We wisten al dat het ging komen en dat het slecht zou zijn.
Maar het op papier zien is een nieuwe klap in het gezicht. Onder het mom van bestrijding van antisemitisme wordt een pakket aan maatregelen voorgesteld dat vooral vrijheid inperkt.
Al in de inleiding van het plan zien we waar het misgaat: hoe wordt gekeken naar antisemitisme? Het stuk geeft een beschamend korte samenvatting van antisemitisme, met als extreem dieptepunt de Holocaust. Vervolgens gaat het meteen door naar de actualiteit.
Zelf zou ik daar wel meer ruimte aan hebben geweid. Niet alleen aan de Holocaust, maar ook de wijze waarop Nederlanders hieraan hebben bijgedragen, en hoe Joden na de Holocaust in Nederland zijn 'ontvangen'.
Die willen namelijk vooral de link leggen met de aanval van Hamas en de 'daaropvolgende gewelddadigheden'. Zelfs na het arrestatiebevel weigert de Staat het te noemen wat het is: een opeenvolging van Israëlische oorlogsmisdrijven die leidt tot genocide.
Ook nadat Halsema is teruggekomen op de beschrijving van de avond als een 'pogrom', en ook nu er steeds duidelijker is geweest dat de Maccabi-fans zelf het geweld hebben veroorzaakt, blijft het kabinet bij haar reeds ontkrachtte versie van gebeurtenissen.
En de reden waarom komt al snel naar voren. Het kabinet wil antisemitisme vooral in de schoenen schuiven van 'extreem-links' en de moslimgemeenschap. Met extreemrechts erbij, ook al wordt daar geen voorbeeld van gegeven, om een schijn van politieke neutraliteit te wekken.
Hierdoor wordt compleet voorbij gegaan aan de rol van 'alledaags antisemitisme': antisemitisme en racisme in voetbal, bijvoorbeeld.
Antisemitisme is een probleem van de gehele Nederlandse samenleving, maar dat probeert het kabinet nu af te kopen.
Dat maakt de lachwekkende oproep om 'in verbinding blijven' zo scheef. Eerst een compleet verkeerde en islamofobe lezing van gebeurtenissen geven om de moslimgemeenschap in een hoek te drukken, om vervolgens op te roepen tot 'verbinding'.
Hoe dan ook, dan komen de maatregelen.
Het eerste voorstel is een Taskforce Bestrijding Antisemitisme.
Volgens het plan moet de Taskforce zich bijna alleen richten op demonstraties: de sit-ins op stations en demonstraties op universiteiten, en de sprekers die daarbij horen.
De regeringspartijen willen deze demonstraties al langer aanpakken onder het mom van 'antisemitisme', ook al is er nog niet één melding geweest van antisemitisme bij de demonstraties of sit-ins.
Dit ziet simpelweg op het verdachtmaken en criminaliseren van kritiek op Israël, want dat is waar die demonstraties en sit-ins om gingen. Kritiek op Israël kán antisemitisch zijn, maar niet op zichzelf. Kritiek op Israël is een legitiem standpunt.
En de verwijzing naar 'antisemitische sprekers' op universiteiten ziet zonder twijfel op Mohammed Khatib, een voorpersoon van de Palestijnse organisatie Samidoun. Deze organisatie organiseert solidariteit met politieke gevangenen, waarover later meer.
Ook zorgwekkend zijn de organisaties die in de Taskforce worden betrokken. Onderwijs, cultuur, OV-sector... Ze worden voor het politieke karretje van de regering gespannen.
Dit soort onderwerping van organisaties aan de regering heet 'gelijkschakeling'.
De tweede maatregel is een strafbaarstelling van 'verheerlijking van terrorisme'.
Of: een verbod op wat de regering ziet als terrorisme. Het ontkennen dat een organisatie terroristisch is, kan ook worden gezien als verheerlijking.
Dit is een gevaar voor de vrije meningsuiting.
Het cynisme van dit voorstel is onmiskenbaar. Het verbieden van 'terrorismeverheerlijking' was al een doel van de regering. Dat kunnen ze nu legitimeren als middel tegen antisemitisme, al is hun enige argument dat 'terroristen soms antisemitisch zijn'.
En laat er geen twijfel bestaan hoe de regering dit middel wil inzetten. Regeringspartijen noemde het uitdelen van watermeloenen in de Tweede Kamer door de PvdD al antisemitisch en het verheerlijken van Hamas. Is de watermeloen straks een verboden vrucht?
Een volgende maatregel is de strafverzwaringsgrond voor discriminatoire misdrijven. Als anarchist zie ik weinig heil in ons huidige strafrechtelijke systeem, maar op het eerste gezicht lijkt dit niet zo schadelijk.
