Thread by @radboudspruit

1/- Ik lees weer overal dat statushouders lang in een uitkering zitten en ik denk dat het klopt.
Maar de reden wordt niet genoemd. Opiniemakers laten je met een gevoel achter dat het vooral aan de luie, kansarme vluchteling ligt, maar mijn ervaring is precies tegenovergesteld.

2/- Het ligt aan ons en ik zal dat uitleggen.
Mijn kennis haal ik uit het feit dat ik een aantal Syrische vluchtelingen vanaf de noodopvang uit persoonlijke interesse jarenlang intensief ben gaan volgen.

Een vluchteling komt meestal uit een dictatoriaal regime en begrijpt >>

3/->> helemaal niets van onze westerse cultuur en samenleving. Als hij in ons land aankomt wordt elk initiatief dat hij wil nemen de kop in gedrukt.
De bedoeling is dat je niets doet, niets leert en vooral wacht of je aanvraag tot asiel gehonoreerd wordt. Heel ongezond voor >>

4/->>een mens.
Dat wachten op de asielstatus duurt maanden. Daarna verandert er niets behalve dat je een tijdelijke verblijfsvergunning hebt. Je hebt (nog steeds) bed, bad, brood in een AZC , je zou mogen werken maar dat beseffen er heel weinig en als je werkt moet je dat >>

5/>> inkomen wel grotendeels weer inleveren.
Ik vind dat begrijpelijk maar mijn Syrische vrienden begrepen daar natuurlijk niets van. Het werd hen niet uitgelegd dus waarom zou je werken als je er niets voor krijgt?

Vluchtelingen zijn bang iets fout te doen dus ze stellen >>

6/>>zich heel afhankelijk op.
Wat ze te horen krijgen is dat ze moeten wachten op huisvesting. Als een woning beschikbaar komt wordt er een uitkering voor hen geregeld (velen denken trouwens dat elke Nederlander zo’n uitkering krijgt en dat woningen voor het oprapen liggen).

7/- Niets doen wordt voor velen de meest veilige manier om geen fouten te maken.

Wanneer die zelfstandige woonplek er eindelijk is en je huur kan betalen via de automatisch geregelde uitkering word je na een tijd uitgenodigd voor een gesprek om je te begeleiden naar werk. Dit >>

8/>> doet elke gemeente op zijn eigen manier.
Ik ging een aantal keer mee naar deze gesprekken als een soort tolk. Dat was best belangrijk want om de een of andere reden kunnen veel ambtenaren en hulpverleners geen Jip en Janneke taal.
Daarbij begrepen de vluchtelingen >>

9/>> maar de helft van wat er verteld werd. Soms was er een echte tolk en luisterde ik alleen maar mee en kwam later met hen op het gesprek terug.
Ik was geschokt. Gesprekken waren vriendelijk (met steeds weer een ander contactpersoon) maar nergens werd hun goed duidelijk >>

10/>> gemaakt dat je MOET werken. Sollicitatieplicht is er alleen in woorden. Op geen enkele manier werd gecheckt of dat gebeurde.

Vergeet niet dat mensen op dat moment al één à twee jaar in de wachtstand waren gezet.
De eigenwaarde zijn vluchtelingen dan al voor een groot >>

11/>> gedeelte verloren doordat ze overal als zielige afhankelijke mensen worden behandeld. Zelf initiatief nemen wordt kapot gemaakt.

Werk vinden moet je dus eigenlijk gewoon zelf gaan uitzoeken. Doe je dat niet dan heb je gewoon je inkomen via de uitkering.

12/- Ik vraag me altijd af hoe ik dat zou doen als ik een taal (nog) niet goed spreek en de nieuwe samenleving niet begrijp. Waarschijnlijk hetzelfde.

Toen ik een bevriende vluchteling met al 3 jaar een uitkering administratief hielp met de verhuizing naar een andere gemeente >>

13/>> kreeg ik een hele strenge ambtenaar aan de lijn.
Ze zouden hem hard aanpakken met werk zoeken. ‘Goed zo,’ zei ik. ‘Dat moet ook maar leg hem dat ook goed uit en stel eisen als bijvoorbeeld een sollicitatieplicht. Kort hem desnoods op zijn uitkering zodat hij het >>

14/>> gaat voelen.’
Ik was geschokt dat hij ook bij deze “strenge” gemeente pas na lange tijd een vrijblijvend gesprek kreeg.
Hij hoefde net als bij andere gemeenten nooit te solliciteren. En kwam zoals ik later ontdekte zonder het te weten in het “hopeloze gevallen” mapje.

15/- Het lukte me dat hij met behoud van uitkering als ZZP-er mocht beginnen. Ik had weer eens een gesprek aangevraagd en ging als “tolk” mee.
Ik vertaalde wat de ambtenaar vertelde in eenvoudige korte Nederlandse zinnen.
Met hulp van NLse vrienden werd dat ZZP traject een >>

16/>> succes. De betreffende ambtenaar die hem ook zou begeleiden heeft nooit meer iets van zich laten horen.
Toen er genoeg inkomen kwam heeft mijn Syrische viend (die statushouder was) zelf de uitkering gestopt. De aangekondigde verrekening met de uitkering kwam er niet, maar>>

17/>> dat was weer heel fijn, anders was iets op te starten heel moeilijk geweest.

Wanneer wij vluchtelingen uit andere culturen opvangen dan moeten we anders in hen investeren dan we nu doen. Neem mensen heel serieus en stel op een humane manier eisen net zoals de overheid >>

18/>> eisen aan Nederlanders stelt.
De eigenwaarde blijft behouden en ik weet zeker dat een groot gedeelte na een paar jaar volwaardig mee kan draaien. Ik ben nog nooit een vluchteling/migrant tegengekomen die het raar vindt dat hij voor zijn eigen levensonderhoud moet werken.

19/19
Oh ja die zogenaamde cultuurverschillen zijn veel kleiner dan we denken. Het gaat om gewoontes en voor de rest zijn het mensen die opvallend veel op ons lijken.