Ξένη κυρία,
περαστική από τον τόπο μας,

μου εμπιστεύτηκε μία
περίεργη κάπως, παρατήρησή της.

''Οι Έλληνες, μου είπε,
δεν ξέρετε να κρυώνετε.

Δεν σαν αδικώ γι' αυτό,
γιατί το θαυμάσιο κλίμα σας

δεν σας δίνει συχνά ευκαιρίες
να μάθετε να κρυώνετε. Το γεγονός είναι ότι
άντρες και γυναίκες κρυώνετε
πολύ άσχημα. ''

''Βρίσκετε ότι κρυώνουν άσχημα;''

''Απαίσια κύριε.
Το κρύο τούς κάνει κωμικούς.

Στο βάδισμά τους, στη στάση τους,
έχουν κάτι φοβισμένο,

θλιβερά κακόμοιρο,
σαν να τους οδηγούν στο ικρίωμα.

Anwar Zitou ✍️

Για την ιστορία.

Σαν σήμερα, στις 14 Δεκεμβρίου του 1976, πέφτει νεκρός στο Φάληρο ο αρχιβασανιστής της χούντας Ευάγγελος Μάλλιος, από τις σφαίρες «ενός ψηλού και μιας κοπέλας», όπως φωνάζει λίγο προτού ξεψυχήσει,
οι οποίοι ανήκουν στη νεοσύστατη «17 Νοέμβρη».


Είναι μόλις η δεύτερη επίθεση της διαβόητης οργάνωσης και χειροκροτείται από ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, (κυρίως από αυτούς που δεν κοιμόντουσαν με τα παράθυρα ανοιχτά, που βασανίστηκαν, που έχασαν συγγενείς, που δεν ήταν γενικά νοικοκυραίοι)

Έτσι μοιάζει ένας βασιλιάς στις τελευταίες στιγμές της ζωής του
Η σκηνή απαθανατίστηκε από τον φωτογράφο
Larry Pannell,ο οποίος κυκλοφόρησε αυτή τη συγκλονιστική φωτογραφία το 2018.
"Τον βρήκαμε ξαπλωμένο στο γρασίδι, εξουθενωμένο κι ανίκανο να κινηθεί. Δεν ήμασταν περισσότερο από ένα μέτρο μακριά του καθώς πέθανε στη σκιά ενός δέντρου.Πέφτοντας
η κάμερά μου,κοιτάξαμε
ο ένας τον άλλο, κλείνοντας τα μάτια μας για αυτό.Φαινόταν σαν να τελείωνε μια εποχή,
ήθελα απλώς να ξέρει ότι δεν θα πέθαινε μόνος του καθώς πάσχιζε να αναπνεύσει

(…) πάνω που μάθαμε να περπατάμε, οι φοιτητές, που μπαφιάσανε να κολυμπάνε τόσα χρόνια μέσα στη μαλακία που λεγότανε πολιτική γραμμή των αντιστασιακών οργάνων και των πολιτικών κομμάτων, γράψανε στα νεανικά τους αρχίδια όλα τα κόμματα, επαναστατικά και μη, και σενιάρουνε μια "τρελή" ιστορία που έκανε όλες τις αυθεντίες – εξουσίες, μπάτσους και καθοδηγητάδες – να χεστούμε απάνω μας. Κατέλαβαν το Πολυτεχνείο,κλείστηκαν μέσα κι έριξαν το σύνθημα «Λευτεριά ή Θάνατος».

Ξεκίνησα τη Λωξάντρα
σαν ατζαμής,στα γηρατειά μου,και δεν ήξερα πώς
ν' αρχίσω.

Έπιασα τη Λωξάντρα
απ' τη μέση και
την έβγαλα γριά στην πρώτη σελίδα.
Έτσι έγινε η Λωξάντρα.

Πριν από αυτό,η ζωή μου
ήταν γεμάτη βιοπάλη.

Όταν εργάζεσαι δεκαέξι
και δεκαοκτώ ώρες το εικοσιτετράωρο, όταν έχεις δύο παιδιά να μεγαλώσεις
και μια μητέρα γριά,

δε σου μένει καιρός ανάσα να πάρεις,
να θυμηθείς αν υπάρχεις -
τί να γράψω..

Εγώ τώρα αποχαιρετάω
τα χρόνια που έφυγαν.