Tot je herinnert dat watermeloenen blijkbaar antisemitisch zijn.
Wat is dan precies antisemitisme? Daarvoor heeft de regering ook een voorstel: de IHRA-definitie wordt leidend voor het kabinet.
Dit lijkt een procedurepunt, maar is wellicht één van de gevaarlijkste voorstellen die het kabinet in dit plan heeft gestopt.
De IHRA-definitie van antisemitisme wordt namelijk ernstig bekritiseerd, vooral omdat legitieme kritiek op de staat Israël onder deze definitie als antisemitisch kan worden gezien.
Precies het gevaar dat hierboven wordt omgeschreven.
En ja, kritiek op Israël kan antisemitisch zijn, bijvoorbeeld als Israël wordt gezien als onderdeel van een 'Joods complot' of als Joden als groep of individu verantwoordelijk worden gehouden voor het handelen van Israël.
Echter, de IHRA-voorbeelden stellen ook dat het antisemitisch is om te stellen dat de staat Israël racistisch, maar dat soort kritiek kan juist legitiem zijn. Het Internationaal Gerechtshof heeft bijvoorbeeld vastgesteld dat Israël een apartheidsstaat is.
Als dit de werkdefinitie wordt van antisemitisme, dan staat dat mogelijk gelijk aan een verbodsbepaling op kritiek op de staat Israël. Dit, terwijl Israël zich schuldig maakt aan een apartheidsregime en openlijk oorlogsmisdrijven pleegt in Palestina.
Ook wordt gewerkt naar een uitgebreide gegevensvergadering door de politie in het openbare-ordedomein. Dit wordt een 'modernisering' genoemd, vooral omdat de regering een inperking van politiebevoegdheden als 'ouderwets' ziet.
Maar die beperkingen zijn juist belangrijk.
Ons huidige systeem geeft de politie (te) veel bevoegdheden om gegevens te vergaren in het kader van opsporing van misdrijven. Daarbuiten zou de politie niet veel mogen, ook al gebeurt het in de praktijk wel.
Dit voorstel breekt dat gesloten systeem open.
Dat wordt verhuld door termen als 'openbare-ordedomein', maar een leek kan die term vervangen door 'alles'. Voor de politie is alles een openbare-ordevraagstuk. De uitbreiding van gegevensvergaring op dit terrein betekent simpelweg dat de politie meer mag bespioneren.
Dat creëert simpelweg een geheime politie, iets waar we in Nederland nu al veel last van hebben, laat staan als deze handelswijze in de wet wordt gecodificeerd.
Zeker in het demonstratierecht, zoals Amnesty in dit rapport omschrijft.
De echte gure maatregelen komen nu, zoals het intrekken van het Nederlanderschap. Dit wil de regering gebruiken bij 'antisemitische misdrijven'. Dat gaat dus heel ver als je de IHRA-definitie gebruikt.
Ook is het een inherent discriminatoire maatregel.
Het maakt namelijk onderscheid tussen mensen op basis van nationaliteit. Ik heb maar één paspoort, dus mijn nationaliteit kan niet worden afgepakt. Veel mensen met een Marokkaanse achtergrond hebben dat wél, omdat Marokko die bijna automatisch verstrekt.
Deze maatregel raakt dus vooral mensen met een migratieachtergrond, en maakt van hen tweederangsburgers die altijd voor hun nationaliteit en dus voor hun burgerrechten moeten vrezen.
Het is racisme ten top en verzwakt ieders rechten.
Dan komen we (weer) bij het demonstratierecht, dat de regering ook al langer wil aanpakken. Ook hierbij hangt de regering het opportunistisch aan antisemitisme, zonder dat er ook maar enige link is tussen demonstraties en antisemitisme.
Maar het komt de regering mooi uit.
Onderdeel hiervan is een verbod op gezichtsbedekkende kleding voor demonstranten. Gezien in het licht van de eerdere bepalingen over de uitbreiding van surveillance door politie is dit heel zorgelijk, en ook bedoeld om de politie meer macht te geven over demonstranten.
Het plan stelt ook voor om Samidoun en 'soortgelijke organisaties' te verbieden. Ook hier gaat het om het criminaliseren van kritiek op Israël. Samidoun zet zich in voor politieke gevangenen van Israël, en wordt daardoor verdacht gemaakt door rechtse partijen.
Ook wil de staat geld intrekken van organisaties met een 'antisemitisch karakter', waarschijnlijk in het licht van de IHRA-definitie. Dus ook hier: kritiek op Israël kan je je subsidie kosten.
