شماره جدید اکونومیست چند تا مطلب در مورد جنگ داره؛ نکته‌هاش که انعکاس افکار عمومی الیت‌ غربه قابل توجه‌اند:
- اول میگه که ما در مورد خطرات ورود امریکا اشتباه می کردیم و حق با ترامپ‌ بود.
- توصیه‌ش به ترامپ اینه که از این فرصت برای ایجاد صلح پایدار در خاورمیانه استفاده کنه./۱ از ۴ - مردم ناراضی از حکومت، با اینکه ابتدا از حملات ناراضی نبودند، بعد از گسترش اونها به شدت مخالفشون شدند (حتی شهرام شپره رو هم مثال میزنه).
- ج.ا بعد از این اتفاق در نگاه هوادارانش هم به شدت بی اعتبار شده
- تلاش نتانیاهو و رضا پهلوی برای آوردن مردم به خیابان‌ها کارگر نبود./۲

عالیخانی از شاه با احترام زیاد، ولی گاه منتقدانه یاد می‌کنه. یک انتقادش اینه که شاه «مجری» می‌خواست و قدرت «تصمیم‌گیری» تو دولت‌مردهاش را برنمی‌تابید و از همین جا هم ضربه خورد. داستانی رو میگه که معتقده نقطه عطف این رویکرد بود:
بعد از ۱۵ خرداد، تعدادی از سران کشور جلسه میذارند /۱

https://twitter.com/derang19/status/1918615327480361433

تا درباره اتفاقات ۱۵ خرداد و ریشه‌هاش نحوه مدیریتش از سمت علم با هم همفکری کنند و گزارشی برای شاه تهیه کنند. ابتکار ماجرا هم از سمت حسین علا (وزیر دربار ) و عبدالله انتظام (مدیر عامل شرکت نفت) بوده و چند نفر دیگه را هم دعوت کرده بودند. شریف امامی و یک نفر دیگه که دعوت شده بودند/۲

نیویورک‌تایمز یک گزارش تحقیقی مفصل در مورد ADHD داره که توصیه می‌کنم وقت بذارین بخونینش. خلاصه‌ش اینه که درک چند دهه ما از ADHD به کلی نادرسته. چند تا از نکته‌هاش رو اینجا میگم:

اول میگه نرخ تشخیص adhd تو بیست سال اخیر بیش از سه برابر شده: مثلا بالای ۲۰ درصد نوجوان‌ها!/۱
تو بیشتر موارد هم دارو (ریتالین یا ادرال) تجویز میشه. یک دلیل این روند صعودی، به سری مطالعات ۲۵ سال پیشه که نشون داده بود ریتالین تاثیر زیادی روی افزایش تمرکز داره!

ولی مطالعات بعدی یک سری مشاهده جدید داشت. اول اینکه دیدند تاثیر ریتالین به اون تمیزی مطالعات اول نیست /۲

رشتو در مورد حمله به آشپزخانه مرکزی جهان:‌
خوزه آندرس اسپانیایی از معروف‌ترین سرآشپزهای دنیاست. در حدی که ۱۴ سال پیش تو هاروارد یک درس فیزیک آشپزی داد و چندین رستوران درجه یک رو تو آمریکا اداره کرده. رستوران minibar تو واشنگتن تو خیلی لیست‌های بهترین‌های امریکا جا میگیره. /۱ شخصیت کاریزماتیکی هم داره و خوش صحبت٬ اینه که یک سلبریتی‌شف تمام‌عیار حساب میاد. زلزله هاییتی ۲۰۱۰ که پیش اومد٬ خوزه آندرس World Central Kitchen رو راه انداخت که با یک شبکه داوطلب‌ها غذای سریع و ارزون و با کیفیت به مناطق بحران‌زده برسونه. تمرکز اولیه‌ش هم زلزله و سونامی بود./۲

خراش دادن آسمان کافی نیست! (رشتو)
۱- دو دهه که عقب برگردیم، باور عمومی در دنیا این بود که توسعه سیاسی و اقتصادی رابطه تنگاتنگی دارند و اولی در سرمایه‌‌داری و دومی در دموکراسی تحقق پیدا می‌کند. باوری نظری که با کتاب سرمایه‌داری و آزادی فریدمن به بحث‌ مهمانی‌ها هم راه پیدا کرد.

https://twitter.com/HGouldian/status/1681564361951723520

۲- دیوار برلین که پایین آمد و گورباچف که پرده آخر درامای شوروی را اجرا کرد، فرضیه فریدمن با شرح و بسط امثال فوکویاما برای بیش از یک دهه تبدیل به حقیقت مسلم و ازلی-ابدی شد. تا اینکه کم‌کم سر و کله یک مثال نقض نغز پیدا شد: چین!
چین که دو دهه‌ای بود که خود را گرم می‌کرد،