Ξέρεις πόσο γρήγορα
φεύγει ο χρόνος όταν γερνάς
και πώς φαίνεται;

«Το αίμα δεν έχει σημασία, η καρδιά έχει.
Η αγάπη αρκεί»

Η Κατερίνα Αθανασιάδου γνώρισε τη Μαρία τυχαία πριν από έντεκα χρόνια στο πλατύσκαλο μιας πολυκατοικίας της Κυψέλης.

Η μία ήταν στα 60,
η άλλη μόλις 7 ημερών.
Την είχε στο μάρσιπο
η Σάντρα,η μαμά της,
η οποία ηταν μετανάστρια από την Γκάνα που εργαζόταν
ως καθαρίστρια κι ετοιμαζόταν να βγει
για δουλειά.

«Πού πας;», τη ρώτησε
η κ. Αθανασιάδου με το θάρρος της γειτόνισσας που είναι παραπάνω
από γειτόνισσα.

Όταν ο Χαρούκι Μουρακάμι,ο πιό σημαντικός σύγχρονος Ιάπωνας συγγραφέας,
πήγε με τα χίλια ζόρια να παραλάβει το λογοτεχνικό βραβείο Ιερουσαλήμ
το 2009..

Το κείμενο που ακολουθεί, αποτελεί την ομιλία αποδοχής του βραβείου μπροστά στο ισραηλινό κοινό : ''...Ήλθα σήμερα στην Ιερουσαλήμ ως συγγραφέας,δηλαδή ως επαγγελματίας αφηγητής ψεμάτων.
Σήμερα, όμως, δεν προτίθεμαι να πω ψέματα.
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο ειλικρινής μπορώ.
Υπάρχουν κάποιες ημέρες τον χρόνο που λέω την αλήθεια, και σήμερα είναι μία απ΄ αυτές.

"Το να είσαι στρατιώτης σημαίνει να είσαι μηχανή και το να είσαι μηχανή είναι εξευτελιστικό
για τον άνθρωπο:το να διατάξεις είναι κακό,
το να υπακούς είναι χειρότερο.Στρατιώτης
από εδώ ή στρατιώτης
από εκεί,εδώ είναι δύο μηχανές που είναι η ίδια μηχανή, γιατί και οι δύο εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό:σκοτώνουν για να στηρίξουν στην κυβέρνηση έναν ληστή που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της καπιταλιστικής τάξης.

Το κύριο καθήκον του στρατιώτη: υπακοή στους ανωτέρους του.
Στους ανωτέρους σου!

Christina Mauropoulou ✍️

"Άκου, αν συνεχίσεις να διαδίδεις ψέματα για το Ισραήλ, θα είσαι
ο επόμενος που θα κυνηγήσουμε, και θα μετατρέψουμε την οικογένεια σου σε [...]
Αυτή είναι η τελευταία προειδοποίηση"...
Αυτό είναι το μήνυμα που έλαβε στο Whatsapp, ο δημοσιογράφος Hassan Hamad, που συνοδεύτηκε από τηλεφωνήματα από αξιωματικό του IDF
(Israel Death Forces) που τον διέταζε να σταματήσει να παίρνει βίντεο και να καταγράφει τα εγκλήματα στη Γάζα. Συνέχισε.

29 Σεπτεμβρίου 1879, Μασσαλία:
Γεννήθηκε ο αναρχικός
ALEXANDRE MARIUS JACOB

"Κυριοι,
Τώρα ξέρετε ποιος είμαι: ένας επαναστάτης που ζει από τα έσοδα των κλοπών του. Έβαλα φωτιά σε πολλά ξενοδοχεία και υπερασπίστηκα την ελευθερία μου ενάντια στην επιθετικότητα των παραγόντων της εξουσίας. Έχω αποκαλύψει όλη μου την ύπαρξη αγώνα και την υποβάλλω ως πρόβλημα στη νοημοσύνη σας.
Μη αναγνωρίζοντας το δικαίωμα κανενός να με κρίνει, δεν ζητώ ούτε συγχώρεση ούτε επιείκεια.

Για μένα η πιο συνταρακτική εικόνα
του καλοκαιριού που φεύγει είναι αυτή:
Οι τελευταίοι ιθαγενείς Marubo του Αμαζονίου, αφού εθίστηκαν στο διαδίκτυο μέσω του προγράμματος Starlink
του Elon Musk, δηλώνουν: «Πάρτε ότι θέλετε αλλά μην μας πάρετε το Ίντερνετ, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Ίντερνετ..»
Τα νέα παιδιά δεν φτιάχνουν πια χάντρες από κελύφη σαλιγκαριών ούτε παραδοσιακές βαφές για το δέρμα τους. Βλέπουν πορνό και παίζουν βίαια βιντεοπαιχνίδια.

