Bana "askeri açıdan Rusya-Ukrayna Savaşı hakkında ne düşündüğümü" soran dostlarım;
1. Ben yarbay rütbesiyle emekli oldum, yaptığım en üst seviye komutanlık, tabur komutanlığı. Bu tecrübe iki ülke arasındaki karmaşık bir harekatı anlamak için yeterli değil.
++ 2. Askeri çatışmalar konusunda akademik çalışma yapmıyorum. Dünyadaki son askeri yönelimlerden, teknolojilerden, birlik konuş ve kuruluşlarından haberim yok.
3. Ukrayna ve Rus birliklerinin konuş, kuruluş, eğitim, malzeme ve personel durumlarını bilmiyorum.
++

Kamu hizmetine devam,
Şimdi de askeri konularda ahkam kesmenin ipuçları;
1. Kılık-kıyafet: işin olmazsa olmazı, elde kocaman bir işaret zopası, kravat takılmadan giyilmiş üç parçalı takım elbise (yaka göbek deliğine kadar açık olursa daha havalı) ve cepte mendil
++ Ayağa kalkıldığında göbeği içeri çekmek de önemli.
2. Jest ve mimikler: ara sıra dalgın dalgın yan kameraya bakmak, bu esnada gözleri kısmak önemli, spikere adıyla hitap etmek ve bazen sert çıkışlar yapmak gerekli (çok savaş gördüm havası yaratmak için).
++

Uyku tutmadı, biraz okuyayım bari dedim.
Telefonuma bakarken Keşanlı Hakan @Kesanli_Hakan diye bir kişinin iletime yanıt verdiğini gördüm.
Keşanlı Hakan kim biliyor musunuz?
Benim dayımın oğlu...
Jandarma Kıdemli Başçavuş Hakan!
++

https://twitter.com/Kesanli_Hakan/status/1496954690759950339

Ablası benimle yaşıttır, Hakan da bizden bir kaç yaş küçük.

Üsteğmendim, yeni bölük komutanı olmuştum. Irak'ın kuzeyinde bir operasyona gidiyorduk. O gece bölgesinde kalacağımız Jandarma Sınır Tabur Komutanı @syarali1 geleceğimi duymuş, bizi nizamiyede karşıladı.
++

Biz devşirmeler, yetimhane mezunları.
Askeri lise ve astsubay hazırlama okulu mezunlarından bahsediyorum.
14-15 yaşlarında gireriz devletin kanatları altına.
Kaşındıran, kıllı elbiseler, boyumuzdan uzun M1 Garand piyade tüfeği.
Annenizi özleyip yastığa ağladığınız geceler.
++ Yıllar geçer, görevde (bazen çatışmalarda) yaşlanırsınız.
Ancak içinizde sönmeyen bir ateş vardır; Bu üniformayı giyen herkes silah arkadaşınızdır. Uğrunda ölünmeye değer.
Sedat Bey'i @sdt_drmzzz tivitırda tanıdım.
Her paylaşımıma yorum yapan, atarlı, giderli biriydi.
++

Birkaç yıl kadar önceydi; adamın biri televizyona çıkmış ne kadar kahramanca savaştığından ve tarihin akışını değiştirdiğinden, devleti kurtardığından bahsediyor.
Konuşan kişiyi tanıyorum, anlattığı olayı da biliyorum.
Evet, öyle bir olay yaşandı.
++ Ancak şahsın anlattığı gibi değil.
Çok iyi ve detaylı bir istihbarat çalışmasının üzerine gidildi, adamlar kulağından tutulup getirildi. Öyle bir şoka uğradılar ki kıpırdayamadılar bile. İşin garip tarafı, olayı anlatan kişi de cesaretiyle bildiğimiz bir büyüğümüzdü.
++

O'na hakaret etmeyin.
Benim yanımda etmeyin. Kalbinizi kırarım, hem de çok kötü kırarım. Elimden gelirse kafanızı da kırarım. Hiçbir şey yapamazsam, küfür ederim ama yanınıza bırakmam!
++ Keşan'ın kenar mahallesinde tüm ailenin ortadaki bir tas tarhana çorbasına kaşık salladığı, sıvasız bir evden geldim ben. Oradan Kuleli Askeri Lisesi'ne, sonra da Kara Harp Okulu'na gittim.
O'nun geçtiği yollardan geçtim yani.
Bu devlet iyi bir eğitim verdi bana.
++

Rahmetli şehit yarbay Songül Yakut ile ilgili paylaşımlar karşıma çıkıyor sürekli.

Yaşasaydı 45 yaşında olacakmış.

1993 yılında tanıdım ben Songül'ü.

Ben Harbiye son sınıftaydım, O da birinci sınıfta.
++

(Fotoğraf kaynağı: Vikipedi) Onların taburunun tabur kıdemlisiydim.
Ayrıca ikimiz de Türk halk müziği korosundaydık. Songül çok güzel bağlama çalardı. Her zaman olmasa da bazen de yanık sesiyle türküler söylerdi.

