Στις 1 Νοεμβρίου 1998,
ένας 29χρονος πρώην αλεξιπτωτιστής
από τη Βρετανία,
ο Κάρλ Μπούσμπι,στέκεται στο νότιο άκρο της Χιλής, με 500 δολάρια στην τσέπη και μια ιδέα που ακουγόταν τρελή.Θα περπατούσε
ως το σπίτι του,στη Χαλ
της Αγγλίας.Όχι αεροπλάνο.
Όχι αυτοκίνητο. Όχι πλοίο. Μόνο περπάτημα.
Κάθε βήμα.
Χωρίς συντομεύσεις.
Χωρίς εξαιρέσεις.
Η απόσταση: 58.000 χιλιόμετρα σε τέσσερις ηπείρους.Η εκτίμησή του:
περίπου οκτώ έως δώδεκα χρόνια.Η πραγματικότητα:
ακόμα περπατά -
και είναι σχεδόν σπίτι.
Ο Μπούσμπι έθεσε δύο σιδερένιους κανόνες
στον εαυτό του.

Ο Αϊνστάιν έχασε το μάθημα που σχεδόν θα τον εμπόδιζε να αλλάξει το σύμπαν.
Όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν νέος φοιτητής φυσικής στη Ζυρίχη,
ήταν λαμπρός και πεισματάρης.
Αγαπούσε τις μεγάλες ιδέες.
Φως. Χρόνος. Κίνηση.
Αλλά τα προχωρημένα μαθηματικά;
Έχανε αυτά τα μαθήματα. Ήταν πολύ αφηρημένα.
Πολύ θεωρητικά.
Πολύ απομακρυσμένα από την πραγματικότητα
ή τουλάχιστον έτσι το σκεφτόταν.
Ενώ ο Αϊνστάιν έμενε μακριά,υπήρχε ένας φοιτητής που εμφανιζόταν κάθε μέρα.
Ο Μαρσέλ Γκρόσμαν.
Ήσυχος. Μεθοδικός. Λαμπρός με έναν άλλο τρόπο.

Τον Μάιο του 2021
η Angelina Jolie επέλεξε
να κάνει κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι
δεν μπορούν καν να φανταστούν.
Στάθηκε απολύτως ακίνητη για 18 ολόκληρα λεπτά ενώ εξήντα χιλιάδες μέλισσες κινούνταν στο δέρμα της. Σύρθηκαν πάνω από το πρόσωπό της,την κλείδα της,τα χέρια της. Μία γλίστρησε κάτω από το φόρεμα της και έμεινε εκεί όλη την ώρα.
Δεν πανικοβλήθηκε.
Δεν δείλιασε.
Απλά στάθηκε ακίνητη.
Δεν ήταν για θέαμα.
Ήταν μια προειδοποίηση.
Για την Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας,η Jolie συνεργάστηκε με το National Geographic για να δημιουργήσει μια εικόνα

Η Susannah Turner ήταν οκτώ ετών όταν το χρέος της οικογένειάς της έγινε τόσο δυσβάσταχτο που
ο πατέρας της δεν είχε άλλη επιλογή - την έδωσε στο εργοστάσιο βαμβακιού με αντάλλαγμα την ακύρωση όσων χρωστούσε.
Η Susannah έγινε μισθωμένη εργαζόμενη, νομικά δεμένη στο μύλο μέχρι τα 18 της. Δέκα χρόνια από την παιδική της ηλικία πουλήθηκε για να πληρώσει λίπασμα και σπόρους που είχε αγοράσει ο πατέρας της με πίστωση. Ο ιδιοκτήτης του μύλου χαμογέλασε όταν υπέγραψε τα χαρτιά. Η παιδική εργασία ήταν φθηνότερη από την ενήλικη εργασία,

Μια μοναδική φωτογραφία!
Δύο κόρες που χάραξαν τον κόσμο με εντελώς διαφορετικά χνάρια.
Τρία βραβεία Νόμπελ.
Και μια μητέρα που τους έμαθε πως ο νους μιας γυναίκας μπορεί να γίνει πυξίδα και πυρκαγιά μαζί. Στην επιφάνεια μοιάζει
με ένα απλό οικογενειακό πορτρέτο των αρχών του 20ού αιώνα:
μια γυναίκα καθισμένη γαλήνια,με δυο κορίτσια δίπλα της,
κοριτσίστικες κορδέλες,
σιωπηλά βλέμματα,
τακτοποιημένες πόζες.
Κι όμως, μέσα σε αυτό το ακίνητο κάδρο πάλλεται ένα μέλλον που θα ανατρέψει

Δεν πίστευα ποτέ
ότι θα γίνω στιχουργός.

