"Κανένας δεν πουλάει τη γη πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι": Σαν σήμερα, 5 Σεπτέμβρη 1877, οι ΗΠΑ δολοφονούν το "Τρελό Άλογο"(Tȟašúŋke Witkó),αρχηγό της αντίστασης των Ιθαγενών ενάντια στους αποικιοκράτες των ΗΠΑ. Ηγέτης των Λακότα, πάλεψε με νύχια και δόντια ενάντια στους
αποικιοκράτες. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Αρνήθηκε να καταθέσει τα όπλα μετά το σύμφωνο ειρήνης που υπογράφηκε το 1868 (Fort Laramie Treaty) πιστεύοντας ότι οι ΗΠΑ θα το παραβίαζαν (και έτσι έγινε). Συνέχισε να μάχεται, μαζί με τον "Καθιστό Ταύρο" (ο οποίος επίσης αρνήθηκε να
υπακούσει στην συμφωνία). Αρνιόταν επίμονα να φωτογραφηθεί και για αυτό υπάρχουν αμφιβολίες και για τις λίγες φωτογραφίες που λέγεται ότι είναι δικές του. Δεν υπέγραψε ποτέ κανένα έγγραφο και δεν σύναψε ποτέ εμπορικές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Προσπάθησαν να τον εξαγοράσουν για να
πουλήσει τη γή των προγόνων του και απάντησε: "Κανένας δεν πουλάει τη γή πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι".Αφού ανέκοψε δυνάμεις του στρατού των ΗΠΑ, ηγήθηκε (μαζί με τον "Καθιστό Ταύρο")στη μάχη του Λιτλ Μπιγκ Χορν (1876),όταν οι Ιθαγενείς διέλυσαν το το 7ο Σύνταγμα Ιππικού
υπό τον χασάπη συνταγματάρχη Κάστερ, ο οποίος πέθανε μαζί με τους 267 άνδρες του. Μετά την συντριβή, ο στρατός των αποικιοκρατών διέταξε ολομέτωπη επίθεση.Οι περισσότεροι αρχηγοί των Ινδιάνων δραπέτευσαν για να σωθούν. Το "Τρελό Άλογο" αρνήθηκε να φύγει και συνέχισε τον αγώνα.
Ένα χρόνο μετά, κυνηγημένοι και χωρίς προμήθειες, οι πεινασμένοι ακόλουθοι του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν, παρά τις στρατιωτικές επιτυχίες που συνεχίζονταν στο πεδίο της μάχης. Μόνος πια και προδομένος απ’ όλους, ο "τελευταίος αρχηγός" παραδόθηκε. Οι ΗΠΑ αθέτησαν τις υποσχέσεις
ότι θα του επέτρεπαν να δημιουργήσει καταυλισμό με την φυλή του (όπως και όλες τις άλλες) και τον έκλεισαν σε "χριστιανικό" καταυλισμό-στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου αργοπέθαιναν οι Λακότα.Το Σεπτέμβριο του 1877, το έσκασε για να μεταφέρει την άρρωστη σύζυγό του στους γονείς της.