Sonrasında Türkiye'nin ilk kadın jandarma komutanı oldu,
Gurur duydum.
++

2008 yılında, beraber çalıştığımız bir arkadaşımızın eşi ani gelişen bir böbrek yetmezliği ile vefat etti. Çok genç yaşta, beklenmeyen zamanda gelen bu vefat hepimizi çok üzmüştü.

Ankara Karşıyaka mezarlığı camiinden kalkacak cenaze için hepimiz hazırdık.
++ Cenaze namazından önce yaşlıca bir imam ortaya geldi.
Önce ölüm hakkında birkaç şiir okudu. O kadar güzel o kadar hissederek okudu ki, ölümün kaçınılmazlığını, hayata anlam katanın ölümün kendisi olduğunu taa yüreğimde hissettim.
Sonra iyi insan olmaktan bahsetti.
++

Bizim paraşüt camiası, serbest paraşütçü olduktan sonra statik paraşütçüleri biraz aşağıda görür.

Serbest paraşütçü uçaktan özgürce çıkıp havada düşerken, istediği irtifada paraşütünü kendisi açar.

Oysa diğerinde uçağa bağlı olan statik kolon açar paraşütü.
++ Statik paraşüte çok az kumanda verebilirsiniz. Oysa serbest paraşüt bir kuş gibi süzülür, istediğiniz yere istediğiniz şekilde iniş yaparsınız.

Ben mahallenin delisi olarak, serbest paraşütçü olduktan sonra da statik paraşütü çok sevdim.
++

Osman yarbay...

Benim 1.60 boyunda, 50 kilogram ağırlığında, ancak yüreği boyundan büyük tabur komutanımdı.

Bizim yaş ve üzeri utanarak hatırlayacaktır; misafir sigarası diye saçma bir gelenek vardı.
++ Bölük komutanım geçici görevle bölükten uzak olduğu için yerine ben vekalet ediyordum.

Osman yarbay geldi. Bölüğü denetledi, ardından eğitim alanının ortasında, tabur komutanı aracının gölgesinde sohbete başladık.

Çay söyleyip, misafir sigarasından ikram ettim.
++

Gecenin bir saatinde aradı Ahmet Yavuz general @yvzah beni.

"Gazilerimize gidecek kitaplarımı şimdi imzaladım, yarın ilk iş kargoya verilecek" dedi.

Sağolun komutanım dedim.
++ Canınız sıkıldığında, üzüldüğünüzde, sevindiğinizde, çocuğunuz ilk kelimesini söylediğinde arayabileceğiniz bir general büyüğünüz oldu mu sizin?

Ev taksidi için aradığınız, eşinizle problem yaşadığınızda aradığınız, noolcek bu ülkenin hali diye aradığınız bir büyüğünüz.
++

Bazen DM'den sorular alıyorum, "falan şahısla anınız var mı?", bahsedilen falan şahıs bol bol televizyonlarda görünen bir "kahraman!"

Televizyonda görünen kahramanları ben de televizyonda görüyorum açıkçası.
++ Zaten bu hesabın amacı da, benim televizyondaki falan şahısla birlikte çalıştığımı kanıtlamak değil.

İlk günden beri söylüyorum, benim amacım sessiz yiğitlere ses olmak. İsmi bilinmeyen kahramanları anlatmak.

O televizyon programlarında Bahadır'ı bulamayacaksınız.
++

Topçu sınıfını kayırdığımı söyleyen dostlar;
Ben Harp Okulu'ndan topçu teğmen olarak mezun oldum.
Yıllarca komando birliklerinde kol ve bölük komutanı olarak gururla hizmet ettim.
Hayatım boyunca sınıfçılık yapmadım.
++ Benim için esaslar bellidir;
Asıl vurucu gücümüz muharip birliklerdir (piyade, tank, taarruz helikopter filoları).
Topçu dahil diğer tüm sınıflar (komuta/kontrol, muharebe destek, muharebe hizmet destek) muharip sınıflarımıza destek olmak için vardır.
++

Topçu birliklerinin birlik gecelerinde mutlaka adı anılan "son ateş isteği" canlandırılıp, ruhuna Fatiha okunan biri vardır; Şehit Topçu Üsteğmen Mehmet Gönenç (Soyadını bazı kaynaklarda Günenç diye de okudum, ben burada topçu okulunda öğrendiğim şekliyle yazacağım).
++ Üsteğmen Gönenç, Kore muharebelerinde düşman tarafından sarılınca, esir düşmemek için kendi üzerine ateş isteyen topçu ileri gözetleyicisidir.

