1/4
Wczorajsze emocjonalne wystąpienie premiera @donaldtusk zapowiadające konsekwentną walkę z wpływami rosyjskimi i białoruskimi w Polsce wymaga doprecyzowania. Nie chcę tu teraz polityzować problemu wpływów rosyjskich i białoruskich (robią to doskonale Premier, jego zagończycy i opozycja), co oddala nas od konstruowanego poradzenia sobie z realnym problemem. Tak więc kilka uwag porządkujących:
1. „Wpływy” nie muszą wcale oznaczać tego samo co „agentura”,
2. Działalność stricte szpiegowska obcego wywiadu (w tym przypadku Federacji Rosyjskiej i Republiki Białoruś) jest zawsze poprzedzona typowaniem, selekcją i opracowaniem po których nastąpić powinna jakaś z form werbunku i związania szpiega z służbą,
3. „Wpływy” są pojęciem szerszym niż „szpiegostwo”, a więc reguły pozycjonowania wpływów nie zawsze są tożsame z tymi, które dotyczą plasowania kwalifikowanej „agentury”,
4. W nomenklaturze służb specjalnych, w tym przede wszystkim w służbach rosyjskich (a więc i białoruskich), istnieje również pojęcie „operacji wpływu”, a więc należy ono do katalogu pojęć z zakresu działań aktywnych/operacyjnych,
5. Nie zawsze jednak „wpływy” muszą być efektem realizowanych „operacji wpływu” (ale mogą takimi się stać w perspektywie czasu),
6. Celem działań aktywnych służb FR i RB są od wielu lat, rzecz jasna, polscy politycy, polskie służby specjalne, liderzy opinii, kluczowe sektory życia państwowego (infrastruktura krytyczna, energetyka, wojsko, policja, straż graniczna, samorządy itd.) i sfera formalnie „niewrażliwa”/„mało wrażliwa” (obszar kultury, sport, nauka, mniejszości narodowe itd.),
7. Naturalną bazą typowniczo-werbowniczą dla działań służb FR i RB zarówno w obszarze „wpływów”, jak i „agentury” są mniejszości narodowe, w tym białoruska i ukraińska (ale nie tylko, bo również Gruzini, Tadżykowie, Ormianie… itd.),
8. Działania wywiadu białoruskiego wykorzystywały i wykorzystują również mniejszość polską na Białorusi - niezależnie od prześladowania Polaków - do działań skierowanych przeciwko RP (np. poprzez plasowanie agentury za pomocą ruchu imigranckiego lub legalizacji pobytu z wykorzystaniem „Karty Polaka”);
9. W białoruskich służbach specjalnych pracuje wielu zsowietyzowanych Polaków (obecnie szefem Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego RB jest Polak – gen. mjr Iwan Tertel, objęty sankcjami na Zachodzie – na zdjęciu).
@arpulawski @MON_GOV_PL @michalrachon @RepublikaTV
Wczorajsze emocjonalne wystąpienie premiera @donaldtusk zapowiadające konsekwentną walkę z wpływami rosyjskimi i białoruskimi w Polsce wymaga doprecyzowania. Nie chcę tu teraz polityzować problemu wpływów rosyjskich i białoruskich (robią to doskonale Premier, jego zagończycy i opozycja), co oddala nas od konstruowanego poradzenia sobie z realnym problemem. Tak więc kilka uwag porządkujących:
1. „Wpływy” nie muszą wcale oznaczać tego samo co „agentura”,
2. Działalność stricte szpiegowska obcego wywiadu (w tym przypadku Federacji Rosyjskiej i Republiki Białoruś) jest zawsze poprzedzona typowaniem, selekcją i opracowaniem po których nastąpić powinna jakaś z form werbunku i związania szpiega z służbą,
3. „Wpływy” są pojęciem szerszym niż „szpiegostwo”, a więc reguły pozycjonowania wpływów nie zawsze są tożsame z tymi, które dotyczą plasowania kwalifikowanej „agentury”,
4. W nomenklaturze służb specjalnych, w tym przede wszystkim w służbach rosyjskich (a więc i białoruskich), istnieje również pojęcie „operacji wpływu”, a więc należy ono do katalogu pojęć z zakresu działań aktywnych/operacyjnych,
