"Το αγόρι που νίκησε τα τανκς": Σαν σήμερα,16 Νοέμβρη 1973, στην διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όργανα της χούντας δολοφονούν το 17χρονο μαθητή Διομήδη Κομνηνό.Ο Κομνηνός, με καταγωγή απο την Κύπρο, προπαρασκευαζόταν για τις εξετάσεις του Πολυτεχνείου και ονειρευόταν να
γίνει μηχανικός η αρχιτέκτονας. Ήθελε να αγωνιστεί για την δημοκρατία. Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973 βρισκόταν στο Πολυτεχνείο,ενώ λιγο πριν είχε συμμετάσχει και στις κινητοποιήσεις στην Νομική. Αργότερα, μεταξύ 21:30 και 21:45,βρέθηκε στη διασταύρωση των οδών Μάρνης και Γ
Σεπτεμβρίου, μαζί με άλλους συμμαθητές του, μεταφέροντας τραυματίες, με κίνδυνο της ζωής του. Δολοφόνοι της χούντας, απο την φρουρά του υπουργ.Δημοσίας Τάξεως, τον σημάδευσαν απο κοντινή απόσταση, 10 μέτρα. Η σφαίρα τον βρήκε στην καρδιά. Ο θάνατός ήταν ακαριαίος. Μεταφέρθηκε απο
διαδηλωτές και τον γιατρό Α. Κοντόπουλο στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ και από εκεί, νεκρός,στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών(μετέπειτα Γεν.Κρατικό).Ο δημοσιογράφος της Bελγικής και Ολλανδικής τηλεόρασης Άλμπερτ Κόεραντ, που τράβηξε το φιλμ δευτερολέπτων με την είσοδο του άρματος
μάχης στο Πολυτεχνείο, περιέγραψε μια συγκλονιστική ιστορία ("The boy who braved the tanks"-"Το αγόρι που νίκησε τα τανκς") για την γνωριμία του με τον Πατέρα του Κομνηνού, λίγες εβδομάδες μετά τα γεγονότα, ο οποίος του περιέγραφε τον γιό του σαν να ήταν ακόμα ζωντανός, ότι ήταν
στα γεγονότα, ότι πέρασε με επιτυχία στις εξετάσεις κ.α. Μετά απο τρία χρόνια και αρκετές συζητήσεις, ο Κοέραντ, πήγε στο σπίτι:"Όταν χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού του Γιάννη μου άνοιξε μια κυρία και τη ρώτησα αν ήταν η μητέρα του αγοριού."Θέλω να σας συγχαρώ για τον εξαιρετικό
γιο σας. Άκουσα ότι πέρασε από τους πρώτους στις εξετάσεις. Ο σύζυγός σας μου είπε ότι θα γίνει μηχανικός.." "Ο γιος μου, απάντησε με θλίψη στη φωνή,δε θα γίνει ποτέ μηχανικός και δε θα μπει ποτέ στο Πανεπιστήμιο, πέθανε πριν από τρία χρόνια".Μετά,η φωνή της πνίγηκε σε ένα λυγμό,
"Σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού στην πύλη του Πολυτεχνείου". Το όνομα του Διομήδη Κομνηνού, του πρώτου νεκρού της εξέγερσης του 1973, του μαθητή που έδωσε την ζωή του και το λαμπρό μέλλον που είχε μπροστά του για να σώσει ανθρώπους απο τα κτήνη της χούντας, διαβάζεται στο
προσκλητήριο νεκρών κάθε 17 Νοέμβρη, με όλα τα ονόματα των νεκρών της εξέγερσης.Όταν η χούντα δολοφόνησε τον μαθητή, η ανακοίνωση που έβγαλε έλεγε "μεταξύ φονευθέντων είναι και ο Δ.Κομνηνός, ετών 17 με βεβαρημένο παρελθόν".Ο κομμουνιστής συγγραφέας Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής έγραψε:
"Βεβαίως
είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης
5 χρονών,στους ώμους του Πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο
10 χρονών,ξυπόλυτος, με μια φέτα ψωμί στην τσέπη,
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης
στα 12 ζητούσε δημοκρατία.