Γεννήθηκα στο Μεταξουργείο,το 1943,
σε μια αυλή που ζούσανε
τρεις οικογένειες,

άρρωστες κι οι τρείς
από την ασθένεια της Κατοχής,
τη φυματίωση.

Ζούσαμε σ' ένα δωμάτιο τέσσερα επί τέσσερα.
Δεν είχαμε ανέσεις.

Η μητέρα μου ήταν άρρωστη
από φυματίωση. Θα ήταν 16 χρονών όταν
με είχε.

Σήμερα μου λέει ότι
από μικρή φαινόμουν
πως θα γίνω ξενυχτού.

Όλη μέρα κοιμόμουν
και όλη νύχτα ήμουν ξύπνια.

Και η γυναίκα τι να κάνει..

Όλη μέρα έπλενε
κι όλη νύχτα αναγκαζόταν

να με γυρνάει στην αυλή,
για να μην ενοχλώ
και τους άλλους.

Αφού έγινα Πρόεδρος, ζήτησα από κάποια μέλη της σωματοφυλακής μου να πάμε βόλτα στην πόλη.
Μετά την βόλτα πήγαμε για μεσημεριανό σε εστιατόριο.Καθόμασταν σε ένα από τα κεντρικότερα, και ο καθένας μας αποφάσισε τι θέλει. Μετά από λίγη αναμονή, εμφανίστηκε ο σερβιτόρος που έφερε τα μενού μας, εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι στο τραπέζι που ήταν ακριβώς μπροστά από το δικό μας υπήρχε ένας μοναχικός άνθρωπος που περίμενε να τον σερβίρουν.
Όταν υπηρετήθηκε,είπα σε έναν από τους στρατιώτες μου:

Μια μέρα σαν τη σημερινή, το 1944,το κάρο του Δήμου μαζεύει από τον δρόμο το άψυχο σώμα
του Ανέστη Δελιά.
Ήταν περίπου 32 ετών.
Δεν τον είχε αναζητήσει κάνεις και κρατούσε σφιχτά στα χέρια του
το μπουζουκάκι του.. «Μιλάμε για μια ζωή που δεν μπορεί να φανταστεί το μυαλό σας. Γεμάτη βάσανα,που γεμίσανε πίκρες και φαρμάκια
τους δικούς του και μένα» θα πει η σύντροφός του,
η ρεμπέτισσα Νταίζη Σταυροπούλου.

Mr. Bean (Rowan Atkinson) Η ιστορία του ανθρώπου που δεν εγκατέλειψε ποτέ τα όνειρά του.

Ο Rowan Atkinson γεννήθηκε σε μια οικογένεια μεσαίας τάξης και υπέφερε τρομερά
ως παιδί λόγω του τραύλισμού του.
Τον πείραζαν και τον εκφόβισαν στο σχολείο λόγω της εμφάνισής του. Οι νταήδες του έλεγαν πως νόμιζαν ότι μοιάζει με εξωγήινο. Σύντομα χαρακτηρίστηκε παράξενος και έγινε
ένα πολύ ντροπαλό, αποσυρμένο παιδί που
δεν είχε πολλούς φίλους, έτσι βούτηξε στην επιστήμη,είπε ένας από τους καθηγητές του.
Δεν υπήρχε τίποτα το εξαιρετικό σε αυτόν.

Μερικές φορές,βαθιά τη νύχτα,με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι,έρχονται κάποιες στιγμές που η ψυχή μου γεμίζει ουράνια τόξα.
Όχι σημαντικά πράγματα. Μικρές στιγμές που τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.Σε σένα κυρ Μανώλη στην Αθηνάς,
όταν σου ζήτησα δουλειά. Είπες, “δεν έχω ανάγκη από κάποιο παιδί”.
Αλλά με πήρες στη δουλειά σου,γιατί είχα ανάγκη εγώ.Και έτσι μπόρεσα και τέλειωσα
το νυχτερινό.Στους δυο μπάτσους την εποχή της χούντας,όταν ρίχναμε προκηρύξεις στον κινηματογράφο Εκράν.