5. Nie zawsze jednak „wpływy” muszą być efektem realizowanych „operacji wpływu” (ale mogą takimi się stać w perspektywie czasu),
6. Celem działań aktywnych służb FR i RB są od wielu lat, rzecz jasna, polscy politycy, polskie służby specjalne, liderzy opinii, kluczowe sektory życia państwowego (infrastruktura krytyczna, energetyka, wojsko, policja, straż graniczna, samorządy itd.) i sfera formalnie „niewrażliwa”/„mało wrażliwa” (obszar kultury, sport, nauka, mniejszości narodowe itd.),
7. Naturalną bazą typowniczo-werbowniczą dla działań służb FR i RB zarówno w obszarze „wpływów”, jak i „agentury” są mniejszości narodowe, w tym białoruska i ukraińska (ale nie tylko, bo również Gruzini, Tadżykowie, Ormianie… itd.),
8. Działania wywiadu białoruskiego wykorzystywały i wykorzystują również mniejszość polską na Białorusi - niezależnie od prześladowania Polaków - do działań skierowanych przeciwko RP (np. poprzez plasowanie agentury za pomocą ruchu imigranckiego lub legalizacji pobytu z wykorzystaniem „Karty Polaka”);
9. W białoruskich służbach specjalnych pracuje wielu zsowietyzowanych Polaków (obecnie szefem Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego RB jest Polak – gen. mjr Iwan Tertel, objęty sankcjami na Zachodzie – na zdjęciu).
@arpulawski @MON_GOV_PL @michalrachon @RepublikaTV
2/4
Temat „wpływów” białoruskich i „agentury” służb białoruskich jest dla opinii publicznej nowy i związany bezpośrednio z ucieczką sędziego Tomasza Szmydta, więc uporządkujmy kilka wątków:
1. Istnieje zasadniczy (wersja uproszczona) trójpodział służb białoruskich: Komitet Bezpieczeństwa Państwowego RB [Камітэт дзяржаўнай бяспекі РБ - КДБ РБ] czyli służby cywilne (kontrwywiadowcze i wywiadowcze, w tym wzorem KGB i FSB pion kontrwywiadu wojskowego); Główny Zarząd Wywiadu Wojskowego (GRU) i Służba Bezpieczeństwa Prezydenta RP zob. szerzej np. ,
2. Służby białoruskie już od lat 90. prowadzą z różnym natężeniem działania aktywne przeciwko Polsce i naszym służbom specjalnym, wykorzystując przy tym charakterystyczną dla polskiej polityki wobec Białorusi huśtawkę (od otwartości i iluzję wykorzystania Łukaszenki przeciw Rosji aż po wrogość i na odwrót),
3. „Flaga” białoruska w działaniach wywiadu KDB i GRU wobec Polaków i w Polsce była często wykorzystywana fałszywie jako działania „nie” lub wręcz „antyrosyjskie”,
4. W różnych okresach, ostatnio w czasie pierwszego i drugiego rządu Tuska (2007-2014) podejmowany był dialog z służbami białoruskimi, z wizytami i rewizytami włącznie (ABW-KDB),
5. Naturalną bazą typowniczo-werbowniczą dla działań służb RB zarówno w obszarze „wpływów”, jak i „agentury” jest mniejszość białoruska, której struktura ulega w ostatnich latach sporej dynamice. Wg Urzędu ds. Cudzoziemców w latach 2013-2022 liczba Białorusinów wzrosła z 10 do blisko 60 tys. (dziś jest większa). 60 % uchodźców białoruskich w Polsce dysponuje pobytem stałym, większość z nich to ludzie młodzi (ok 55 % z nich to osoby w wieku 20-39 lat),
6. Warto pamiętać, że do wiosny 2014 r. (rzecz jasna z różnych natężeniem), rozpatrywano w Polsce także zagrożenia związane z aktywnością służb ukraińskich (także ze względu na spenetrowanie ich przez Rosjan – oficjalnie przyznano, że po aneksji Krymu przez Rosję z SBU miało odejść 10 procent funkcjonariuszy!). Przemiany w SBU, szczególnie w komórkach rozpoznania wywiadowczego (wspierane przez Amerykanów), usunęły to niebezpieczeństwo (przynajmniej w skali wcześniejszej). Niemniej jednak badanie wschodnich wpływów w Polsce powinno objąć również i to zagadnienie.
