Μου μετέφεραν ότι βουλευτής αναφέρθηκε απαξιωτικά στη στρατιωτική θητεία του Γιώργου Καπουτζίδη. Επειδή συμβαίνει να έχουμε συνυπηρετήσει σε μονάδα που ανθρώπους σαν τον Βελόπουλο θα τους ξέρναγε, και επειδή γνωρίζω και τις μετέπειτα τοποθετήσεις του, έχω δυό λόγια να πω. Ο τότε ΥΕΑ (ΠΖ) Γιώργο Καπουτζίδης υπηρέτησε στη ΣΕΑΠ στο διάστημα Μάρτιο-Ιούνιο 1999, πριν δηλαδή γίνει διάσημος, και για δυο μήνες στη διμοιρία που εγώ ήμουν λοχίας. Επειδή η Σχολή είχε τις ιδιαιτερότητες της και ο Γιώργος τις δικές του, ο άνθρωπος μαρτύρησε.

Κάπου κάπου, χρειάζεται να ξαναλέμε τα βασικά για να τα μαθαίνουν και όσοι δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί επαρκώς.

1️⃣ Στο νοσοκομείο κάνουμε ησυχία. Έχει και σχετικές πινακίδες στους διαδρόμους. Το λέει και ο ΠΟΥ. Είναι στοιχειώδης γνώση.

https://twitter.com/o_salepis/status/1740826038937260383

2️⃣ Στους χώρους όπου οι άνθρωποι υποφέρουν και ενίοτε πεθαίνουν, συμπεριφερόμαστε με σοβαρότητα και σεβασμό. Για τον ίδιο λόγο δεν στήνουμε γλέντι σε νεκροταφείο, αν και προφανώς «δεν θα επηρέαζε την λειτουργία του»

Υπάρχει μια αντίληψη πως η επιστήμη είναι (ή πρέπει να είναι) πολιτικά αποστειρωμένη. Η αντίληψη αυτή είναι μυωπική επιστημονικά και πολιτικά επικίνδυνη. Τα ερωτήματα που θέτει η επιστήμη διαμορφώνονται, σχεδόν πάντα, πολιτικά: ούτε ο Αρχιμήδης σχεδίαζε πολεμικές μηχανές, ουτε ο Salk ανακάλυψε το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας από πηγαία περιέργεια. Πολιτικές προτεραιότητες της κοινωνίας υπηρετούσαν.

Έστω ότι περπατάμε στο πάρκο και βλέπουμε δυο ανθρώπους να παίζουν σκάκι. Γύρω από αυτούς υπάρχουν και κάποιοι θεατές. Στεκόμαστε κι εμείς, και μελετάμε τη διάταξη των κομματιών. Αν υποθέσουμε ότι ξέρουμε εξίσου καλά τους κανόνες του παιχνιδιού, και είμαστε εξίσου παρατηρητικοί και εξίσου έξυπνοι, ποιος μπορεί να προτείνει την καλύτερη κίνηση: αυτός που παρακολούθησε την παρτίδα από την αρχή, ή αυτός που ήρθε στα μισά;

Κάποια στιγμή, πριν πολλά χρόνια, μια μεγάλη (και ηλικιακά) κυρία της ελληνικής γλωσσολογίας μιλούσε σε συνέδριο για τη χρήση του -άδικο (π.χ. σαντουιτσάδικο, δισκάδικο). «…και βέβαια το κολλάδικο, όπου οι νέοι στριμώχνονται για να διασκεδάσουν, κολλάνε δηλαδή ο ένας στον άλλον» Γελάσαμε, της προτείναμε και μια πειστικότερη εξήγηση, γέλασε κι εκείνη, ίσως πιο αμήχανα, και πήγαμε παρακάτω. Γιατί όμως έκανε λάθος;

Όταν, κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ οι Ιάπωνες και οι Αμερικανοί έστησαν βάσεις σε απομακρυσμένα νησάκια της Πολυνησίας, συναντήθηκαν με φυλές ιθαγενών που δεν είχαν έρθει προηγουμένως σε επαφή με το δυτικό πολιτισμό. Ή τον ανατολικό, μάλλον έτσι έπρεπε να να περιγράψω τους Ιάπωνες, δεν με ενδιαφέρει αυτό τώρα, τη δυτικότροπη οπτική μου μέσα.

