Yıl 1938…

Birdwood, yaşamının en büyük acılarından birini Atatürk’ün haberini alınca duyar. Yaşı hayli ilerlemiştir. Hastadır da…

Ama ne olursa olsun cenaze törenine katılmak, dünyanın yetiştirdiği en büyük askerin tabutu önünde eğilmek, ona son görevini yapmak ister... İngiltere Hükümeti'ne bu arzusunu bildirir. Sağlığının yolculuğa elverişli olmadığının söylenmesine ve tüm itirazlara rağmen Ankara’ya gelir.Atatürk’ün tabutu kabrine götürülürken Mareşal Birdwood'un Halkevi balkonunda ayakta durabilmesi için ayaklarının altına destek yapılır.

·
70li yılların ortaları..
İzmir'de Güneş Gazetesinde çalışıyorum..
Bir hafta sonu O'nunla birlikte Denizli'de maça gidiyoruz..
Uçağın olmadığı yıllar..
Mecburen karayolu..
Otoban da yok..
4 x 4 de..
4 saat gidiş, 4 saat dönüş.. O arkada, ben önde şöförün yanında..
Yol boyu futbol, gırgır, şamata..
Birara bağırdı..
"Sağa çek abi"
Çektik..
Bir çiçekci dükkanı..
Dışarıda yüzlerce saksıda çeşit çeşit çicek..
İndi..
Çiceklerin hepsine tek tek baktı..
Ama birini uzun uzun inceledi..
Kokladı..

İki genç insan..
Birinin adı Deniz Gezmiş‘ti.
Ankara’dan..
Diğerinin Abdullah Gül..
Kayseri’den..
1960'lı yılların sonralarında yolları İstanbul Üniversitesi’nde kesişti..
Hukuk Fakültesinde okuyan Deniz Gezmiş sol görüşlüydü.. Öğrenci lideriydi.. Fikir Kulüplerinin önde gelen isimlerinden..

İktisad Fakültesinde okuyan Abdullah Gül ise sağ görüşlü.. Milli Türk Talebe Birliği üyesi…
İslamcı grubun Akıncılar cephesinden..

Yıl 1968 idi.. Temmuz sıcağı.. Amerikan 6. Filosu İstanbul boğazındaydı..

10 Kasım 1938 Dünya Basını

Avusturya basınından "Neue Freie Presse"
"Türk halkı, kurtarıcısını ve babasını kaybetti."

Danimarka basınından "National Tidence"
"Atatürk, yirminci yüzyılın en büyük mucizesidir."

"İsviçre basını"
"Atatürk, bir medeniyet kaynağı idi."
Alman basınından "Volkischer Beobachter"
"Atatürk Türkiye’yi dünyada tek düşman kalmaksızın bırakmıştır. Bu, zamanımızın hiçbir devlet şefinin başaramadığıdır." ...

Resim İstanbul Karaköy'dür.
118 yıl önce çekilmiş.
Resimde Türk arıyorsanız hamallara bakınız...

Kendi ülkesinin "Kurucu Babasına" hakaret edenlere her ülkede hain denir..!
Konstantinopolis denilen şehri kim fethetti..?
-Osmanlı Padişahı Fatih Sultan Mehmet..! Bir Padişahın fethettiği bu şehri, torunu olan, başka bir Osmanlı Padişahı Vahdettin, Çanakkale'de verilen yüzbinlerce şehitten sonra saltanatı istikbali uğruna kendi elleri ile İngilizlere teslim etti..!
Peki, o sırada Fatih'in kemikleri sızlamış mıdır?
-Hem de nasıl..!

"Benden sürekli şeker isteyen komşumdu. Öldüğü gün kapımın önünde bir zarf buldum: 'Bana kendimi faydalı hissettirdiğin için teşekkür ederim.'"
Adını hiç bilmiyordum. Beş yıl boyunca, ısrarla Fadime dememi istese de, sadece "3B'den gelen hanım" diye hitap etti. Kapımı ilk çaldığında bir Salı öğleden sonraydı. Yeni taşınmıştım ve kutular hâlâ evin her yerinde birikmişti.
"Affedersin canım," dedi, sonradan tanıyacağım yumuşak bir sesle, "bir fincan şekerin var mı? Dışarıdayım ve torunum için kek yapıyorum."
"Tabii, bir dakika."

Gani müjdenin Gölcük depreminde 7.4 yetmedi mi diye pankart açan türbanlı kıza yazdığı müthiş yazıyı paylaşıyorum.
Aradan 20 sene geçti ama hala aynı zihniyette olan beyinsizler var hatta çoğaldı.. "Bir hafta önce türban protestoları sırasında "7.4 yetmedi mi?" pankartını açan sevgili kardeşime seslenmek istiyorum bugün...
20 bin insanın acısı ve cenazesi üzerine politika yapmaya kalkan "o güzel insana" bir çift sorum var.
Ey mantosu uzun, aklı kısa kardeşim benim.

