Ωραία! Νέος πανικός σήμερα, για τον διαγωνισμός PISA αυτή τη φορά. «Πάτωσαν», λέει, οι μαθητές του ελληνικού σχολείου.
Σε τι «πάτωσαν»; ποια είναι η φύση του διαγωνισμού; Με τι προσδοκίες μπαίνουν σ'αυτόν οι μαθητές; τι εξετάζει και πώς; Ποιος είναι ο στόχος του; >
> Τίποτε απ'όλα αυτά δεν φαίνεται να απασχολεί τους σχολιαστές μας των εκπαιδευτικών θεμάτων. Αρκεί η λεζάντα: «ΠΑΤΩΣΑΝ». Τι άλλο να πει κανείς;
Ό,τι άλλο και να γράψουμε, για παράδειγμα ότι ο PISA είναι εργαλείο της νεοφιλελεύθερης επέλασης στην Εκπαίδευση, είναι... pumaro! >
> Είναι τρομερό, βέβαια, το ότι οι σχολιαστές μας, την ίδια στιγμή που ζητούν «άνοδο του επιπέδου» αποτυγχάνουν να γράψουν μιαν αράδα της προκοπής, μιαν αράδα που εξετάζει το ζήτημα πέρα από το «πάτωσαν». Και αυτό είναι ό,τι χρειάζεται να ξέρει κανείς. >
> Διαβάστε, γαμώτο! Ενημερωθείτε πριν γράψετε την ανοησία σας, πριν γίνετε (ελπίζω χωρίς να το θέλετε) παπαγαλάκια του ΟΟΣΑ.
Πάνω απ'όλα, αναρωτηθείτε, γαμώτο: Οι χώρες που δεν «πατώνουν», οι χώρες που έχουν στον PISA τις άριστες επιδόσεις, σε τι κατάσταση βρίσκονται; >
> Ποιο είναι το μέλλον που φτιάχνουν για τη νεολαία τους; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού συστήματός τους, που οδηγούν στην πρωτιά; Θα θέλατε αυτά τα χαρακτηριστικά στο Εκπαιδευτικό μας σύστημα μόνο και μόνο επειδή κάποιος διαγωνισμός είχε αυτό ή άλλο αποτέλεσμα; >
> Κι άν τίποτε απ'όλα αυτά δεν σας συγκινεί, κάντε, έστω, μιαν απλή σκέψη: θυμάστε, μήπως, ΕΝΑΝ από τους τέτοιους πανικούς που δεν συνδέθηκε με νομοθετικές πρωτοβουλίες, που έφεραν ακόμη πιο βαθιά την Αγορά μέσα στην Εκπαίδευση; Θέλει πολύ μυαλό, δηλαδή;
Ο φίλος Γ. Μαυρογιώργος (ομ. καθ. ΠΤΔΕ Ιωαννίνων) έχει δημοσιεύσει μια εξαιρετική εργασία για το θέμα, στην οποία αποκαλύπτει το ρόλο των τέτοιων διαγωνισμών:
Το σημερινό, πανάθλιο φυσικά, «σκίτσο» του Χαντζόπουλου οπτικοποιεί τη συκοφαντική γραμμή Πιερρακάκη σε σχέση με την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ για την Παλαιστίνη. Το κάνει με τη συνήθη πρακτική της νέας ακροδεξιάς, επιχειρεί δηλαδή την πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας >
> Η ΟΛΜΕ (μια συνδικαλιστική ομοσπονδία) εμφανίζεται, όπως είδαμε σε προηγούμενο ποστ, ως φορέας της παιδαγωγικής πράξης. Σα να λέμε, οι εκπαιδευτικοί της χώρας μπαίνοντας στην τάξη αντί για διδακτικά εγχειρίδια έχουν τις ανακοινώσεις της Ομοσπονδίας και το αναλυτικό πρόγραμμα >
> είναι το πρόγραμμα δράσης της ΟΛΜΕ. Παρακάτω, όμως, βλέπουμε κάτι ακόμη πιο χαρακτηριστικό της νέας ακροδεξιάς. Η ΟΛΜΕ κατηγορείται για κατήχηση (μάλλον χειραγώγηση και καταπίεση, αν κρίνουμε από τα δεμένα παιδιά-ομήρους) των παιδιών. Ενδιαφέρον. Πού, όμως; >
Για μια ακόμη φορά ας πούμε ότι τα τελευταία τρία χρόνια προστέθηκε στο εγκληματικό σύστημα των Πανελλαδικών εξετάσεων για την πρόσβαση στην Γ/βάθμια Εκπαίδευση η περιβόητη Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Όλα όσα διαβάζουμε από χθες για σχολές που έμειναν χωρίς σπουδαστές προκύπτουν >
> από αυτό το νέο ΚΟΛΠΟ. Σε αντίθεση με αυτό που επιτυχημένα πέρασε στον πολύ κόσμο, ότι η ΕΒΕ είναι μια ασφάλεια, ώστε να μην περνούν στα Πανεπιστήμια υποψήφιοι με πολύ χαμηλές βαθμολογίες (άλλη ιδεοληπτική ανοησία αυτή...), το ΚΟΛΠΟ είναι στημένο ώστε να κόβει έτσι κι αλλιώς >
> ένα σημαντικό ποστοστό των υποψηφίων, καθώς η ΕΒΕ είναι κινητή βάση, που καθορίζεται από το μέσο όρο. Δηλαδή, ακόμη και στο ακραίο σενάριο να έγραψαν όλοι οι υποψήφιοι/ες «άριστα», το ΚΟΛΠΟ της ΕΒΕ θα πετούσε απ'έξω έναν σημαντικό αριθμό από αυτούς. Ο στόχος της ΕΒΕ είναι >
Η πλειονότητα όσων ασχολήθηκαν με το κόμικ στην Ελλάδα στην αρχή του αιώνα είχαν ανατραφεί με τη Βαβέλ και το Παρά Πέντε. Αυτά τα δύο(;) περιοδικά μας έμαθαν το κόμικ. Μέσα σ'αυτά, που ουσιαστικά έφερναν αμάσητο όλο το ευρωπαϊκό κόμικ, ζούσε ΣΕ ΘΡΟΝΟ όλη η σκατίλα ενός >
> ρατσιστικού και μισογυνικού κομματιού δημιουργών, που για τον κύκλο τότε θεωρούνταν ΘΕΟΙ ακόμη και στος αριστεροαναρχικούς κύκλους (ειδικά στο Ρήγα, άρα και ΓΙΑ ΜΕΝΑ, πιτσιρικά των '80s). Κάποιοι το είδαμε νωρίς, κάποιοι αργότερα, σαν εκδηλώθηκε με την πλήρη κατρακύλα >
> και τη ρατσιστική αποκάλυψη της βασίλισσας μέλισσας που λεγόταν Charlie Hebdo. Σαν πάρει κανείς να διαβάσει σήμερα τι έφτιαχναν μερικά από τα βαρύτερα ονόματα, που φιλοξενούνταν ανελλιπώς σε κάθε τεύχος, δεν μπορεί παρά να του έρθει αναγούλα. >
Με αφορμή ετούτη τη χιουμοριστική αφίσα αναρχικών συντρόφων:
Οι αναρχικοί μας και οι κοινοβουλευτικοί αριστεροί μας κάνουν σε σχέση με την ψήφο το ίδιο -κι ας φαίνεται διαμετρικά αντίθετο- λάθος, δηλαδή της αποδίδουν ιδιότητες που δεν έχει, ιδιότητες σχεδόν μεταφυσικές. >
> Για τους κοινοβουλευτικούς μας, η ψήφος είναι προϋπόθεση σωτηρίας∙ αν το κόμμα μας δυναμώσει, μόνο τότε ο «λαός» θα μπορέσει «να σώσει το λαό». Για τους αναρχικούς μας, η ψήφος είναι η ύψιστη αμαρτία∙ θέτει τον προλετάριο έξω από τον εξεγερτικό προκαθορισμό.>
> Επιτρέψτε μου: ΤΡΙΧΕΣ. Οι εκλογές είναι μια πολιτική διαδικασία∙ τέτοια που τα αποτελέσματά της είναι εξ ορισμού στρεβλά, αλλά πολιτική. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι κάποτε παίρνουν το χαρακτήρα και πολιτικής μάχης. >
Την εποχή που αναπτυσσόταν η ΧΑ στα σχολεία, μας μιλούσαν για τα ψυχολογικά αίτια που οδηγούν τα παιδιά στο ναζισμό.
Όταν μετέτρεπαν τα ΕΠΑΛ σε γκέτο κολασμένων, μιλούσαν για τα ψυχολογικά προβλήματα των παιδιών, που γεννούν τη «βία στα ΕΠΑΛ» >
> Μετά το 2010, όταν οι γονείς των παιδιών έμεναν μαζικά άνεργοι, μιλούσαν για την «οργή» των παιδιών ως ψυχική διάθεση, ως παρέκκλιση.
Τη ζομπιοποίηση των παιδιών της Β' - Γ' Λυκείου την είπαν ψυχικό φαινόμενο εκείνοι που έκαναν το σχολείο φροντιστήριο και εξεταστικό κέντρο. >
> Θυμάστε ποια ήταν η απάντηση όλων αυτών των τύπων, που περιφερόταν στα σχολεία και έκαναν ιλουστρασιόν σεμινάρια; ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ ΠΑΝΤΟΥ! >
Φαίνεται πως οι «ειδικοί», από τη στιγμή που θα στεφθούν ως τέτοιοι στο παζάρι, είναι «ειδικοί» σε όλα. Έτσι, εκφράζονται ως «ειδικοί» με την ίδια άνεση στη λοιμωξιολογία αλλά και στην παιδαγωγική. Ίσως αύριο και στις διαπραγματεύσεις για το μισθό. Το ζητήσατε, το δίνουν.
(Σαν επαναφέρω, ο έρμος boban, το «κάθε μαγείρισσα», μου λέτε «έρμε, τα έμπλεξες πάλι, αυτά τα λέμε για το Σοσιαλισμό, όχι για σήμερα. Ε, επειδή χάσατε το μπούσουλα του Σοσιαλισμού, γι'αυτό κάνατε συνομιλητή τον κάθε Λύτρα, και γι'αυτό σας χορεύει -κι εμάς μαζί- σε ταψί αγάνωτο)
Αφήσατε την ΕΠΙΤΡΟΠΗ να σας λέει τι είναι καλό για τα παιδιά, αν πρέπει να πάνε σχολείο ή όχι. Δεν βλέπατε εσείς στο σπίτι ερείπια όρθια, καμένες εφηβείες, δεν τα βλέπατε τα παιδιά σας. Σαν έλεγαν «τηλεκπαίδευση, βεβαίως» λέγατε «ε, βέβαια, δεν θα γίνουμε τεχνοφοβικοί!», >