗΠΑ. Ηγέτης των Λακότα, πάλεψε με νύχια και δόντια ενάντια στους
αποικιοκράτες. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Αρνήθηκε να καταθέσει τα όπλα μετά το σύμφωνο ειρήνης που υπογράφηκε το 1868 (Fort Laramie Treaty) πιστεύοντας ότι οι ΗΠΑ θα το παραβίαζαν (και έτσι έγινε). Συνέχισε να μάχεται, μαζί με τον "Καθιστό Ταύρο" (ο οποίος επίσης αρνήθηκε να
υπακούσει στην συμφωνία). Αρνιόταν επίμονα να φωτογραφηθεί και για αυτό υπάρχουν αμφιβολίες και για τις λίγες φωτογραφίες που λέγεται ότι είναι δικές του. Δεν υπέγραψε ποτέ κανένα έγγραφο και δεν σύναψε ποτέ εμπορικές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Προσπάθησαν να τον εξαγοράσουν για να
πουλήσει τη γή των προγόνων του και απάντησε: "Κανένας δεν πουλάει τη γή πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι".Αφού ανέκοψε δυνάμεις του στρατού των ΗΠΑ, ηγήθηκε (μαζί με τον "Καθιστό Ταύρο")στη μάχη του Λιτλ Μπιγκ Χορν (1876),όταν οι Ιθαγενείς διέλυσαν το το 7ο Σύνταγμα Ιππικού
υπό τον χασάπη συνταγματάρχη Κάστερ, ο οποίος πέθανε μαζί με τους 267 άνδρες του. Μετά την συντριβή, ο στρατός των αποικιοκρατών διέταξε ολομέτωπη επίθεση.Οι περισσότεροι αρχηγοί των Ινδιάνων δραπέτευσαν για να σωθούν. Το "Τρελό Άλογο" αρνήθηκε να φύγει και συνέχισε τον αγώνα.
Ένα χρόνο μετά, κυνηγημένοι και χωρίς προμήθειες, οι πεινασμένοι ακόλουθοι του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν, παρά τις στρατιωτικές επιτυχίες που συνεχίζονταν στο πεδίο της μάχης. Μόνος πια και προδομένος απ’ όλους, ο "τελευταίος αρχηγός" παραδόθηκε. Οι ΗΠΑ αθέτησαν τις υποσχέσεις
ότι θα του επέτρεπαν να δημιουργήσει καταυλισμό με την φυλή του (όπως και όλες τις άλλες) και τον έκλεισαν σε "χριστιανικό" καταυλισμό-στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου αργοπέθαιναν οι Λακότα.Το Σεπτέμβριο του 1877, το έσκασε για να μεταφέρει την άρρωστη σύζυγό του στους γονείς της.
Οι αποικιοκράτες διέταξαν να συλληφθεί (έτρεμαν ότι θα οργάνωνε νέα αντίσταση). Δεν αντιστάθηκε, όταν όμως συνειδητοποίησε ότι αντί για τον καταυλισμό τον οδηγούσαν σε στρατιωτική φυλακή, άρχισε να παλεύει. Τότε, 5 Σεπτέμβρη 1877,τον δολοφόνησαν με μαχαιριές. 'Ηταν μόλις 37 ετών.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"Νενικήκαμεν. Ζήτω οι Ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας συναθλητές μου": Σαν σήμερα, 19 Νοεμβρίου 1948, οι μοναρχοφασίστες εκτελούν (δολοφονούν) τον ήρωα της Εθνικής Αντίστασης και βασικό ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκο Γόδα. Ο Γόδας γεννήθηκε στο Αϊβαλί.το 1921 . Μετά τη
Μικρασιατική Καταστροφή η προσφυγική του οικογένεια πέρασε στη Μυτιλήνη, στην Κρήτη και τελικά στην Κοκκινιά. Εργάστηκε στην ταβέρνα της οικογενείας του. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, στις αλάνες, με συνομηλίκους του. Όταν πλέον φάνηκε το σπουδαίο ποδοσφαιρικό
ταλέντο του, αγωνίστηκε στον Άρη, μια απο τις ομάδες της Κοκκινιάς και κατόπιν στον "Κεραμεικό" Καμινίων, σωματείο του ομώνυμου εργοστασίου. Μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την περίοδο της κατοχής, ο Γόδας παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, που ήταν η μεγάλη αγάπη
"Τον ουρανό για σκέπασμα,τη γη έχω για στρώμα και στην καρδιά μου τον ΕΛΑΣ γι' αυτόν θα μπω στο χώμα.": Σαν σήμερα, 18 Νοέμβρη 1985,πεθαίνει ο ρεμπέτης Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας). Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1902, γόνος πολυμελούς/ευκατάστατης νησιώτικης οικογένειας.Ασχολήθηκε
από μικρός με τη μουσική, παίζοντας μαντολίνο και αργότερα βιολί, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του '20 θα αρχίσει να παίζει μπουζούκι. Εκείνη την εποχή διασκευάζει την ιταλική οπερέτα "Μπαγιαντέρα" για λαϊκή ορχήστρα και έτσι αποκτά το παρατσούκλι "Μπαγιαντέρας". Το 1941, λίγο μετά