Πριν δέκα χρόνια, τέτοιον καιρό, μας είχαν κηρύξει τον πόλεμο. Στη θέση του «μας» διάβαζε «τη γλωσσολογική κοινότητα» και στη θέση του εχθρού, τα πσεκ. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Το 2011, εγκρίθηκε για το δημοτικό μια νέα γραμματική. Η γραμματική αυτή είχε ένα κεφάλαιο για την προφορική μορφή της γλώσσας.

ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/…

Τα αμφιθέατρα, νομίζω όχι μόνο το δικό μου, είναι ανοιχτά σε όλους, επισκέπτες, ακροατές, και φοιτητές άλλων τμημάτων που αναγνωρίζουν το μάθημα. Και έτσι πρέπει να είναι. Γι’αυτό δυσκολεύομαι κάπως να καταλάβω τι παραπάνω προσφέρει το «ελληνικό Ερασμους» όταν μάλιστα δεν προβλέπει κονδύλια για μετακινήσεις φοιτητών σε άλλη πόλη.

Κυκλοφορεί κάπου μια σύσταση να ανοίξουμε το λεξικό, για να μάθουμε τη σημασία της λέξης «αδιάβαστος».

Επειδή όμως το λεξικό, αν και εύκολο στη χρήση του, κάποιους μπορεί να τους μπερδεύει, ας δούμε μαζί πώς διαβάζεται. Εδώ είναι το λήμμα της λέξης «αδιάγνωστος» από το Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής. Πρόσθεσα δυο πλαίσια για να είναι πιο διακριτά τα στοιχεία του.

Στο κόκκινο πλαίσιο είναι η σημασία, στο μωβ η ετυμολογία. Αν θέλουμε να δούμε «τι σημαίνει» η λέξη, κοιτάζουμε μόνο το κόκκινο πλαίσιο.

Με όση βεβαιότητα μου δίνει η εμπειρία μου σε μονάδα που χρησιμοποιούσε BMP-1 όταν ήταν απλώς παλιά, το κορόιδο είναι οι Ουκρανοί και, δυστυχώς Στρατηγέ, εσείς.

https://twitter.com/nikos_toskas/status/1531680889612259330

Ίσως ο στρατηγός ίσως δεν θυμάται καλά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του BMP-1, γιατί στην XXV ΤΘΤ που διοίκησε, δεν θα έστελναν ποτέ τέτοιο υλικό.

Το να προσπαθείς να «εμπλουτίσεις τα αγγλικά σου» διαβάζοντας ελληνικής ετυμολογίας λέξεις είναι σαν να προσπαθείς να μάθεις μαγειρική διαβάζοντας τα barcode στα ράφια των σουπερμάρκετ - αλλά μόνο όσα αρχίζουν από 520. Αυτός που διαβάζει για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, διαβάζει και τον ορισμό και τις χρήσεις, όχι μόνο τη λέξη: έτσι θα διαπίστωνε ότι η σημασία του paradigm δεν είναι αυτή του «παραδείγματος»

Να σας πω λοιπόν για αυτό το βιβλίο, πώς προέκυψε. Υπήρχαν, το 2005, κάτι λεφτά από ΕΣΠΑ, και αποφάσισαν να τα ξοδέψουν για να γράψουν βιβλία αγγλικών.

kathimerini.gr/society/561604… Μέχρι τότε, τα Γυμνάσια προμηθεύονταν βιβλία από το εμπόριο, με βάση μια εγκεκριμένη λίστα. Αλλά το σύστημα κόστιζε πολλά λεφτά, και δημιουργούσε και ευκαιρίες μικροδιαφθοράς. Οπότε ξεκίνησαν να λύσουν ένα πρόβλημα και κατασκεύασαν ένα χειρότερο.

Φοβάμαι πως κάποιοι ίσως εκμεταλλεύτηκαν την άγνοια της υπουργού σε παιδαγωγικά ζητήματα, και της παρουσίασαν ως καινοτομίες τη βιωματική μάθηση και τη διαθεματικότητα, που υπάρχουν —θεωρητικά τουλάχιστον— στα προγράμματα σπουδών εδώ και 20 σχεδόν χρόνια.

https://twitter.com/nkerameus/status/1464517095107014659

Ωστόσο, πίσω από τις όμορφες διαφάνειες υπάρχει μια πιο μπερδεμένη πραγματικότητα:

Με αφορμή αυτό το νήμα (που αξίζει να το διαβάσετε και αυτοτελώς), να θυμηθούμε και τα «Αθεϊκά» του Βόλου, ή τι συνέβη πριν 120 χρόνια σε ένα σχολείο που δεν έκαναν προσευχή.

https://twitter.com/Nick_in_ABZ/status/1437482788958228486

Το 1908, λοιπόν, ιδρύθηκε στο Βόλο το Ανώτερο Δημοτικό Παρθεναγωγείο, με διευθυντή τον, 28χρονο τότε, Αλ. Δελμούζο. Το σχολείο ήταν ιδιαίτερο, γιατί παρείχε μέση εκπαίδευση σε κορίτσια, χρησιμοποιούσε ως γλώσσα διδασκαλίας τη δημοτική, και δεν έκαναν πρωινή προσευχή.

