Dit is een perfect voorbeeld van het samenspel van extreemrechts overheidsbeleid en de extreemrechtse spektakelmedia: een leugenachtige oroboros die zijn eigen staart opvreet.
Met dit soort cijfergoochelen van media en regering is het wachten tot er vluchtelingen overlijden.
Wat is volgens de Telegraaf het probleem? Ze wijzen naar de zogenaamde Top-X-lijst, waarop volgens hen 'probleem-asielzoekers' zouden staan. 1 juli van dit jaar zouden daar 1000 namen op staan, vergeleken met 576 namen in begin 2023.
Ofwel: "bijna" verdubbeld
De Top-X-aanpak is een aanpak die op steeds meer vlakken wordt toegepast, zo ook in het vluchtelingenbeleid. Vluchtelingen worden op de lijst geplaatst als ze bij een aantal geweldsincidenten zijn betrokken, of een misdrijf met 'grote impact' hebben gepleegd.
Deze berichtgeving heeft het gewenste effect, zo zie je in de reacties onder het bericht: sidderend van woede schreeuwt extreemrechts om strengere regels en hardere aanpak.
Compleet voor de gek gehouden door het cijfergegoochel van de T, want: de Top-X-lijst is een onzingegeven.
Wie wat weet van misdaadcijfers onder vluchtelingen zal al sceptisch zijn over het bericht in de T, want die houden al jaren gelijke tred met het aantal vluchtelingen. Op dezelfde manier waarop misdaad in Nederland toeneemt naarmate de bevolking toeneemt.
Op 10 november 2023 informeerde toenmalige minister van Justitie en Veiligheid Yesilgöz de Tweede Kamer over haar aanpak 'overlastgevend en crimineel gedrag door asielzoekers.'
Hoe is het beleid onder haar ministerschap veranderd?
Zo zijn er meerdere 'pilots' (uitprobeersels) gestart als het gaat om toezicht. Zo is er veel meer oog voor 'potentieel' overlastgevend gedrag. Met andere woorden: vluchtelingen worden meer in de gaten gehouden, en 'potentieel' overlastgevend gedrag wordt eerder gesignaleerd.
Het is onduidelijk wat het in de praktijk betekent, maar het lijkt erop dat COA strenger controleert, en gedrag eerder bestempelt als 'potentieel' overlastgevend. Vooral de strengheid naar 'potentieel' overlastgevend gedrag klinkt als een uitnodiging voor arbitrair handhaven.
Ook is er steeds meer aandacht voor de zogenaamde 'handhavings- en toezichtslocatie', een plek waar 'overlastgevende' vluchtelingen heen worden gestuurd. Het is aantrekkelijk voor COAs om bepaalde mensen als 'overlastgevend' aan te merken.
Maar wat is nu eigenlijk 'overlast'?
Daarover schreef NRC eerder dit jaar een ontluisterend stuk, waar ook nog vaak uit geciteerd zal worden. Het stuk zelf gaat over de manier waarop Yeslgöz vanaf 2022 alles op alles heeft gezet om een keihard beleid.
Onderdeel van die harde aanpak is juist dat de term 'overlast' niet gedefinieerd is. Vanalles kan worden aangemerkt als 'overlast', waardoor bijvoorbeeld vrijheidsbeperkende maatregelen breed kunnen worden ingezet tegen vluchtelingen.
Dit is overigens de reden waarom de vreemdelingenpolitie niet mee wil werken aan de aanpak: het risico zou te groot zijn dat de aanpak zou leiden tot etnisch profileren. Ook zouden mensen die simpelweg gefrustreerd zijn keihard aangepakt kunnen worden.
Dit was voor het Openbaar Ministerie overigens geen reden om medewerking aan de keiharde aanpak te weigeren. Vanaf 2023 doen zij mee aan het 'lik-op-stuk'-beleid van de minister, waardoor vluchtelingen vaker en sneller worden veroordeeld, soms voor kleine vergrijpen.
Dat harde OM-beleid is feitelijk voortgekomen uit de wil van het Ministerie van J&V om vluchtelingen harder aan te pakken.
Dus worden vluchtelingen veroordeeld voor vergrijpen waarvoor Nederlanders een waarschuwing zouden krijgen. Ofwel, discriminatie.
Die Kees Loef is overigens aangesteld als 'nationaal coördinator overlast' door een nieuwe bekende: huidig premier Dick Schoof. Loef moest gaan hosselen om via irreguliere kanalen voor elkaar te krijgen dat vluchtelingen harder aangepakt zouden worden.
Het is dus geen wonder te noemen dat het aantal namen op de Top-X-lijst is verdubbeld. Als je intensiever gaat controleren en als je mensen voor ieder vergrijp gaat vervolgen, dan ben je zelf die lijst aan het vullen. Zonder dat het gedrag van vluchtelingen veranderd is.
En dat is nog maar te zwijgen over de erbarmelijke omstandigheden. Vluchtelingen worden steeds slechter behandeld: geweld, isolatie, 'sobere' opvang.
Geen wonder dat dit extreme surveillancesysteem je dan een keer ergens op betrapt.
Dus dat is het cijfergegoochel van de Telegraaf: er worden door achterkamertjespolitiek en politieke druk op het OM meer mensen veroordeeld. Die toename aan veroordelingen wordt vervolgens aangegrepen als bewijs dat er nóg hardere aanpak nodig is.