Στα 17 μ'ένα πλακάτ στο χέρι:
ψωμί-παιδεία-ελευθερία"
* Το όνομα του Διομήδη Κομνηνού ήταν το πρώτο στο πόρισμα για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου που εκδόθηκε το 1975 με βάση την έρευνα του εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"Oι Γερμανικές φρουρές δεν ήθελαν να πιστέψουν πως ήταν δυνατόν ν’ ανατιναχθεί η ταχεία! Tα τηλέφωνα όμως απ’ όλα τα φυλάκια επιβεβαίωναν:"χάθηκε η 53": Σαν σήμερα, 23 Φεβρουαρίου 1944,μια επίλεκτη ομάδα των Ες Ες και αξιωματικοί της Βέρμαχτ, που υπηρετούν στην Ελλάδα, ταξιδεύουν
με το τρένο "SF-ZUG ταχεία 53" με προορισμό το Ανατολικό Μέτωπο, που είναι έτοιμο να καταρρεύσει ύστερα από μεγάλη αντεπίθεση των Σοβιετικών. Το τρένο κατευθύνεται προς την Ουκρανία αλλά δεν θα φτάσει ποτέ στον προορισμό του. Τμήμα του μηχανικού ΕΛΑΣ Νοτίου Ολύμπου, με υπεύθυνο
τον κορυφαίο σαμποτέρ Αντώνη Βρατσάνο (πραγματικό όνομα Αντώνης Αγγελούλης) τοποθέτησαν εκρηκτικά, 25 μέτρα από τη σιδηροδρομική γραμμή των Τεμπών. Στη συνέχεια,κατευθύνθηκαν στα γύρω βουνά, ώστε να επιτεθούν μετά την έκρηξη. Την πυροδότηση θα έκανε ο Βρατσάνος μαζί με τον βοηθό
"Γράφουν στὴν πλάκα τῶν τουφεκισμένων ἀπὸ τοὺς Γερμανούς: "Καλὰ σᾶς κάναν!" (Κ.Βάρναλης): Σαν σήμερα, 21 Φεβρουαρίου 1945, αρχίζει η δίκη-παρωδία των δωσιλόγων, απο τις πιο σημαντικές δίκες της Ελληνικής ιστορίας.Ξεκίνησε 21 Φεβρουαρίου 1945 και ολοκληρώθηκε 31 Μαίου 1945.
Στο εδώλιο βρίσκονταν ορισμένοι απο τους υπεύθυνους-άμεσα η έμμεσα και μαζί με τους ναζί -για τα μεγαλύτερα εγκλήματα της νεότερης Ελληνικής ιστορίας που έγιναν την περίοδο της κατοχής. Μαζικές εκτελέσεις, δολοφονίες, ολοκαυτώματα, αρπαγή περιουσιών, ληστεία τροφίμων, οικονομικά
σκάνδαλα, συνεργασία με την Βέρμαχτ και την Γκεστάπο κ.α. Απο τους τριάντα τρείς κατηγορούμενους, παρουσιάστηκαν τελικά οι είκοσι πέντε.Ο Γ.Μπάκος και ο Γ.Πειρουνάκης είχαν εκτελεστεί απο τον ΕΛΑΣ,ενώ έξι δικάζονταν ερήμην (Λογοθετόπουλος,Τσιρονίκος, Ταβουλάρης, Γκοτζαμάνης είχαν
"Ο τελευταίος αρχηγός": Σαν σήμερα, 17 Φεβρουαρίου 1909, πεθαίνει, σε ηλικία 79 ετών, ο θρυλικός "Τζερόνιμo" (Gokhlä yeh), ο τελευταίος μεγάλος αρχηγός των Απάτσι. Γεννήθηκε κοντά στον ποταμό Γκίλα το 1829. Βίωσε απο νεαρός την βαρβαρότητα της βίας των αποικιοκρατών. 6 Μαρτίου
1858, μία ομάδα από 400 περίπου Μεξικανούς στρατιώτες επιτέθηκε στο χωριό του και δολοφόνησε την σύζυγό του, τα παιδιά του και την μητέρα του. Απο τότε,μετατράπηκε σε διώκτη των αποικιοκρατών και σημαντικό ηγέτη του αντάρτικου των Ιθαγενών στην περιοχή. Πήρε το όνομά του από τους
Μεξικανούς, σε μια επίθεση σε τμήμα οπλισμένων στρατιωτών. Ο Τζερόνιμο ηγήθηκε της επίθεσης, κρατώντας μόνο ένα μαχαίρι, προκαλώντας μεγάλο τρόμο, με αποτέλεσμα κάποιοι απο τους στρατιώτες να προσεύχονται στον Άγιο Ιερώνυμο (Jeronimo). Για αιώνες, οι Απάτσι είχαν αντιταχθεί στον
"Η Κόκκινη Ορχήστρα":Σαν σήμερα, 16 Φεβρουαρίου 1943, οι ναζί εκτελούν την Αμερικανογερμανίδα ιστορικό της λογοτεχνίας Μίλντρεντ Χάρνακ, δραστήριο μέλος της "Κόκκινης Ορχήστρας",του ηρωικού αντιφασιστικού δικτύου που δρούσε στην ναζιστική Γερμανία και βοηθούσε τον Κόκκινο Στρατό.