@arpulawski @MON_GOV_PL @RepublikaTV @michalrachonstudiapolitologiczne.pl/Sluzby-specjal…
studiapolitologiczne.pl/Miejsce-KGB-w-…
osw.waw.pl/pl/publikacje/…
Temat „wpływów” białoruskich i „agentury” służb białoruskich jest dla opinii publicznej nowy i związany bezpośrednio z ucieczką sędziego Tomasza Szmydta, więc uporządkujmy kilka wątków:
1. Istnieje zasadniczy (wersja uproszczona) trójpodział służb białoruskich: Komitet Bezpieczeństwa Państwowego RB [Камітэт дзяржаўнай бяспекі РБ - КДБ РБ] czyli służby cywilne (kontrwywiadowcze i wywiadowcze, w tym wzorem KGB i FSB pion kontrwywiadu wojskowego); Główny Zarząd Wywiadu Wojskowego (GRU) i Służba Bezpieczeństwa Prezydenta RP zob. szerzej np. ,
2. Służby białoruskie już od lat 90. prowadzą z różnym natężeniem działania aktywne przeciwko Polsce i naszym służbom specjalnym, wykorzystując przy tym charakterystyczną dla polskiej polityki wobec Białorusi huśtawkę (od otwartości i iluzję wykorzystania Łukaszenki przeciw Rosji aż po wrogość i na odwrót),
3. „Flaga” białoruska w działaniach wywiadu KDB i GRU wobec Polaków i w Polsce była często wykorzystywana fałszywie jako działania „nie” lub wręcz „antyrosyjskie”,
4. W różnych okresach, ostatnio w czasie pierwszego i drugiego rządu Tuska (2007-2014) podejmowany był dialog z służbami białoruskimi, z wizytami i rewizytami włącznie (ABW-KDB),
5. Naturalną bazą typowniczo-werbowniczą dla działań służb RB zarówno w obszarze „wpływów”, jak i „agentury” jest mniejszość białoruska, której struktura ulega w ostatnich latach sporej dynamice. Wg Urzędu ds. Cudzoziemców w latach 2013-2022 liczba Białorusinów wzrosła z 10 do blisko 60 tys. (dziś jest większa). 60 % uchodźców białoruskich w Polsce dysponuje pobytem stałym, większość z nich to ludzie młodzi (ok 55 % z nich to osoby w wieku 20-39 lat),
6. Warto pamiętać, że do wiosny 2014 r. (rzecz jasna z różnych natężeniem), rozpatrywano w Polsce także zagrożenia związane z aktywnością służb ukraińskich (także ze względu na spenetrowanie ich przez Rosjan – oficjalnie przyznano, że po aneksji Krymu przez Rosję z SBU miało odejść 10 procent funkcjonariuszy!). Przemiany w SBU, szczególnie w komórkach rozpoznania wywiadowczego (wspierane przez Amerykanów), usunęły to niebezpieczeństwo (przynajmniej w skali wcześniejszej). Niemniej jednak badanie wschodnich wpływów w Polsce powinno objąć również i to zagadnienie.
@arpulawski @MON_GOV_PL @RepublikaTV @michalrachonstudiapolitologiczne.pl/Sluzby-specjal…
studiapolitologiczne.pl/Miejsce-KGB-w-…
osw.waw.pl/pl/publikacje/…
3/4
Premier @donaldtusk zapowiadając walkę z wpływami białoruskimi w Polsce powinien wziąć pod uwagę, że nasze „sukcesy” dotyczące walki z białoruskim szpiegostwem są bardzo mizerne.
I tak z przeglądu spraw szpiegowskich zakończonych sądowymi rozstrzygnięciami mamy do czynienia jedynie z czterema „przypadkami białoruskimi” w ciągu 30 lat naszej niepodległości J, co pokazuje „skuteczność” naszego kontrwywiadu, niezależnie od tego kto rządzi w Polsce.