Bu şekilde bir ateş isteğine yanıt vermek, kendi askerinin üzerine ateş etmek, bir topçunun en ağır görevi olur.
++

11 Eylül 1994'te hayatımda ilk kez Polatlı'ya geldim. Artık Harbiye'yi bitirmiş genç bir teğmendim. Uygulamalı sınıf eğitimi görüp, topçu subayı olmak ve oradan da kıtaya çıkmak için topçu okulunda subay temel eğitimi alacaktım.
+++ Toz içerisinde, kurak, ağaçsız, bu küçük ilçeyi ilk başta hiç sevmedim. Acıkır (Sakarya Kışlası) atış ve eğitim alanı daha da iç karartıcıydı.
Keçinin sevmediği ot burnunun dibinde biter derler. Sınıf okulundan sonraki ilk kıta görevim de burada oldu.
++

Şimdi anlatacağım olayı ben yaşamadım. Zaten yaşayamazdım, olay olduğunda ben daha Harbiye'de öğrenciydim.

Ancak, olayı biri yardımına gidilen kol komutanı olmak üzere, dört-beş ayrı kaynaktan dinlediğim için gönül rahatlığıyla paylaşıyorum:
++ Bölgedeki komando kolu, çok zor bir pozisyonda pusuya düşmüştür. Yaralıları vardır ve mahkum arazide kaldıkları için manevra yapmaları çok güçtür.

En yakınlarındaki birlik de, aslında mevcudu bir piyade takımı kadar bile olmayan, topçu bataryasıdır.
++

@KorayGurbuz75
Koray'ı soran, yardımcı olmak için temas kurmaya çalışan tüm dostlara müteşekkirim.

O zaman Koray'dan biraz daha bahsetmek istiyorum izninizle
++

https://twitter.com/BSahtebilim/status/1427955043500761095

Koray, aslın tankçıydı ancak bu ordunun en fedakar, en savaşçı insanlarının bulunduğu birlikte, tim personeli görev yapıyordu.

Hatta oranın da en seçme grubundaydı.

Sonrasında da komando birliklerinde görev yaptı ve istihbarat sınıfına geçti.
++

Koray @KorayGurbuz75 benim 26 yıllık arkadaşım.

İlk tanıştığımızda ben kıtaya yeni çıkmış bir teğmendim, o da iki yıllık astsubay çavuştu.

O zamandan beri, kaderin cilvesi, hep birlikte çalıştık. Birlikte eğitimler, atlayışlar, tatbikatlar yaptık. Operasyonlara çıktık.
++ Zamanla dostuktan öte, kardeş olduk birbirimizle.

Koray benden iki yıl önce gazi oldu.
Bedenindeki yaralar kadar, ruhunda da açık yaralar vardı. Tüm gaziler gibi...

Bir gün, Koray'la birlikte bir psikoterapi seansına girmiştik.

Koray konuşmuyor, sadece duvara bakıyordu.
++

Bugün size iki askerden bahsedeceğim;

Biri bir onbaşı @zkanKESEK diğeri ise adını bile hatırlamadığım, binanın (tabii tuvaletlerin de) bakımından sorumlu bir er.

Birliğim görevdeydi. Ben ise, ağır bir paraşüt kazası geçirdiğim için, iki bacağım alçıda, hava değişiminde.
++ Diğer herkesin muharebe görevleri olduğu için, idari bir göreve destek olmam için beni de bölgeye çağırdılar.

Çekinerek gitmeme rağmen, benim için özel hazırlanmış olan yerde, çok rahat görev yaptım.
++

Bu yıl Mayıs ayında, Amerikalıların 82'nci hava indirme tümeni, Amerika'dan yola çıkıp, hiç durmadan Estonya'ya kadar uçup, Estonya'ya paraşüt atlayışı yapmıştı.

Ben bunun büyük bir saygısızlık olduğunu ifade ettiğimde bazı tepkilerle karşılaşmıştım.
++ Müsaadenizle, o hareketin niye büyük saygısızlık olduğunu açıklamaya çalışayım.

Genç bir subayken, müşterek bir tatbikatın planlama aşamasında bulunmuştum.

Amerikalılar ısrarla, uzun uçuşla gelip, doğrudan atlayış yaparak tatbikata başlamak istiyordu.
++

"Afganistan hakkında yazmayacağım, çünkü konunun uzmanı değilim" demiştim.

Ancak ortalıkta öylesine cahilce yorumlar var ki, çok amatörce de olsa gözlemlerimi paylaşmam gerekli görünüyor.

Lütfen yazdıklarımı bilimsel bir çalışma olarak değerlendirmeyin!
++ Afganistan'ın nüfusunun çoğunluğunu Peştunlar (Peştu, Paktun, Patan da denir) oluşturur.
Kendilerini Afganistan'ın sahibi (veya üstün grubu) olarak gören Peştunlar, genellikle diğer etnik gruba daha düşük hatta köle muamelesi yaparlar.
++