Dan wil ik afsluiten met een laatste concrete punt: het aanscherpen van de VOG's voor taxichauffeurs.
Dit is duidelijk een steek richting de taxichauffeurs die op 8 november het geweld van Maccabi-supporters tegen andere taxichauffeurs hebben gefilmd.
De conclusie die taxichauffeurs, en andere beroepsgroepen, moeten trekken is dat kritiek op het regeringsframe duur wordt betaald.
Op wat voor manier de regering dit maar kan bewerkstelligen.
Ook al is dat via de VOG.
Ik zou het kinderachtig noemen, als het niet zo overduidelijk fascistisch was. Het is de cult van actie, de theaterpolitiek: actie-reactie, waarbij elk incident een aanleiding is voor nieuwe inperkingen van fundamentele vrijheden.
*Pauze*
Ik had hier allemaal tweets met regeringskritiek, maar die zijn verdwenen.
Maar u kent de conclusie: fascisten in de regering, weg ermee!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Noot: deze wet is al opgesteld vóór de rellen, en is onderdeel van het regeerprogramma. Deze wet is dus niet gemaakt naar aanleiding van de ophef-cascade van deze week.
Ofwel het komt de regering toevallig goed uit, ofwel ze hebben de internetconsultatie iets vervroegd.
Volgens Marriële Paul, de VVD-staatssecretaris van 'funderend onderwijs en emancipatie', is regulering nodig om te voorkomen dat informeel onderwijs wordt gebruikt om kinderen op te zetten tegen anderen, het openbaar gezag, op de samenleving.
In dit stuk komt het allemaal samen: autocratische maatregelen die worden gerechtvaardigd door een angstcultuur en de versterkte, extreme mening van enkelen.
🧵Terrorisme, gefabriceerde instemming, en de (islamofobe) belegeringsmentaliteit
Om te beginnen: wat hier wordt voorgesteld gaat extreem ver. Nieuwsuur heeft het alleen over de hogere straffen, maar verdachten hebben ook veel minder rechten als ze verdacht worden van een terroristisch misdrijf.
Daarvoor moeten we kijken in het Wetboek van Strafvordering.
Zo is het mogelijk om een verdachte van een 'terroristisch misdrijf' vast te zetten zonder dat er sprake is van 'ernstige bezwaren'.
'Ernstig bezwaar' is een juridische term. Het betekent dat er bewijs moet zijn dat iemand strafbaar is, meer dan bij een simpele verdenking.
Wat weten we van de gebeurtenissen van de afgelopen dagen?
Hierover is nog veel onduidelijk. In ieder geval speelt voetbalclub Maccabi Tel Aviv op 7 november een wedstrijd tegen Ajax, waarvoor veel Maccabi-fans naar Amsterdam reizen.
Maccabi is internationaal geen onbekend fenomeen. Onderdeel van de harde kern van de fans zijn de 'Maccabi Fanatics', een extreemrechtse groep die vol zit van anti-Arabisch racisme en waarvan leden de strijd aangaan met demonstranten tegen Netanyahu.
In zijn laatste aflevering geeft Lubach zijn publiek nog een laatste boodschap mee.
De afdronk: ondanks alle narigheid die Lubach dagelijks bespreekt, is de wereld van nu nog steeds beter dan die van 'vroeger'.
De wereld wordt elke dag beter.
Dat zegt Lubach ook aan het begin van zijn betoog: vroeger was (bijna) alles slechter.
Dat gaat ver. De stelling dat vroeger niet alles beter was zullen veel mensen het mee eens zijn, maar de stelling dat vroeger (bijna) alles slechter was, verdient wel wat onderbouwing.
Het is moeilijk, zo niet onmogelijk, om Hitler te zien zonder de context van zijn regeerperiode, 1933 tot 1945. Al zijn gedachtengoed, van zijn antisemitisme tot zijn nationalisme, lijken op te bouwen naar de oorlog en de holocaust.
Maar dat is een narratief, een verhaal.
Vaak wordt de holocaust en de wereldoorlog geprojecteerd op Hitler vóór zijn machtsgreep, alsof dat is waar Duitsers in 1932 op stemden. Alsof men toen al wist wat hij later zou gaan doen.
Daarom wil ik stilstaan bij wat de gemiddelde Duitser van Hitler wist in juli 1932.
Waar gaat het over? De Volkskrant publiceerde een aantal dagen geleden een interview met Jan van de Beek. Jan van de Beek is een uitgesproken ideoloog als het gaat om migratie: hij wil, naar eigen zeggen, migranten uitsluiten van mensenrechten.