I was very sad to learn that Prof. Michael Hoey passed away on Friday (10/9). I knew Michael indirectly, as he had supervised one of my PhD supervisors, and directly since he graciously accepted our invitation to deliver a plenary in Graz. Prof. Hoey has been described as having “all the graces and none of the airs of a processor”. He was a man with an incredibly sharp mind, unique wit and profound intellectual generosity.

Σήμερα θα μάθουμε αγγλικά. Συγκεκριμένα τα αγγλικά που θα μαθαίνατε αν ήσαστε σε κατεύθυνση διοίκησης-οικονομίας στα ΕΠΑΛ. Στα ελληνικά λέμε «σπουδάζω διοίκηση-οικονομία», στα αγγλικά «σπουδάζω υπάλληλος γραφείου» Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται η υπάλληλος γραφείου είναι να ξέρει πως λέγονται τα διάφορα μαραφέτια που την περιστοιχίζουν. Οι συντάκτες του βιβλίου το ξέρουν και προνοούν σχετικά.

Amusingly (or not), five decades later, Barbara Fredrickson, a famous psychologist, and Marcial Losada, an unknown mathematician, decided to use Lorenz’s equation to solve the perennial philosophical question: how can I be consistently happy?

https://twitter.com/achilleask/status/1396543792128401409

Whether one can (or should) always be happy is a different question, and one would have assumed that the psychologists in question would have reflected on this, but they didn’t.
(@emmyzen has written a lot of interesting stuff on this; so you might want to follow up on her work)

In the 1950s Lorenz was working on mathematical models that might forecast the weather. He correctly assumed that the advent of powerful computers would make it feasible to run such equations, and hopefully to predict weather patterns.

https://twitter.com/marialcalvo1/status/1396445703933763588

This way of thinking —determinism— was not new: Several centuries earlier Laplace asserted that if “an intelligence” were vast enough, and if it had knowledge of the laws of nature and the current state of things, it should be able to deduce past and future with precision.

Ενοχλητική χρήση της γλώσσας είναι να παρουσιάζεις ως επίκαιρη «έρευνα» μια δημοσκόπηση που έγινε προ εικοσαετίας, με κλεμμένη ιδέα, για τηλεοπτικό κανάλι.

https://twitter.com/Makeleio_gr/status/1395795051427491844

Αρκετές από τις μπαμπινιωτικής προχειρότητας αντιρρήσεις τις αποδομεί ο σοβαρός γλωσσολόγος Φ. Παναγιωτίδης στο βιβλίο του «Μίλα μου για γλώσσα»

facebook.com/26123358066866…

Ότι οι γλώσσες συναντιούνται, επηρεάζονται η μια από την άλλη, ανταλλάσσουν λέξεις, και τα λοιπά, το έχουμε πει. Ένα παράδειγμα που μας δείχνει ότι αυτή η διεργασία δεν απειλεί και δεν καταστρέφει τις γλώσσες μας το δίνουν τα αγγλικά. Για το παράδειγμα αυτό θα πάμε πίσω στο χρόνο, στις αρχές της προηγούμενης χιλιετίας. Στην Αγγλία κατοικούν διάφορα γερμανικά κυρίως φύλα, όπως οι Άγγλοι και οι Σάξονες. Η γλώσσα τους μοιάζει με τα γερμανικά. Στην εικόνα, το «Πάτερ Ημών» στα Παλαιά Αγγλικά.

Ο λόγος που έκλεισαν τα σχολεία είναι γιατί δεν έγινε καμία προσπάθεια να λειτουργήσουν με ασφάλεια. Κλείνουν γιατί, ενώ υπήρχαν μήνες για προετοιμασία, δεν έγινε αναμόρφωση του προγράμματος ώστε να μην μετακινούνται εκπαιδευτικοί από σχολείο σε σχολείο, από τη Θεσσαλονίκη στις Σέρρες, από τα Γιάννενα στην Κόνιτσα, κ.ο.κ.