Het schoonmaken van een rolstoel. Een rolstoel moet 1x per week worden schoongemaakt voor comfortabel gebruik en voor verlengen van de levensduur.
Men neme een lege rolstoel.
Stap 1: Eventuele huisdieren verwijderen.
We beginnen met het stofzuigen. Het kussen, en tussen het kussen en de stoel, zit vaak vol leefgruis - kruimels e.d. Op mijn vorige werk was een vaste klacht vd afd. onderhoud grrrmpff heeft er weer een achterlijke hulp met de stofzuigerstang de celletjes gesloopt. Dít mag NOOIT!
Niet zó, maar zó, met een opzetborsteltje dus. Elke stofzuiger heeft er wel oorspronkelijk zo'n borsteltje bij en als het kwijt is moet je zorgen voor een nieuwe. Anders verzwak je de lucht- of gelcellen in het kussen en als ze stukgaan leidt dat tot (ongemerkt) scheefzitten!
Met een puntstukje (soms de andere kant van het meubelborsteltje, soms een apart opzetstuk, hangt vd stofzuiger af) kun je de moeilijk bereikbare stukken, randen, banden en kleine wieltjes zuigen. Blijf bij de vering en gesmeerde delen ed weg, maar zuig zoveel mogelijk zand/stof>
weg zodat dat niet krast als je verder reinigt. Nu zijn de wielen aan de beurt. Die neem je met een sopje met allesreiniger af. Je verzet hem steeds een klein beetje om rond te kunnen gaan. In de kleine wieltjes ( geldt ook voor andere en douchestoelen) zitten vaak haren>
>niet alleen of zozeer van personen of dieren ( ook) maar vooral vezels van matten, tapijt en kleden. Ook elastiekjes, broodclips ed blijven in de kleine wieltjes zitten blokkeren en vernielen uiteindelijk de wieltjes als ze niet vaak verwijderd worden. Dit helpt daarvoor>
Let wel: geen echte ontstopper met loog oid gebruiken!! Maar deze, op basis van enzymen die je af en toe in afvoeren en doucheputjes giet. Zit er een vaste klont in wieltjes, maakt dit het al losser. Trek de klont uitelkaar met een haaknaald of een tandartshaakje (Ali-X) >
Zijn de wielen schoon, maak je met een vochtig goed uitgewrongen lapje met wat reiniger naar keuze de rest vd stoel schoon, eerst de stoffen delen en daarna de harde. De onderkant van het kussen voor terugplaatsen goed droogmaken, anders komen er barsten in>
Plaats het kussen terug met het ventiel naar voren. De tray maak je schoon met de droogdoek met daarop wat glas- of kunstofreiniger. Optioneel is heel licht sprayen met desinfecterende spray of alcohol (Dettol, Sagrotan, Vibasept). Ik doe dit vooral als er iets heerst. Nu weer>
Norovirus en covid. Deze client is gister naar een drukke kerkdienst geweest dus is een spraytje wel fijn.
Nou, dan kan ie weer voort!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Een lange laatste draad!
Hoe ga je nou als zorgverlener om met patiënten met onvoldoende verklaarde klachten? Het is soms een hele zoektocht, maar in die zoektocht is vaak nog best wat mogelijk! Wat dingen die ik geleerd heb vanuit mijn ervaring als arts/patiënt/hulpverlener:
Het begint altijd bij luisteren en erkenning. Blijf bescheiden, geef eerlijk toe wat je niet weet. Je hoeft als zorgverlener echt niet alles te weten, patiënten hebben vooral moeite met desinteresse en arrogantie.
Normaliseer sombere gevoelens. Rouw bij ziekte is logisch en pathologisch. Je hoeft niet alleen maar positief te zijn. Als iemand somber is, probeer dat gevoel dan de ruimte te geven en poets het niet weg met opbeurende adviezen, tenzij de patiënt juist daar behoefte aan heeft.
Omgaan met uitputting🧵
We zien veel pt met energieproblemen. Velen van hen hebben geleerd door te zetten, terwijl hun lichaam tegensputtert. Lang niet altijd vinden we het ei van Columbus, maar we kijken dan wel waar we nog iets kunnen verbeteren, ook al zijn het maar procenten.