Oczywiście spraw było więcej (z różnych powodów nie trafiły do sądów), ale niezwykłą rzadkością było złapanie Polaka – szpiega białoruskich służb specjalnych. Potwierdzają to zakończone sprawy, w których zawsze mówimy o obywatelach Białorusi operujących w Polsce (warto zwrócić uwagę na wysokość kar za szpiegostwo):
1. sprawa Siergieja Monicza – rok finalizacji sądowej 2009, wyrok 5,5 roku więzienia
2. sprawa Aleksandra Lianiuka – rok finalizacji 2014, wyrok 7 lat pozbawienia wolności (pozorowana współpraca z WSI i SWW),
3. sprawa Siergieja H. (wicekonsul Białorusi) – rok finalizacji 2015, jeden rok pozbawienia wolności (wymiana na Polaka aresztowanego na Białorusi),
4. sprawa Jurija K. – rok finalizacji 2016, wyrok 4 lat pozbawienia wolności.
Zob. m. in. dr. Arkadiusza Nyzio]
@arpulawski @MON_GOV_PL @RepublikaTV @michalrachonopen.icm.edu.pl/items/6b03c88f…
Premier @donaldtusk zapowiadając walkę z wpływami białoruskimi w Polsce powinien wziąć pod uwagę, że nasze „sukcesy” dotyczące walki z białoruskim szpiegostwem są bardzo mizerne.
I tak z przeglądu spraw szpiegowskich zakończonych sądowymi rozstrzygnięciami mamy do czynienia jedynie z czterema „przypadkami białoruskimi” w ciągu 30 lat naszej niepodległości J, co pokazuje „skuteczność” naszego kontrwywiadu, niezależnie od tego kto rządzi w Polsce.
Oczywiście spraw było więcej (z różnych powodów nie trafiły do sądów), ale niezwykłą rzadkością było złapanie Polaka – szpiega białoruskich służb specjalnych. Potwierdzają to zakończone sprawy, w których zawsze mówimy o obywatelach Białorusi operujących w Polsce (warto zwrócić uwagę na wysokość kar za szpiegostwo):
1. sprawa Siergieja Monicza – rok finalizacji sądowej 2009, wyrok 5,5 roku więzienia
2. sprawa Aleksandra Lianiuka – rok finalizacji 2014, wyrok 7 lat pozbawienia wolności (pozorowana współpraca z WSI i SWW),
3. sprawa Siergieja H. (wicekonsul Białorusi) – rok finalizacji 2015, jeden rok pozbawienia wolności (wymiana na Polaka aresztowanego na Białorusi),
4. sprawa Jurija K. – rok finalizacji 2016, wyrok 4 lat pozbawienia wolności.
Zob. m. in. dr. Arkadiusza Nyzio]
@arpulawski @MON_GOV_PL @RepublikaTV @michalrachonopen.icm.edu.pl/items/6b03c88f…
4/4
W sprawie ucieczki sędziego Tomasza Szmydta, na podstawie tego co już wiemy, należy stwierdzić:
1. fakt jego pracy w WSA od 2012 r. i rozstrzyganie w sprawach dotyczących służb specjalnych/poświadczeń bezpieczeństwa czyni z tej ucieczki sprawę szpiegowską,
2. ucieczka nastąpiła prawdopodobnie z „pozycji kraju trzeciego” (mówi się o kierunku tureckim),
3. ucieczka była prawdopodobnie przygotowana, a więc zabezpieczył wcześniej środki łączności i materiały którymi dysponował, które będą wykorzystywane w walce przeciw Polsce i obliczone na walkę wewnętrzną w Polsce (listy, zdjęcia, wiedza o różnych osobach z którymi współpracował lub znał),
4. Niezależnie od pracy Szmydta w WSA od 2012 r. jego uplasowanie w strukturze Ministerstwa Sprawiedliwości a później delegowanie do KRS były tymi okolicznościami, które zbudowały jego pozycję w środowisku politycznym i sędziowskim,
5. Zbudowały ją na tyle – że jeśli założyć że był wówczas źródłem lub nawet kandydatem na OZI białoruskich służb specjalnych – to w polskich realiach politycznych zyskał „ślepotę” służb kontrwywiadowczych, które przez związek z kierownictwem MS i KRS nawet nie zaczęły się nim interesować (pomijam lukę w systemie, który abdykował z procedury sprawdzającej wobec sędziów),
6. Późniejsze przejście Szmydta do „obozu demokratycznego” jest niestety tylko następstwem i konsekwencją jego wcześniejszej pozycji w kręgu Zjednoczonej Prawicy,
7. Skala konfliktu wewnętrznego w Polsce, każe każdej ze stron przyjąć pod swoje skrzydła każdego „skruszonego”, który zdradza prawicę lub liberałów/lewicę (i na odwrót) bez zastanawiania się kim jest ów „skruszony” (w tym wypadku sędzia Szmydt),
