1/- Is Syrië veilig en gaan Syriërs in Nederland op vakantie naar Syrië?

Een draadje.

“Hoe gaat het met je familie in Syrië en is het nog oorlog?” is een vraag die ik al jaren stel aan mijn vrienden.
Het klopt dat de oorlog in een groot gedeelte van het land gestopt is. 2/- Maar de infrastructuur is daardoor totaal kapot (als je 1 uur stroom ontvangt, heb je de volgende 6 uur niets en dat is ook zo voor water en internet).
Verder is het land economisch ingestort. De Syrische munt de “Lire” is niets meer waard waardoor de middenklasse arm is >>

1/- Ik lees weer overal dat statushouders lang in een uitkering zitten en ik denk dat het klopt.
Maar de reden wordt niet genoemd. Opiniemakers laten je met een gevoel achter dat het vooral aan de luie, kansarme vluchteling ligt, maar mijn ervaring is precies tegenovergesteld. 2/- Het ligt aan ons en ik zal dat uitleggen.
Mijn kennis haal ik uit het feit dat ik een aantal Syrische vluchtelingen vanaf de noodopvang uit persoonlijke interesse jarenlang intensief ben gaan volgen.

Een vluchteling komt meestal uit een dictatoriaal regime en begrijpt >>

Draadje voor het slapen gaan.
1/- Ik was 12 jaar.
In onze woonwijk zag ik een wilde achtervolging van een politieauto en een Daf 44. Achter het stuur van de Daf zat een jongen die ik alleen van gezicht kende.
Hij was een paar jaar ouder dan ik.
De politie reed de auto klem >> 2/- >>en sleurde hem achter het stuur vandaan.
Het maakte grote indruk op mij. Ik zou zoiets ook willen durven.
Van wie was die auto, hoe legt hij dat straks thuis uit en welke straf krijgt hij?
Vragen die mij lang bleven achtervolgen.

1/- Misschien is wel het belangrijkste uitvaartritueel dat we elkaar condoleren. Als je het woord niet uit je strot krijgt zeg dan iets anders maar niets zeggen is geen optie. Zelfs ik, die al duizenden keren gecondoleerd heeft kan daarmee worstelen. Een draadje in de herhaling. 2/- Toen ik net met mijn werk als kistenmaker begon kon ik er niet van leven en deed ik er andere klussen naast. Een ervan was verhuizingen, het liefst een beetje van aparte mensen die ver weg gingen wonen. Ik had een grootrijbewijs en kon de grootste vrachtwagens huren.

Helden van de straat.
1/- Mijn stoep bij de werkplaats lag open voor een nieuwe stroomkabel. Toen de stratenmaker kwam om de oude klinkers weer in te leggen, viel me meteen op hoe strak hij dat deed maar nog meer hoe opvallend zijn leeftijd was.
Na een compliment over zijn ... 2/- ... werk te hebben gegeven, vroeg ik hem hoe oud hij eigenlijk was. Hij begon te glimlachen. ‘Voorbij de 67,’ zei hij met een Drents accent. En hij begon te vertellen:
Naarmate zijn pensioen dichterbij kwam werd hij steeds nerveuzer. Op de dag dat ...

1/ Wat als niemand de uitvaart van een familielid kan of wil betalen?
Een korte uitleg hoe dat in NL juridisch werkt:

Wanneer iemand overleden is moet er één iemand de verantwoording nemen voor de uitvoer van de uitvaart. Normaal gesproken is dat iemand van de directe ... 2/ ...familie maar in principe mag iedereen die taak op zich nemen. Deze persoon belt een uitvaartondernemer en geeft een opdracht om de uitvaart te verzorgen. Juridisch is deze persoon de ‘opdrachtgever’.

Deze opdrachtgever is verantwoordelijk voor de betaling.

1/ Het verhaal achter de foto.
Vorig jaar werd ik door een vrouw gebeld of ik een hele rechttoe rechtaan kist wilde maken voor haar man. Hij lag in een verpleeghuis en zou een dezer jaren overlijden. Ze wilde de tijd hebben om de kist te beschilderen. Ik maakte de kist en ... 2/...bezorgde hem thuis. We hadden een lang en mooi gesprek. De oude vrouw maakte indruk op mij.
Laatst belde ze mij weer. Haar man was toch nog vrij onverwachts overleden. Ze had op internet mijn oude Mercedes gezien en vroeg of ik en de auto a la minuut inzetbaar waren.

1/ Tante Jo deel 3 “De Opgraving”
vervolg draadje (van 22 mei)

Op de dag van de opgraving zaten we al vroeg in de auto naar Franeker. Het was bewolkt.
Zowel mijn tante als ik waren een beetje gespannen. Zouden we vandaag echt bij het openen van het graf van haar moeder en ... 2/ ...zusje aanwezig kunnen zijn? Ik vertrouwde op de empathische kracht van mijn tante. Een vrouw waar iedereen sympathie voor had.
Hoe dichter we bij Franeker kwamen, hoe donkerder de lucht werd. Op een half uur afstand, kwam de regen zelfs met bakken uit de lucht.