Οι αποικιοκράτες διέταξαν να συλληφθεί (έτρεμαν ότι θα οργάνωνε νέα αντίσταση). Δεν αντιστάθηκε, όταν όμως συνειδητοποίησε ότι αντί για τον καταυλισμό τον οδηγούσαν σε στρατιωτική φυλακή, άρχισε να παλεύει. Τότε, 5 Σεπτέμβρη 1877,τον δολοφόνησαν με μαχαιριές. 'Ηταν μόλις 37 ετών.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"Ο Έλληνας που σκότωσε το Απαρτχάιντ":Σαν σήμερα, 6 Σεπτέμβρη 1966, ο αρχιτέκτονας του Απαρτχάιντ, ρατσιστής πρωθυπουργός της Νότιας Αφρικής, Χέντρικ Φέρβουρντ, δολοφονείται μέσα στη Βουλή από τον Ελληνικής καταγωγής Δημήτρη Τσαφέντα. O Φέρβουρντ ήταν φανατικός οπαδός της "λευκής
κυριαρχίας" και του Απαρτχάιντ. Η πολιτική του επέβαλλε τον απόλυτο φυλετικό διαχωρισμό. Υποχρέωσε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες του μαύρου πληθυσμού να μετακινηθούν ώστε να μην έρχονται σε επαφή με τη λευκή μειοψηφία και σκληρή καταστολή κάθε προσπάθειας να αμφισβητηθεί το
Απαρτχάιντ. Μεταξύ των "καινοτομιών" που προσέθεσε στο απαρτχάιντ ο Φερβούρντ ήταν οι "ζώνες πολυβόλων", περιοχές όπου οι μαύροι θα μπορούσαν να πυροβοληθούν ομαδικά από την αστυνομία αν υπήρχε η αίσθηση ότι απειλούν τις κατοικημένες περιοχές των λευκών κατά τη διάρκεια
"Ο φασισμός είναι καπιταλισμός": Πίσω απο την εγκληματική βία του ναζισμού πάντα βρισκόταν η προσπάθεια να γεμίσουν (και άλλο) οι τραπεζικοί λογαριασμοί κορυφαίων εταιρειών και να αυξηθούν τα κέρδη τους, πάνω στα ερείπια του πολέμου και τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, στην
συντριβή κάθε αντίστασης. Μετα τον πόλεμο, αυτή η πλευρά της στήριξης του φασισμού εξαφανίστηκε, οι εταιρείες ξεπλύθηκαν, ώστε, με το ίδιο η άλλο όνομα, να συνεχίζουν να βγάζουν κέρδη. Ορισμένα παραδείγματα: H Γερμανική εταιρεία εκδόσεων Bertelsmann έγινε απο τις μεγαλύτερες
στον κόσμο την περίοδο του ναζισμού στην Γερμανία και έβγαλε τεράστια κέρδη απο την στήριξη των ναζί, τυπώνοντας και κυκλοφορώντας βιβλία με αντισημιτικά σύμβολά και ναζιστική προπαγάνδα. Ο πρόεδρος της εταιρείας Heinrich Mohn προχώρησε σε σημαντικές δωρεές στoυς ναζί και ο ίδιος
"Το μακελειό στην γέφυρα Danziger":Σαν σήμερα, 4 Σεπτεμβρίου 2005, στην χτυπημένη απο τον τυφώνα "Κατρίνα" Νέα Ορλεάνη, μια οικογένεια Αφροαμερικανών, η οικογένεια των Bartholomews, βγαίνει να αναζητήσει φαγητό. Σχεδόν μια εβδομάδα μετα τον καταστροφικό τυφώνα και η κυβέρνηση και
το κράτος των ΗΠΑ έχουν εγκαταλείψει τους φτωχούς και Αφρoαμερικανούς της περιοχής, που παλεύουν να επιβιώσουν. Η οικογένεια των Bartholomews πηγαίνει σε ένα μανάβικο για να βρεί φαγητό. Όταν φτάνει στην γέφυρα Danziger, σταματάει για να ξεκουραστεί.Και τότε εμφανίζεται μια ομάδα