Στιχουργό με έκαναν
δύο Παπαδόπουλοι.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος
και ο ποιητής και στιχουργός
Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Την 21η Απριλίου 1967
ο Παπαδόπουλος
επιβάλλει τη δικτατορία στην Ελλάδα. Πολλές εφημερίδες διαμαρτυρόμενες
γι' αυτήν την κατάσταση
διακόπτουν αυθυμερόν την έκδοσή τους.

Ανάμεσά τους και η ''Ελευθερία''
στην οποία εργαζόμουν.

Και αιφνιδιαστικά ένα πρωί, δέχομαι
ένα τηλεφώνημα από τον Λευτέρη
Παπαδόπουλο που δούλευε στα ''ΝΕΑ''.

Σουηδία 1941.
Μια μητέρα κάθεται δίπλα στο κρεβάτι της κόρης της. Το κορίτσι καίγεται από πυρετό,παραληρώντας. «Πες μου μια ιστορία», ψιθυρίζει.
«Για ποιο πράγμα;»
ρωτάει η μητέρα
«Πες μου για την Πίπη Φακιδομύτη».
Η Άστριντ Λίντγκρεν δεν είχε απολύτως καμία ιδέα τι σήμαινε αυτό. Η κόρη της, η Κάριν,είχε μόλις εφεύρει ένα όνομα από το πουθενά.Αλλά η Άστριντ άρχισε να μιλάει ούτως ή άλλως - το εφηύρε καθώς προχωρούσε.
Περιέγραψε ένα κορίτσι με έντονες κόκκινε κοτσίδες και αταίριαστες κάλτσες. Ένα κορίτσι τόσο δυνατό που μπορούσε να σηκώσει ένα άλογο.

Η Έλλη Λαμπέτη μου εμπιστεύτηκε
το περιστατικό που της συνέβη όταν έπαιζε το
έργο Δεσποινίς Μαργαρίτα.

Ένα βράδυ, την ώρα που κατέβαινε από την έδρα
στην αίθουσα και ρωτούσε
τους υποτιθέμενους μαθητές
''μήπως είναι κάποιος
από σας Θεός;'' μια κυρία,κοιτώντας την
επίμονα στα μάτια,
την έδειχνε με το δάχτυλο: ''Εσύ!..''

Η Λαμπέτη άρχισε να κουνάει αρνητικά
το κεφάλι της πολλές φορές,τόσο που η κυρία δεν άντεξε και όπως κάποια
στιγμή η Έλλη έφτασε
δίπλα της,της ψιθύρισε:

''Εσύ είσαι Θεός!.''

Κανείς στη Νέα Υόρκη δεν ξέχασε ποτέ εκείνο το απόγευμα του 1869. Μια γυναίκα έτρεξε στην 5η Λεωφόρο,η φούστα της μαζεμένη και μια δερμάτινη τσάντα πιέστηκε σφιχτά στο στήθος.Το όνομά της ήταν Marie Zakrzewska, ήταν 43 ετών, και καθώς
το πλήθος έκανε στην άκρη


για να την αφήσει να περάσει, όλοι σκέφτηκαν το ίδιο πράγμα: "Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα εδώ; ”

Στο έδαφος, ένας άνθρωπος έμεινε ακίνητος.Μια άμαξα τον είχε πατήσει.
Οι άνθρωποι κοιτούσαν. Σχολίασε.Δείχνοντας.
Αλλά κανείς δεν ήξερε τι να κάνει.Μέχρι που γονάτισε
η Μαρί.

Όταν η θρυλική Ολυμπιονίκης
Άλισον Φέλιξ αποκάλυψε ότι ήταν έγκυος,περίμενε υποστήριξη από την εταιρεία που εκπροσωπούσε
εδώ και χρόνια.

Αντ' αυτού,η Nike προετοιμάστηκε να μειώσει τη συμφωνία υποστήριξής της έως
και 70% και της είπε να «ξέρει τη θέση της και απλώς να τρέξει». Εκείνη αρνήθηκε.

Η Φέλιξ αποχώρησε από έναν από τους μεγαλύτερους αθλητικούς χορηγούς στον κόσμο - ενώ ήταν επτά μηνών έγκυος - και δημιούργησε τη δική της μάρκα παπουτσιών για τρέξιμο από την αρχή.

Τότε όλα έγιναν πιο δύσκολα.

Η Φέλιξ υποβλήθηκε σε επείγουσα καισαρική τομή.