8. To z kolei ukazuje podatność naszych elit na kombinacje operacyjne wrogów Polski.
Podsumowanie:
Tak więc porzućcie wszelką nadzieję, że któraś ze stron przyzna się do błędu, usunie lukę kontrwywiadowczą i uzdrowi system bezpieczeństwa państwa. Wszystko jest tylko polityczną bieżączką i plemienną walką.
A przy wódce pozostaje im tylko myśl… że w razie czego jest art. 5 a tak w ogóle gdyby nasi sojusznicy coś złego zauważyli, to by jakoś zaradzili.
Zupełnie tak jak w PRL, o czym powiedział mi kiedyś pewien oficer Zarządu II SG, opisując porażki kontrwywiadowcze: „Spoko, towarzysze, w razie co, Związek Radziecki czuwa”.
W sprawie ucieczki sędziego Tomasza Szmydta, na podstawie tego co już wiemy, należy stwierdzić:
1. fakt jego pracy w WSA od 2012 r. i rozstrzyganie w sprawach dotyczących służb specjalnych/poświadczeń bezpieczeństwa czyni z tej ucieczki sprawę szpiegowską,
2. ucieczka nastąpiła prawdopodobnie z „pozycji kraju trzeciego” (mówi się o kierunku tureckim),
3. ucieczka była prawdopodobnie przygotowana, a więc zabezpieczył wcześniej środki łączności i materiały którymi dysponował, które będą wykorzystywane w walce przeciw Polsce i obliczone na walkę wewnętrzną w Polsce (listy, zdjęcia, wiedza o różnych osobach z którymi współpracował lub znał),
4. Niezależnie od pracy Szmydta w WSA od 2012 r. jego uplasowanie w strukturze Ministerstwa Sprawiedliwości a później delegowanie do KRS były tymi okolicznościami, które zbudowały jego pozycję w środowisku politycznym i sędziowskim,
5. Zbudowały ją na tyle – że jeśli założyć że był wówczas źródłem lub nawet kandydatem na OZI białoruskich służb specjalnych – to w polskich realiach politycznych zyskał „ślepotę” służb kontrwywiadowczych, które przez związek z kierownictwem MS i KRS nawet nie zaczęły się nim interesować (pomijam lukę w systemie, który abdykował z procedury sprawdzającej wobec sędziów),
6. Późniejsze przejście Szmydta do „obozu demokratycznego” jest niestety tylko następstwem i konsekwencją jego wcześniejszej pozycji w kręgu Zjednoczonej Prawicy,
7. Skala konfliktu wewnętrznego w Polsce, każe każdej ze stron przyjąć pod swoje skrzydła każdego „skruszonego”, który zdradza prawicę lub liberałów/lewicę (i na odwrót) bez zastanawiania się kim jest ów „skruszony” (w tym wypadku sędzia Szmydt),
8. To z kolei ukazuje podatność naszych elit na kombinacje operacyjne wrogów Polski.
Podsumowanie:
Tak więc porzućcie wszelką nadzieję, że któraś ze stron przyzna się do błędu, usunie lukę kontrwywiadowczą i uzdrowi system bezpieczeństwa państwa. Wszystko jest tylko polityczną bieżączką i plemienną walką.
A przy wódce pozostaje im tylko myśl… że w razie czego jest art. 5 a tak w ogóle gdyby nasi sojusznicy coś złego zauważyli, to by jakoś zaradzili.
Zupełnie tak jak w PRL, o czym powiedział mi kiedyś pewien oficer Zarządu II SG, opisując porażki kontrwywiadowcze: „Spoko, towarzysze, w razie co, Związek Radziecki czuwa”.
A jak chcecie się dowiedzieć, dlaczego się nie udało i nie uda bo politycy są na pasku towarzystwa w togach to przeczytajcie te dwie książki! Książka red. Pietrygi nowa, bez rozgłosu... wiadomo! Polecam!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