αστυνομικών χωρίς στολή, με πολιτικά, η οποία έχει λάβει κλήση για περιστατικό στην περιοχή. Οι αστυνομικοί με πολιτικά δεν είναι μόνο οπλισμένοι αλλά έχουν στην κατοχή τους και όπλα που δεν είναι τα "επίσημα" της αστυνομίας (όπως πχ Καλασνικοφ). Μόλις πλησιάζουν στο σημείο,
"Η μάχη της Λαμπούσας και η θυσία του "Γύφτου"": Σαν σήμερα, 3 Σεπτέμβρη 1944, στην Λαμπούσα της Εύβοιας, οι ήρωες του 3ου Τάγματος του 7ου Συντάγματος του ΕΛΑ,Σ με την ηγεσία του Προκόπη Τζάνου ή Λόγγου, έδωσαν ένα καθοριστικό κτύπημα στους ναζί. Στην σκληρή μάχη, που πέρασε απο
φάσεις δραματικές μέχρι μάχες σώμα με σώμα, εξοντώθηκε μηχανοκίνητη φάλαγγα από 140 Γερμανούς, απο τους οποίους ένας μόνο διέφυγε κατά τη διάρκεια της μάχης. Για τη μάχη αυτή, ο ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου μετέδωσε σ' ολόκληρο τον κόσμο στο δελτίο ειδήσεων: "Εις την Εύβοια
διεξάγεται μεγάλη μάχη των Γερμανών με δυνάμεις των ανταρτών. Η έκβασή της θα είναι μεγάλης σημασίας διά την απελευθέρωση της Ελλάδος". Με τη μάχη της Λαμπούσας, τις σαρωτικές μάχες του Καράβου-Αλιβερίου και την απομόνωση της φρουράς της Κύμης, το προστατευτικό τείχος των Αθηνών
"Η ηρωίδα κατάσκοπος της αντίστασης": Σαν σήμερα, 31 Αυγούστου 1944, οι προδότες και εγκληματίες των Ταγμάτων Ασφαλείας δολοφονούν την αντιστασιακή Μαρία Δημάδη. Η Δημάδη γεννήθηκε το 1907 στο Αγρίνιο. Πατέρας της ήταν ο Κώστας Δημάδης, γνωστός γυναικολόγος του Αγρινίου,
σπουδαγμένος στο Παρίσι, ποιητής και διηγηματογράφος. Η μητέρα της ήταν κόρη καπνέμπορου. Μικρό παιδί έπαιζε πιάνο, έμαθε ξένες γλώσσες, ζωγραφική, διάβαζε/έγραφε ποιήματα. Μεγαλώνοντας, σπούδασε φιλολογία στο Αμβούργο. Παντρεύτηκε δικαστή του Ελεγκτικού Συνεδρίου και απέκτησε
ένα κοριτσάκι αλλά χώρισε. Η Δημάδη θα παρέμενε ίσως άγνωστη, μια καλλιεργημένη κυρία του σαλονιού. Όμως, ο πόλεμος τα άλλαξε όλα. Η κήρυξη του πολέμου του 1940 την δραστηριοποιεί. Δημιουργεί ομίλους γυναικών που στέλνουν ρούχα στους στρατιώτες στο Αλβανικό Μέτωπο, εργάζεται η
"Kαλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ,γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα":Σαν σήμερα, 26 Αυγούστου 1922,διατάσσεται εκκένωση της Μ.Ασίας.Ο ύπατος αρμοστής Σμύρνης (δεξί χέρι του Βενιζέλου) Αριστείδης Στεργιάδης φεύγει από τους πρώτους, με Βρετανικό θωρηκτό.
Το μέτωπο καταρρέει και οι Ελληνικοί πληθυσμοί-για την προστασία των οποίων υποτίθεται ότι έγινε η εκστρατεία-παραδίδονται στο έλεος του Τουρκικού στρατού. Μια μέρα μετά την διαταγή της εκκένωσης, 27 Αυγούστου 1922, ο Τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Οι Τούρκοι εθνικιστές
αρχίζουν μαζικές πυρπολήσεις κτιρίων και ανθρώπων, βιασμούς, εκτελέσεις, βασανιστήρια κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Οι Ελληνικές αρχές έχουν δραπετεύσει, αφήνοντας τους Μικρασιάτες, που εκμεταλλεύτηκαν για την ιμπεριαλιστική εκστρατεία στην Μικρά Ασία, στην τύχη τους.