Στα 5 της,η γιαγιά της,την κρατούσε για να της κάνουν ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων.
Στα 23 της, εγκατέλειψε έναν αναγκαστικό γάμο.
Στη συνέχεια, γύρισε μια ταινία - και ο συνεργάτης της δολοφονήθηκε με μια απειλή θανάτου για εκείνην καρφωμένη στο στήθος του. Η Ayaan Hirsi Ali γεννήθηκε στο Μογκαντίσου της Σομαλίας το 1969, κόρη ενός πολιτικού αντιφρονούντος που πολέμησε ενάντια στη σομαλική δικτατορία.
Ο πατέρας της ήταν διανοούμενος, μορφωμένος στη Δύση και αντίθετος στον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων.

Είμαι ο πιο παλιός στα Αναφιώτικα.Στη γειτονιά αυτή ζούσαμε τριακόσια άτομα.

Ήτανε τόσο όμορφα τα παιδικά μας χρόνια..είχαμε παιχνίδια,τα οποία σήμερα τα παιδιά τα υστερούνται:
η σπηλιά της Ακροπόλεως δεν ξέρουνε τι έχει πιο μέσα, τι είναι πιο μέσα. Αλλά εμείς ξέραμε τι είχε!

Είχε τα δώδεκα γουρουνάκια,με τη γουρούνα.Μας λέγανε ότι υπάρχει η γουρούνα με τα δώδεκα γουρουνάκια, χρυσά.Κι εμείς ψάχναμε να βρούμε και πηγαίναμε όλη την ώρα στη σπηλιά.
Και κάναμε,ας πούμε,
τις παιδικές τρέλες εκεί..

Τα Αναφιώτικα είναι περίπτωση.

Φρεσκοδιαζευγμένη στα 38 της,η Agatha Christie αγόρασε εισιτήριο για το Orient Express και εξαφανίστηκε στη Μέση Ανατολή- όπου γνώρισε έναν αρχαιολόγο 14 χρόνια νεότερό της και ξαναέγραψε
όλη της τη ζωή. 1928.
Ο γάμος της Agatha Christie
με τον Archibald Christie είχε καταλήξει σε διαζύγιο
- ένα σκάνδαλο την Αγγλία
της δεκαετίας του 1920 που την άφησε συντετριμμένη
και ταπεινωμένη.
Στα 38 της χρόνια -όταν
η κοινωνία περίμενε να συρρικνωθεί στη σιωπή-
έκανε μια επιλογή που

Η Anne de Gaulle ήταν η μικρότερη κόρη του στρατηγού Charles de Gaulle.
Γεννήθηκε το 1928 στο Τρίερ της Γερμανίας,όπου ο πατέρας της υπηρετούσε στο Στρατό Κατοχής στη Ρηνανία.
Οι γιατροί είπαν ότι θα είχε νοητικά προβλήματα και ότι πιθανότατα δεν θα μπορέσει ποτέ να μιλήσει. Όταν κάποιος πρότεινε να την βάλουν σε ίδρυμα,ο Ντε Γκωλ αρνήθηκε.
«Δεν ζήτησε να έρθει στον κόσμο» είπε,«Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να την κάνουμε ευτυχισμένη».
Η Aν γεννήθηκε με Σύνδρομο Down και σε μια εποχή όπου τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στέλνονταν τακτικά σε ιδρύματα,

Γιώργος Παυλάκης,ο 22χρονος τότε «γιατρός» του «Γενικού Λαικού Ιατρείου» όπως έγραφε η ταμπέλα στον πρώτο όροφο της Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ στην εξέγερση του Νοέμβρη του ’73, είναι ο σημερινός 75χρονος ερευνητής στο Ινστιτούτο Ερευνας του Καρκίνου στις ΗΠΑ.
Τον συναντήσαμε λίγες ώρες πριν αναχωρήσει για το Λονδίνο, προκειμένου να συμμετέχει σε εκδήλωση για τα 50χρονα της εξέγερσης. «Είμαι συγκινημένος,μας είπε, γιατί μετά 50 χρόνια θα ανταμώσω για πρώτη φορά με την Πέπυ Ρηγοπούλου,που την έφεραν τότε στο ιατρείο

Ελένη Μακράκη ✍️

Μια απλή μαρτυρια,που τη γνωρίζουν μόνο όσοι ήταν εκεί..
Την Παρασκευή το απόγευμα βγήκαμε και πήγαμε γρήγορα στο σπίτι για ένα μπάνιο,
3 μέρες απλητοι.Εξάλλου δίπλα ήταν Μπενάκη 100.
Η μητέρα μου μας έδωσε μια παλιά γκρίζα κουβέρτα,
που την εβαζε στο τραπέζι πάνω για να σιδερωνει,δεν είχαμε τότε σιδερωτηρια,
και μας είπε:Πάρτε τη για το βράδυ,ολοκρυοτοι είστε,
δύο βράδια άυπνοι.
Και μια τσάντα λεμόνια, που μας είπαν,ότι ήταν καλά να τα μυρίζετε,όταν πέφτουν τα δακρυγόνα.
""Να προσέχετε παιδιά μου""
Τίποτα άλλο.