Hoe ga je om met fysieke en cognitieve uitputting? Waar doe je goed aan? Het is een veelgehoorde hulpvraag. En je kunt het nog zo goed weten, maar als je het zelf moet doen, is het toch lastig. Pacen is geen behandeling, maar een manier om er zo goed mogelijk mee om te gaan.
Om niet steeds je grens over te gaan, maar ook te blijven zoeken naar de ruimte die er wel is. Vaak is de 1e stap: rust. En dat is pittig. IETS MOETEN doen om te herstellen is zoveel makkelijker dan NIETS MOGEN DOEN. Het vergt veel mentale kracht, het is topsport zonder beloning.
Draadje! Dankjewel voor al jullie reacties de afgelopen dagen! Ik hoop dat jullie nog niet te moe worden van alle info en draadjes (ik wel🤭) maar ik wil graag nog een onderwerp delen dat heel belangrijk is geweest in mijn eigen proces en ook voor veel patiënten: chronsiche rouw
Chronische rouw, ook wel levend verlies genoemd, is niet de rouw na een overlijden, maar verdriet om rouw die blijft leven, zoals bij een chronische ziekte. Iedere dag en iedere levensfase kan weer nieuwe rouw geven. Het is iedere keer opnieuw afscheid nemen.
Veel mensen krijgen een label ‘depressie’ of iets anders, terwijl er eigenlijk rouw speelt. Rouw is een logisch en niet een pathologisch proces. Dat verschil kennen is essentieel voor de begeleiding. Verdriet, boosheid, het hoort er gewoon bij en mag er ook zijn.
Draadje: Eerder vroeg ik patienten naar positieve en negatieve ervaringen in de zorg. Dat deed ik niet zomaar, maar omdat ik het graag wil hebben over zorgtrauma. De term bestaat nog niet officieel, heb het ooit zelf geïntroduceerd om iets te omschrijven dat wel degelijk bestaat.
Veel van onze patienten hebben nare ervaringen in de zorg, soms zo erg dat we spreken van een zorgtrauma. We kennen ook wel het medische trauma: een trauma na nare gebeurtenissen in de medische setting, zoals sondes bij kinderen, een heftige bevalling of een bijna-doodervaring.
Het zorgtrauma dat wij bedoelen zou daaronder kunnen vallen, maar het gaat hier om een specifieke vorm die niet zo bekend is, maar wel veel voorkomt in de wereld van onvoldoende verklaarde klachten.
🧵 Nog iets meer over mijn eigen verhaal met ME/CVS en POTS. Ik was constant brak, uitgeput en kreeg aanvallen met misselijkheid, trillen, het gevoel dat je krijgt voor flauwvallen. De huisarts vond niks, dus ik hoopte maar dat het over zou gaan als ik ging studeren. Helaas.
Vooral de coschappen waren hels. Ik had wel aanpassingen ivm chronische ziekte, maar het was vreselijk zwaar. Ik sleepte mezelf door de ziekenhuisgangen, hangend tegen de muren en soms tot overgeven toe. Niets aan de hand, gewoon negeren, hadden ze me geleerd. Blijven bewegen!
Ik werkte als arts in een verpleeghuis toen ik uitviel en in bed belandde. Na een paar jaar kon ik voorzichtig vrijwilligerswerk doen bij Slachtofferhulp en nu dus een eigen praktijk. De diagnose POTS (bij ME/CVS) verklaarde voor mij veel, werd pas na 17 jaar klachten gesteld 😔
1/ Reanimaties. Een uitgebreid draadje. Eerst eens, wat is een reanimatie? Reanimatie is die ondersteuning die een persoon nodig heeft als er geen (effectieve) bloedcirculatie meer is. Dat kan borstcompressie en mond-op-mond beademing zijn, tot gespecialiseerde ziekenhuiszorg.
Hoe vaak komt dit voor? Cijfers op basis van nederlandse reanimatie raad @Reanimatieraad (). Ongeveer 300 keer per week, waarvan het grootste deel (70%) in of rond het eigen huis.reanimatieraad.nl
@Reanimatieraad Waardoor komt een reanimatie? Er is een enorme lijst aan mogelijke oorzaken, een aantal hiervan zijn; verstikking of verdrinking, (ernstige)onderkoeling, extreem lage bloeddruk door bijv een grote bloeding of bij sepsis. Een hartritmestoornis, verstoorde glucose- of kaliumbalans