YANIYOR MU YEŞİL KÖŞKÜN LAMBASI

Yemen’de savaş, karargahta toplantı vardı. Genç subaylar heyecan içinde. Biraz sonra hangi cepheye gideceklerini öğreneceklerdi. Bazıları evli. Geride bir genç eş bırakacak. Bazıları sevdalı, ardında bir sevgili bırakacak. Bazıları aileleriyle vedalaşacak. Hepsi geriye dönüşü değil, ardında bırakacaklarını düşünmekteydi.

Derken, “Dikkat,” diye bir ses ve hepsi ayağa kalktı. Gelen subay kimin hangi cepheye gideceğini ve İstanbul’dan kafilenin ayrılacağı tarihi söyledi. Herkes birbiriyle vedalaştı.

Türkler 15.000 yıldır Anadolu’da.
Pontus’lulardan 1.300 yıl önce Karadeniz’de Türkler vardı.
1071 tarihi, Türklerin Anadolu’ya ilk değil, son geliş tarihidir.
İlk tarihçi Heredot değil, `TÜRK´ komutandır.
Yazıyı Türkler kullandı, ilk alfabe Latin alfabesi değil.

İstanbul Bizans’la başlamadı,binlerce yıl önce Türkler kurdu.
Roma ve Pekin’i biz kurduk.
Okulu ve üniversiteyi ilk Türkler kurdu.
Türk Tarihi M.Ö 16.000′li yıllara dayanıyor.
Tüm alfabelerin kökeni Türk alfabesidir.
Latin Yunan Fenike ve Kril alfabeleri Ön-Türkçe’den oluşmuştur.

BarbunSenegal'den geliyor.
KalamarHindistan'dan.
Ahtapotİspanya'dan.
KaridesEndonezya'dan.
LagosMısır'dan.
KalkanRomanya'dan.
Norveç'ten getirilen seyit balığını restoranlarda mezgit diye kakalıyorlar. Lüks otellerimizde yediğiniz kılıç şiş'ler aslındaÇin'den ithal köpekbalığı… Mercan Gine'den. Sinarit Gana'dan.

Her mevsim dilbalığı olmaz, bizde oluyor, çünkü mevsimine göre bazen Afrika'nın batısındaki Senegal'den, bazen Afrika'nın doğusundaki Somali'den geliyor.

Kıymetli Dostlar şu anda çok öfkeliyim, duygularımı nasıl ifade edeceğimi, kelimelerimi nasıl toparlayacağımı bilmiyorum.
Burada gördüğünüz bu beyaz sebzenin adı bolluk sebzesi ve ya bereket sebzesi anlamina gelen "Beesey". Bazı kesimlerde değişik (Yisuvilek olarak kullanılsa da) isimler kullanılsa da genel adı adı "Beesey". Doğu Türkistan'ın hiç bir ilinde, ilçesinde, köyünde, kasabasında bu sebzenin adı "çiň marulu" değildir...

Beyaz Saray’a giriş yaparken, binanın tüm girişlerine yerleştirilmiş olan x-ray cihazı, üniformasındaki metal düğmeler nedeniyle "negatif sinyal" vererek ötmeye başladı. Bunun üzerine kapıdaki güvenlik görevlisi Orgeneral Ergin Saygun’un üzerini aramaya kalkıştı. Orgeneral Saygun, bu tutuma anında tepki koyarak Beyaz Saray’ı terk etti ve görüşmesine gitmedi.

Özür dilediler ve yeniden davette bulundular.
Yapılanın Türk halkına ve Türk Silahlı Kuvvetleri’ne saygısızlık olduğunu belirterek, "Beyaz Saray’a dönün ricasını" geri çevirdi.

"ADINI SEN KOY" KİTABIMIZDAN
Bugün size Cızır Ebe'yi, kendi deyimiyle Cızır Kızı'nı tanıtacağım.

Bir gün yaşadığım yer dışında bir düğüne gitmiştim, çok hareketli bir düğündü ve oynamaktan utanan benim bile oynayacağım gelmişti. Kamera elimde oynayanları çekiyordum ama çektiklerim beni tatmin etmiyordu. İçimden bir his sabretmemi ve istediğim karenin ilerleyen saatlerde geleceğini söylüyordu.

Cenaze, ayran, pide!
İşsiz gezdiğim günlerden biri. Sabah erkenden kalkıp yollara düştüm. İşsizlikten nasıl bunaldıysam artık öğlene doğru kendimi Seyranbağları tarafında bir yerlerde buldum. Düşünün artık. Tuzluçayır nere Seyran nere? Üstelik yürüyerek. Bu arada karnım açıktı. Zaten hep öyle olurdu. Sabah kahvaltı yapmadan evden çıktığım için öğlene doğru karnım acıkırdı. Baktım ileride bir kalabalık var. O taraftan gelen birine sebebini sordum. Adam “Cenaze” dedi “Orası köy derneği.

OKUMAK GÜZELDİR BERABER OKUYALIM MI?

