Thread by @MrJohnBingham

Co łączy polityków PO i SLD, agentkę Stasi i KGB, pewną willę w Warszawie i Moskwę? Zapraszam na wprowadzenie do dłuższego cyklu opowieści o roboczym tytule #PacynkiBerlina. Bo tylko prawda jest ciekawa. Jedziemy:

Róża Luksemburg (ur. 05.03.1871 w Zamościu, zm. 15.01.1919 w Berlinie) była urodzoną i wychowaną w żydowskiej rodzinie w Polsce komunistyczną rewolucjonistką i agitatorką. W 1897 roku otrzymała obywatelstwo niemieckie. Była kolejno członkinią partii Proletariat, Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL), Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), Związku Spartakusa (Spartakusbund) i Komunistycznej Partii Niemiec (KPD).

Dla Róży Luksemburg postulat niepodległości Polski był „utopijny” i miał rzekomo szkodzić całemu ruchowi socjalistycznemu. W PRL komuniści uczynili z Luksemburg świetlaną postać. Była patronką ulic, szkół, zakładów pracy. W ramach dekomunizacji, 13 marca 2018 r., w Zamościu zdemontowano tablicę pamiątkową poświęconą Róży Luksemburg. Natychmiast w obronie rewolucjonistki stanął związany z postkomunistyczną partią Die Linke niemiecki dziennik „Neues Deutschland”. Redakcja zarzuciła rządzącej wówczas w Polsce partii PiS „wandalizm” wypaczający historię.

Po objęciu władzy przez koalicję 13 grudnia pojawił się pomysł przywrócenia tablicy poświęconej Luksemburg w Zamościu. Temat ten poruszyła radna Agnieszka Klimczuk (Koalicja Obywatelska, Inicjatywa Polska). Według niej niemiecka komunistka to „wybitna zamościanka” i „pamięć o niej powinna być w przestrzeni miasta uwidoczniona. Powinniśmy o niej pamiętać. Urodziła się w Zamościu, a o jej osiągnięciach chyba nie trzeba długo mówić”. Pod koniec sierpnia 2024 r. wiceprezydent miasta Marta Pfeifer poinformowała, że w mieście gościli przedstawiciele Fundacji Róży Luksemburg. Efektem tej wizyty miało być zorganizowanie jesienią tego roku konferencji, a następnie umieszczenie tablicy na jednej z prywatnych kamienic.

Fundacja Róży Luksemburg na rzecz Analiz Społecznych i Edukacji Politycznej (Rosa-Luxemburg-Stiftung Gesellschaftsanalyse und politische Bildung) jest niemiecką fundacją partyjną Partii Die Linke, spadkobierczyni Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec (SED) z NRD. Fundacja powstała w 1990 r. w Berlinie. Jej działalność ma wymiar globalny. Obecnie fundacja posiada 27 biur na całym świecie. Według raportów z jej działalności za 2023 r. 48,99% środków fundacji pochodzi z Federalnego Ministerstwa Współpracy Gospodarczej i Rozwoju RFN, 20,24% z Federalnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Ojczyzny RFN a 18,31% z Federalnego Ministerstwa Oświaty i Badań Naukowych RFN.

Oficjalnie fundacja ma stanowić „forum dialogu w Republice Federalnej Niemiec i na arenie międzynarodowej pomiędzy lewicowymi siłami socjalistycznymi, ruchami i organizacjami społecznymi, lewicowymi intelektualistami i organizacjami pozarządowymi”. Deklarowane cele fundacji to „walka z prawicą (Kampf gegen Rechts) i o różnorodne społeczeństwo” (sic!), „walka o sprawiedliwość klimatyczną i zmianę systemu społeczno-ekologicznego”, walka o prawa socjalne, wspieranie związków zawodowych, analizowanie i diagnozowanie strategii dla „sił lewicowych”, a także wspieranie „polityki pokoju”

W praktyce fundacja realizuje geopolityczną agendę rządu niemieckiego l, a część jej personelu wywodzi się z organów bezpieczeństwa NRD, ma też powiązania z Federacją Rosyjską. Fundacja sprzeciwiała się np. szczelinowaniu hydraulicznemu gazu z łupków w USA, wspierała działania przeciwko budowie rurociągu KeystoneXL i politykę Nowego Zielonego Ładu. Rozpoczynamy zatem przegląd kadr i działań tej fundacji zarówno w Polsce jak i na świecie. Na początek Moskwa, potem Polska.