عکس از منو کافه انداخته بود و صبحانه ساده ۶۷۰ هزار تومنی! یاد اولین دیتم تو سال اول دانشگاه افتادم. حالا میییگم دیت؛ولی اون موقع‌ها بهش دیت نمی‌گفتیم. اصلا هیچی نمی‌گفتیم. همه چیز تا یک مدت روی مرز انکار پیش میرفت. یعنی چی؟ /۱ مثلا یه مدت صبح‌ها زود تو ایستگاه تاکسی‌های به سمت دانشگاه میرفتم و بیخودی معطل میکردم تا برسه. بعد یه قیافه «عه! چه جالب» هم به خودم میگرفتم و سوار میشدم. تا اینکه یه بار دیرتر رسیدم و از دور دیدم دوستمون هم در حال تاکسی سوارنشدنه.
حالا تو تاکسی مرزهای آشنایی رو نمی‌شکافتیم، /۲

شب آغاز یک پایان:

قفل دوچرخه رو باز کردم و قبل از اینکه روی زین بنشینم، گوشی را چک کردم.
خبر فوری: حمله سپاه به عین‌الاسد، بدون جزییات. وحشت‌زده برگشتم داخل کافه و به بقیه که هنوز مشغول بحث بودند گفتم «فکر کنم جنگ شروع شد!». بحث‌ دیگه معنی نداشت. همه بلند شدند و پراکنده. /۱ نصف شب تهران بود. باید بابا مامان رو بیدار میکردم و می‌خواستم که برای بدترین سناریوها آماده شن. اون چند ساعت بچه‌های زیادی با تلفن پدر و مادرهاشون رو از خواب بیدار کردند. بابا رو مجبور کردم بره بنزین بزنه و پول نقد بگیره. میگفت اون ساعت شب جلوی خودپرداز صف شده بود. /۲

1️⃣ نِرد‌ان کم‌قدر‌دیده: چرایی و چاره🧵🪡

از جمله کسانی که تجربه ناخوشایندی در محیط‌های کاری دارن اونهایین که به‌درست یا غلط فکر می‌کنند دانششون از دستاوردهاشون خیلی جلوتره. چرا؟ در محیط‌های کاری، برخلاف دوران تحصیل (به‌خصوص تا کارشناسی) جایزه بر اساس عملکرد داده میشه، نه دانش. 2️⃣ این‌ها که عموما نوستالژی ۲۰‌های دوران‌ تحصیل - یعنی زمانی که دانش و دستاورد همسو هستن، را دارند- میبینند که همکاران کم‌دانش‌ترشون هر روز بیشتر جلو میرن، در حالی که اینها از یک طرف اون همکارها را قبول ندارن واز طرفی ‌این رو ناعادلانه می‌دونند.

اگه یادتون باشه، بحث‌های مربوط به امکان نشت ویروس #کرونا از #موسسه_ویروس‌شناسی_ووهان چین از همون‌ اوایل مطرح بود، ولی به طور جدی تو محافل علمی بهش بها داده نشد. چرا؟

میخوام کمی در موردش بنویسم و چون فالوئر کم دارم و زحمت زیادی هم کشیدم، خیلی ممنون میشم #ریت کنید تا دیده بشه.(۱) اول یک توضیح اینجا لازم داریم که این آزمایشگاه ووهان اختصاصا رو تغییر و تقویت ویروس‌های کرونا تحقیق میکرده و یکی از سه‌تا موسسه از این نوع تو دنیا بوده. پس اصلا عجیب نیست وقتی یک ویروس تقویت‌شده کرونا تو این شهر سر‌و‌کله‌ش پیدا بشه، آدم‌ها فکرشون سراغ منشا آزمایشگاهی بره. (۲)

به لطف آقای شنبه‌زاده، مستند زخمه بر زخم رو‌دیدم که بیوک‌آقا تار‌نواز گمنام و خلوت‌گزیده‌ مراغه‌ای را معرفی می‌کنه. از بیوک‌آقا قبلا چند تا ویدیو دیده بودم و به خصوص همراهیش با آواز امید مظهری کار پرحس و تاثیرگذاری بود. برام سوال بود که چرا اینقدر اسم بزرگی داره (۱)

https://twitter.com/hosseyn1988/status/1407795431258480640

در حالی که به نظرم با اینکه نوازنده خوب، ولی دور از استادی و این شهرت میومد. دیشب حس کردم این مستند که نقطه شروع نامداری بیوک‌آقاست جواب این سوال رو میده. بیوک‌آقا نمود خارجی تصور مُثُلی خیلی‌ها از موسیقی‌دان سنتیه: (۲)