BİR KIZ KULESİ ÖYKÜSÜ
KARL DETROİT YA DA MÜŞİR MEHMET ALİ PAŞA
Size bir hikaye anlatacağım, yaşanmış bir hikaye, hem de sonuçları çok ama çok güzel olan bir hikaye…
1827 yılı.. Almanya’nın Magdeburg şehri…
Bu şehirde Ludwig Carl Friedrich Dedloid adında bir erkek çocuğu dünyaya gözlerini açar.

Büyüdükçe huzursuzluğun ne olduğunu anlar, çünkü annesi ve babası sürekli kavga etmektedir.

ÇOK TRAJİK BİR OLAY

1947de ormanda kaybolan 7 yaşındaki George ve 5 yaşındaki Thomas kardeşler 70 yıl sonra bulunmuşlar.
Anneleri onları piknik alanına götürmüş, sandviçlerini yedikten sonra çocuklar etrafı görmek istemiş, anneleri de izin vermiş, ama bir daha onları görememiş. Düzinelerce park ziyaretçisi telaşla arama yapmış, polisler kurtarma köpekleriyle gelmiş aramış, bu arayışa günlerce halk da katılmış ama çocuklardan bir ize rastlanmamış.

Gazeteler her gün iki kardeşin gülen yüzlerini gösteren fotoğraflarını yayınlamış.

İzmir’de bir sinema kapısından içeriye giren seyirciler, harem ve selamlık uygulamasına uygun olarak salonu ortadan bölen perdenin iki yanına otururlar; bir tarafta erkekler, öteki tarafta kadınlar. Tam film başlayacaktır ki, görevliler gelir ve perdeyi kaldırarak, seyircilere aileleriyle bir arada oturabileceklerini söyler. İlk kez bir sinemada anne, baba ve çocukların bir arada oturup film izlemeleri için ortadaki perdenin kaldırılması emrini,

Gara
1956 yılının Nisan ayında Trabzon'da doğdu.Babası Maçkalı Şoför Sabri.Annesi Erzurumlu Saliha Hanım.Çocukluğu Trabzon Gülbaharhatun mahallesinde geçti.Dördü aynı anne babadan,toplam 13 kardeşlerdi.Birlikte büyüdüler.Kara kuru bir çocuk olduğu için lakabı "Gara" idi. Trabzon Ticaret Lisesi'nde Daktilo bölümünde okudu.İlk yazılarını daktiloyla yazdı.On parmak değil yirmi parmak,ayaklarıyla da daktilo kullanabiliyordu.17-18 yaşına kadar en büyük tutkusu futboldu.
Dört kardeşinden üçü Fransa'ya yerleşti.Ona da gel' dediler.

Tam 4.000 yıl önce sümerli bir öğretmenin bize yazdığı mektup...B!L.

Ben bir Sümerli öğretmen, şair ve yazarım. Yaşım yetmiş beşi bulduğundan öğretmenliği bıraktım fakat şairlik ve yazarlık ölünceye kadar sürecek.
Bu yaşam öykümü daha çok gelecek kuşaklar için yamaya başladım.

https://twitter.com/Saka_larr/status/1985402250307780659

Bizim ulusumuz, dilimiz, geleneklerimiz, sosyal yaşantımız, sanatımız unutuluyor artık.
Bu güzel ve uygar ülkemize heryerden göz diktiler.
Göklere uzanan basamaklı kulelerimizin, görkemli tapınaklarımızın, arı gibi çalışan çarşılarımızın, her tarafa ulaşan kervanlarımızın, +++++

@Saka_larr Tam 4.000 yıl önce sümerli bir öğretmenin bize yazdığı mektup...B!L.

Ben bir Sümerli öğretmen, şair ve yazarım. Yaşım yetmiş beşi bulduğundan öğretmenliği bıraktım fakat şairlik ve yazarlık ölünceye kadar sürecek.
Bu yaşam öykümü daha çok gelecek kuşaklar için yamaya başladım. @Saka_larr Bizim ulusumuz, dilimiz, geleneklerimiz, sosyal yaşantımız, sanatımız unutuluyor artık.
Bu güzel ve uygar ülkemize heryerden göz diktiler.

Bursa hapishanesinde başlayan trajik aşk öyküsünün kahramanları Nazım ve Münevver aynı zaman da akrabaydılar. Münevver, Paris’te büyümüş Fransızcayı ilkokulda öğrenmiştir. Henüz ressam Nurullah Berk’le evlenmeden önce yani onsekiz yaşlarındayken İstanbul’da Nazım’la karşılaşır. Mehmet Ali Aybar ve Nazım, İstiklal Caddesi’nden Tünel’e doğru yürürken annesi ile gezmeye çıkmış Münevver’i görürler. Paris’te yetişmiş bu çok güzel kız, iki erkeği de çok etkilemiştir. Özellikle Aybar daha sonra Nazım’a kuzenini çok beğendiğini söylemekten kendisini alıkoyamaz.