W dniu 1 marca 2016 r. kierownictwo moskiewskiego biura fundacji objęła Kerstin Kaiser z d. Henschke (ur. 16 lipca 1960 r. w Stralsundzie). W latach 1979-1984 studiowała literaturę i filologię rosyjską na Państwowym Uniwersytecie w Leningradzie. W trakcie studiów podjęła współpracę ze Stasi. Jako IM (Inoffizieller Mitarbeiter) „Katrin” szpiegowała swoich kolegów, potępiając ich m.in. za noszenie „nieczystych dżinsów” i słuchanie zachodnich stacji radiowych. Zobowiązanie do współpracy podpisała 3 kwietnia 1979 r. Sporządzała charakterystyki zagranicznych studentów oraz osób z jej środowiska w Halle. Według Pełnomocnika Federalnego do spraw Materiałów Państwowej Służby Bezpieczeństwa NRD informacje uzyskane przez „Katrin” dotyczące studentów spoza NRD były przekazywane do KGB.

Według protokołu niezależnej komisji eksperckiej do spraw przesłuchań członków parlamentu kraju związkowego Brandenburgii zachowało się 27 notatek ze spotkań Kaiser z jej oficerem prowadzącym, 8 meldunków sporządzonych na podstawie ustnych informacji, jeden odręczny raport i 23 transkrypcje taśm. Opisano, że z wielkim entuzjazmem wykonywała zadania szpiegowskie i na każdym spotkaniu dyktowała swojemu oficerowi prowadzącemu kilka osobistych uwag. Na początku 1983 r. Stasi straciło zainteresowanie Kerstin Kaiser, ta jednak nie chciała zrezygnować ze współpracy.

Kaiser była członkiem niemiecko-rosyjskiego forum dyskusyjnego „Dialog Petersburski”, a w 2022 r. była jednym z siedmiu członków, którzy wypowiadali się przeciwko jego rozwiązaniu. „Dialog Petersburski” to platforma spotkań rządów, instytucji gospodarczych, kultury i organizacji pozarządowych z Niemiec i Rosji, która została powołana w 2001 r. przez ówczesnego kanclerza Gerharda Schrödera i prezydenta Władimira Putina.

Kiedy w 2022 roku zamknięto biuro w Moskwie w związku z rosyjską agresją na Ukrainę, Kaiser wróciła do Niemiec. Startowała w wyborach samorządowych z ramienia Die Linke w Brandenburgii 9 czerwca 2024 roku i została wybrana do rady miasta Strausberg oraz rady powiatu Märkisch-Oderland. Obecnie Kaiser bierze aktywny udział w działalności fundacji Róży Luksmburg. Przykładowo 17 stycznia 2023 r. Kaiser wzięła udział w dyskusji na temat wojny na Ukrainie w Parlamencie Kraju Związkowego Brandenburgii. Podczas dyskusji stwierdzono, że tej wojny nie da się wygrać na polu bitwy, przestrzegano przed przyzwyczajaniem się do eskalacji wojny, w ramach której początkowo wysyłane będą wyłącznie hełmy, potem karabiny maszynowe, potem czołgi bojowe, itd.

Przy ulicy Płatniczej 55 w Warszawie, w uroczym, dobrze bronionym przez dostępem z zewnątrz domku, mieści się siedziba polskiego biura Fundacji Róży Luksemburg. Jej polskimi kadrami i zasobami zajmę się w kolejnym odcinku. Do zobaczenia.