قصدندارم درمورد سفررییس دولت به چین وروابط باپکن مفصل‌ بنویسم؛چراکه دولتیان به زودی به اسطوره‌سازی ازاین سفرخواهندپرداخت.
بااین‌وجود آنچه که به نظرمن دراین سفرمهم است سخنان وتمایلات طرف ایرانی نیست، بلکه اظهارات رییس‌جمهور چین وبیانیه پایان سفر است که اهمیتی مبنایی دارد؛زیرا:
۸/۱ ۱)شی جین‌پینگ که چندماه پیش در عربستان گفته بود که:
«رهبران از هرگونه تلاش صلح‌آمیز امارات برای رسیدن به راه حل صلح آمیز در مورد جزایرسه‌گانه حمایت میکنند… و از ایران میخواهند به اصول حسن‌همجواری وعدم‌دخالت در امورداخلی کشورها احترام بگذارد و…»؛…
۸/۲

تنش در روابط ایران وغرب - شامل هسته‌ای،منطقه و حقوق‌بشر - روز به روز بیشتر و بیشتر میشود؛
تابدانجا که اینک بحران دیپلماتیکِ فیمابین به سطح سران کشورهای اروپایی و موضع‌گیریهای تند آنان رسیده ودیپلماسی ناکارآمدِ ایران هم قادربه حل وفصل آن نیست.
دراین روند تنش‌های رو به افزایش:
۹/۱ ۱)ایران توسط EU3 به عنوان اعضای ۵+۱، رسماً به نقض سیستماتیک تقریبا تمام مفاد توافق هسته‌ای برجام و عدم پایبندی به تعهداتش نسبت به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی متهم گردیده است؛
لذا آنان:
*قطع هرگونه مذاکره هسته‌ای با ایران را اعلام کرده‌اند؛
۹/۲

امروزبااعلام رییس جمهور چین، پروسه‌ی پذیرش ایران به عنوان عضو دائم سازمان همکاری‌های شانگهای، که احتمالا بیش از یک سال به طول می‌انجامد،آغازمیشود؛
روندی که مراحل تصویب و امضای آن میبایست توسط تمامی اعضاصورت پذیرد،و اسناد وتعهدات مهم سازمان را ایران وپارلمانش هم تصویب نماید؛۵/۱ رییس جمهورچین، طی سخنان خود و در عین اعلام استقلال اعضا درانجام امور داخلی، به عدم حمایت از مسلمانان درترکستان شرقی (ETIM) ودیگرکشورهای عضو هم اشاره کردو تعهدات بین المللی سازمان شانگهای وضرورت تبعیت اعضا ازآن تعهدات و بویژه پایبندی به منشورسازمان ملل متحد را مطرح نمود…؛۵/۲

نطق تحلیف رییس دولت جدید نشان داد که سیاست خارجی دولت آتی باالگوگیری ازسیاستِ انقلابی دوره‌ی‌ اول دولت مهرورز وسیاستِ بی‌برنامه‌ی دوره‌‌ی دوم دولت اعتدال، جایی در میانه‌ی آنهاایستاده؛ و تصویر لازم‌ برای نمایاندن یک سیاستِ خارجی روشن، منسجم، ‌وکاربردی را ارائه نمی‌دهد؛
۷/۱ بااین‌حال، وفق عبارات همین نطق می‌توان پنداشت که سیاست خارجی دولت آتی حداقل از پنج محور تشکیل می‌گردد:

۱.سیاست خارجیِ قدرت محور:
با بیان اینکه «قدرت ایران، امنیت ساز است»؛ و بدین معنا که شکل گیری هرگونه امنیت، صلح، ‌‌وتفاهم منطقه‌ای در چهارچوب قدرت و مبتنی بر آن می‌باشد؛
۷/۲

بایدن دراجلاس مونیخ به نکات مهمی پرداخت:
برعکس ترامپ که سیاستی آمریکایی براساس“نخست آمریکا”می‌خواست، سخنان بایدن بر“بازگشت آمریکا”به سیاست سنتی چندجانبه‌گرایانه استوار بود:
اتحادفراآتلانتیک؛ تحکیم‌پیمان ناتو؛ ارزش‌های دموکراسی؛ رقابت باچین؛مهارروسیه؛ تغییرات اقلیمی؛ عدم اشاعه؛۱/۷ اودرسیاست عدم اشاعه،گذرا به موضوع هسته‌ای ایران اشاره کردو گفت:آماده ایم با۵+۱درموردهسته‌ای ایران همکاری کنیم؛ دقیقاهمانند ماکرون که گفت:بایدبه کمک شرکایمان به راه حلی مناسب درخصوص پرونده هسته‌ای ایران دست پیدا کنیم؛یاخانم مرکل که ازموضع آمریکا درموضوع هسته‌ای ایران حمایت کرد:۲/۷

ضرورتِ مذاکره

التهاباتِ انتخاباتِ آمریکا درحال کاهش است، امّاانتظار برای تحوّل در تعاملات ایران وآمریکا و بازگشتِ همه به برجام روز به روز افزایش می‌یابد؛
آیا بازگشتِ بدون مذاکره، و یا بی برنامه‌ی طرفین، خطایی استراتژیک نیست؟ ۹/۱ ۱)ابتداباید مشخص شود بازگشت آمریکا به برجام وفق کدام محملِ حقوقی-برجامی خواهد بود؟ چراکه بازگشت یکباره وغیرحقوقی، هم تایید کننده‌ی ضمنی خروج یک‌جانبه‌ی آمریکااست و هم هرگونه ادّعا وانتظار ایران و ایجاد زمینه برای استحکام تعاملات و... را انفعالی و بی اعتبار خواهد کرد. ۹/۲