Thread by @karagullecioglu

ın Çavuşeskularla ilgili yaptığı zincir, o günlerin İstanbul'una, Türkiye soluna, mücadelesine götürdü beni. Solun sadece üç grubu lanetledi Romanya'daki karşı-devrimi. Biri, Yalçın Küçük ve onun Toplumsal Kurtuluş dergisi. Güçsüzdü, kitlesizdi, ama yazdı.

İkincisi, daha sonra TSİP ve TKP'ye evrilecek olan Gelenek. Sol entelektüel bir çevreden fazlası değildi, ama sessiz kalmadı. Üçüncüsü, Devrimci Sol Güçler (bugünkü Halk Cephesi). Yazmakla kalmadı: pankartlar astı, polisle çatışmalı gösteriler yaptı.

Hafızam beni yanıltmıyorsa, bütün dünyada sosyalizme ve Çavuşeskulara sokaklarda sahip çıkan başka hiç kimse yoktu. Ama anlatmak istediğim başka bir şey: belki de o bilen herkesin öldüğü, öldürüldüğü bir olay.

Yazayım, tarihe kalsın. İstiklal'de yapılan bir korsan gösteri vardır, Devrimci Sol Güçler imzalı, sprey boyayla yazılmış bir pankartın fotoğrafı kalmıştır bir tek. Pankartı tutanlardan biri Ali Efeoğlu'dur. İTÜ İnşaat öğrencisi. O günün akşamı Ali bir başka pankartı aldı eline…

Şişli'ye, caminin önüne gitti, astı. Kocaman bir pankarttı: altı metre filan galiba, dev gibi harflerle YAŞASIN SOSYALİZM yazıyordu, altında da "Romanya'da Çavuşeskuların Direnişi Karşısında Saygıyla Eğiliyoruz." Caminin parmaklıklarına astı. Uzaklaşamadı ama, yakaladılar.

Şişli emniyetine götürdüler. Miyoptu Ali, gözlüksüz göremezdi, üstelik çulsuz, yeni gözlük alacak parası yok. İstihbarata çıkardılar, dövmeye başladılar; "gözlüklerimi çıkarmaya ancak fırsat bulabildim," diye anlattı daha sonra, "masanın üzerine iliştirdim, ben de altına girdim."

Aliyi saatlerce dövdüler. Sonra şubeye, Gayrettepe'ye götürdüler, orada da dövdüler, askıya aldılar, falakaya yatırdılar, elektrik verdiler. Sonra, tutukladılar.

Dört yıl sonra, önce kardeşi, Yıldız'dan Ayhan Efeoğlu'nu aldı polis, işkenceyle öldürdü, cesedini yok etti.

Birkaç ay sonra Ali'yi yakaladılar. Sağlıklı değildi, işkenceye dayanamadı galiba, can verdi. Onun da cesedi yok ortada. Kayıp.
Bilen kimse kalmamıştır. Ali'nin dedesi Manastırlı Hamdi Bey'dir. İstanbul'un işgalini Ankara hükümetine haber veren telgrafçı milli mücadele kahramanı.

Ne zaman hatırlasam Ali'yi, Manastırlı Hamdi gelir aklıma: "Bu hamiyetli ve cesur Manastırlı Hamdi Efendi olmasaydı, İstanbul felâketinden kim bilir haber almak için ne kadar intizarlar içinde kalacaktık," demişti Mustafa Kemal onun için.

Sonra İngilizlerin bastığı Vezneciler karakolunu hatırlarım, Nazım'ın dizeleriyle: "Uykuda kestiler üçümüzü,
kurşuna dizdiler ikimizi, ...
Bir de altıncımız var,
kara kaytan bıyıklı bir şehit,
son mekânı şöyle dursun,
adını da bilen yok..."

Ali'nin adını biliyoruz da, son mekânını bilen yok. Kim bilir hangi karakol inşaatının temeline attılar, izi bile kalmadı.

Assubay emeklisiydi babası. Hâlâ hayatta mı, bilmem. İki oğlu bir kızı vardı. Oğullarını işkenceyle öldürdü polis, cesetlerini yok etti. Manastırlı Hamdi Bey'in torunlarını.