την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, θα χάσει το φως του, παίζοντας πάνω στο πάλκο του κέντρου "Πειραιεύς". Ξεπερνάει γρήγορα το σοκ και στη διάρκεια της κατοχής γυρίζει από ταβέρνα σε ταβέρνα, παίζοντας τα τραγούδια του. Το έπος της Αντίστασης αλλάζει συνολικά τις αντιλήψεις του
"Μη φοβάστε τα τανκς", "Κάτω ο φασισμός": Σαν σήμερα, 17 Νοεμβρίου 1973, κατά τη 1 τα ξημερώματα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο.Οι φοιτητές τοποθετούν ένα αυτοκίνητο πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς, ενώ ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον
εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: "Είμαστε αδέρφια", "Λαός και στρατός ενωμένοι". Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου. Πριν εκπνεύσει η διορία για την έξοδο των φοιτητών, ένα τανκ σπάει την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου και
μαζί του εισβάλλουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ, οι οποίοι επιτίθενται με λύσσα στους φοιτητές. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να γλυτώσουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες.Ορισμένοι θα καταφέρουν να ξεφύγουν. Η μετάδοση του σταθμού
"Το αγόρι που νίκησε τα τανκς": Σαν σήμερα,16 Νοέμβρη 1973, στην διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όργανα της χούντας δολοφονούν το 17χρονο μαθητή Διομήδη Κομνηνό.Ο Κομνηνός, με καταγωγή απο την Κύπρο, προπαρασκευαζόταν για τις εξετάσεις του Πολυτεχνείου και ονειρευόταν να
γίνει μηχανικός η αρχιτέκτονας. Ήθελε να αγωνιστεί για την δημοκρατία. Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973 βρισκόταν στο Πολυτεχνείο,ενώ λιγο πριν είχε συμμετάσχει και στις κινητοποιήσεις στην Νομική. Αργότερα, μεταξύ 21:30 και 21:45,βρέθηκε στη διασταύρωση των οδών Μάρνης και Γ
Σεπτεμβρίου, μαζί με άλλους συμμαθητές του, μεταφέροντας τραυματίες, με κίνδυνο της ζωής του. Δολοφόνοι της χούντας, απο την φρουρά του υπουργ.Δημοσίας Τάξεως, τον σημάδευσαν απο κοντινή απόσταση, 10 μέτρα. Η σφαίρα τον βρήκε στην καρδιά. Ο θάνατός ήταν ακαριαίος. Μεταφέρθηκε απο
"Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του..δεν κρατεί άνθη" (Γ.Ράλλης). Σαν σήμερα, 16 Νοεμβρίου 1980, στην διάρκεια πορείας για το Πολυτεχνείο, τα ΜΑΤ της κυβέρνησης της ΝΔ δολοφονούν την Αθηναία εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλλου και τον Κύπριο φοιτητή Ιάκωβο Κουμή.
Λίγες μέρες πριν (19 Οκτώβρη),η κυβέρνηση Ράλλη είχε επαναφέρει την Ελλάδα στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ηδη προετοιμαζόταν η πανηγυρική είσοδος στης χώρας στην ΕΟΚ. Ο Καραμανλής είχε μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας.Το αστικό καθεστώς στην Ελλάδα ισχυροποιούνταν.
Σε αυτές τις συνθήκες κυβέρνηση και μηχανισμοί του αστικού κράτους απαγορεύουν στην πορεία του Πολυτεχνείου να φτάσει στην Πρεσβεία των ΗΠΑ.Η ΕΦΕΕ αρχικά αρνείται την απαγόρευση, όμως στην συνέχεια ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ υποχωρούν και δέχονται η πορεία να μην φτάσει στην Πρεσβεία των ΗΠΑ!
Το πρωί της 17ης Νοέμβρη 1973, ο έφεδρος ανθυπολογαγός (ΠΖ) Ιωάννης Λυμπέρης δολοφονεί τον 22χρονο ηλεκτρολόγο Μάρκο Καραμανή στην διασταύρωση της Πατησίων με τη Λεωφόρο Αλεξανδρας και μετα απο λίγο και τον 16χρονο μαθητή Αλέξανδρο Σπαρτίδη. Ο Καραμανής έμενε στο Αιγάλεω και
δούλευε φτιάχνοντας ηλεκτρολογικά σε πολυκατοικίες. Μόλις είχε απολυθεί από το Στρατό. Σε μία εβδομάδα θα παντρευόταν. Η αρραβωνιαστικιά του ήταν ήδη έγκυος. Στο Πολυτεχνείο πήγε δύο μέρες πριν την εισβολή του άρματος) μαζί με φίλους του. Τροφοδοτούσαν τους εξεγερμένους φοιτητές
με ό,τι χρειάζονταν. Τα αγόραζαν με λεφτά από το χαρτζιλίκι τους και από προσφορές άλλων δημοκρατικών πολιτών. Μπαινόβγαινε καθημερινά στο χώρο του Πολυτεχνείου, αλλά δεν διανυκτέρευε εκεί. Το πρωί της 17ης Νοέμβρη, μετα την εισβολή του άρματος, μαζί με τον ξάδελφό του Χρήστο