ΣΤΙΣ ΗΠΑ Η ICE μόλις προσπάθησε να απελάσει αυτή τη γυναίκα, αλλά υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα - ήταν ιθαγενής Αμερικανίδα.
Διαβάσατε σωστά:
Η Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE)
η υπηρεσία που υποτίθεται ότι είναι επιφορτισμένη με την απέλαση παράτυπων μεταναστών, μόλις προσπάθησε να απελάσει μια ιθαγενή γυναίκα της οποίας οι πρόγονοι ζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Η Leticia Jacobo, ένα 24χρονο μέλος της Ινδιάνικης Κοινότητας Salt River Pima-Maricopa της Αριζόνα, γεννήθηκε στο Φοίνιξ - αλλά αυτό δεν εμπόδισε
την ICE να προσπαθήσει

Ήταν είκοσι έξι ετών.
Και το μυαλό του έτρεχε πιο γρήγορα από τον χρόνο.
Έγραφε κώδικα όπως οι άλλοι γράφουν ποίηση.
Δεν αναζητούσε τη δόξα ούτε τα χρήματα.
Αναζητούσε την ελευθερία.
Την ελευθερία των ιδεών.
Της γνώσης. Του ανθρώπου.

Το όνομά του ήταν Άαρον Σουόρτζ. Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1986,
κι ήδη στα δεκατρία του είχε δημιουργήσει μια διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια,
όταν ακόμη δεν υπήρχε
η Wikipedia.
Στα δεκατέσσερά του συνέβαλε στην ανάπτυξη του RSS,
του συστήματος που επιτρέπει στον κόσμο να λαμβάνει ενημερώσεις σε πραγματικό χρόνο.

Ρούλα Καραγιάννη ✍️
Εκπαιδευτικός

Αξίζει να θυμόμαστε..
Σαν σήμερα πριν 8 χρόνια «έφυγε» από τη ζωή ένα
πολύ γενναίο και δίκαιο κορίτσι.Η Φώφη Μπουλούτα.
Θα είναι πάντα η καθηγήτρια Φυσικών που στις 8 Ιουνίου 2012, κατά τη διάρκεια των απολυτηρίων εξετάσεων, συλλαμβάνει τον 15χρονο γιο του κ. Σαμαρά να αντιγράφει στις εξετάσεις και μονογράφει την κόλλα του. Στις 18 Ιουνίου, η σύμβασή της καταγγέλλεται εκ μέρους του Κολλεγίου,στο οποίο επικεφαλής βρίσκεται
ο πρωθυπουργικός αδελφός Αλέξανδρος Σαμαράς..

Ο Γιάννης Πράπας, εκπαιδευτικός και διευθυντής σήμερα σε δημοτικό σχολείο στην Αθήνα, υπηρέτησε ως διευθυντής του δημοτικού σχολείου Βοριζίων τη διετία 2008-2010. Ο ίδιος έκανε λόγο για μια τραυματική – «δύσκολο να τη συλλάβει κανείς» – εμπειρία. Περιγράφοντας γεγονότα από εκείνη τη θητεία λέει:
«Το χωριό ήταν πολύ απομονωμένο.
Οι εκπαιδευτικοί είχαμε όρεξη και κέφι να κάνουμε πολλά. Ομως στο τέλος, τίποτα δεν δούλεψε. Οι άνθρωποι εκεί φοβούνται ότι θα τους κάνεις παρέμβαση και θα τους αλλάξεις».

Κείμενο & φωτό Veronica Solis

"Αποφεύγω να ανεβάζω σεντόνια,αλλά το συγκεκριμένο είναι αριστούργημα και δεν μου πάει η καρδιά να το πετσοκόψω. Πόσο μάλλον,όταν πρόκειται για ιστορικό ντοκουμέντο.
"Από το ημερολόγιο ενός Γερμανού στρατιώτη,που πολέμησε πλησίον του Στάλινγκραντ: 5 Οκτωβρίου 1942: Το τάγμα μας επιτέλους βγήκε στον Βόλγα. Ο Φύρερ μας είχε υποσχεθεί, ότι θα ξεμπερδεύαμε με τον πόλεμο το φθινόπωρο του 1941. Έπεσε λίγο έξω. Αύριο, αύριο κιόλας, στις 6 Οκτωβρίου του 1942
θα είμαστε στην άλλη όχθη
του ποταμού και ο πόλεμος
θα τελειώσει.