1/ Mijn oude Tante Jo was het eerste familielid die 23 jaar geleden in mijn werkplaats kwam kijken hoe dat nou zat met die grafkisten die ik daar maakte. Ze vond het geweldig en wilde er zelfs meteen al één bestellen ‘voor later’. Maar eigenlijk had ze ook een andere vraag. 2/ ‘Nu jij dit werk doet durf ik het je wel te vragen, Radboud. Wil jij het graf van mijn moeder in Franeker opknappen? Ik ben er zo lang niet meer geweest en ik heb opa destijds beloofd voor het graf te zorgen.’
‘Natuurlijk zei ik. Maar hoe zit dat dan? Ik wist niet eens ....

Nooit vergeten te condoleren.

1/ Toen ik net met mijn werk als kistenmaker begon kon ik er niet van leven en deed ik er andere klussen naast. Een ervan was verhuizingen, het liefst een beetje van aparte mensen die ver weg gingen wonen. Ik had een grootrijbewijs en > 2/ < kon de grootste vrachtwagens huren. Zo kwam er ook een verhuizing op mijn pad van een stel dat een Chateau kocht in Frankrijk met 120 ha grond. ‘s Ochtends heel vroeg laadden ik en mijn neef, die mij dan vaak hielp, de spullen in om ‘s avonds ergens >

1/- Een vervolg van mijn draadje van 27 november waarbij de kist niet in de crematieoven paste.

Ik nam de gebruikte Coconkist vanuit België weer mee terug naar Utrecht, plaatste hem met een doek er overheen op de vliering van mijn werkplaats en dacht, we zien wel! 2/ Een paar maanden later werd ik door een vrouw gebeld. ‘Ik heb misschien een rare vraag maar ik heb een kist nodig voor mijzelf. Zou ik langs mogen komen om daar over te praten?’
Dat is een hele vertrouwde vraag voor mij. Dus ik antwoorde dat dat natuurlijk kon.

Draadje 1/-
Ooit informeerde een Belg via de mail naar mijn Petronella kist. De man was ziek en wist dat hij spoedig zou sterven. Er volgde een vriendelijke emailwisseling waarin hij aangaf gecremeerd te willen worden en dat de Petronella de laatste plek zou zijn ~ 2/- waarin hij zou liggen.
Vervolgens hoorde ik niets meer. Tot opeens zijn zoon mij benaderde; zijn vaders dagen waren geteld, hij vond de Petronella nog steeds mooi maar was gaan fantaseren over een andere kist van mij de Cocon.

1/- Mensen worstelen regelmatig met het feit of ze een graf van een familielid moeten verlengen dat ze eigenlijk niet meer bezoeken. Niet verlengen voelt verkeerd naar degene die er begraven ligt. Het lijkt dan alsof die persoon er niet meer toe doet en dat is niet zo. 2/- Maar verlengen kost vaak duizenden euro’s die er niet zijn of misschien veel beter gebruikt kunnen worden.
Wat mensen niet weten is dat je iemand ook kan laten opgraven. De stoffelijke resten (zo heet het wanneer iemand eerst 10 jaar voor de wet een ‘lijk’ is geweest) >

1/- Ik zit vandaag buiten bij mijn werkplaats koffie te drinken en een oude vrouw, ik denk uit het dak en thuislozencircuit loopt langzaam langs. We groeten elkaar. ‘Heeft u een fijne dag gehad?’, vraagt ze. Ik glimlach en zeg, ‘Ja, dank u wel. Ik heb gewerkt’. 2/- ‘Oh, wat voor werk doet u?’. ‘Dat raadt u nooit,’ zeg ik. ‘Misschien iets met hout?’, en ze kijkt naar het zaagsel op mijn broek. ‘Klopt! Maar wat?’, vraag ik. De vrouw denkt even na en zegt, ‘Totempalen’. Ik lach, ‘Nee, grafkisten’. Ze schrikt, ‘Wat?!’

Een nieuw woord.
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet even aan mijn ouders denk die lang geleden zijn overleden. Hen echt missen doe ik niet meer. Op hun sterfdag wensen mensen mij soms sterkte. Dat is heel aardig, alleen niet nodig - ik vind het juist fijn om aan mijn ouders te denken - maar dat mensen er aan denken is fijn.
Wanneer iemand is overleden zeg je “gecondoleerd”, als iemand jarig is, “gefeliciteerd” maar wanneer het de sterfdag of de verjaardag van een overledene is

“Misschien heb ik een rare vraag, maar…”, is wat mensen vaak zeggen wanneer zij mij als grafkistenmaker bellen. Zo ook ooit de moeder van een 5 jaar oud jongetje Ik was op het moment dat de moeder belde bezig met de kist voor haar zoontje. “Rare vragen bestaan niet,” zei ik, zoals ik altijd antwoord wanneer mensen dat zeggen. Ze vertelde mij dat ze altijd heel open was geweest tegen haar zoontje, ook toen hij ongeneeslijk ziek was en hij zou gaan overlijden. Het jongetje was nieuwsgierig naar wat er zou gaan gebeuren.

Ik heb weer een kaartje van iemand. De tekst begrijp ik want het is iets over mijn vader dat ik heel soms vertel aan mensen. Maar de afzender kan ik niet lezen. Welke naam zie je hier in? Het kaartje heeft een geschreven gedichtje en gewoon een tekst naar mij . Is dit een man of vrouw . Alle genoemde namen zegt mij nog niets . Er staat wel een punt onder de krabbel van dd vorige foto