Το ''Να μ' αγαπάς''
το έγραψα
φουλ ερωτευμένος με
την Ηρώ,
για να την πείσω να με παντρευτεί.

Το 1976 ήμουν με μια μεγάλη παρέα
στο σπίτι του σκηνοθέτη Μανούσου
Μανουσάκη στο Χιλιομόδι Κορίνθου,
για Πάσχα.

Η γυναίκα μου, η Ηρώ,
δεν ήταν εκεί. Έκανε Πάσχα με τους δικούς της,
αφού μόλις την είχα γνωρίσει.

Εγώ απομονωμένος με μια κιθάρα,
Μεγάλη Παρασκευή, Μεγάλο Σάββατο,

ακόμα και Κυριακή
του Πάσχα,
ετοίμαζα το τραγούδι
για την Ηρώ.

Όταν το ολοκλήρωσα,
της τηλεφώνησα και
το έπαιξα:

Μια μέρα οι εργαζόμενοι της ζυθοποιίας Damm
στη Βαρκελώνη κήρυξαν απεργία γιατί δεν πληρώθηκαν αρκετά.
Οι εργοδότες αρνήθηκαν να ενδώσουν,απολύοντας και άλλους εργάτες.
Έτσι,η CNT κάλεσε τον κοσμο να μποϊκοτάρει
το ζυθοποιείο.Κάποιοι ιδιοκτήτες αρνήθηκαν
να υποχωρησουν. Συνέχισαν να σερβίρουν μπύρα Damm. Είχαν μια επίσκεψη:Ο Ντουρρούτι και μερικοι σύντροφοι ήρθαν,έσπασαν παράθυρα, γυαλιά και το μπαρ.
Σε λίγο δεν υπήρχε παμπ στη Βαρκελώνη που να μην είχε πινακίδα έξω:
εδώ δεν σερβίρουν
μπύρα Damm.

Ο Κενυάτης δρομέας
Abel Mutai ήταν μόλις
λίγα μέτρα μακριά από
τη γραμμή τερματισμού,
αλλά μπέρδεψε τα σημάδια και σταμάτησε,νομίζοντας ότι είχε τελειώσει.
Ο Ισπανός δρομέας
Ivan Fernandez ήταν ακριβώς πίσω του και, συνειδητοποιώντας
τι συνέβαινε,άρχισε να φωνάζει στον Κενυάτη να συνεχίσει να τρέχει.
Ο Mutai δεν ήξερε και
δεν καταλάβαινε ισπανικά.
Συνειδητοποιώντας
τι συνέβαινε,
ο Φερνάντεζ ώθησε
τον Μουτάι στη νίκη.
Ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Ιβάν,
"Γιατί το έκανες αυτό;"
"Ο Ιβάν απάντησε,

Παρακαλώ καταπιέστε την πρώτη σας επιθυμία να με σκοτώσετε! Να σου πω την ιστορία μου, μετά θα γίνει, γιατί είσαι ο κύριος του σπιτιού..
Με λένε ′′Σπιτική Σαρανταποδαρούσα′′ ή
′′Σπίτι Σαρανταπόδαρος′′ (Scutigera Coleoptrata). Μου αρέσουν τα σκιαγμένα,σκοτεινά και υγρασμένα μέρη. Νομίζεις ότι ήρθα να σε βλάψω; Όχι, δεν θα σε βλάψω.Δεν είμαι φορέας ασθενειών,δεν καταστρέφω τα έπιπλα,το φαγητό ή τα πράγματά σας. Είμαι στο σπίτι σου για να σε σώσω από οποιοδήποτε έντομο. Εάν έχετε το θάρρος να μοιραστείτε το περιβάλλον,εγγυώμαι ότι τα κουνούπια,οι μύγες,

ΓΙΑΤΙ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΑΣΗ;

Επειδή πολλοί θα σας πουν ότι οι ανεμογεννήτριες μπορούν να τοποθετηθούν και σε δασικές περιοχές και δεν είναι προϋπόθεση να αποψιλωθούν ή να καούν σημειώστε τα κάτωθι: • H Ροή του αέρα για την σωστή απόδοση των ανεμογεννητριών βοηθάει αν είναι ομαλή (laminar flow) και όχι διαταραγμένη (turbulent flow).

• Η ύπαρξη δάσους και έντονης βλάστησης στην περιοχή δημιουργεί αναταράξεις στην ροή του αέρα που δεν βοηθάει στην ομαλή λειτουργία