Het is slechts een kwestie van tijd voordat een politicus, van wat voor extreemrechtse partij ook, naar deze cijfers wijst en eist dat er nóg harder wordt opgetreden.
Met als resultaat dat er nóg meer mensen vervolgd worden, wat vervolgens een nóg hardere aanpak rechtvaardigt.
Het is een ecosysteem waar de politicus en de media beiden aan verdienen: de Telegraaf kan haatkliks binnenharken, en extreemrechtse politici kunnen op de golf van haat surfen naar een verkiezingsoverwinning.
Deze haatspiraal kan alleen worden doorbroken als de verantwoordelijke personen ter verantwoording worden geroepen: Loef, Yesilgöz en oud-staatssecretaris Van der Burg moeten voor ambtsmisdrijven worden veroordeeld en al hun beleid moet worden teruggedraaid.
Maar daarvan is geen sprake. Yesilgöz mag partijleider blijven van de VVD, Eric van der Burg mag zelfs worden gevierd als een 'sociaal liberaal' in progressief Nederland. De Telegraaf mag zonder enige kritiek leugens verspreiden.
En dat gebrek aan verantwoordelijkheid zal uiteindelijk dodelijk zijn. Want het kabinet heeft vreemdelingenzaken aan de PVV gegeven, en van die fascisten kan niet verwacht worden dat ze het overheidsgeweld temperen. Dat zal alleen erger worden.
De pluriforme democratie zoals die bestond, met al haar falen, is dood. De media, de ogen en oren van de maatschappij, hebben (met een paar uitzonderingen) de ogen gesloten voor het lijden van vluchtelingen, en hen daarmee vogelvrij verklaard.
Ervoor in de plaats krijgen we autocratie van de ergste soort. De leugen is gratis, en haat betaalt, zowel voor de politiek als de media.
Dit pad leidt maar één kant op: richting concentratiekampen. Eerst voor vluchtelingen, en dan voor de rest.
*Edit: het toevoegen van tekstbeschrijvingen van de citaten liet het draadje crashen. Daarom deze keer geen tekstbeschrijvingen. Hopelijk is het snel weer oké.
Een extreem tam interview met de Volkskrant, dat eerder geschikt lijkt voor het intranet van J&V, mag de nieuwe minister toelichten hoe hij het demonstratierecht verder om zeep gaat helpen.
In grote lijnen ben ik het eens met de strekking van dit artikel: we moeten niet bij de pakken neer gaan zitten. De politiek van de status quo heeft er baat bij om ons te vertellen dat verandering onmogelijk is.
Dat soort 'doomerisme' werkt alleen bevriezend.
Maar fatalisme is niet alleen slecht. Strijden voor verbetering betekent dat je een analyse moet maken van welke strategieën wel en niet werken.
Dat vereist twee erkenningen:
1) dat er altijd íets kunnen doen, maar 2) dat niet álles werkt.
Hoofdschuldig? Ja, zonder twijfel. In zijn werk als staatssecretaris heeft hij de juridische olifantenpaadjes gebaand die zijn opvolgers nu zullen misbruiken.
Zo deporteerde hij derdelanders waarvan hij wist dat ze recht hadden op opvang.
Zijn houding inspireerde meerdere gemeenten om ook derdelanders uit de opvang te zetten. Die mensen werden dus met politiedreiging op straat gezet, terwijl de Raad van State net had bepaald dat ze (in afwachting van Europese rechtspraak) mochten blijven.
Dat is hoe samenlevingen vervallen tot dictatuur: langzaam wordt macht gecentraliseerd, tot de macht plots wordt gegrepen.
Dat is het Rubicon-moment, en als we niets doen is het niet de vraag óf, maar wanneer het plaatsvindt.
🧵Wilders Rubicon
Het Rubicon-moment komt uit de carrière van Julius Caesar. Als veldheer en gouverneur van Cis- en Transalps Gallië (Frankrijk) en als één van de triumvirs was hij al een van de machtigste en rijkste mensen in Rome.
Maar hij was niet almachtig. Hij had nog steeds tegenstanders.
Zijn grootste tegenstander was Pompeius de Grote, óók een triumvir, óók een veldheer en óók rijk. Hij deed er alles aan om te zorgen dat Caesar vervolgd zou worden voor zijn illegale oorlogen in Gallië, om zo een politieke tegenstander uit de weg te ruimen.
Gedurende deze kabinetsformatie is ons staatsrechtelijk apparaat veranderd, zonder dat daar een wetswijziging aan ten grondslag heeft gelegen.
Nederland is feitelijk een hoogste orgaan rijker, en daarmee verliezen we belangrijke waarborgen.
🧵De Grote Raad en Koning Wilders
Hoe werkt ons staatsrecht in theorie?
Nederland is een dualistisch land. Dat betekent dat bestuurders geen zitting hebben in het parlement, maar juist door het parlement worden gecontroleerd.
Daarvoor heeft het parlement allemaal grondwettelijke controlebevoegdheden.
Zo hebben Kamerleden het vergaande recht op inlichtingen van ministers en staatssecretarissen. Kamerleden moeten immers goed geïnformeerd worden willen zij hun controlerende functie uitoefenen.
Dit enkele feit, dat mensen sterven door gebedsgenezers, wordt al niet genoemd in het Volkskrantartikel. Dit is belangrijke informatie om Tom de Wal in internationale context te plaatsen.
Dit wordt niet beter als we het hebben over de precieze smaak van De Wal's 'geloof'.