Η Χάρνακ, μαζί με τον σύζυγο της Άρβιντ Χάρνακ και άλλους αγωνιστές, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, εβραίους, είχαν συγκροτήσει το δίκτυο (κυρίως) στο Βερολίνο μετά την κατάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ. Οι Χάρνακ είχαν ταξιδέψει στην Σοβιετική Ένωση την δεκαετία του 1930 και
ήταν στρατευμένοι στο πλευρό της ΕΣΣΔ, την οποία έβλεπαν σαν προοπτική για να τερματιστεί η φτώχεια και η εκμετάλλευση. Ο Άρβιντ Χάρνακ βρισκόταν σε σημαντικές θέσεις στο Υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας και ήταν περιφρουρημένο μέλος του ΚΚΓ (το οποίο έτσι και αλλιώς βγήκε
"Από παρελθούσης Τρίτης, κωμόπολις Δομενίκου δεν υπάρχει": Σαν σήμερα, 16 Φεβρουαρίου 1943, Ιταλοί φασίστες κυκλώνουν το χωριό Δομένικο (κοντά στη Λάρισα, σήμερα ανήκει στο Δήμο Ελασσόνας). Είχε προηγηθεί ενέδρα του ΕΛΑΣ σε Iταλικό τάγμα της περιοχής, σε απόστασή 2 χλμ. Οι
κάτοικοι του Δομένικου δεν είχαν σχέση με την συμπλοκή. Οι Ιταλοί, χωρισμένοι σε τρεις φάλαγγες, εκτελούσαν όποιον συναντούσαν στο πέρασμά τους. Όταν έφτασαν στην κατοικημένη περιοχή έβαλαν φωτιά στο σπίτι του Γιάννη Καραγιάννη. Άρπαξαν ό,τι υπήρχε στις αποθήκες τροφίμων και
έδωσαν εντολή στους κατοίκους να συγκεντρωθούν στην πλατεία. Μέσα σε λίγη ώρα, η φωτιά επεκτάθηκε και το Δομένικο καιγόταν από άκρη σε άκρη. Δύο άρρωστες γυναίκες που δεν μπορούσαν να απομακρυνθούν από τα σπίτια τους, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Όταν οι Ιταλοί διέταξαν τη συγκέντρωση
"Άμα μυρισθώ επικερδή επιχείρησιν δεν αντέχω": Σαν σήμερα, 13 Φεβρουαρίου 1899, πεθαίνει ο τοκογλύφος Ανδρέας Συγγρός, ο δήθεν "εθνικός ευεργέτης". Ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, με την δημιουργία της εταιρείας "Συγγρός, Κορωνιός και Σία". Την ίδια περίοδο (1864-1866), ιδρύει
την "Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως", μέσω της οποίας δάνειζε με υπέρογκους τόκους, μέχρι και 20%, την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και την Αίγυπτο. Με εγγύηση τα δάνεια αυτά, η Τράπεζά του, δανειζόταν, με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο, από τα Eυρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα. Ενίοτε, στο
χρηματιστήριο του Λονδίνου, αγόραζε και πουλούσε τα Οθωμανικά ομόλογα, αξιοποιώντας την "εσωτερική πληροφόρηση" που είχε από την Υψηλή Πύλη. Στο κόλπο συμμετείχαν και άλλοι "ευεργέτες" της εποχής (Βαλλιάνος, Ζαρίφης, Κορωνιός, Ιωννίδης). Το 1872, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα.