Thread by @ferminadas85

«Το αίμα δεν έχει σημασία, η καρδιά έχει.
Η αγάπη αρκεί»

Η Κατερίνα Αθανασιάδου γνώρισε τη Μαρία τυχαία πριν από έντεκα χρόνια στο πλατύσκαλο μιας πολυκατοικίας της Κυψέλης.

Η μία ήταν στα 60,
η άλλη μόλις 7 ημερών.

Την είχε στο μάρσιπο
η Σάντρα,η μαμά της,
η οποία ηταν μετανάστρια από την Γκάνα που εργαζόταν
ως καθαρίστρια κι ετοιμαζόταν να βγει
για δουλειά.

«Πού πας;», τη ρώτησε
η κ. Αθανασιάδου με το θάρρος της γειτόνισσας που είναι παραπάνω
από γειτόνισσα.

Εκείνη της είχε βρει αυτό το μικρό διαμέρισμα να μείνει, εκείνη της το είχε εξοπλίσει, όπως έκανε για πολλές γυναίκες μετανάστριες που εκείνη την εποχή συνέρρεαν στη γειτονιά.
Είχε μάλιστα ανοίξει έναν χώρο βοήθειας
για όλους αυτούς τους ανθρώπους

νοικιάζοντας το υπόγειο της πολυκατοικίας.
Μαγείρευε,έκανε μαθήματα και λειτουργούσε και παιδότοπο για τους εργαζόμενους γονείς. Γιαγιά της Κυψέλης
την έλεγαν.

«”Πού πας με το μπεμπέ στην πλάτη;”, ξαναρωτάω τη Σάντρα.
“Στο Κολωνάκι να δουλέψω”,
λέει στα αγγλικά.
“Ελα, ρε Σάντρα”,
της λέω,
“φέρ’ το να το κρατήσω μέχρι να γυρίσεις”.
“Yes, mum;”, ρωτάει. “Yes, mum”, της λέω.

Παίρνω το μωρό και το ακουμπάω στο κρεβάτι μου.Το κοιτάω και παθαίνω κοκομπλόκο, που λέει και η Μαρία». Αμέσως παίρνει στο τηλέφωνο τον γιο της, τον Θάνο, στα 30 του τότε.

«Ελα, είναι επείγον»,
του λέει.
«Ο Θάνος δεν ήθελε παιδιά,είχε τα σκυλιά του, την ορειβασία του.
Εμένα όλες οι φίλες μου είχαν γίνει γιαγιάδες και εγώ κάθε βράδυ που γυρνούσα σπίτι μόνη μου πάθαινα μελαγχολία. Από όλη αυτή τη βαβούρα του υπογείου έμενα στη σιωπή».

Οταν ο Θάνος έφθασε,
η μητέρα του άρχισε να του εξηγεί.
«”Θάνο”, του λέω, “εμένα μου έχει χτυπήσει το βιολογικό μου ρολόι, θέλω πάρα πολύ να γίνω γιαγιά.
Τι λες,να ζητήσω στη Σάντρα να μείνουν μαζί μου και να γίνω λευκή γιαγιά αυτού του παιδιού;”».

Ηθελε πρώτα από όλους να πάρει τη δική του ευχή, αλλά και να του πάρει μια υπόσχεση.
«”Αν δεχθεί η μητέρα της, να ξέρεις ότι θα το μεγαλώσω όπως εσένα. Δεν θα είναι λιγότερο παιδί μου.

Καταλαβαίνεις ότι αν πάθω κάτι, δεν θέλω
να μείνει εκτεθειμένη.
Θα είσαι από πίσω;”.
“Φυσικά”, μου λέει,
“σ’ το υπόσχομαι”».

Οταν το βράδυ επέστρεψε η Σάντρα
από τη δουλειά,
την έβαλε κάτω
και της μίλησε.

«Δεν θέλω να σου πάρω το παιδί, της είπα.
Εσύ είσαι η μητέρα του.
Θέλω απλώς να το μεγαλώσω. Ελα να μείνουμε όλοι μαζί εδώ».

Η Σάντρα δέχθηκε συγκινημένη. Μέχρι
και σήμερα μένουν
και οι τρεις μαζί.
«Μαμά» τη φωνάζει
η Σάντρα, «γιαγιά»
η Μαρία.

Πηγή: Λίνα Γιάνναρου / Καθημερινή
📸 ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΛΙΑΣ

Via ROSA